Balonia en Cabo de Trafalgar

We slapen een beetje uit. Na het douchen, aankleden en ontbijten gaan we met z’n drietjes Rambo uitlaten. Jo was weer zo goed als opgeknapt. Jo neemt een route langs een ander deel van Vejer. Dat is eerst vooral dalen. Da’s makkelijk zou je denken. Daar dacht mijn knietje anders over. Sowieso is dalen zwaarder voor het lichaam dan stijgen. Mijn rechterknie had het zwaar. Erfenisje van een ski-ongeluk 20 jaar geleden. Maar toch gered. Even op mijn tanden bijten. Daarna was het langzaam maar gestaag stijgen.

Volgende uitstapje was met de auto van Jo naar het stand van Balonia. Onze auto is kekker maar die van Jo heeft 4 deuren… We wandelen een stukje over het zand langs de vloedlijn. Het wordt vloed dus hoge golven zorgen voor natte broekspijpen. Gelukkig liepen we al op blote voeten. Ik voelde direct dat koud zand en koud water niet fijn is voor de neuropathie in mijn voeten. Mijn tenen waren zeer pijnlijk en lopen op zand is dan niet prettig. Gelukkig waren we snel bij een restaurant naast de archeologische opgraving. Daar bestelden we een glas wijn en alledrie een lekkere vis.

Ik had tonijn, precies goed gebakken of beter gezegd even dichtgeschroeid. In dit gebied wordt veel tonijn gevangen dus het was een lekker vers visje. Mick had rode garnalen die net zo rose zijn als de mijne eerder in de week. En Jo had zwaardvis. Allemaal lekker. We genoten van de vis, het uitzicht op zee en we zaten heerlijk zo half in het zonnetje.

Hierna zijn we terug gewandeld naar de auto. Op naar Cabo de Trafalgar. Een punt waar ooit de Moren tegen de Britten streden. In Londen herinnert daar Trafalgar Square aan. We parkeerden de auto en maakten een wandeling naar de vuurtoren.

Bij de ingang naar het strand was een strandtent met hippe muziek en hippe mensen. Er werd gedanst, een jointje gerookt, meegezongen met de muziek (helaas niet altijd zuiver), veel mixdrankjes gedronken. Wij hingen aan een bartafel onder een rieten parasol. Genietend van een drankje, beetje meedeinen met de muziek en vooral mensen kijken.

We kregen een prachtige zonsondergang met rood en oranje lucht. Rond half 7 of zo reden we weer naar huis waar we geroosterd brood met beleg aten in Jo’s appartementje. Half 9 stapten we ons appartement in en keken naar Boer zoekt vrouw. Daarna bijtijds pitten. Was een leuke dag en van dat vele buiten zijn waren we zo rozig als wat.