Cahuita

Wat is dat toch met mij? In Nederland ben ik ‘s morgens mijn bed niet uit te krijgen en op reis ben ik voordat de wekker, vroeg!, afgaat wakker. Het is duidelijk waar ik dus mijn bed voor uitkom…..

Even over half zeven stond ik al onder de douche. Ik hoorde de brulapen in de verte. Mick volgt snel en dan kleden we ons aan. Stevige stappers aan, spullen in de dagrugzak en op naar de ontbijtruimte. Prima ontbijt, niet anders dan in San José. Hier wel met een eitje, bereid naar keuze.

Om 8 uur stappen we in de bus. We stoppen even bij de panaderia om de bestelde belegde halve stokbroden op te halen. Op naar het Canuita Nacional Parque. Rond half 9 beginnen we met de wandeling. Het eerste stuk gaat over houten plankieren. Dat is om de natuur niet te beschadigen. We lopen door een oase van groen. Na ruim een uur komen we aan bij de zee. Dan gaat het pad over in zand en lopen we langs de zee. Grotendeels met beschutting van bomen. Dat is wel fijn want de zon schijnt volop, het is 28 graden. Gelukkig is er een briesje vanaf zee. Op een gegeven moment zien we 2 oudere dames uit onze groep, Els en Inge. Die gaan de zee in. Wij doen mee. We hebben geen badkleding bij ons maar gaan in onderbroek de zee in. Heeeeeerlijk. Even afkoelen. We hadden allebei een mini sneldrogend handdoekje bij ons. Ik doe de natte onderbroek in mijn rugzak en doe zo mijn broek aan[e-1f648]

We wandelen verder en kijken goed om ons heen of we dieren spotten. We zien best al wat dieren. Een schildpad, krabbetjes met schelp, vlinders (o.a. die grote felblauwe, helaas alleen in stilstand dus dan zie je de bruine onderkant van de vleugels), slangen (kleine gele en grote gifgroene), wasbeertjes, brulapen, capucijneraapjes, salamanders. De luiaard spotten we nog niet. Jammer maar we zijn hier nog bijna 3 weken dus dat komt heus nog wel.

Op een gegeven moment moeten we door een stukje zee. Dus schoenen uit en daar doorheen waden. Het water is hier roodbruin. Geen idee hoe dat komt. Even verderop gaan we op een picknicktafel zitten en verorberen onze baguette.

We wandelen verder. Het grootste stuk lopen we door (deels mul) zand langs de zee. Het laatste deel is her en der wat modderig van de regenbuien die hier afgelopen dagen waren. Als slingerend door op de wat drogere stukken te stappen, lukt niet helemaal, komen we hier doorheen. Gelukkig kunnen onze stevige stappers tegen een stootje. Een te dikke Duitse man duwt mij zowat omver in de modder onder het motto de wereld is van hem. Gelukkig ben ik niet van het type dat me omver laat duwen. Viel hem wat tegen. Eikel!

Laatste stukje is weer over houten plankieren. En dan rond 1 uur hebben we de wandeling van 10 km voltooid. Ben best een beetje trots op mezelf. 26-2-2023 was mijn actieradius 100 meter, 26-2-2024 is mijn actieradius 10 km[e-1f4aa]

We gaan naar de ijssalon en scoren daar een overheerlijk ijsje. Dat hebben we wel verdiend. Ik neem zuurzak- en mango-ijs, Mick tropische vruchtenijs. Het is sorbetijs, lekker. Inge en Els zitten hier ook. Met z’n vieren lopen we door het centrum van Cahuita naar onze lodge. Dat is een stuk pal in de zon, 1 km ongeveer. Pfff, dat is dan best zwaar. Maar we redden het.

Op onze kamer trekt Mick haar badpak aan en neemt een duik in het zwembad. Ik ga even op bed liggen. Na deze inspanning moet tante Betje ff bijkomen. Even later trek ik ook mijn badpak aan en ga het water in. Heerlijk. De ligbedden rondom het zwembad zijn van steen en dus keihard. Ik ga op ons bed hangen. Foto’s redigeren, dagboek schrijven en ik doe een klein dutje.

Ik ga lekker douchen en mijn haren wassen. Ik app met mijn RAT vriendinnetjes over een foto van onze Libië studiereis in 1998. Guppies waren we toen[e-1f648] Dan komt Mick met een cola. Had ik ff nodig. We rommelen een beetje en gaan op onze veranda zitten. We mijmeren over de heerlijke, mooie en leuke wandeling van vandaag. Wat hebben we hiervan genoten. En stiekem vind ik het fijn om dat lekker met z’n tweetjes te doen. Ben je toch een soort van eigen baas. We hebben gelukkig een leuke groep, niemand die op een negatieve manier de groep verstoort en dat is erg prettig.

Rond 19.00 uur zijn we in de lobby, stappen in de bus en rijden 5 minuten naar het centrum. We gaan eten in een Caribisch restaurant. Mick neemt een biertje en ik verse ananassap. Jeetje, wat is dat lekker. We bestellen allebei red snapper in Caribische saus, lekker pittig. We kletsen gezellig met onze tafelgenoten en smullen van het eten. Dan plotseling wordt er een luiaard gesignaleerd. Deze luipaard klimt langs de elektriciteitsdraden langs de weg. Ja, onze 1e luiaard. Ik film een stukje en maak wat foto’s. Lastig met kunstlicht, maar enkele zijn mooi.

We gaan zo te bedde. Morgen gaat de wekker om 6 uur. Op naar onze volgende stop, Tortuguero Nacional Parque.