Niks doen en Girona

Als 2 oude besjes gingen wij op tijd naar bed. Nog even lezen en de oogjes vielen snel dicht. Airco in de gang (?) maar toch wat koele lucht in onze mooie en ruime slaapkamer. Fan boven het bed aan. En het is een heerlijk bed. Ik heb heerlijk geslapen, Mick iets onrustig door te hoog kussen. En uitgeslapen. Jezus, ik ben nog nooit zo lui geweest op een vakantie. Maar dat geeft niet, we doen waar we zin in hebben.

Mick zat al op ons schaduwrijke terras toen ik om 10 uur ook eens het bed uitkwam. Luiwammes. Ja! M’n favoriete ontbijtje, yoghurt met blauwe bessen, kaneel en cruesli, bij gebrek aan granola. Eitje koken? Ja lekker. Kopje thee. Krantjes, Haarlems Dagblad en Volkskrant, downloaden. Zo Miepie is weer zoet. Mick gaat als een echte poolboy het zwembad ontdoen van de insecten. De dames willen in een schone plungepool straks. Alhoewel we in de schaduw zitten, geeft de thermometer al 33 graden aan. Het is pas half 12. Kranten zijn uit en hup het water in. En weer lekker in onze blote kont afkoelen. Water is koud maar al snel gewend. Mick test hoeveel slagen ze kan maken, dat zijn er net aan drie. Ze is dus wel even bezig als ze baantjes wil trekken. Haha. We genieten in de pool met z’n tweetjes van deze ongekende luxe. Mick spoelt zich af met de tuinslang en staat al handenwrijvend klaar om mij ook af te spuiten. Ik gun haar dat plezier. Haha. Je had haar glunderende gezicht moeten zien!

Ik zet nog een kop thee en een kopje espresso. Chocolaatje erbij. In de strandstoelen relaxen wij verder. Ik ben druk met piccolages maken voor mijn fotodagboek en theatervoorstellingen uitzoeken om morgen te kunnen boeken. En dan komt het luxe probleem, reisplannen en theater kruisen elkaar. Keuze is snel gemaakt, reizen gaan voor. Ja, een mens heeft zo z’n prioriteiten.

Mick komt even later met een simpele maar heerlijke lunch, geroosterd brood met gerookte ham en Spaanse schapenkaas. Wat hebben we het slecht….

Ja het wordt bijna saai. De middag bestaat uit lezen, kopje thee, dip in the pool en een beetje klooien op m’n iPad. Heb een aantal filmpjes van Paolo achter elkaar gezet en daar Paolo - The Movie van gemaakt. Leuk geworden. Dit in de gedeelde map met Carlo en Coralie gezet. Oma Ellen daarvoor uitgenodigd.

Tegen vijven kwam er wat bewolking opzetten. Vinden we helemaal niet erg. En in de verte zien we her en der wat brandjes. Het is hier natuurlijk gortdroog. Maar het zijn diverse brandhaardjes. Aangestoken of spontaan, dat weten we niet,

Inmiddels is de 5 in de klok, gaat zo’n dag met naar ons gevoel niks doen toch snel, dus tijd voor een koel glas witte wijn. Uiteraard met een chippie erbij. Vanaf juli start de soort strafexpeditie, oh jee. Veel sportschool, veel golftraining, veel wandelen, mager eten, alleen in het weekend wijn, geen koek, snoep, chips en zo. Dan is het uit met de pret en dan gaan we dat lichaam weer in gezonde proportie terug krijgen. Ik hoef geen getailleerde breinaald te worden maar gewoon weer back to maatje 38-40. Nou dat is toch best een mooi vooruitzicht. Ahum. Ga m’n best doen. Discipline! Op deze leeftijd moet je goed voor je lichaam zorgen!

De diepvries garnalen staan al even in het water om te ontdooien. Ik ga ontdoen van hun schilletjes en de darmkanalen verwijderen. Mick maakt de sla, little gem, klaar.

Olijfolie, verse knoflook, pimente kruiden in de wok. Garnalen even bakken en afblussen met verse citroensap. Nog een glaasje wijn erbij. De dames genieten van een heerlijke maaltijd.

