Lago Maggiore Express

We hebben prima geslapen. Goed bed maar …. het dekbed is synthetisch. Welke gek heeft synthetische dekbedden verzonnen. Echt geen doen voor dames in de overgang, en nog steeds opvliegers. De lakens waren niet van glad katoen maar van een soort jersey. Wij zijn meer van het knisperende katoen. Ja, luxe wijffies, ik hoor het jullie denken.

Eerst maar eens douchen. Geen inloopdouche maar zo’n ik-kan-me-kont-niet-keren cabine. We behelpen ons, ook met de niet verstelbare douchekop die meer sproeit dan een lekkere straal produceert. We worden fris, haren kan ik zelfs wassen dus wat zeuren we nou?

9 uur ontbijten. De gastvrouw en gastheer staan al klaar. Alles staat op onze tafel, divers beleg, verse broodjes, yoghurtje, vers fruit. Mick krijgt koffie en ik thee. Koffie is een soort senseo met water. Niet te zuipen….. Dat wordt straks snel een espresso scoren. Maar apparaat hier schijnt ook espresso te kunnen fabriceren dus morgen even kijken of die wel lekker is.

We rijden naar het station. Het is bewolkt en het miezert een beetje. Deert ons niet. Mazzelaars zijn we, er zijn nog enkele vrije plekken. We parkeren en lopen naar het loket. Kaartjes voor de boemeltrein moesten we hier nog kopen.. met z’n tweeën nog geen tientje. Trein is goedkoop in Italië. We zijn ruim op tijd dus in de bar tabacchi scoort Mick haar espresso. Zo zij ook weer blij.

We wachten op het perron op de trein die keurig op tijd vertrekt. In Dormodossola stappen we over op de panoramatrein die ons in een kleine 2 uur naar Locarno brengt. We hebben plaatsen bij het raam in deze afgeladen trein. Tussen de bergen door maken we een prachtige rit. Mooie dorpen, rotsen, stroomversnellingen. We genieten. Ook van de mensen in de trein. Schuin tegenover ons zit een vrouw met een hond in een boodschappentas op schoot en haar man drinkt uit een literfles cola. En de twee bejaarde Zwitsers die bij ons zitten, gapen ongegeneerd. We vermaken ons ook in de trein. Haha.

In Locarno gaan we eerst op zoek naar een lunchadres. Restaurantjes genoeg maar wat een prijzen. € 20 voor een pizza margerita. Belachelijk. We gaan wat drinken en zunige Hollanders dat we zijn, halen we een stokbrood en beleg in de supermarkt. We hadden nog 20 Zwitserse franken. Het kleine geld daar kunnen we mee betalen. Het papiergeld van 15 jaar geleden is niet meer geldig. Mick gaat dit omwisselen bij de UBS bank. Moet je een rekening hebben. Ook de Postbank blijkt hetzelfde beleid te hebben. Omwisselen gaat dus niet zo. Wat een gekut. Nou dan gooien we dit wel een keer in zo’n geldbak op een vliegveld.

Broodje smaakt prima en wij wandelen door het centro storico. Leuke winkeltjes maar alles reteduur. Sneakers, € 150. Om maar iets te noemen. Dus het is kijken kijken maar niet kopen.

We lopen naar het vertrekpunt van de boot. Ik besteed onze laatste frankjes aan een… Toblerone. Hoe toepasselijk. Op de boot gaan we eerst binnen maar al snel op het achterdek zitten. Sweater en jackie aan. Prima uit te houden. En buiten kunnen we goed fotograferen. Het is bewolkt en af en toe breken er wat zonnestralen door. In 2,5 uur varen we van Locarno in het noorden naar Stresa bijna in het zuiden.

In Stresa aangekomen wandelen we het centrum in. We vinden een terras met heaters. Het is nog maar 14 graden nu, dus dat is wel nodig. Het wordt voor allebei pizza en een lekker glas wijn. Koffie en thee toe. Naast ons komt een echtpaar zitten, vraagt de serveerster: ‘English?’ ‘Nee’, antwoordt de vrouw, ‘Irish’. Ik moest gniffelen. Humor.

Na het eten wandelen we een klein kilometertje naar het station en stappen in onze auto. In zo’n 20 minuten zijn we weer thuis. Ik ga de administratie doen (foto’s en verslag en zo). Mick schenkt een glas rode wijn in. Ik een lemon soda. Een druk dagje maar een onwijs leuke dag, ondanks het bewolkte weer en de wat lagere temperaturen.