Hike Cap Fréhel en Cap d’Erquy

Rond half 9 werden we wakker. Ondanks het harde bed, we zijn nu verwend met een Tempur matras, redelijk geslapen. En even later belde de reumatoloog, jaarlijkse controle, nu telefonisch. Pilletje plaquenil per dag en ik heb nergens meer last van. Zij tevreden, ik tevreden. Volgend jaar weer live controle.

We gaan lekker douchen (regendouche) en ontbijten. Maandag, doe eens gek, kook een eitje.

Vandaag staan Cap Fréhel en Cap d’Erquy op het programma. We gaan op pad. En al snel komen we in een file vanwege wegwerkzaamheden. Bij het invoegen zijn de Fransen net zo asociaal als de Nederlanders. Ik zoek een alternatieve route want een half uur in de file staan dat moet je mijn lief niet aandoen. Via de provinciale wegen door Saint Brieuc en Piédran komen we ook op de weg naar het noorden. Via dorpjes en midden door een stad, best leuk èn we rijden.

Als we bij Cap Fréhel aankomen volgen we de borden van de tourist information. Dat kantoor ligt 5 km verderop in het dorp Fréhel. Handig? Nee. Alle toeristen gaan naar Cap Fréhel. Wij scoren daar een plattegrond. Rijden 5 km terug en parkeren. Dat kost € 3 voor 3 uur. Koopie. Ik ga kaartje kopen. Mick wacht met de auto. Komt er een een parkeerwachtster, formaat heel erg dik. Die sommeert Mick om op te zouten. Mick reageert met huh, ik wacht even tot ik een kaartje heb. Nou deze dame ging bijna uit haar pannetje. Op een gegeven moment roept ze: ‘Now’. Of Mick even wil optiefen. Nou dat doet Mick maar. Ik sta ondertussen op 2 niet digitaal-vaardige Duitsers te wachten totdat zij een kaartje hebben gekocht. Na poging 5 stoppen ze. Ik mag. Terwijl ik het kenteken van onze auto invoer komt er een Fransman die voor m’n neus op de knoppen wil drukken. Huh? Ik ben gewoon ff bezig. Met een excusez moi gaat ie weer achter me staan. Ik maak de transactie af en loop met kaartje naar Mick die al naar me staat te zwaaien.

We hadden onderweg al een sandwich gekocht en eten die in de auto op. We doen vestje aan onder onze jas. Het is best fris en het waait hard. Gelukkig zijn er hier compost wc’s zodat we ontspannen aan de hike kunnen beginnen. We lopen richting vuurtoren. We genieten van de rotsachtige kust. Niet te dicht bij de rand want we lopen hoog langs de rotswand. Een uurtje wandelen we hier rond en ik maak foto’s van de rotsen en de heide die nog her en der in bloei staat.

Dan rijden we naar Cap d’Erquy, 15 minuten verder. Hier kunnen we een grotere hike doen. We volgen de bordjes, route geel, de langste route. We lopen eerst door een dennenbos en dan richting de haven van Erquy. Dan wordt het pad vooral rotsen en losliggende brokken. We passeren kleine meertjes enhoge rotswanden. We klimmen, we dalen, we lopen over de paden, we lopen over geitenpaadjes. Soms hebben we zelfs onze handen nodig. Het is een graadje of 17 en het waait behoorlijk. Heel af en toe komt de zon door. Een top hike.

Ik maak veel foto’s. Op een rots op de top ook. Los staan is te gevaarlijk want de wind waait hier erg hard en de afgrond aan zee is diep.

En dan zijn we sneller dan gedacht weer bij het begin. Waarschijnlijk hebben we teveel geitenpaadjes genomen. Maakt niet uit. In totaal zo’n 3 uur over beide caps gelopen. Goed bezig geweest.

We rijden naar Pléneuf-Val-André, dat moet een leuke kustplaats zijn. Hier gaan we een drankje nemen. Het is er redelijk uitgestorven. Op een stuk waar veel restaurantjes zijn is het wat drukker. We genieten op een terras van ons welverdiende biertje en wijntje. Restaurants in overvloed maar de meeste zijn op maandag gesloten. Helaas. En het is nog te vroeg. Ze zijn niet te vermurwen, ze gaan echt pas om 19.00 uur open.

Wij rijden, weer via een omweg over provinciale wegen, naar onze plaats. Parkeren de auto en lopen langs de haven met leuke bootjes en leuke restaurantjes, waarvan de meeste open zijn. Veel meer sfeer hier en bij Brasserie (aanrader van Anne-Sophie, de eigenaresse van ons huisje) gaan we eten. Mick bestelt eend en ik een lekker stuk vlees en dit vergezeld met een mooi glas wijn. We smullen.

We gaan naar huis want we willen B[e-38]B vol liefde kijken. Laatste week. Onze guilty pleasure. We zetten snel een espresso (Mick heeft haar Nespresso apparaat meegenomen [e-1f648]) en een thee en nestelen ons op de bank. Heerlijk om samen commentaar te leveren.

Ik redigeer de foto’s en werk mijn dagboek bij. Mick doet haar Spaanse les en zoekt een golfbaan uit. Morgen gaan we of golfen of naar Île de Brehat. Voor nu truste.