Trekking Kalaw - Inle Lake

Zo dat was toch wel weer vroeg, 06.10. Snel eruit, douchen en aankleden. Kunnen we lekker op ons gemak ontbijten. Terwijl we op het dak van het hotel ontbijten, zien we de ballonnen opstijgen. We krijgen een déjà vu. We genieten van dit schouwspel. We lopen naar de lobby en daar staat onze chauffeur ons al op te wachten. In 10 minuten zijn we op het vliegveld. En ook hier weer houten incheck balies. Onze reistassen worden gewogen. Ruim onder het maximaal toegestane gewicht!! We krijgen een handgeschreven instapkaart en allebei een sticker op onze bovenarm. Geen stoelnummer, free seating. We vliegen met Asian Wings Airways, een low cost airline.

We gaan door de security en nemen plaats in de redelijk volle vertrekhal. Vlucht vertrekt pas over 3 kwartier. We gaan lekker lezen. Er wordt van alles zeer luid maar onverstaanbaar omgeroepen. Op een gegeven moment worden we door een grondstewardess op de schouders getikt. Toch handig dat stickertje op onze arm!! Your flight is boarding. Oh, het is nog geen 8 uur en de vlucht vertrekt pas 08.25. We lopen naar buiten, stappen in de bus en hup, die rijdt meteen weg. We zoeken een plaatsje in het vliegtuig. Om 5 over 8 vertrekt het het toestel. Hoezo hier gaat niks op tijd! Weer een tegendeel bewezen.

We nemen met een laatste blik over de tempels en pagode's afscheid van het mooie Bagan. In 35 minuten zijn we in Heho. Dat ligt tussen Kalaw en het Inle Lake. Je kunt makkelijk doen en een transfer regelen naar het Inle Lake, wij doen moeilijk of beter gezegd, we gaan enigszins buiten de gebaande paden. We gaan in 2 dagen van Kalaw naar Inle Lake lopen. Ja, lopen!!!! En we eten en overnachten in een homestay, gewoon bij locale mensen thuis.

Maar eerst gaan we op zoek naar onze chauffeur die ons via de grotten van Pindaya naar Kalaw gaat brengen. Er staan veel locals met A4tjes met namen erop maar de onze staan er niet bij. Een local, weer zo'n vriendelijk, kijkt in zijn paperassen. We staan nergens op een transferlijst voor vandaag. Had ik niet verwacht want dit hebben we bij het hotel geregeld. We zien wel Mick's naam + 1 staan voor de trekking. En dat we opgehaald worden bij Dream Villa. Kut, we zitten in Dream Mountain. Dat straks ff regelen met onze locale agent. Maar nu onze chauffeur. Op een gegeven moment ziet Mick 2 meisjes met een A4tje met onze naam. Pak van onze hart. We stappen bij een aardige man in de auto en deze rijdt ons snel naar Pindaya. We gaan daar met de lift langs de berg omhoog, betalen voor het fotograferen en de normale entree. We gaan de grot met 8000 boeddha's binnen. Overweldigend! Hier staan overwegend goud beschilderde of
-geplakte boeddha's. Zeer fraai, alhoewel wij de uit steen gebeeldhouwde boeddha's bij Datong in Noord-China mooier vinden. We gaan terug. Nog even een plasstop in weer zo'n enorm goor hok met hurk-wc. Hier kan ik echt niet aan wennen.

Goed, we rijden door een fraai landschap naar Kalaw. Bij de tolpoorten wordt er een gedegen administratie bijgehouden. Dat deed Mick trouwens ook in Bagan, na elk bezoek aan een pagode of tempel werd in onze kaart een nummer gezet, 1 voor de eerste tempel, 2 voor de ..... Heel handig voor mijn dagboek en straks heel handig als ik de fotoboeken ga maken. Je denkt toch niet dat ik al die namen onthou. Sommige misschien, die heel bijzonder waren. Onderweg zien we op veel bomen kleine reclamebordjes getimmerd. Zo grappig. Eerst dachten we dat het bewegwijzering was, maar nu weten we beter:) Rond 1 uur zijn we bij het hotel. We krijgen een upgrade naar een zeer ruime kamer. Het hotel ligt buiten het centrum, dus we bestellen in de tuin een sandwich. Dan zien we dat er ook kamers met terras of balkon zijn. Aangezien we hier relax de middag gaan doorbrengen, willen we graag een kamer met terras of balkon. Wordt geregeld. We kunnen ook 2 bedden krijgen i.p.v. 1. Nee dank u, na 4 nachten gescheiden te zijn van elkaar snakken we naar lepeltje lepeltje:)
Na de lunch ga ik in bed lezen en val lekker in slaap. Mick nestelt zich met haar e-reader in de luie stoel op ons terras.

