De reis naar Myanmar

Zo we we zijn nu zo'n uurtje of 8 onderweg van Londen naar Kuala Lumpur. Behalve een half uurtje voordat de lunch werd geserveerd, heb ik nog geen oog dicht gedaan. Handig is dat ook altijd, val ik in slaap als het eten komt!! Overdag vliegen heeft zo z'n nadelen, je hebt geen natuurlijke behoefte aan slaap. Alhoewel ik dol ben op slapen, lukt het me nu niet. Maar ik ben ook geen goede zittende slaper.

De vlucht verloopt uitermate rustig. Voor het eerst vliegen we met een Airbus 380 waar bijna 500 mensen in kunnen. Als reisgek vind ik dat wel gaaf. Het is een zeer rustig toestel qua geluid van motoren dat af en toe wordt onderbroken door 2 kindjes die van zich laten horen. Gelukkig slaapt het kroost de meeste tijd :) Prima stoelen, ik mis alleen een voetensteun. M'n voeten bengelen als een klein kind op een hekje:( Ik zet ze maar op m'n rugzak want de bloedsomloop van m'n benen stagneert.

Na de lunch heb ik 3 (!) films gekeken, Jobs, Quartet en Blue Jasmine. Gelukkig is de keus groot en zijn er films bij waarvan ik dacht, ja die wilde ik nog zien!! Nu even tijd voor een plaspauze en even het gangpad heen en weer om te rekken en te strekken. Ik heb ook maar even m'n joggingbroek (alhoewel ik nooit jog) aangetrokken. Dat voelt beter....

Alhoewel het vliegtuig niet helemaal vol is zitten wij op een rijtje van 3 waar alle stoelen bezet zijn. Jammer, anders hadden we om de beurt even kunnen liggen, want dan vallen we wel in slaap. Ach, ik en ook Mick kunnen de slaap echt niet vatten.

Het was vanmorgen een early rise, half 5 (mind you) ging de wekker. Maar we gaan op reis, dus na 2 minuten soezen sprong ik uit bed. Ja, dan wel! Op ons gemak aangekleed, laatste spulletjes in de tassen en een simpel ontbijtje. Sharp 05.45 reed de taxi voor. Op Schiphol verliep alles smoothly en snel. Er was tijd voor de wakker makende espresso macchiato voor Mick en een thee voor mij bij Starbucks. 10 minuten voor geplande vertrektijd, vertrok de BA machine richting Londen. Het was toch wel wat druk op Heathrow want we maakten een extra rondje over ontwakend Londen. Erg fraai om te zien. Het viel ons op dat de Thames heel veel kronkels heeft. We kwamen toch een half uur voor schematijd aan. Volgens het ticket zou de vlucht er 90 minuten over doen, in werkelijkheid was dat net geen 40 minuten. Goede planners die luchtvaartmaatschappijen!!

Op Heathrow wachten op de bus die ons van terminal 5 naar terminal 4 zou brengen. Na 3 keer Due op het bord gezien te hebben, kwam die eindelijk. Op terminal 4 weer door de security. Dat moet toch anders kunnen denk ik dan. We komen vanuit een vliegtuig via een bus aan. Maar goed dat verliep snel en efficiënt. Vervolgens bij de transfer balie de instapkaarten voor de trajecten met Malaysia Airlines van Londen naar Kuala Lumpur en van Kuala Lumpur naar Yangon opgehaald.

Heathrow kan mij niet zo bekoren. Gelukkig op deze terminal niet van dat vreselijke Engelse tapijt maar ongezellige tegels! We vonden Costa, een soort van Starbucks. Nog maar een espresso macchiato en een thee. Ik kreeg een pot en kon op tijd het zakje Earl Grey thee verwijderen. Zo voorkwam ik geconfronteerd te worden met een pot Beulink thee! We zaten lekker bij het raam te keuvelen en te kijken naar de aankomende en vertrekkende vliegtuigen. Altijd leuk. Nog even wat over de luchthaven gelopen om de benen te strekken en de bloedsomloop te stimuleren voordat we 12,5 uur opgesloten zitten.

Vanwege de airbus 380, worden er 2 gates naast elkaar gebruikt, een voor het benedendek en een voor het bovendek. We zitten beneden. Ik wilde eigenlijk boven. Maar ja, als je vliegt merk je daar natuurlijk geen zak van, maar het is toch het idee.

Zo, ik zie dat mijn wederhelft een saaie film heeft uitgezocht want Mick is nu aan het dutten. Ik ga nog een filmpje scoren, The Theory of Everything, film over Stephen Hawking.

Rond 1 uur 's nachts Nederlandse tijd kwamen we aan op Kuala Lumpur. We zijn dus al een behoorlijk tijdje onderweg. En we zijn er nog niet. Op KL airport lekker een stukje gelopen en toen de Starbucks maar weer eens opgezocht. Mick had een shot espresso macchiato nodig en ik een lekkere kop thee. Hierna met de monorail naar een andere terminal. Daar waren we in 1 minuut. Het wachten daar bij de gate duurde lang. Er vertrokken bijna op dezelfde tijd 2 vliegtuigen, 1 naar Chennai en de onze naar Yangon. Ook hier moesten we weer door de veiligheidscontrole, 3 e keer vandaag. We zitten nu in het vliegtuig naar Yangon. Arrival cards al ingevuld. Vluchtje van 2 uur en 20 minuten.

