Dag 1 en 2 in Alquézar

Dag 1 en 2 in Alquézar

Uitslapen vandaag, wakker worden uit onszelf. En dat was zo rond half 10. De zon stond al hoog aan de hemel en scheen volop. Buiten tafel dekken, ontbijtje maken (voor mij yoghurt met blauwe bessen, kaneel en zelfgemaakte granola en voor Mick klein bakje yoghurt en ‘n bammetje), eitje koken, parasol omhoog en genieten. Wat een plek. Tijdens het ontbijt vliegen de lammergieren over de vallei en over ons huis. Prachtig om te zien.

We blijven lekker hangen aan onze eettafel buiten. Ik heb een cd met heerlijke wereldmuziek opgezet. We zoeken ondertussen ook naar een leuk huis met zwembad aan de kust voor volgende week. Daar kunnen Carlo, Coralie en Paolo dan komen logeren. Uiteraard mag Maatai mee. Het is nog niet zo makkelijk. Maar we vinden wel wat.

Ik werk mijn dagboek bij, zet de foto’s via wifi over op mijn iPad en iPhone en publiceer op waarbenje.nu en Polarsteps.

Mick verzorgt de lunch, geroosterd brood met geitenkaas, kip en rauwe ham. Heerlijk zo’n relaxdagje.

We hebben 2 terrassen, 1 aan de voorkant met prachtig uitzicht en 1 aan de achterkant. Even na tweeën is ons terras aan de voorkant deels schaduw en dat is lekker. 30 graden en zon. Pfff. We hebben de ochtend onder de parasol doorgebracht en kunnen nu in de luie stoelen. Boekje lezen, tukkie doen (al lukt dat niet al te best), beetje internetten (accommodatie voor volgende week en de week daarop), beetje kletsen…. Deze meisjes vermaken zich prima op zo’n rustdag.

Rond half 4 duikt Mick onder de douche, zij gaat het dorp verkennen. Mij nog te heet. Ik duik dan (eindelijk) onder de douche. Een regendouche, verwennerij.

Mick appt dat ze aan de overkant staat, ergens in de verte. Ja hoor, ik zie haar felgroene broek. Even zwaaien en dan komt ze terug. Tijd voor wijnen, wijnen… die 5 zit al in de klok.

Als Mick weer op honk is trekken we een koele rosé uit de Provence open. De Spaanse rosado haalt het niet daar niet bij. Snobs. Ja klopt, nou en!

We kletsen gezellig en bekijken wat we morgen gaan doen. Mick zoekt een leuke route uit met behulp van de kaarten en info die in het huisje ligt, en dat is op dit gebied goed uitgerust. Klasse.

Ik app driftig met Carlo over het huisje volgende week aan de kust. Na veel heen en weer geapp kiezen we voor een mooi huis op een complex met uitzicht op de golfbaan net even achter Miami platja. Geen privé zwembad maar wel een op het complex. Ook goed. Wij gaan er maandag in en Carlo, Coralie en Paolo komen woensdag. We blijven tot zondag. Oh, hoe leuk is dit?

De sugargranny’s kunnen een paar dagen lekker bij die lieve kleine Paolo zijn. Paolo is toch een beetje ons kleinkind, net zoals de tweeling Lissa [e-38] Veerle. En volgens Joke kan een kind niet genoeg oma’s hebben. Dus….

Ook vinden we het erg leuk om bij te kletsen met Carlo en Coralie hoor. En wij kunnen lekker daar een baantje lopen. Golftassen (halve set) hebben we mee.

Mick gaat koken en maakt pasta met champignons, paprika, blik tomaten in stukjes en heerlijk gehakt. Er is geen peper dus dan maar veel paprikapoeder en chili vlokken. Gelukkig houden we allebei van pittig.

We genieten van de zwoele avond maar om 10 uur wordt het fris. Wij naar binnen, lekker cdtje op en boekje lezen in de zeer sfeervolle woonkamer. Tegen elven gaan we naar bed, nagenietend van de heerlijke relaxdag.

