Stresa

Rond acht uur worden we wakker. Reisdag! We stelen nog wat minuten en dan gaat Mick als eerste douchen, met raam open (!), en ik volg snel daarna. Gisteravond hadden we al 2 dozen wijn in de auto gezet. Nu de laatste doos en de tas met schoenen alvast in de auto. Martijn sjouwt onze reistassen naar de auto. Beetje passen en meten en met mijn ruimtelijk inzicht past alles in de achterbak. Even over negen schuiven we aan de ontbijtdis. Lekker ontbijten, laatste heerlijke gekookte eitje, nog gezellig kletsen. Tegen tien uur gaan wij weg. Hartelijke kussen van John en Martijn en als bedankje een magnum barbera. Wat lief en wat lekker!

Zwaaien tot we de hoek om zijn. Deze 10 dagen waren super hier. Wie weet komen we ooit nog eens terug. Voor wie ooit naar de Piemonte wil, een aanrader!

Onze volgende bestemming, Massino Viconte bij het Lago Maggiore. Ik kies als begeleidende muziek op Spotify de best of Eros Ramazzotti. In een kleine 2 uur zijn we bij Villa Magnolia. Onderweg zien we de vele rijstvelden, voor de risotto. Ook zien we in de verte de besneeuwde toppen van de bergen bij Aosta.

Onderweg krijg ik het bericht dat het interview met mij over mijn vervroegde pensioen met foto en al in het Haarlems Dagblad staat. Te grappig. Stuur het artikel naar de Spiertjes app en krijg ook van een medewerker van de Heemhaven een foto van mijn moeder met een trotse blik met het artikel in haar hand. Ah de lieve schat. Ik stel ook mijn Facebookvriendjes op de hoogte.

Als we het hek van Villa Magnolia open doen en het grind op rijden, komt er een grote St. Bernard hond ons al blaffend tegemoet. Ik sta stil terwijl Ingrid, de vrouw des huizes, het beest tot kalmte maant. Mick stapt uit de auto en als de hond huppelend en luid blaffend op haar afkomt weet ze niet hoe snel ze weer in de auto moet springen. Je had dit moeten zien. Met een verschrikte blik blijft Mick in de auto. Mijn held. En wel een hele lieve held. Honden voelen het aan als je bang bent. Al met al was dit een zeer komisch gezicht. De hond werd in het appartement van Ingrid en Michiel gebonjourd.

Op naar onze kamer. Een beetje gedateerd maar schoon. Dat haalt het niet bij GianTino maar daar is de prijs ook naar. Prima ruime kamer met 2 balkons en…. prachtig uitzicht op het Lago Maggiore. We gaan snel weer op pad. Stresa, 9 km verderop. Even lastig om een parkeerplaats te vinden en met creditcard de parkeerkosten te betalen maar uiteindelijk lukt dat allemaal. We wandelen naar het meer en komen direct bij een restaurant met terras aan het meer. Geen plekje in de zon maar wel op het terras. Maar als snel gaat een echtpaar van een zonnig stekkie weg en confisqueren wij dit tafeltje. Mick is in haar element, water, bootjes, zon, mooi uitzicht. Ze geniet en ik geniet ook. Prachtig is het hier.

Na de lunch wandelen we richting het vertrekpunt van de boten. We zien een groot bord Lago Maggiore Express. Hier hadden we al naar gekeken thuis maar de Italiaanse website is niet up-to-date en sowieso ruk. Maar hier zit een hele vriendelijk dame die goed Engels spreekt. En wij reserveren dit voor morgen. Wel iets meer bewolking.

We gaan morgen dus met de boemeltrein van Stresa naar Domodossola. Van daar met de panoramatrein naar Locarno in Zwitserland. Daar kunnen we 3,5 uur rond wandelen en dan met de boot over het Lago Maggiore weer terug naar Stresa. We verwachten dat dit een leuk tripje gaat worden.

We wandelen het centrum in. Nou dit is echt een toeristenplaats. Souvenierwinkels, restaurantjes, barretjes, terrassen, gelateria, veel tassenwinkels (hoezo?). En het stikt hier van de 5 sterren hotels. We lopen door de verschillende smalle straatjes en over de pleintjes. Scoren ergens een ijsje. Duurste tot nu toe maar veruit ook de lekkerste, met name het dropijs. Jammie.

Ook wij gaan op een terrasje genieten van de mensen die voorbij lopen en we kletsen wat. We halen de auto op en kijken waar we de auto bij het station kunnen parkeren. Dat kan, gratis, maar of er genoeg plek is, dat zien we morgen wel. Anders op een betaalde parkeerplaats 500 meter verderop. Komt goed.

We rijden naar ons nieuwe huis en stoppen onderweg om van bovenaf het prachtige uitzicht op het Lago Maggiore te fotograferen. Bij Villa Magnolia kletsen we met Ingrid, de eigenaresse. Zij raadt een restaurant aan in de buurt van de golfbaan. Reservering gemaakt voor half 8. Meer onze tijd hoor in plaats van dat late eten.

Op onze kamer relaxen we in onze fauteuiltjes bij de openslaande deuren en genieten van het uitzicht op het Lago Maggiore. We rijden naar het restaurant. Eerst er voorbij omdat we een oude schuur zien en dan terug en goed kijken en dan zien we het restaurant erachter.

Het is ingericht als een soort skihut. Sfeervol. De tent wordt gerund door een Zwitsers echtpaar dat hier al 40 jaar woont. Helemaal vol met o.a. groepen Italiaanse mannen. We bestellen een voor- en een hoofdgerecht met ieder een kwart liter wijn. Home made ravioli met spinazie en ricotta als voor en forel (Mick) en tagliata (ik) als hoofd. Koffie en thee na. We eten voortreffelijk.

We gaan bijtijds naar bed want morgen staan we ook bijtijds op.