La Sirena
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
11 Maart 2024 | Costa Rica, San Gerardo
04.30 uur, de wekker gaat. Pfff. We staan maar direct op. We hebben gelukkig redelijk geslapen, wel met de muurventilator de hele nacht op ons gericht. Bij 25 graden ‘s nachts is het warm in zo’n huisje. Snelle koude douche en we zijn wakker. Op naar het restaurant voor het ontbijt. Mick en ik gaan hierna alvast op ons gemakkie over het strand lopen naar de plek waar de boot komt. De zon is net op en dus nog niet zo warm, en we hoeven minder ver dan gisteren. Na 10 minuten of zo komt de boot. We hebben onze waterschoenen aan en wandelschoenen ineen zak mee. Door de golven die tot boven de knie komen waden we door het water en klimmen de boot in. Hier hou ik wel van, niet dat georganiseerde met een steiger en zo. Gewoon lekker simpel. Mick en ik zitten samen op de achterste stoelen waar we minder last van het gebeuk op de golven hebben. We hebben driekwart broeken aan die lekker nat zijn. Geeft niks. Droogt hier zo.
In een uur sjezen we met de speedboot langs de kust en trotseren hoge golven. Bij aankomst moeten we zo’n 40 meter over keien naar het strand lopen. Het is eb. Lang leve de waterschoentjes. Op het strand op een boomstronk verwisselen we de waterschoentjes voor onze wandelschoenen. We zijn al ingesmeerd met factor 50 en Deet. Waterschoentjes in zak lekkeg we ergens in een hoek. We hebben 2 bidons per persoon met water mee. Een Dopper hadden we al en we hebben gisteren extra bidons gekocht.
De groep wordt weer in tweeën gedeeld. Nelly is onze gids en gaan direct op pad. Na 5 minuten spotten we al een tapir, die even later zo ons wandelpad oversteekt. Zo kunnen we haar fotograferen. Ze is zwanger, vertelt de gids. Verderop zien we een kleine kaaiman met z’n koppie boven water. We lopen eerst door de secundaire jungle, ongeveer 40 jaar oud en bomen tot 40 meter hoog.
We horen veel vogels, en een brulaap die het niet naar zijn zin heeft. Wat een herrie. Op het pad is het goed uitkijken, veel boomwortels. We zien doodshoofdaapjes, capucijner aapjes, brulaapjes. Na 3 kwartier zijn we bij het rangerstation. Hier kunnen we sassen en water bijvullen. We vervolgen onze weg en genieten van deze prachtige jungle.
Dan komen even later in de primaire jungle, meer dan 50 jaar oud en bomen tot 60 à 70 meter. Prachtig. We moeten over stenen in riviertjes en omhoog en omlaag. Hier staan ook palmen die alleen in primaire jungle voorkomen.
Uiteindelijk komen we weer bij het rangerstation en daar krijgen we een lunch. Buffet, ik neem stuk kip en pastasalade. Papayasap erbij en ik smul. Rond half 12 gaan we weer verder
We zien vandaag toekans, ara’s, kalkoenen en aan het eind een miereneter in de boom.
Na de lunch is het nog drie kwartier naar het beginpunt. Wandelschoenen verruilen voor waterschoenen. Dan weer in de boot. Nu is het vloed dus hoeven we niet over die klote stenen te lopen. In een uur zijn we weer op ‘ons’ strand. We worden best ver van onze lodge afgezet dus met de zon op onze knar door het zand. Dat is zwaar. Maar we redden het. We hebben bijna 15 km gelopen, 25.000 stappen. Bij deze omstandigheden een prestatie.
Veel mensen uit de groep mopperen dat het zwaar was, heet, moeilijk pad. Ik zeg niks, ik denk: ‘Zo dat heb ik toch maar gedaan, dat had ik een jaar geleden niet kunnen denken’. Tuurlijk vond ik het ook zwaar maar mijn euforie van het weer kunnen, heeft de overhand. Ben sowieso van niet lullen maar poetsen. En nu ben ik best trots op mezelf. En geniet dubbel van deze vakantie.
Rond 2 uur zijn we terug. Ik duik direct een hangmat in. En kom daar de eerste 2 uur niet uit. Bijkomen en tukkie doen. De meeste van onze groep zitten ook bij ons in het grote strandhuis. Later is er gezellige muziek en kletsen we. Rond 5 uur ga ik op onze veranda zitten. We hebben uitzicht op de zee en zien in de verte de zon ondergaan. We gaan lekker douchen, het zweet van ons af. Jurkje aan, lekker luchtig. Om 7 uur gaan we eten. Heb enorme trek. Eten is weer eenvoudig maar prima.
Na het eten maakt Marion een kampvuurtje. Ze heeft ‘s middags lopen sprokkelen. We zitten met de meeste van onze groep rond het kampvuur. Leuk. Maar voor negenen taaien wij af. We gaan naar bed. Het was een lange dag. We zijn moe. Lekker slapen. Mick springt nog even onder de koude douche.
-
12 Maart 2024 - 17:55
Annemargreet :
Nou, inderdaad: geweldig dat je dit hebt volbracht, Carla! Goed dat je het zo ziet: geniet van deze momenten!
zo leuk om te lezen dat jullie mooie excursies maken en veel dieren zien: een zwangere tapir! Nee, die heb ik niet in Costa Rica gezien.. [e-1f61c][e-1f602]
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley