Diamond Circle

Wekker ging om half 8 maar we lagen nog zo heerlijk in dat lekkere bed, half uurtje later dus eruit. Douchen, aankleden, ontbijtje maken en lunchpakketjes maken.
Op naar de Diamond Circle. Klein uurtje rijden en we waren op de parkeerplaats. Het was hier niet heel druk. Je kan duidelijk merken dat het zuiden populair is en dus druk maar de rest van het land niet. Heerlijk.

Het was een kleine wandeling naar de eerste en grootste waterval, Dettifoss. Een brede waterval die uitkomt in een canyon met basaltzuilen. Wat een donderend geraas. Bovenlangs de canyon gelopen en zo hadden we goed uitzicht. Hierna liepen we naar de tweede waterval, Selfoss. Wandelingetje langs de kolkende rivier en de vele basaltzuilen. Mooi. Deze waterval was lager maar veel breder. Wel was het modderig water. Weer aardig wat foto’s genomen. Op de parkeerplaats aan een picknicktafel koffie/thee break gedaan, met een soort Chocotofs erbij.

De volgende waterval, Hafragilfoss, was van de westkant niet te bereiken. Alleen met een afdaling en een wandeling van een uur heen en terug over rotsen. Hmmm, doe maar niet. We namen niet de oostelijke weg omdat dat gravel is en de westelijke asfalt.

Ok, op naar Vesturdalur. Prachtig nieuwe weg naar het spiksplinternieuwe parkeerterrein. Hier konden we een wandeling van 50 minuten of van 2 uur doen. We kozen de laatste. Lunch mee, die peuzelen we ergens onderweg op. Eerst liepen we naar Rauchólar. Een berg van roodgekleurde restanten van schildvulkanen. Fraai zo’n donkerrode berg. Hier aten we onze boterhammen en liepen door naar Hljódaklettar. Nou lopen, dat was maar een deel, het was vooral veel klimmen en klauteren omhoog en omlaag over een zeer rotsachtige berg. Best een uitdaging want het was erg hoog en smal, soms vlak langs de afgrond. Maar we zijn bikkels!!
Gelukkig de zon scheen, graadje of 18 en een lekker windje. Top weersomstandigheden.
Het was onderweg allemaal prachtig wat we zagen, kraterpijpen en echorotsen. De terugweg was over een smal pad langzaam omhoog. Een soort vals plat. Vanwege lunch en de vele fotografie momenten deden we er tweeënhalf uur over. Het was inmiddels tegen vieren. De kloof Asbyrgi lieten we voor wat het is en we besloten terug te rijden. Tegen vijven kwamen we in Reykhalid, dorp aan het Myvatn meer.

Ik had onderweg een restaurantje in het dorpje gevonden, Gamli Baerinn. Snel gevonden. Er was een terras in de zon maar die had uitzicht op de geparkeerde auto’s. Dat was niet naar Mick’s zin. In de tuin ernaast kwam een tafeltje vrij en hup daar snelde ze naartoe. In de halfschaduw eerst een cola een een gingerale gedronken. Daarna fish & chips en een ceasar salad besteld en voor mij een glas pinot grigio. De wijn was reteduur maar op de rekening zagen we dat er 50% korting was, dus € 5,50. Nou dat viel dus mee. Het eten deelden we en we smulden.

Hierna naar ons onderkomen, laatste nacht hier. Kopje thee en koffie gezet en ik ben druk met foto’s en verslag en Mick geniet buiten van het zonnetje. Volgens de serveerster, die overigens uit Tsjechië komt, was net nu met zon en 20 graden, uitzonderlijk. Komt zelden voor. Mazzelpikkies zijn we nu.

Morgen gaan we naar Husavik, dat ligt maar 55 km verder naar het noorden. Hier blijven we een nacht. Morgen lekker banjeren door Husavik en eind van de middag een walvissafari maken. Duim voor ons dat we er veel spotten.