Van de Westfjorden naar Snaefellsnes

Vandaag werd ik wakker met een beetje spanning. Besluiten we om de papegaaiduikers boottocht te gaan doen en zo ja, gaat ie door. We keken naar buiten en het zag er redelijk uit. Bewolkt met een mager zonnetje dat er doorheen en langs wilde schijnen. Eerst douchen, uiteraard ook hier met heet water uit de geothermische bronnen. De badkamer rook dus weer een beetje naar zwavel. Doen we niet moeilijk over.

Op naar het restaurant voor het ontbijt. Weer lekker uitgebreid, dan eten we natuurlijk meer dan normaal maar dat legt een lekkere bodem in onze maag. En zoals gebruikelijk belegde bammen voor de lunch meegenomen.
Mick vroeg aan de jongen bij de receptie of de puffin tour doorging. Wist ie niet. Hij ging bellen. Ga maar naar de haven en meld je bij de boot. Wij hadden alle bagage al in de auto en reden de 500 meter met de auto naar de haven.

Een Française die hier in de zomer werkt, zei dat we even moesten wachten. Er hadden al wat mensen zich aangemeld en volgens haar was er nog 1 plek. Oh nee. Ik maakte een praatje met haar, je weet maar nooit. Op een gegeven moment ging ze tellen en wij mochten mee. Yeah!!! Een ander stel dat zich gemeld had viel figuurlijk buiten de boot.
Op de boot een high five, zo blij waren we. Er waren 12 mensen op de boot, de schipper (die Française) en een vrouwelijke gids. 1 IJslandse vrouw, een IJslands stel met 3 kinderen die in Rotterdam wonen en 2 Nederlandse stellen. En wij natuurlijk. Er werd dus veel Nederlands gesproken en veel reiservaringen van IJsland uitgewisseld. En het is zo grappig dat deze tour (nog) niet in reisgidsen staat en dat de Nederlanders dit weten te vinden.

Na een klein stukje varen kwamen we bij Grimsey aan. Met wat houten planken en wat touwen was er tussen de scherpe rotsen door een loopbruggetje in elkaar geflanst. Zo hebben wij het graag, geen gebaand pad. Marie Kristine, onze gids, liep voor dwars over het gras. De ondergrond was, zoals op veel plekken, zo zacht, het veerde helemaal als je liep. Combinatie van gras en mos. Maar heel erg oneffen, je moest dus je best doen om je enkel niet te verzwikken.
Beetje klauteren en klimmen en we waren bovenop en daar zaten ze, de papegaaiduikers. Oh, wat een schattige beestjes. Iedereen fotografeerde als een dolle. Het zijn zulke leuke vogels. Ze moeten zee zien, anders gaan ze niet proberen te vliegen. En eerst rennen ze als een Jezus over het water en gaan dan omhoog. Dat gaat niet altijd goed, soms blijft het bij lopen. En als ze vliegen, gaan de pootjes achter onder de vleugels. Dat lijkt wel het landingsgestel van een vliegtuig.

De IJslanders met de kids gingen over het eiland rennen, en wij gingen met de gids mee. We kregen ook nog plantjes en blaadjes uit de natuur te eten. Bijna alles kun je hier eten.

Toen we terug liepen naar de boot, zagen we IJslanders met stokken met een groot net eraan. Dit weekend mogen er papegaaiduikers gevangen worden. Wij in shock natuurlijk. Wat is dit nu weer?
Een zeer vriendelijke IJslander vertelde ons dat er maximaal 500 papegaaiduikers gevangen mogen worden. Sustainable. Ze vangen de papegaaiduiker met een net, draaien hem dan de nek om en roken de vogel ‘s avonds en eten dat op.
Ach, bij ons worden o.al damherten en konikpaarden afgeschoten. Wat is het verschil?

Vlak bij de boot begon Marie Kristine begon een IJsland lied te zingen en het IJsland-Nederlands stel zong mooi. Prachtige stemmen. Op de boot hoorde wij dat Marie Kristine een bekende IJslandse zangeres is. En in de zomer werkt ze graag in deze uithoek, ze is graag op zee.

Met weemoed stapten we weer op de boot en voeren nog een stukje langs het eiland. We zeiden elkaar gedag en ik kreeg nog een hug van Marie Kristine. Mijn dag kon niet meer stuk. Haha. En het was de hele ochtend droog gebleven met soms een schraal zonnetje. Top voor hier. Dank, Lidewij, voor het duimen. Het heeft geholpen.

Bij ons hotel moesten we de tour betalen. Eerst even een kop koffie en thee. Ik moest nog ff wat uit mijn reistas halen en toen ie in de achterbak zat en ik ‘m dicht deed, zat er een touwtje met knoop tussen. Achterklep niet meer open te krijgen. Wat nu? Eerst tanken en dan zoeken we een garage. Het IJsland-Nederland stel moest ook tanken en hielp ons. Met een ruk het touwtje eruit en hup gefixt. Wij blij.

Op naar het schiereiland Snaefellsnes, zo’n 300 km te rijden. