Inle Lake

De eerste avond aan het Inle Lake in het restaurant van het hotel gegeten. Geen puf meer om Nyaung Shwe in te gaan, alhoewel dat 10 minuten lopen is. Kleine kaart maar we scoorden toch allebei een hamburger. Na het eten naar de kamer en snel naar bed. We hebben een stijlvolle kamer met matras op een verhoging maar een soort dus van op de grond. Is de overgang van het matje naar matras wat minder groot! Haha. En het is een goed matras want we slapen als ossen. We hebben geen wekker gezet. We zien wel.

Rond 8 uur word ik wakker. Lekker nog even omdraaien en tegen Mick aankruipen. We zijn wat stram en hebben last van onze kuiten, en ik heb ook nog last van en pijn in m'n schenen (terugkerende beenvliesontsteking) en ook weer last, doof en tintelend gevoel, van een zenuwbeknelling bij mijn tenen van m'n rechtervoet. Dat gaat wat worden vandaag!! We ontbijten als laatste!! En het is pas 9 uur. Prima ontbijt en eindelijk heb ik een, nee twee, dat is in Azië gebruikelijk, gekookte eitjes. Hard boiled vraag ik. Ok, 3 minutes. Nee joh, doe maar 7 minutes. En ik krijg 2 zacht gekookte eitjes. Waarom kan dat nou nooit goed gaan in hotels. Morgen weer proberen, 10 minutes!!!

Na het ontbijt gaan we naar de bovenste verdieping, binnen zijn 2 van die ronde rieten love bedden. We vleien ons ieder op een van de bedden. Lekker internetten, lezen, leggen, niks doen. Ik val natuurlijk even in slaap en Mick maakt daar natuurlijk weer een foto van. Fijn, gelukkig lag ik er lief bij:)

Tegen 1 uur gaan we wat actie ondernemen. We wandelen naar het centrum. En we lopen nog niet echt soepel. We zijn niet stijf maar we voelen met het lopen de kilometers in onze benen. Eerst lunchen. Direct na de brug, zien we een leuk tentje. Op 1 hoog gaan we op het terras zitten, hebben we goed uitzicht op de straat. Sandwich en een lime-mint juice. Heerlijk. Naast ons zitten 2 Zuid-Koreaanse meisjes een selfie te maken. Ik vraag of ik een foto van ze moet maken. 'Nee, bedankt, tijdens onze reis maken we elke dag om 14.00 uur een selfie van ons samen', vertelt het ene meisje. Wat een leuk idee (Shintaria!!). 'Of we nog last van onze benen hebben', vraagt ze. 'Nou best wel', antwoorden wij verbaasd. Ze herkenden ons namelijk van de trekking. Ze passeerden ons af en toe. Nou zij hebben ook best nog veel pijn. Kijk, dat doet ons goed. Ligt het dus niet aan onze leeftijd maar de twintigers hebben ook gewoon last van zo'n trekking. Haha.

We wandelen door het plaatsje Nyaung Shwe. Typisch voor Myanmar. Locale stoffige winkeltjes afgewisseld met reisbureautjes en restaurantjes en de straten beetje asfalt en de rest zand. Goed opletten waar je loopt, zeker met die pijnlijke benen. Ik had op de plattegrond een spa gezien. Dat wordt ons doel. Snel gevonden en we nemen een Zweedse massage (!), zonder slipjes in Tirol (haha), en een pedicure. Zo wij zijn 2 uur onder de pannen. Eerst het knijpwerk, Mick de zachte uitvoering en ik de harde. Oh, wat is dit heerlijk. De benen zijn wat gevoelig her en der, maar hierbij is een beetje pijn fijn! Mijn masseuse was toppie. Later zag ik dat ze een 6e vinger aan haar duim had. Ja wat wil je nog meer, met 11 vingers gemasseerd worden!! Nu nog de pedicure. Hier gaan ze eer aan behalen!! Eerst in een bak heet water met citroen en gember, en dan knippen, vijlen, eelt verwijderen, scrubben, masseren en als laatste mooi lakken.

We worden regelmatig voorzien van heerlijke groene thee. We zijn een stuk herboren. Dat hadden we echt even nodig. Iets kwieker lopen we door de straten en zien een leuk terras, The French Touch. Doe eens gek, we nemen een mojito, zonder alcohol. Ja, dat lezen jullie goed, ZONDER ALCOHOL. Ik heb er geen behoefte aan, een avond hebben we samen een flesje wijn genomen, maar echt behoefte eraan hebben we niet. Mick neemt meestal wel een biertje maar ik geen alcohol. Jaja, dat kan ze best dus. Naast deze tent zit een Thai, dus op naar de Thai. Ik neem beef larb en Mick een vis met citroengras. We smullen.