Als ik wakker word, komt Mick haar dagrugzak inpakken. Dat ga ik ook doen. Onze grote reistassen worden naar ons hotel in Inle Lake gebracht. We hebben natuurlijk wel spullen nodig voor onderweg en voor de nacht. Het kan 's morgens nogal koud zijn in de bergen dus we moeten voor warm en koud weer kleding meenemen. En dat moeten we allemaal zelf sjouwen. Dus die dagrugzakken moeten zo licht mogelijk zijn. We nemen voor de zekerheid in ieder geval een lakenzak en klamboe mee. De dagrugzak zit vol. Behoorlijk gewicht en daar komen nog de flessen water bij. Pfff. We zullen zien. Inmiddels zit ik buiten bij Mick op het terras, te genieten van het mooie uitzicht en van een lekker kopje thee. En ..... ben ik me geestelijk aan het voorbereiden op de 2-daagse trekking. Zo'n 20 km wandelen per dag, door de bergen! Hoe heb ik me hiertoe laten verleiden?? Komt goed, niet zeuren, gewoon doen.

We eten in het restaurant van het hotel. Centrum is te ver en we hebben geen zin om te lopen, 15 minuten. Dat doen we de komende 2 dagen genoeg. We zijn de eerste, 'hallo allemaal', en later komen er meer gasten. Hier hangen een aantal foto's van Aung Sang Su Kyi. Het valt me tegen hoe weinig foto's je van haar hier ziet. We eten hier heerlijk en gaan bijtijds slapen.

Rustig opstaan en ontbijten. De gids, Thanze, haalt ons om half 9 op. Volgens het hotel om 9 uur. De aardige dame van de receptie gaat bellen. De gids komt eraan. Om kwart voor 9 rijden we weg. Na en half uur worden we ergens afgezet. De chauffeur rijdt met onze reistassen naar het Thanakha hotel aan het Inle Lake. Wij zetten de pas erin, de paden op, de lanen in, vooruit met ferme pas. Na een half uur gaan we klimmen. En dat valt mij vies tegen. Ik heb een conditie van lik m'n reet. De sportschool zet bij mij geen zoden aan de dijk, of ik doe het natuurlijk op een sufkutten tempo. We stoppen af en toe om mij op adem te laten komen. Thanze gaat mijn rugzak dragen, dat scheelt toch zeker zo'n kilootje of 8. En natuurlijk denk ik: 'Idioot, waar ben ik aan begonnen, welke mafkees doet nu zoiets'. Maar we gaan door, van opgeven is absoluut geen sprake. Karakter tonen!! Op een geheven moment komen we bij een dorpje. Hier woont een Pao stam. Een oude vrouw, je weet wel met zo'n markant doorleefd hoofd, zit daar te weven. We krijgen groene thee van haar en gele bonen (!) en chipjes. We zijn helaas niet de enige die wandelen. Er zitten ook andere groepen om haar heen. Ze is 3 dagen bezig met 1 shawl, en die verkoopt ze voor € 3,-. De Pao dragen deze gedrapeerd om hun hoofd, ik zal 'm als lekkere wintershawl gaan gebruiken! We wandelen door, ook over vlakke delen en af en toe bergje af. Rond half 1 komen we weer bij een dorp. Onze gids dirigeert ons in een donker, oud en vies huis naar boven. Schoenen en sokken uit! Op zich lekker maar dan krijgen we weer van die vieze voeten.
In een hoekje vlak bij de computer(!) en het bed mogen wij op de grond aan een lage tafel plaats nemen. We krijgen een halve avocado met citroen vooraf en in heel veel olie gewokte mie met 3 stukjes groente. Stukjes kip, hebben we niet gezien. Banaantje en mandarijntje toe. Na het eten gaan we even liggen. My God, we zijn zo bezweet en die voeten voelen we nu al. Om half 2 gaan we weer op pad. De omgeving is erg mooi. We lopen langs velden met pepertjes, mosterd en gember. Elke cm is landbouwgrond. Helaas is veel dor nu want alles is geoogst. Pas in de regentijd gaan ze weer planten en zaaien. We gaan veel bergje op en maar een beetje bergje af.
Op een gegeven moment rusten we even 10 minuten. Thanze zegt: 'Blackbox Ali'. Wij kijken elkaar aan. Wat bedoelt ie? Hij spreekt zeer weinig, en heel slecht Engels. Maar we denken even na en we komen erachter. Hij zegt: ' Breakfast early'. Jaja. Omdat het hete seizoen eerder is gestart, ja dat hadden we allang gemerkt, stelt ie voor om de korte i.p.v. lange route morgen te nemen. Dat betekent, 8 uur vertrekken. Prima, dan is het nog relatief koel. En de korte route is 4,5 uur wandelen!!