Kopje thee en een espresso met een stukje chocola en genieten van de avond. Ietsje koeler, 28 graden om 20.00 uur, maar nog heerlijk.

In bed in de koele slaapkamer, lakentje, fan boven je hoofd. Het voelt alsof we in de tropen zijn. Stukje lezen, dan slaap ik het best. Helaas had ik een onrustige nacht, heb zelfs nog een half uurtje liggen lezen. Mick daarentegen sliep als een roos met enkele snurkjes er doorheen.

We hadden de wekker op 8 uur gezet. Deze luie donders bleven soezen. Tegen negenen er pas uit. Hup douchen, aankleden, ontbijten.

Rond half 11 reden we de parkeergarage in Gerona in. 10 minuutjes wandelen naar de stad. Eerst even naar de tourist information voor een plattegrondje. De highlights werden keurig voor ons omcirkeld. Zo nu een bakkie. Het was al lekker warm dus ik nam een koele cola zero, Mick uiteraard een espresso. We wandelden door het oude centrum.

Als eerste de Pont de les Peixateries Velles. Een brug met rode metalen zijkanten, ontworpen door Eiffel, ja die van die toren in Parijs. Vandaar zag je ook de gekleurde huizen aan de Riu Onyar. Gefotografeerd maar de zon stond er nog niet op. We komen hier langs vanmiddag en dan met zonnetje erop fotograferen. Kijken welk moment van de dag de mooiste plaatjes oplevert.

We lopen de joodse wijk in. Leuk, smalle straatjes, gekke winkeltjes, veel terrasje en restaurantjes.

Ik zie op mijn iWatch spraakberichten van mijn zusje Ellen binnenkomen. Dat is nooit zomaar. Toch even m’n iPhone erbij pakken om ze af te luisteren. Kut, mama is weer gevallen. Ze is vanuit de keuken naar de telefoon in de slaapkamer gekropen en heeft El gebeld. El is in Haarlem aan het werk dus hup er naar toe. Mama in bed gehesen, pfff dat is een klus. Bult op haar hoofd inclusief wond(je) en ze is verward. Toch maar even huisarts bellen. Die komt direct. De huisarts besluit ziekenhuis, er moet een scan gemaakt worden. Spaarne Gasthuis Haarlem en Hoofddorp vol:( Het word het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk. Mama moet er per ambulance naar toe. André rijdt auto naar El, zodat zij er achteraan kan rijden.

Scan is goed, hart niet. Iets met geleiding tussen de hartkamers. Oude mensen kwaal. Ach ja, die lieve schat wordt over 2 weken ook al 89. Bloedonderzoek ook nog, maar dat is een soort van standaard.

Ze moet een nachtje blijven. Waarom? Wat doe ik hier? Ach ze vindt het maar niks maar zegt toch: ‘Wat moet, dat moet’. Ik bel El om even bij te praten hierover en kan ook even met mama babbelen. Fijn om haar stem te horen en ze drukt me op m’n hart dat ik moet blijven genieten van de vakantie. Oh mama toch.

Nou dit alles is een resumé wat zo tussen 1100 en 1700 plaats vond.

In de tussentijd hebben wij Gerona verkend. De kathedraal bezocht. Kaartje gekocht, met 60 korting, haha. Prachtig mooie barok kerk waarvan de bouw in de 11e eeuw startte. Mick en ik kijken sinds we Ken Follett’s Pilars of the earth hebben gelezen anders naar kathedralen. En ook sinds we van de winter een architectuurcursus hebben gevolgd. En met zo’n apparaat dat van alles verteld kwamen we nog meer te weten. Maar we waren hier ook om een kaarsje voor Marianne op te steken. Een jaar geleden is Mick’s zusje Marianne plotseling overleden. Geen kaars te bekennen in die kathedraal. Huh. We gaan op een bankje zitten en gedenken Marianne samen, hand in hand. Met tranen achter onze ogen lopen we de kathedraal uit. Buiten constateert Mick dat ze haar iPhone ergens in die kathedraal heeft laten liggen. Hup naar binnen en gelukkig, hij was afgegeven bij de shop (ja commercie is de katholieken inmiddels ook niet vreemd).