Bij The French Touch hebben ze Illy koffie, dus daar moet Mick een espresso scoren. Nou voor mij een bakkie thee. Zo die cafeïne zit er ook weer in. Ik krijg mijn dagelijkse cafeïne wel via de Coke Zero binnen:) We wandelen rustig terug naar ons hotel en regelen een bootje voor morgen. Tochtje over het Inle Lake met onder andere bezoek aan Indein en de lokale markt, deze is om toerbeurt in een van 5 plaatsjes aan het meer. Goed insmeren en veel muggenspray, water en die koperen ploert zijn killers. Oppassen dus, want ik ben al her en der verbrand. We gaan tijdig maffen, morgen is het weer Blackbox Ali.
Ik had een onrustige nacht. M'n scheenbenen deden erg pijn. Wist niet hoe ik moest liggen. En helaas maakte ik door het vele draaien Mick regelmatig wakker. Sorry lief! Gelukkig was de pijn 's morgens al weer wat minder. En we gaan vandaag voornamelijk in het bootje te zitten, dus krijgen de pootjes rust!!
Als ik opsta, app ik nog even met El, die gaat net naar bed!! Via de familiegroepsapp houden we elkaar op de hoogte van alles, afgewisseld met melige teksten en foto's. En zeker nu we zo over de aardkloot verspreid zitten, is dat zo leuk. Pap en Mam op Bali, Dennis, Shintaria en Mark op Java op weg naar Bali naar Pap en Mam, Von en Wiard in Lapland op jacht naar het noorderlicht, El net terug van Bali weer in Holland en de rest gewoon in Nederland gebleven.

Bij de Blackbox Ali bestel ik eitjes 10 minuten gekookt, en ja hoor, 2 heerlijk hard gekookte eitjes. Als ze nu ook nog eens leren om de eitjes te laten schrikken, dan kan ik die gewoon pellen zonder m'n handen te verbranden. Het is maar een detail.

Onze bootsman ligt al klaar met z'n bootje. Mick moet nog even een half bakkie koffie, mijn cafeïne addictje:) We varen eerst richting Taung To, daar is de markt vandaag. Het meer is 20 km lang en het marktje is in een uitloper van het meer. Het is anderhalf uur varen. Geen straf, wij zijn dol op varen. We zien de Intha vissers. Zij roeien hun bootje staand met één been om de peddel geslagen. Een apart gezicht. Op hun bootje hebben ze een prachtige mand c.q. net. Ik fotografeer wat, maar te weinig naar m'n zin. Ach, die zullen we nog wel vaker tegenkomen. Het is pas half 8 en dus nog fris. Op het water is het gewoon retekoud. Ik trek m'n sweater aan en drapeer een Minnie Mouse deken om me heen. Maar op dat bootje vang je natuurlijk veel wind. Ik zit gewoon te blauwbekken. Mick heeft haar jas aan. Slimpie. Ja, zij is altijd op kou bedacht:) Ik krijg haar sweater. Voelt iets beter. Als we om 9 uur bij de locale markt aankomen, is het lekker warm. Naast de locale markt zijn er ook veel verkopers van souvenirs. Beetje een dissonantje maar Mick scoort voor weinig een zilveren armband, ring en oorbellen. Een leuk setje!! Het is een leuk en heerlijk chaotisch marktje. We krijgen van de locals dingetjes te proeven. Gefrituurd koekje, sojabonen etc. Er lopen veel oudere vrouwen rond. Ik mag ze allemaal fotograferen. Mingala ba (goedendag in het Birmees), een glimlach en soms een praatje of een gebaar zijn de sleutel tot een goedkeuring om te fotograferen. Ben tevreden over het resultaat.

Na een uurtje stappen we weer in het bootje. We stoppen bij een weeffabriekje en krijgen uitleg over het maken van draden uit de stengels van lotusbloemen en zien de meisjes aan het weefgetouw. Die hebben 's avonds geen arm meer over en dan zitten ze ook nog eens op een houten balkje, 8 uur per dag. Van arbo hebben ze hier nog nooit gehoord.

Volgende stop is een sigarenfabriekje, cheroot sigaren. We krijgen uitleg hoe deze gemaakt worden. De tabak wordt vermengd met steranijs, tamarinde etc. Of we een sigaartje willen roken. Ach joh, waarom niet. Er zit nog een stel en die dame neemt er ook een. Mick en ik doen samen. Eerst is het hoesten. Jezus, het lijkt wel alsof dit m'n eerste peukie is. Mick houdt het na twee trekjes voor gezien en ik paf 'm lekker op.

