Lazy Sunday en golfen

Zondag is het in Cascina GianTino lazy sunday en dat betekent pas vanaf 10 uur ontbijten. Tien voor tien worden we wakker. Luie donders!! Nou heerlijk hoor, het is vacance. John en Martijn verwennen ons weer met een heerlijk ontbijt. Vandaag voor mij een gekookt eitje. We doen dit om de dag. Niet elke dag een ei.

En we gaan toegeven aan de lazy sunday. We nestelen ons op een van bedjes bij het zwembad. Eerst in de zon, het is ‘pas’18 graden, maar klappen dan even latertoch de parasol open. Net iets te warm.

Ik ga eerst mijn verslagen verder bijwerken. Ik loop echt achter, we hadden een vol programma. Haha. Ik ga zo foto’s uitzoeken voor bij de verslagen en dan Mick redigeren en censureren. Haha.

We lezen wat, eten een broodje, drinken espresso en thee, doen een tukkie (ik), nemen een duik in het zwembad (Mick)…

Vooral genieten we van de stilte, van het gezoem van een vlieg, van de fluitende vogels. Soms onderbroken door een voorbijrijdende auto of een groepje motorrijders. Verder de geluiden van de natuur.

‘s Middags kletsen we gezellig met Nel. Op een gegeven moment komt er zo’n reuzenwesp, een hornaar. We schieten omhoog en rennen weg. Een beet van dit beest moet echt niet fijn zijn, weten we inmiddels. En we verbazen ons over gekleurde kleine luchtweerspiegelingen op de bodem van het zwembad. Toch eens navragen bij Martijn.

Begin van de avond gaan we lekker douchen en tegen achten rijden we naar Motta, we gaan eten bij Terra Di Mezzo. Beetje chique, beetje design en heerlijk eten. We nemen een voor- en hoofdgerecht. Mick gevulde peppers en konijn en ik vitello tonato en tagliata di manzo. Eten smaakt voortreffelijk en ook de wijn.

Voor elven zijn we weer thuis. Als we op ons terras de deur open willen doen horen we geritsel in het bos onder ons en we zien schijnwerpers. Navraag de volgende dag bij Martijn leert ons dat die truffelzoekers zijn. Martijn wist niet dat er truffels op zijn land zijn. Dat biedt perspectief. Wij duiken ons mandje in. Deur niet open, raam wel. Het is wat frisser geworden.

Het is alweer maandag. Tegen negenen wordt Mick wakker. Ik lig nog voor dood. Ben nog absoluut niet uitgeslapen. Ga toch het bed uit om samen met Mick te ontbijten.

Ik zit erbij maar ben er niet bij. Eet de heerlijke yoghurt en drink de verse sinaasappelsap en kopje thee. Uit beleefdheid neem ik een stuk van de verse appelcake taart. Ik zit mezelf in de weg en duik weer m’n bed in. Ik val in slaap en slaap ruim een uur. Waar die vermoeidheid vandaan komt? Geen idee. Ik ben weer herboren en we gaan hup naar de golfbaan, dezelfde als vorige week, lekker dichtbij. Hier doen ze niet aan starttijden maar een Nederlands stel en twee Italiaanse mannen laten we voorgaan. Geen gehijg in onze nek. De Italiaanse mannen met dikke buik willen een goede indruk op ons maken. Helaas beiden slaan als een kruk af. De een de bal na 50 meter in de bosjes en de ander op de green naast de afslag.

Wij gniffelen, maken we toch met onze halve setjes als twee vrouwen indruk. Wij slaan allebei met onze driver de bal recht en redelijk ver vooruit. Haha!!

Ik sla de eerste hole, dogleg, in par. Mooi begin. En de holes daarna een bogey, ook mooi. Mick slaat ook lekker. De laatste paar holes was mijn concentratie weg, helaas. Maar we hebben in het zonnetje met 25 graden een heerlijk baantje gelopen. Er zaten mooie pitches bij en ook het putten ging meestal goed.

Het is half 3 als we klaar zijn. We bestellen op het terras aan de driving range een cola zero (dorst) en allebei een bord mozzarella met tomaat. Ik neem er rauwe ham bij. Nou, dit was niet golfbaan en Piemonte waardig. Het leek wel of dit uit de nabij gelegen Lidl kwam. Harde tomaat en van die gummi kleine mozzarella bolletjes. Alleen de ham was wel ok. Met olijfolie erover heen, wat peper en zout en een stukje brood kregen we het naar binnen. Het is dat we trek hadden.

Rond 4 uur zijn we weer thuis. De mannen zijn met Nel en Arie druk met omheiningen te maken rondom de terrassen van de andere 2 suites,voor meer privacy. Ons terras heeft al genoeg privacy.

Mick duikt even later het koude zwembad in, ik kijk ff naar de beelden van de begrafenis van Elisabeth. Wat een traditie en ceremonie. Ze heeft een mooie leeftijd bereikt, het is toch mooi zo. Kan eindelijk die Charles z’n kunstje laten zien. Maar ik vond het wel imponerend wat ik zag. Ik had voordat we weggingen al even live gekeken via de stream en nu we terug zijn, zijn ze nog bezig. Ik hoop maar dat ze intussen wat te drinken en eten hebben gekregen. Pffff wat een exercitie.

Op ons terras in de schaduw drinken we de laatste restje wijn. Martijn gaat een leuk restaurant in Nizza Monferrato voor ons reserveren, Tanti!

Na 2 uurtjes zon gaan we naar binnen. Reistassen inpakken en douchen. Bij het douchen doen we dit keer het raam in de badkamer open en hoe leuk is dat om te douchen met uitzicht op de groene heuvels van de Piemonte. Hier hebben de mannen goed over nagedacht. Top! Alleen stom dat wij hier niet eerder op zijn gekomen om dat luik open te doen. Dat raam blijkt van binnenuit open te kunnen. Slimpies.

Tegen acht uur rijden we naar Nizza Monferrato. In een goed kwartier zijn we in het centrum. We kunnen de auto op het laatste plekje voor het voetgangersgebied gratis (!) parkeren. Ondanks dat het wat frisser is gaan we buiten eten. Leuk terras midden in een stille winkelstraat (winkels zijn gesloten). Ook grappig, we horen vooral Nederlands om ons heen. Na ons komt een gesoigneerde man met zijn zoon. Hij wordt direct bediend door een ober terwijl wij er eerder waren. Zou het de burgemeester zijn of zo. Normaal zou ik me hieraan ergeren maar nu haal ik m’n schouders op. Wij hebben de tijd, wij zijn met vakantie, wat kan ons het schelen.

Als de vriendelijke serveerster komt, bestelt Mick gamba’s met tomatengel, ricotta, passievrucht en grissini vooraf en farinata in 3 variaties als hoofdgerecht. Farinata is een soort pannenkoek van kikkererwtenmeel. Zij liever dan ik. Ik had tartaar van de Piemontese rund vooraf en linguine met bisque, langoustines en zwarte knoflook als hoofd. Mooi glas wijn erbij, we genoten van deze maaltijd. De Piemonte staat bekend om zijn goede keuken en we kunnen wel zeggen dat dit klopt. Erg goed gegeten hier. Al vond Mick de farinata wel wat vet en zwaar.

Thuis gekomen gaan we te bedde. Ons laatste nachtje in cascina GianTino. We gaan dit missen. De prachtige suite, het uitzicht, de overheerlijke ontbijtjes en vooral de lieve en vriendelijke gastheren.