We hebben allebei lekker geslapen, kort maar krachtig. Ik ben nu natuurlijk wel een beetje brak en sleepy. Om 11.15 local time landden wij op Yangon International Airport. We zijn in Myanmar. Jippie!!we kunnen met onze evisa direct naar de paspoortcontrole. Dat gaat lekker snel. Op naar de bagageband. Mick wisselt 50 dollar om in kyats, de locale munteenheid. Met een stapeltje van zo'n 3 cm komt ze terug. Maar niet teveel wisselen steeds. Anders loop je echt met een dikke tiet geld rond en dat valt op!!!
En gelukkig onze reistassen zijn er. Dat is met overstappen, en vandaag dus 2 keer, altijd maar afwachten. En als voordat we door customs gaan moet onze bagage weer door de X-ray, 4e keer!!! Zou toch gek zijn als ze nu iets zouden vinden.

We hadden via ons hotel een transfer geregeld en de chauffeur staat keurig met een bordje Carolina Spierings. Buiten overvalt de hitte ons maar de warmte met de geuren geven ons het gevoel: "We zijn weer thuis". De rit van 15 km duurt bijna 3 kwartier. De infrastructuur is nog niet berekend op het toenemende aantal auto's:( Om 12.30 zijn we in ons hotel. Van deur tot deur een res van bijna 26 uur. Jezus, wat zijn we gaar.

Hotel ligt in Chinatown. Is simpel maar best gezellig. Onze reisdocumenten van onze locale agent zijn er nog niet of het meisje achter de receptie begrijpt ons niet. We kijken wel eind van de dag.
We gaan douchen, oh wat is dat dan heerlijk, en trekken luchtige kleren en slippers aan en gaan op Chinatown verkennen. We wandelen door Chinatown. Yangon is een gezellige drukke stad, en Chinatown is echt een oud gedeelte met voorheen zeer fraaie maar nu vervallen koloniale huizen. We gaan op zoek naar de Boyoke Aung San markt. Lastig want bijna alles is in cyrillisch schrift en als er dan ook nog eens 2 markten vlak bij elkaar zijn. We scoren ergens een flesje koele coca cola voor 23 cent!! Zitten op krukjes die wij gebruiken als kinderopstapje, met onze knieën naast onze oren. En in zo'n oud koloniaal marktgebouw is het goed warm. Het zweet gutst alweer lekker. We kletsen wat met 2 jongens naast ons want we zijn nieuwsgierig wat zij drinken. Het ziet er uit als Bayleys met ijs maar blijkt avocadosap te zijn. Of we willen proeven. Dat slaan we vriendelijk af. We wandelen langs de winkeltjes in deze hal. Als we ergens even op zo'n lekkere plastic plakstoel gaan zitten om uit te zoeken waar we onze late lunch c.q. vroeg diner kunnen gaan nuttigen krijgen we van een vrouw die allerlei etenswaren verkoopt een stukje sticky rice met geroosterd sesamzaad en geraspte kokos. Smaakt heerlijk. Wat zijn de mensen hier vriendelijk. We wandelen net een uur door de stad. We hadden het al gelezen maar het is echt zo.
In onze reisgids staat een restaurant, Oriental, in de buurt van ons hotel. Het is 4 uur, het mooi zo, we wandelen daar naar toe over de net beginnende avondmarkt. Allemaal eettentjes en eetstalletjes. Dat doen we nog maar even niet. Ziet er heerlijk uit maar we beginnen met de veilige kant. We nemen allebei een kipgerecht met witte rijst. Mick een halve liter bier en ik een cola. Dat bier hakt erin. De halve fles die over is geeft ze aan 2 knullen die vlak bij ons zitten te bieren. Die kijken verbaasd maar bedanken ons. We wandelen over het laatste stuk avondmarkt naar ons hotel.

We checken bij de receptie of onze tickets en zo er zijn. Nee, niks, nada, niente. Op de kamer mail ik met Win uit Myanmar. Zijn collega komt de envelop op weg naar huis langs brengen. Een half uur later wordt er op onze kamerdeur geklopt. Daar is de envelop! Gelukkig, ook weer geregeld.

We liggen al te bedde. Zijn echt moe. We hopen dat we kunnen slapen want tegenover ons wordt muziek gedraaid, vertelt een vrouw haar levensverhaal (althans het lijkt hier op) en wordt er een drakendans muziek gespeeld. En de muziek is niet altijd even zuiver. Voorbereidingen voor het Chinese nieuwjaar! Leuk hoor maar komt nu ff niet zo goed uit. Mick kan haar oren uitdoen en ik zal pluggen in de mijne doen. We gokken erop dat we vanwege de vermoeidheid wel zullen slapen. We shall see. Voor nu truste en tot later.....