Naast dit fabriekje kun je lunchen. Het is pas half 12 maar ja als je Blackbox Ali hebt, ga je vroeg lunchen!! Na de lunch varen we naar In Dein. Daar gaan we aan wal. Via een overkapt pad van 600 meter lang, naar boven (heerlijk voor onze kuitjes!!) en komen we al puffend bij de Shwe Inn Tain pagode. Een prachtig complex met veel stoepa's. Witte, bakstenen en betonachtige. De belletjes van de toppen hoor je klingelen. Mooi geluidje. Terug naar beneden zien we links en rechts nog stoepa's die met boomwortels en groen overwoekerd zijn. Zeer fraai. En hier valt nog wat te restaureren. De hele route staan aan beide kanten souvenirstalletjes. Vreselijk. Maar het is het heetste moment van de dag, ja dat kienen wij toch altijd weer goed uit:(, dus de locals hebben ook geen puf. Ze riepen je wel maar geven het direct op. Mooi.

Als we beneden komen zien we onze boot niet. Er komt een jochie naar me toe, die vraagt hoe de boot heet. Hij springt op z'n fiets en snort 'm op. Mick gaat even met haar voeten in het water. Wat is dat toch met haar. In elke zee of elk meer moeten die pootjes in het water. Maf wijffie. Ik wil wel ff een fooitje geven natuurlijk aan dat jochie. Mick vindt het bedrag te hoog, € 0,15. Ik niet. En ik geef ook het jongetje dat de boot helpt afduwen en mij hielp bij het instappen hetzelfde bedrag.

We varen over een aantal stroomversnellingen. We genieten van de natuur en wat er op en rond het water gebeurt. Ossen in het water, vrouwen die de was doen, mensen die zich wassen, vissers, bootjes etc. We gaan naar een klooster midden op het meer, Nga Phe Chaung klooster. Helemaal van hout en van binnen met boeddha's en prachtige pilaren. Als laatste varen we langs de drijvende tuinen van Kela. Een zeer fraai gezicht. Geen idee wat hier allemaal verbouwd wordt. Met bamboe stokken wordt dat allemaal op z'n plaats gehouden.
Het is 3 uur. We gaan terug varen. Onze bootsman vaart nog wat om de typische vissers heen zodat ik ze van alle kanten kan fotograferen en dan komen we rond 4 uur bij ons hotel aan. Een lange dag maar weer een hele leuke dag.

Op het achterterras drinken we een non alcoholische mojito. Daarna gaan we wat relaxen op het dak. Eerst even nieuwe password ophalen bij de receptie. We internetten en ik ga wat klooien met m'n foto's. Wel jammer dat dit hotel geen zwembad heeft. Maar ja, een mens kan niet alles hebben.
We wandelen naar het centrum en gaan bij het Inle Palace café eten. We nemen allebei loempiaatjes, en Mick een tomatensalade en ik een tea leaves salade. We smullen weer, en weer voor weinig. We gaan nog even kijken of we morgen een bootje kunnen regelen en de taxi voor overmorgen. Voor een mooi prijsje worden we maandag naar het vliegveld gebracht en gaan we morgen weer varen. We wandelen blij terug naar het hotel. Mick gaat lekker lezen en ik werk m'n dagboek bij. En ik word verwend met een kopje thee op bed.

We hebben het licht nog niet uitgedaan of we horen een hoop gebonk boven ons. Wij slapen onder het dakterras en boven ons bevindt zich het schaakspel met grote houten stukken. Jezus, wat een lawaai. Ik trek een broek en shirt aan en ga naar het dak. Ik vraag vriendelijk of de dame en heer de schaakstukken wat zachter kunnen verplaatsen. Ik leg uit dat wij hieronder slapen en dat het nogal een gebonk is. De man verontschuldigt zich, de vrouw is verbaasd. Ze beweert dat het schaakspel om mee te spelen is. Ik leg haar uit dat dit ook zo is, maar dan graag wat zachter met de stukken omgaan en baai de wee het is inmiddels al 10 uur geweest. Ze stoppen ermee. Zo kunnen wij rustig slapen......

Voor de wekker wakker! Mick lag nog te snurken en maakte best lawaai. Ik eruit, lekker douchen. Daarna madam wakker maken, ze was nog diep in dromenland. Douchen en hup ontbijten. Mick vandaag een pancake met Nutella en ik ga weer voor m'n 10 minuten eitje. Ja hoor heerlijk hard maar kolere nog heter dan gisteren. Servetje er omheen, anders verbrand ik mij vingers weer.