Om 4 uur zijn we in een wat groter dorp. Wij gaan bij mensen thuis slapen. We komen op een erf en de gids verdwijnt. Fijn, wat nu. Er komt een oude vrouw naar buiten. Hello, whe're you from? We kunnen wel Holland zeggen, maar de ervaring hier leert ons dat ze geen idee hebben waar dat ligt. En nu? Gelukkig komt Thanze weer. We mogen op een bank met van die lekkere dikke harde bamboe stokken aan een bamboe tafel plaats nemen. En dat terwijl je nu behoefte hebt aan een luie stoel. Verwende krengen zijn we toch ook!! Veel kunnen we niet met de mensen waar we zijn praten, Thanze zou moeten vertalen, maar die is in geen velden of wegen te bekennen. Wat een k..gids.

De heer en vrouw des huizes gaan onze bedjes opmaken. Even later mogen we kijken. En waar we bang voor waren, ja hoor, op de grond. Pffff. Er liggen 2 matrasjes van ongeveer 1,5 cm dik met daarover heen een katoenen kleed. 2 kussentjes, niet meer al te schoon en 2 dikke dekens.
We kijken elkaar aan en gaan er het beste van maken. Wat zijn we blij dat we een lakenzak bij ons hebben en een klamboe. Een deken leggen we nog op het matrasje en daarop de lakenzak. Het is nog onwijs warm. 2 dekens..... ben je mal. We gaan de klamboe ophangen. We gooien de lijntjes over de balken en bevestigen onze klamboe. Ik ga even liggen, Mick gaat het dorp bekijken. Daarna drinken we een lekker kipje thee en genieten van alles wat rondom dit huis gebeurd. Koe wordt gestald, klein jongetje speelt met een groot mes, moeder stampt iets in een grote kom, buurvrouw gaat zich lekker wassen. Zeer vermakelijk allemaal.

We krijgen om half 7 een uitgebreide maaltijd met heel veel rijst en schaaltjes met kip, aubergine, tomatensalade, boontjes en okra. We zijn zo moe dat we besluiten om ons klaar te maken voor de nacht. Achter het huis staat een grote bak water met een klein bakje. Leef je uit!! Wij poetsen alleen onze handen, Mick wast nog haar voeten en in weer zo'n lekkere wc goed plassen. We moeten er toch niet aan denken dat we er 's nachts uit moeten.

We installeren ons, zaklantaarn - check, wekker gezet - check, voeten met mint crème ingesmeerd - check, klamboe goed ingestopt - check, lichaam met deet ingespoten - check. Nou, zullen we de slaap vatten? We slapen in een hutje op palen met muren van gevlochten bamboe. Naast ons zitten een paar mannen te kletsen, ja hallo, het is natuurlijk pas 7 uur!! En aan de andere kant staan 2 koeien en in de verte hoor ik het geknor van een varken. Dit wordt feest!! We kunnen niet direct in slaap vallen, het is ook nog warm. Maar onze lijven rusten zo in ieder geval uit. Uiteindelijk vallen we toch in slaap. Op een gegeven moment wordt het fris, vandaar die dekens, dus dekentje over ons heen. De opvliegers gaan deze nacht bij beide aardig door. Zo om de 2 uur zijn we wakker. Om 2 uur gaat de haan voor het eerst kraaien. Ook dat nog. En hij heeft een repeteerstand:( Zo ongeveer elk uur kraait dat beest. Fijn, heel fijn. Maar ondanks alles staan wij om 7 uur met een uitgerust gevoel op en..... we zijn niet eens stijf. Want hoe verder in de nacht hoe koeler het werd. Plens over je gezicht uit die bak water (!), tanden poetsen en ontbijten. Toast maar geen beleg. Gebakken ei, French toast, bananen, koekjes, cake. Prima verzorgd. Ik was al bang dat het een bak nasi zou worden.

