Figueres en L’Escala

Vannacht ondanks de zorgen om mama prima geslapen. Ik was voor 8 uur wakker en direct appen met Von en El. Mama heeft een goede nacht gehad. Kijken wat vandaag brengt.

Ik ga douchen en maan ook Mick het bed uit. Ontbijten en hup de auto in. Figueres is ons doel vandaag. Half uurtje rijden. We gaan over de binnenwegen. Prachtige omgeving hier. Er is al veel graan geoogst, er liggen op de gele velden dikke rollen of vierkante pakken met stro. Vind ik altijd een leuk beeld.

Elf uur rijden we Figueres binnen. En ons uiteindelijke doel het Dali museum vinden we zo met parkeergarage ernaast. Lekker makkelijk. Krappe plaatsen maar wij vinden een mooie ruime plek. Er staat een rij voor de kassa maar toch is er plaats voor ons 2 om half 12. Ze werken hier met tijdsloten. Dus na 4 minuten mochten we al al naar binnen. Het museum is door Dali zelf ingericht, half in een oud theater. Oud en nieuw dus. Op de binnenplaats staat een oude Cadillac met een beeld erop. In de nissen hierom heen allemaal goudgele figuren. Ergens bovenin een boot. In de grote zaal een onwijs groot schilderij en op de galerij een schilderij bestaande uit blokken. Nadat ik daar een foto van heb genomen zie je daar een hoofd in. Hoe kan dat? De galerijen zijn gevuld met absurdistische kunst. Ja dat is Dali. We vinden het erg mooi. Hier houden wij wel van. Een paar jaar geleden hebben we ook zo genoten van de Dali tentoonstelling in Matera in Italië.

Dit stond al lang op mijn lijstje dus check ook gezien.

Na zo’n anderhalf uur inclusief beetje shoppen in de museumwinkel zijn we weer buiten, nagenietend van al het moois.

We zoeken en vinden een leuk terras en die zijn er hier genoeg. We bestellen wat warme tapas, ik een witte wijn en Mick een cola zero (verstandig bij dat warme weer). Ondertussen contact met Nederland over de situatie van mama. Ook nog even contact met mijn nichtje in verband met de mantelzorg die El, mijn nichtje en ik voor onze tante Agnes doen. Nance gaat op vakantie, wij nemen het nu over. Zo doen we dat bij de Spierinkjes.

We wandelen nog even door Figueres en scoren een lekker stokbrood. En een ijsje. Ze verkopen minimaal 2 bollen, nou dat is erg.

Bij het uitrijden van de parkeergarage is er een angstige Fransman die niet omhoog eruit durft te rijden. Er vormt zich een hele rij achter ons en de Spanjaarden toeteren. Die man wordt bloednerveus. Eindelijk gaat ie in een slakkengangetje omhoog. Wij zijn inmiddels bergjes gewend dus wij scheuren zo omhoog. Stoer! Inderdaad!

Als we in de auto naar huis zitten, belt El me na haar contact met het RKZ. Mama moet nog een nachtje blijven. Van de arts mag ze morgen naar huis maar de transferverpleegkundige (mooi woord voor galgje) vindt dat nog onverantwoord. Aankleden gaat niet zonder hulp, ze loopt slecht en kan dat niet zonder hulp…. Oh oh mama wat takel je ineens af, je bent zo broos. En dan de verwardheid. Zoals ze zelf zegt; oud worden is mooi, maar oud zijn… De transferverpleegkundige is druk bezig met thuiszorg en woonzorgcentra. Mama heeft al indicatie dus dat is mooi. Heemhaven waar ze op de wachtlijst staat, bovenaan, vol. Het liefst hebben we dat mama direct naar een woonzorgcentrum in de omgeving Haarlem-Heemstede-Hoofddorp gaat. Maar het zal er wel op uitdraaien of thuis met intensieve thuiszorg of een tijdelijk woonzorgcentrum. Pfff allemaal best een dingetje.

El was op bezoek bij mama. Als mama in bed ligt gaat het prima, en gelukkig is de verwardheid minder. Alhoewel ze vond dat ze El al een tijd niet gezien had terwijl El gisteren de hele dag bij haar was. Dementie….

Via Sant Jordi Desvalls om nog even een paar dingen bij de biologische supermarkt te scoren naar huis. Snel de kleren uit en het zwembad in. Kolere wat is het weer warm vandaag. Morgen worden er records in Spanje verbroken. Ik zie dat het in El Pinell bij Carlo en Coralie 40 graden wordt, bij ons ‘maar’ 36!

We nemen een koel drankje, vermaken ons met lezen, iPad etc. Tegen half 6 pas (!) nemen we een glas wijn, eerst even plungen. Met die hitte hebben we veel behoefte aan water zowel voor de inwendige als de uitwendige mens. Morgen ons laatste vakantiedagje. Word er een beetje weemoedig van maar ben blij dat ik naar huis ga en mama weer kan zien.

We eten simpel, de hitte werkt verlammend. Griekse salade alweer maar onze favoriet met vers stokbrood. Ik doe zelfs rustig aan met de wijn, nou en dat wil wat zeggen. Haha. We hebben watermeloen toe.

Ik zet een bakkie koffie en thee en we zweten gewoon verder. Om 20.00 uur is het nog 28 graden. Dat wordt nog een een plungje straks.