We lopen verder naar de basiliek, we hadden een combikaartje. Mooi maar niet zo mooi als de kathedraal, wel mooie kerkmuziek. En…. ze hebben kaarsen. Kut, geen contant geld bij ons. Nou bij de balie konden we pinnen. Wilt u misschien een rode? Ja, we lopen naar de standaard en steken de rode kaars aan voor Marianne. Zo ze staat mooi tussen al die witte.

Het is over enen en mijn maag geeft aan dat er weer wat in mag. Dus op zoek naar een terras in de schaduw van een leuk restaurant. We gaan bij Le Bistrot lunchen. Een 2-gangen menu incl. brood en een glas wijn. Mick neemt cordon bleu en ik entrecote. Bij allebei de gerechten ligt een schep lichtbruine bonen. Wij eten nooit dat soort bonen. We nemen een hap, jakkes, melig. Dis dat laten we liggen. Verder is het heerlijk. Als toet neemt Mick verse meloen en ik limoenijs. Grappig was wel dat de kaart in het Catalaans was. Dus een en ander vertalen met behulp van Google. We zitten onder aan een brede trap bij een brede poort en een mooie oude gevel. Pittoresk. Beetje chique met linnen kleedje. We genieten ondanks het gedenken van Marianne, waar we op proosten, en de val van mama.

Inmiddels is het 34 graden. Mick wil de muur rondom de oude stad op. Ik trek dat niet in die volle zon en ik wil nog even naar de andere kant van de rivier en die gekleurde huizen nu in de zon fotograferen. We spreken af half 4 Plaça de Catalunya. Gerona is een erg leuke stad. Compact, gezellig, studenten (altijd leuk), oud centrum, leuke winkeltjes. Leuk voor een dag en eventueel nacht.

Hierna lopen we naar de auto en gaan naar de supermarkt die vlakbij de parkeergarage is. Mick rijdt de stoep op en in plaats van rechts het parkeerterrein op, rijdt ze rechtdoor omdat ze denkt dat daar de ingang is. Er staan paaltjes dus we staan voor lul. Een Spaanse mevrouw reageert lachend in het Catalaans. Ik versta nog zoiets als gekke Nederlander. Ik begeleid Mick achteruit en hup de parkeerplaats op. We moesten erg lachen om dit voorval. We gooien het mandje vol met eten voor vanavond en 2 flessen van 5 liter water. Water uit de kraan is niet te hachelen, zoveel kalk. In 25 minuten zijn we weer thuis en onderweg een paar spetters. Van dat laatste waren we niet echt onder de indruk.

Thuis spullen in de ijskast en wijntje inschenken, de 5 zat al in de klok. Ik ga dagboek bijwerken, Mick gaat lezen. En ondertussen ook contact met mijn zusjes over het wel en wee en eventuele ontslag morgen uit het ziekenhuis van mama. We zijn er alledrie toch een beetje van slag van. El is helemaal kapot, ze er de hele dag mee bezig geweest.

Mick maakt een Griekse salade met volkoren stokbrood. Eigenlijk zijn wij namelijk niet zo van het witbrood. Een tweede glas wijn erbij. Heerlijke lichte maaltijd.

We kletsen na over deze bijzondere dag. El stuurt bericht dat het ziekenhuis heeft gebeld en dat mama erg verward is. Ze heeft een risico op een delier. Ze krijgt hier medicijnen voor. Ach die lieverd. Ze begrijpt er helemaal niks van. Dementie en dan dit. Geen goede combi. En dan zit ik in het buitenland. Gelukkig heb ik 2 lieve zusjes die doen wat ze maar kunnen om het voor mama zo comfortabel mogelijk te maken. Ik voel me bezwaard dat ik hier de vakantieganger uithang.

De verpleging in het RKZ is geweldig. Ze doen er alles aan om mama rustig te houden. Ze houden haar nu zelfs met een soort babyfoon/camera in de gaten. Ze zijn zeer begaan.

De temperatuur is gezakt naar 25 graden en toch hebben we het nog warm, of zijn het de opvliegers. Om half 10 doen toch nog even een skinny dip. Ja, hoe ouder hoe gekker moeten jullie maar denken.