We gaan om pad. Ik fotografeer nog wat in het dorp. Het eerste stuk draag ik zelf m'n rugzak maar als we weer gaan klimmen neemt Thanze die over. Wel heel lief van 'm. Verder is hij geen beste gids. Van andere groepen zien we gidsen van alles vertellen onderweg, dat doet hij maar een enkele keer. We moeten 3 kwartier omhoog. Ja, ik geef het eerlijk toe, ik ging weer een beetje dood. Dat klimmen is niks voor mij. Maar Thanze ze dat we nu het ergste hadden gehad en dat het nu vlak of dalen is. Als we bij een gewone weg komen, kopen we verplicht een kaart voor het Inle Lake. net zoals in Bagan. We wandelen net als gisteren voornamelijk over hele smalle paadjes, dijkjes in rijstvelden, dwars over een landbouwgrond en soms is er helemaal geen pad. Nu gaan we een half uurtje over de normale weg. Dat loopt lekker makkelijk maar is saai. Onderweg stoppen we ergens bij een soort restaurantje. Groene thee of cola. Wij drinken een cola en vullen onze watervoorraad aan. We duiken het bos weer in. Net als gisteren is het zeer warm, 37 graden!! Het zweet gutst aan alle kanten en steeds maak ik m'n gezicht droog, het zweet loopt m'n ogen in en ik heb steeds zo'n zweetlip. Onze schoenen en kleren zien er niet meer uit. En wij ook niet. 2 verhitte lijven en koppen. Het laatste uur moeten we ruim een half uur afdalen over rotsen. Dat is ploeteren. Ik had m'n beide knieën ingetapet maar dit is een aanslag. Dan nog een half uurtje onder die gouden ploert en dan sjokken we het restaurantje in voor de lunch. We hebben er 5 uur en 1 kwartier, inclusief 2 pauzes over gedaan. We zijn kapot!!!! We nemen plaats op van die overheerlijke bamboe stokken (!) en krijgen nasi weer zonder kip in lekker veel olie gebakken. Gebakken ei erop. En een heerlijke avocadosalade en veel watermeloen en papaya.
Terwijl we genieten van de lunch, geven we elkaar de high five. We hebben het toch maar geflikt. Moet toegeven, ik zonder rugzak en Mick, mijn stoere chick, met, maar toch, WE DID IT.
En we vroegen ons ook af, waarom we dit op deze leeftijd doen, en niet een trekking hebben gedaan toen we 30 waren of zo en in topconditie!! Tja! Maar nu kunnen we zeggen, check, ook weer gedaan.

We moeten nog een uurtje varen naar ons hotel, van het zuiden van het Inle Lake naar het noorden. Nou dat is geen straf. Ons bootje ligt 5 minuten verderop en er staan gewonen stoelen op. Jippie. Gewoon zitten, dat je daar zo blij mee kan zijn. Op de boot trek ik m'n schoenen en sokken uit en haal m'n flip flops uit m'n rugzak. Heb nog nooit m'n voeten me zo blij aan zien staren!!! We komen na een leuk tochtje over het meer, waar we al de beroemde vissers met hun manden en het roeien met hun been hebben gezien èn gefotografeerd, aan bij ons hotel, het Thanakha hotel. We checken in en gaan naar onze kamer. De meisjes van de receptie dragen onze dagrugzakken en mijn gore wandelschoenen. Zagen we er zo verhit uit? Even later worden onze reistassen gebracht en een oude handdoek zodat we onze schoenen en zo een beetje kunnen fatsoeneren. Ik duik onder de douche, de straal is wat zacht maar oh, wat is dit lekker. Ik ga lekker even op bed liggen. Uitrusten en beetje internetten. Ik krijg verbinding met m'n iPhone, Mick niet. Beide iPads ook niet. Mick duikt ook onder de douche en gaat aan het water zitten. Ik volg later. En terwijl we van een heerlijke lemon juice genieten, kijken we terug op 2 geweldige dagen. Ondanks de zware inspanning was het echt onwijs leuk en een fantastische ervaring.

Nou de rust van de afgelopen dagen qua geluid is in dit deel voorbij. Ons hotel ligt de uitloop naar het belangrijkste plaatsje hier. Het is een drukte en lawaai van jewelste dus. Maar erg grappig om te zien. Mick zit lekker lezen en ik werk m'n dagboek bij. En nu maar hopen dat ik straks internet heb zodat ik dit artikel kan plaatsen.

Later...

P.S. Foto compilage volgt later, internet is retetraag