Rit door de Pyreneeën

Op naar Spanje, ons einddoel!

Rond 12 uur lagen we net wel in bed en we werden bij het in slaap vallen gestoord door de toeterende auto’s in de stad. Wat is hier aan de hand? Ze vieren toch niet dat Real Madrid de Europacup heeft gewonnen. Misschien heeft het nationale team van Andorra goed gescoord. Geen idee. Het duurde uiteindelijk maar 10 minuten en wij vielen snel in slaap.

Rond 5 uur werd ik wakker. Toch wel warm zonder airco. Gisteren was het 30 graden in Andorra en dan is airco wel fijn maar dat geblaas en die herrie vinden we niks. Mick hoort niks, maar ik wel. Toch maar die airco aan. Had ook nog af en toe pijn in mijn oor. Daar heb ik nog nooit last van gehad. En mijn lies is gevoelig. Wat een gezeik. In de koele kamer met het gebrom viel ik toch weer heerlijk in slaap. Half 9 was ik er als eerste uit, en Mick duwde me bijna de douche uit.

Op naar het winkelcentrum, daar bij de bakker een bruin stokbrood met harde korst voor de lunch en een pain au chocolat voor mij en een tosti voor Mick. Espressootje erbij. Hup naar de supermarkt, beleg, water, chocolade van Lindt (kunnen we niet laten). Aardbei hadden ze daar Marius.

Toch maar geen wandelschoenen. Ik heb nog 2 paar. Overdreven om nog een paar te kopen. Wel even de hippe sneaker winkel binnen en ik scoorde een paar donkergroen met zwarte sneakers. Erg blij mee.

Reistassen van de kamer gehaald en op naar de auto in de garage. De receptionist vulde heel lief nog even onze thermoskan met heet water.Auto inladen en wegrijden. Omdat het daar best wel donker is zag Mick de pilaar niet en het piepen van de sensoren aan de achterkant hoort zij niet. Ja dat zijn ongemakken voor haar. Klein krasje.

We rijden Andorra La Vella uit en tanken. € 1,71 per liter. Ja helemaal, vol graag. Zo goedkoop krijgen we het niet op deze reis.

We rijden Andorra uit en Spanje in. Echte grensstations, geen EU en geen Schengen. Eerst de autoweg en dan de Pyreneeën in. Ik had een route uitgestippeld over de noordkant van Catalonië en Aragon. Een route met veel haarspeldbochten door dalen en over bergen heen. Werkelijk een prachtige route. De bomen in allerlei soorten en in allerlei kleuren groen. Veel gele bloemen. En het was heerlijk rustig op dit stuk. Bijna meer motorrijders dan auto’s. Lekker schuin hangen in de bochten. Leuk om te zien. Ze moeten alleen niet te krap langs je heen schieten, is niet fijn.

Mick stuurde vandaag. Ik verzorgde de muziek, eigthies en later George Micheal. Op een mooie picknick plaats met waanzinnig uitzicht een kopje thee en koffie. Chocolaatje erbij!!

In een dal zag ik in een plaatsje een plekje aan de rivier. Mooie lunchstek. Onder een boom de stokbroodjes gesmeerd en Mick heeft natuurlijk pootje gebaad in de snel stromende rivier. Retekoud! Terwijl we lunchten zagen we 6 sportievelingen in een wildwater kano stappen en de rivier bedwingen.

We passeerden veel wintersportdorpen met typische wintersportacco’s. We zagen kabelbanen met cabines en stoeltjes. We denken dat voornamelijk Spanjaarden hier skiën.

Hoogste punt was Port de la Bonaigua op 2072 meter hoogte. Daar van het zeer fraaie uitzicht genoten en omdat het zo hoog ‘maar’ 20 graden was, beetje afgekoeld. Nergens toiletten te bekennen dus ja de dames hebben de blaas in de natuur geledigd. Stiekem achter de autodeur omdat er net een groep grijze dakduiven daar kwam lunchen.

Ook bijzonder, op de top waren paarden met koeienbellen om.

Over 188 km hebben we vandaag 4,5 uur gereden. Even voor 4 uur arriveerden we in Castejòn de Sos. Hier hebben we voor 1 nacht een appartement inclusief ontbijt. Lekker de ruimte heerlijk. De eigenaresse spreekt geen knoop Engels en met mijn kennis van Spaans lukte het inchecken prima. Auto in de garage en op naar ons verblijf? Beetje geïnstalleerd en op naar buiten. 5 in de klok. Op 50 meter van ons verblijf zagen we een terras. Daar wat gedronken. Daar bekeken wat we morgen gaan doen. We hebben in ieder geval voor 5 nachten een mooi design huis in de middle of nowhere, dus dat is geregeld.

Wandelen in NP Posets-Maladeta. Er is een mooie route van 7 km met 400 meter hoogteverschil. Ik durf dat met die lies nog niet aan. Jammer maar helaas en daar komt bij, zeg ik heel eerlijk, dat stijgen en dalen in de bergen met wandelen is niet mijn hobby. Golfbaantje zoeken. Mick vind er een en ik de website. Niet online reserveren, wel bellen. Ik bel, echt geen knoop Engels. Ik vraag aan de ober of hij ons kan helpen. Zegt ie dat deze golfbaan al 5 jaar gesloten is. Pfff.

We vinden het leuk hier omdat het niet zo toeristisch is, voornamelijk Spaanse toeristen. Dat blijkt wel uit het feit dat er nauwelijks Engels gesproken wordt.

Ondertussen heeft Mick naar de weersverwachting gekeken. In dit noordelijke deel van Aragon gaat het morgen regenen. Geen zin in.

We besluiten naar Llerida te gaan. Stond op ons lijstje voor later in de week. Wel 2 uur rijden mar daar schijnt de zon en is het 24 graden. Dus makkelijke keus.

Ik reken af en reserveer een tafeltje voor 2 op het terras voor vanavond. 8 uur. Ja we gaan mee met de Spaanse gewoonte, laat eten. We gaan de benen strekken en wandelen door dit plaatsje. Ik heb het bloedheet. Ik ga naar ons appartement en Mick wandelt verder. Ik ga dagboek bijwerken en foto’s uploaden. Het verbindingstukje voor mijn iPhone ben ik kwijt. Dus foto’s op mijn iPhone en later op Polarsteps zetten doe ik via de wifi connectie van mijn camera. Wel zo makkelijk. Polarsteps gebruiken op zowel iPhone als iPad geeft nu ook wat gedoe. De techniek, het is me wat. Maar uiteindelijk komt dat goed.

We gaan ons zo omkleden en lekker uit eten. Vanavond maar een beetje bijtijds ons mandje in.