Paolo en natuurlijk Carlo en Coralie

We gaan in Miami Platja eerst naar de farmacia, zalfje voor Mick’s voet. Volgens mijn lieve zusje die pedicure is moet er lamicil op, beetje schimmel op haar voet. Ok dat gescoord. We lopen richting strand en dat is een klein strandje waar je naar beneden moet. Niks voor met een baby van 7 maanden. We lopen terug naar de auto en rijden naar het zuidelijke deel van Miami Platja. Ik herken dit van oktober vorige jaar. We parkeren de auto. En zien links een hippe strandtent. Heerlijke stoelen, leuke bediening, lekker eten, goede rosé, uitzicht op de Mediterranee. Het is wat bewolkt maar dat vinden we niet erg. We gaan naar supermarkt Esclat, Carlo had die aangeraden. Veel drank, chippies, eten en zo. Met een volgeladen kar naar de kassa. We zijn half 4 thuis. Uitladen en de boel koelen. Wachten op C[e-38]C[e-38]P. Iets later vertrokken en ze zijn er rond vieren.

En we zaten net op de loungebank en we hoorden getoeter. Ze zijn er. Oh die kleine Paolo. Ik schoot natuurlijk vol. Zo naar hem verlangd om weer eens in levende lijve te zien. Ruim 7 maanden nu. En natuurlijk dikke hugs met Carlo en Coralie. We nestelen ons op de loungebanken en Paolo afwisselend op mijn en Mick’s schoot. We trokken een fles cava open om ons weerzien te vieren. Met natuurlijk chippies, special voor Carlo….

Lekker bijkletsen en natuurlijk de vele cadeautjes uitpakken. Verschillende speeltjes voor Paolo, een stoeltje voor Paolo, lekkere botjes voor Maatai, de 2 gevlochten touw hangstoelen voor Carlo en Coralie. En namens Ivonne een leuke rode houten loopfiets. En uiteraard had oma/mama Ellen een tas met een en ander meegegeven. Zo onze auto is ineens een stuk lichter en we hebben meer ruimte. Haha.

Coralie maakte een lekkere salade met stokbrood en hummus erbij. We smulden. Het bed voor C[e-38]C[e-38]P in orde gemaakt met eenpersoonslakens. Vlak voordat we naar bed gingen kwam er ineens een vos onze tuin in. Bijzonder. Maar dat beestje ging uiteindelijk weg.

Die lieve Paolo is geen beste slaper en wij hebben aangeboden om Paolo morgenochtend in bed te nemen. Nou om 7 uur was meneer wakker en dat liet ie ook horen. Dus hup tussen ons in. Mick was nog niet wakker, ja dat zijn de voordelen van oren uit. En ze dacht wat ligt Carla toch met haar benen te schoppen. Ja, dat was natuurlijk die kleine. Lekker met hem gespeeld. Van slapen kwam natuurlijk niet. Dus om 8 uur of zo eruit. Hapje voor Paolo en ieder maakte zijn eigen ontbijtje. Carlo nam uitgebreid een douche, hij hoefde nu geen rekening met de zonnepanelen opbrengst te houden. Carlo wilde gaan werken maar kwam erachter dat zijn werktas met laptop en alles nog in El Pinell staat. Nou met zijn IPhone en mijn iPad kwam ie een heel eind. En hij heeft veel in de cloud staan dus daar kon ie ook makkelijk bij. Opgelost.

Wij vermaakten ons met Paolo en kletsen gezellig met Coralie. Foto’s maken, filmpjes maken… oh je vreet dat joch op. Zo’n lekker vrolijk ventje. Coralie is kampioen salade maken en dat met geroosterde boterhammen was een goede combi voor de lunch.

Daarna gingen Mick en ik boodschappen doen. En nog even baby paracetamol halen. Heeft Paolo nu last van z’n oortjes of zijn het de tandjes. Wij denken dat laatste. Alles maar dan ook alles gaat in zijn mondje. Het opblaas kinderbadje vond ie wat te koud, ook toen we er heet water bij hadden gedaan.

Ondertussen een glaasje rosé voor Coralie en mij, een rode wijn voor Mick en een Radler voor Carlo, hij had nog een online meeting. We kletsen gezellig en proberen Paolo in slaap te krijgen.En dat is een uitdaging. Uiteindelijk is Mick weer een heel stuk met Paolo in de wandelwagen op pad gegaan. 20 minuten keek ie haar aan met die grote knikkers en toen zakte ie weg in een diepe slaap. Papa en mama hadden lekker rust. Ik dook de keuken in. Zelf pesto gemaakt en een spinazie salade bereid. Toen Mick terugkwam hebben we Paolo in de tuin met een dunne doek erover gezet. We zagen een voetje uitsteken. Zo lief. En wij konden rustig genieten van een heerlijke maaltijd en gezellig kletsen. Coralie ging tegen tienen lekker naar bed. Wij bleven nog even met Carlo kletsen. Uiteindelijk heel voorzichtig Paolo binnen gezet. We wilden hem niet buiten laten staan. Stel je voor dat die vos weer komt en in de wandelwagen springt. Moet je niet aan denken.

Carlo dook op de bank. Maar na 10 minuten was meneer toch wakker. Carlo ging met hem naar hun slaapkamer. Weer een onrustige nacht voor Carlo en Coralie.

Om 8 uur hoorde ik die kleine. Coralie zat in de woonkamer en probeerde hem met afwisseling van borst en speen in slaap te sussen. Maar nee hoor. Uiteindelijk toch nog even maar bed.

Ik dook nog even een half uurtje mijn bed in maar was te wakker. Ik stapte uit bed en heb met Carlo zitten kletsen en ondertussen met Paolo gespeeld. Even een selfie voor abuela. Goedemorgen oma. Ook nog even gefacetimed met abuala en abuelo. Altijd leuk.

Ieder maakte weer zijn eigen ontbijtje, kopje thee, espressootje en zo. En ondertussen die kleine die ons lekker bezighoudt. Mick kwam tegen tienen fris en fruitig naar buiten

Even wat eten en hup aan de wandel met Paolo. Helaas het lukte Mick niet om Paolo in slaap te krijgen. Ja dat ventje weet ons bezig te houden. Voor ons is het maar een paar dagen maar dit elke dag. Het leven van ouders van een baby. Niet te benijden. En dan denk ook aan Dennis en Shintaria die twee van die hummeltjes hebben. Nu 6 weken. Oh als ik thuis ben zo snel mogelijk weer even op bezoek bij die twee kleine meisjes. Het gaat allemaal zo snel.

En nu zo met Paolo voel ik me echt een beetje oma. En Mick ook. Zo grappig. We zijn tenslotte sugargranny’s. Straks gaan we naar Miami Platja, naar restaurant Limonero. Vorige hebben Carlo, Coralie, mama en ik hier ook geluncht. Leuke, hippe tent aan de boulevard. En vooral lekker eten en goede wijn.

En de foto’s ja die zijn natuurlijk nu op een na allemaal van Paolo. Dat moeten jullie me maar vergeven…..