Onze bootsman ligt al klaar dus van de ontbijtruimte stappen we zo via de vlonders in onze boot. Even voor 9 uur vertrekken we. We komen als eerste bij de Intha vissers. Deze zijn er speciaal voorde toeristen. Mooi gekleed en ze doen mooie poses voor de camera. Wij zijn de enige dus ze doen alles wat ik vraag, ook of ze even aan de andere kant van onze boot willen komen omdat de zon dan zo mooi op ze schijnt. Al zeg ik het zelf, ik heb hier een mooie serie plaatjes van geschoten. Het is natuurlijk niet helemaal spontaan maar toch helemaal heppie de peppie met een big smile op mijn gezicht varen we naar Yawrma. We dachten dat hier een floating market zou zijn. Niet dus. Jammer. Het grootste gedeelte van de 5-daagse markt bestaat uit souvenir stalletjes. Ik word bijna op slag chagrijnig. Dit gaat bier de verkeerde kant op. Souvenir stalletjes, een aantal, best maar niet op een lokale markt met zo'n 30-40 verkopers van groente, vis, bloemen etc. tegenover meer dan 100 souvenir stalletjes. Echt niet leuk. Ik banjer door naar het lokale gedeelte en sla elke geweldige aanbieding af!! Fotografeer weer lekker en maak lol met de locals. Mick en ik mogen her en der weer proeven. Dat vinden ze zo leuk, en wij ook. Haha.

Onze bootsman achtervolgt ons. Huh, denken wij. Maar hij zou ons ook nog naar de longnecks brengen. In een houten huis op palen met heel veel souvenirs zitten 5 longneck vrouwen op een rijtje. Speciaal voor de toeristen. Mwah. Omdat ik de vrouwen bijzonder vind, door te glimlachen een beetje contact met ze krijg, fotografeer ik ze. Ze vragen of ik tussen ze kom zitten en dan een foto van ze maak. Nou dat gaat me echt te ver. Veel toeristen doen dat. Ik vind dergelijke foto's vreselijk. Ok af en toe voor een gebouw of monument, maar dan een paar per reis. We zijn geen Aziaten, die maken echt alleen maar foto's als ze er zelf ook op staan. De selfiesticks slingeren hier soms om je oren.

We wandelen terug naar onze boot. Onze bootsman is echt een liefie, hij mindert steeds vaart als ik wil fotograferen, maar in het aanleggen van de boot moet hij nog handigheid krijgen. Wij wachten wel hoor, in de volle zon!! We varen verder naar Mine Taugh. Daar is een soort mini U-Bein brug en een leuk klein dorp midden tussen de groentevelden. We hadden gelezen dat er een restaurantje zou zijn. En ja hoor, simpel maar bij zeer vriendelijke mensen, lunchen we. Vis, doe maar big, en een bord nasi. Colaatje erbij en genieten van een prachtig uitzicht. We zijn, naast een paar locals, de enige toeristen. Leuk! We stappen weer in het bootje en we worden weer naar ons hotel terug gevaren. Rond 1 uur zijn we weer thuis.

Op de terugreis merkte ik dat m'n camera raar deed. Hij ging vanzelf in- en uitzoomen en dat ging steeds meer een soort knarsetandend geluid maken. Op een gegeven moment niks meer. K*t F*ck Dit is echt pech hebben. In de kamer op internet gekeken wat de error code betekent. Dat kan alleen door een professionele reparateur verholpen worden!!!!! Nou, gaan we vanaf nu een paar dagen in de relaxstand, morgen vliegen we naar de kust voor 3 dagen. Daar kan een camera gemist worden. Maar ons laatste tripje naar de Gouden Rots en de laatste 2 dagen Yangon. Dat doen we dan maar met onze iPhones. Maar 8 megapixels! Gelukkig heb ik de belangrijkste dingen met m'n goede camera kunnen fotografen. Het is niet anders, we laten de reis er niet door verknallen. Ben je gek.

Inmiddels zijn we weer op het dak van het hotel. Mick ligt op een bedje in de zon. Veel te warm voor mij. Ik lig binnen op zo'n rond love-bed. M'n dagboek bijwerken, internetten en m'n foto's uploaden en redigeren. We vermaken ons prima. Straks wandelen we lekker naar het centrum om daar een hapje te gaan eten. Morgen vliegen we in de loop van de ochtend naar Ngapali, strandavontuur!

Later......

P.S. Op een of andere manier krijg ik de piccolages niet bij het juiste verslag. Kijk bij Van Yangon naar Hsipaw.