Wat is het toch fijn als je een goed bed hebt. Koele kamer en goed bed. Dus weer heerlijk geslapen. Mick was er al om half 9 uit, ze gooide wat was in de de wasmachine (niet echt vol natuurlijk). Heerlijk om straks thuis weinig was te hebben. Ik kwam om 9 uur uit bed maar had ondertussen wel het nieuws bekeken.

Ontbijtje inclusief voor ieder 2 gekookte eitjes, het moet op. Krantjes op de iPad lezen en daar komt het bericht van El dat mama als een roos heeft geslapen. Fijn dat stelt me gerust. We gaan vandaag naar de kust om te lunchen. Eerst wilden we naar Cadaquès maar dat is een uur rijden, te ver voor lunch. We gaan naar L’Escala dat is een oud vissersdorp en nu een leuk plaatsje. De ochtend brengen we luierend door. Boekje, plungje…. en dat in de herhaling.

Rond half 1 of zo stappen we in de auto, het is maar 25 minuten rijden naar L’Escala. We hebben centrum in de Tom gezet en het lijkt alsof we zo de zee in rijden. Nee, op het laatst staan er paaltje, dus naar rechts en een parkeergarage zoeken. Die is vlakbij. Mooi. We wandelen langs de Mediterranee en vinden op een hoek een leuk visrestaurant met uitzicht op zee. Kaart ook in het Nederlands. Oef! Gelukkig geen plaatjes want daar zijn we allergisch voor.

Mick neemt eindelijk de gazpacho vooraf en ik pan con tomate. Als hoofdgerecht nemen we allebei gegrilde sardientjes en een portie patates bravas om het af te leren.

Sardientjes op de grill, beetje olijfolie en wat kruiden. Simpel eten, dat vinden we het lekkerst. De sardientjes smaken goed, we smullen, we genieten.

Daarna wandelen we verder langs de zee en het dorp. We pootje baden allebei dit keer in de Middellandse zee. Mick wil rondstruinen, ik niet. Ik nestel mij op het terras van Café del Mar en bestel een cola zero, dorst. Ik luister de ingesproken appjes van mijn zusjes en beluister dat het redelijk gaat met mama. Nog even aankijken met het lopen en dan mag ze morgen of zaterdag naar huis. Eventueel intensivering van de thuiszorg. El houdt contact met de transferverpleegkundige en Von met Tineke, mama’s casemanager. In bed is mama natuurlijk een hele pief maar uit bed is het een ander verhaal. We shall see.

Ik zie dat de rosé hier lekker licht van kleur is, dus de dames bestellen dos copa de rosado. Eindelijk op onze laatste dag een goede rosé. Die Spaanse rode rosé smaakt naar frambozenlimonade met alcohol. Net als vruchtenthee, heet water met een aardbeismaak. Voor ons rosé uit de Provence of de Languedoc. Snobs, ja klopt…..

We wandelen door het centrum naar de auto en rijden naar de Carrefour. Paar kleine dingen voor onderweg en stokbrood. Ook tanken we hier.

Net zoals op de heenreis rijden we binnendoor langs geoogste graanvelden maar ook langs maisvelden en rijstvelden. Rijst voor de paella.

Even over vijven zijn we thuis. Ik kleed me snel uit en ga het zwembad in. In L’Escala was het 31 graden, hier 36!! En als ik dan weer in mijn strandstoel zit, wil ik alweer het water in. Het is echt bloedverziekend heet. Na de plunge schenken we een glas wijn in. We proosten en kijken terug op een heerlijke vakantie van ruim 3 weken. Het had wat ons betreft een graadje of 10 koeler mogen zijn dan hadden we actiever kunnen zijn. Maar we hebben het heerlijk gehad. Lekker uitgerust en dat werk helemaal los kunnen laten. Dat geldt voor mij allemaal al wat minder omdat ik het niet erg druk heb maar met name voor Mick was er tussenuit heel belangrijk. Ook goed dat ze haar zakelijke e-mailaccount van haar iPhone heeft gemieterd. Maandag zijn ze de eerste.

Diner is simpel, baquette met rauwe ham en manchego kaas. Glaasje wijn erbij. Ik neem nog even een filmpje op voor een schoolvriendin van vroeger. Hup geappt naar haar dochter Vera die ik Audrey noem naar Audrey Hepburn maar dat is een heel verhaal.

Ondertussen hebben we ook alvast naar een hotel onderweg gekeken. We hebben er nu 2 gereserveerd, een onder en een boven Metz. Tot 18.00 gratis annuleren. Het is ruim 950 km tot Metz. We vertrekken morgen om 8 uur. Moet te doen zijn.

We zetten de vaatwasser aan, pakken de spullen in, zetten een en ander klaar voor morgen. Zo gepiept want onze reistassen zijn zodanig dat je ze openklapt en er dan makkelijk uit kan leven, uiteraard als je het handig indeelt. En laten wij nou ervaren reizigers zijn. Dus een klein tasje met verschoning en toilettas kan de rest in de auto blijven.

Om 9 uur plungen we nog even in het zwembad. Met weemoed, de laatste keer. We hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat we in deze streek nog wel een keer komen. Als het wat koeler is. Er zijn nog zoveel leuke plaatsen en zoveel leuke restaurantjes. En dat in combi met een bezoek aan Carlo, Coralie en Paolo. Wie weet.

We genieten nog van de zwoele avond. Het is nu half 10 en nog 31 graden. Need I say more. Toch gaan we bijtijds ons mandje in. Lange rit morgen. Truste.