Mulhouse - Montegrosso d’Asti

Na een nacht van goed slapen in het heerlijke bed ging de wekker om kwart over zeven. Geen tijd om op te staan op vakantie maar na nog ff soezen doen we het toch. Weer ff onder de douche voor de frissigheid en om goed wakker te worden. Vanuit het koffieapparaat tap ik een kop heet water voor thee en Mick produceert een bakkie koffie. Daarna met kleine kopjes heet water tappen vul ik onze thermosfles. Spullen in de tas en hup naar de auto. Het miezert een beetje. We rijden naar de Carrefour Express en daar haal ik baquettes, beleg, yoghurtjes en voor mij een pain au chocolat, jammie! Mick had ondertussen een benzinestation dichtbij gevonden. Bij LeClerc, hadden we daar ook boodschappen kunnen doen. We gooien de auto vol voor € 1,46 per liter. Kijk dat zijn nog een prijzen.

In no time zijn we op de snelweg richting Zwitserland. Bij Basel de grens over. Regen is gestopt en er zijn wegwerkzaamheden, alweer. Vertraging van 10 minuutjes. Vinden we nu niet erg omdat er daadwerkelijk ook gewerkt wordt en dat op zaterdag. We hebben een Zwitserse popzender opstaan en we luisteren naar goede muziek. We kletsen wat. Na ruim een uur komen we in het mooie deel van Zwitserland en we genieten van de bergen en van enkele besneeuwde toppen. Altijd mooi de bergen. We rijden helemaal langs het Lac Léman. Prachtig. Mick geniet, als zij maar water ziet! Onderweg ergens gestopt voor een kopje koffie en thee, een sanitaire ontspanning en voor de chauffeurswissel. Mick had het eerste stuk gereden en ik ben nu aan de beurt. Op een gegeven moment komt net echte bochtenwerk. Pff met al die Thelma en Louise bochten…. Ik geef het toe, niet mijn sterkste kant. Mick gaat het overnemen. In een haarspeldbocht op een stukje gravel stoppen we. We wisselen en we smeren ook onze baquettes en maken koffie en thee.

Nu komt het echte bochtenwerk. Mick draait hier haar hand niet voor om. Het is werkelijk een prachtige rit. We gaan via de Grote St. Bernard en rijden stukken waar de wolken laag hangen. We zien fietsers naar boven ploeteren. We nemen niet de tunnel maar de col. Met de auto al een uitdaging die gecompenseerd wordt door het fenomenale uitzicht. Marina, een gouden tip. Echt zeer de moeite waard. We passeren daar menig fietser met een rood aangelopen gezicht. Met 10% stijgingspercentage is dat niet zo gek.

Boven op de col (bijna 2500 meter) is het een drukte van belang. En daar rijden we zo van Zwitserland Italië in. Nu dalen en dan de snelweg op richting Turijn en Asti. De Italiaanse popzender verruilen we snel voor onze Spotify playlist. De Italiaanse deejays lullen werkelijk 5 kwartier in een uur met een niet bij te houden snelheid. We verstaan er niks van en willen muziek.

Met onze eigen tolbadge, toch wel makkelijk met het oog op de toekomstige reizen, rijden we zo het tolpoortje door. Kwart voor vier rijden we het erf van onze bed [e-38] breakfast op. Cascina GianTino, gerund door 2 Nederlandse mannen, de een 50 en de ander 62. We worden hartelijk begroet en we lopen direct naar onze suite. De mannen dragen onze reistassen. Gentlemennen!

Beetje uitleg en dan kijken we hoe mooi en stijlvol de suite is ingericht. Er staat zelfs een schaal met vers fruit en een fles moscato d’asti wijn in de koelkast. Ja laat dat maar aan homo’s over. We zijn uitgenodigd met een ander Nederlands stel, man-vrouw, die ook net zijn gearriveerd, om op hun terras te komen borrelen. Een goede Italiaanse rosé, die bestaat dus, en lekker hapjes. We kletsen gezellig met name over de coronatijd hier en hoe ze hier zo terecht zijn gekomen.

Even na zessen nemen Mick en ik een duik in het zwembad. Beetje fris maar heerlijk. We gaan lekker onder de douche. Ja alweer. Chloor van ons afspoelen en haren wassen. Reistassen uitpakken en de rest een beetje opbergen. De heren hebben voor vanavond gekookt, een 3-gangen menu, inclusief wijn en koffie of thee met grappa of limoncello. Met de andere gasten samen eten. Leuk!

We blijven hier een week. Ik weet nu al dat we het hier best gaan uithouden. Ik schrijf dit vanaf ons privé terras met uitzicht op de bergen van de Piemonte met de ondergaande zon. We kunnen nu ook goed de Alpen in de verte zien! Het is een prachtig luxe onderkomen en we worden verwend. Hier kunnen wij wel aan wennen…

Het diner is een family dinner want als de eigenaren niet mee-eten dan is net een restaurant en dat mag niet. We beginnen met een bouillon met hele kleine ravioli’s erin. Gevolgd door een salade caprese, uiteraard met buffelmozzarella. Ik drink hierbij een locale chardonnay en Mick een barolo. Daarna lasagne, 2 soorten. En als toetje een mascarpone met citroen en een hele grote lange vinger, met een glaasje moscato d’asti erbij. Thee voor mij en espresso voor Mick. Ik nam nog een glaasje limoncello. Alles, zowel het eten als de drank, was super lekker. Leuk gezelschap en leuke gesprekken. Rond half 12 doken Mick en ik ons mandje in of liever gezegd beklommen wij ons bed. Deze ukkepuk had een beetje moeite om erin te komen, zo’n hoog bed…. Oh en Mick trouwens ook. Haha.