We hadden geen wekker gezet. Nou dan weet je het wel. Mick gaat er om half 9 of zo uit, ik een uurtje later. Dus de ochtendwandeling Paserela de Velo langs Alquézar doen we vandaag dus niet. Het is een wandeling van maar 4 km maar met eerst een afdaling en aan het eind weer klimmen. Er staat 2 uur voor. Je moet je melden, je krijgt een helm en het kost € 4. Van het geld houden ze je in de gaten. En het is zo heet dat je dit echt in de (vroege) ochtend moet doen. Ok morgen weer een kans.

We ontbijten op ons gemakkie en douchen daarna. Op naar het Parque Natural de la Sierra y Cañones de Guara. Onderweg willen we een brood scoren. Eerste dorpje, geen panaderia. Tweede dorp, ik loop omhoog en het halve dorp door en helaas ook hier geen panaderia. Eten die mensen hier geen brood of zo of waar kopen ze dat dan. Nou ja, wij rijden verder. We zien wel. We kiezen global music op Spotify uit. Weer eens wat anders. Het is werkelijk weer een prachtige route, lekker rustig en fraaie uitzichten.

We passeren Panzano en zien een groot terras. Kijken of we hier kunnen lunchen. Er zit een groep al te eten. Duitsers, ja die vind je ook overal. Een 70 wandelclubje, goed uitgerust in wandelkleding en stevige wandelschoenen. Heb je hier wel nodig. Petje af om in deze behoorlijke hitte te hiken in de bergen. Dan ben ik maar een watje maar hier ben ik niet geschikt voor. Ik heb last van de hitte. We nemen een bocadillo en laten het stokbrood met tomaat besmeren. Dat raadt de serveerster aan. Pan con tomate vind ik heerlijk maar nu wordt het stokbrood van binnen wat klef. Niet meer doen dus.

We rijden verder en stoppen af en toe om een plaatje te schieten. We nemen de afslag naar Vadielo. Het gebied wordt steeds ruiger. We parkeren de auto, plaats voor 5 (dat zegt al wat), en wandelen naar de stuwdam. Daarachter ligt een groenblauw meer met ruige bergen eromheen. We maken foto’s van elkaar, ook wel weer leuk, en als we terug lopen vliegen de lammergieren over ons heen. Deze kloof staat hier om bekend. Ik probeer ze te fotograferen en dat is nog niet zo makkelijk. Eigenlijk moet je dan zo’n super telelens hebben. Heb ik niet en wil ik ook niet. Veel te veel gesjouw. Maar een paar foto’s vind ik redelijk. We wandelen terug naar de auto. Aragón is niet toeristisch, op enkele plekken na zoals Alquézar. Hier waren we de enige buitenlanders. Bijzonder.

We rijden weer de kronkelwegen terug. De hele rit al was het een knap staaltje bochtenwerk. Maar mijn moppie is hier nu behendig in en ik waarschuw voor de haarspeldbochten. Mooie combi. We rijden via Huesca daar is vast een supermarkt. En ja hoor een Carrefour, hoe Spaans. Haha. We slaan eten in voor de komende dagen. We zijn hier nog 3 avonden. 2 thuis eten en 1 x uit eten.

Hier is rosé uit de Provence, hup we nemen er 2 mee. Mick scoort nog even in het winkelcentrum een paar wandelsokken, vergeten en ze moest toch een paar weggooien omdat de hielen kaal waren. Ja dat krijg je van elke dag wandelen. Hier ook even getankt voor € 2,02 de liter, altijd goedkoper bij een supermarkt. En als je een Carrefour kaart hebt, kost de benzine € 1,66. Kijk dat is nou nog eens een mooi klantenvoordeel. Mick tankte en ik maakte de vooruit weer schoon. Zo verdelen we hier de taken.

We rijden over een stukje snelweg terug en slaan dan af richting Alquézar. Hier weer dat mooie landschap met de verschillende kleuren groene bomen afgewisseld met lichtgele velden met graan. Even over vijven zijn we thuis. Uitladen en op het terras aan de voorzijde, dat nu in de schaduw ligt, genieten van een glas rosé. Pff, het is nog zwoel, 29 graden en dat in de schaduw.

Mick sproeit de tuin en ik werk mijndagboek bij en zet de foto’s via wifi over. Ondertussen genieten we van de rust, na een half uurtje een paar bussen op de parkeerplaats onder ons die zo nodig de motor moeten laten draaien om de airco. We kunnen de vogeltjes weer horen fluiten en genieten van de avond.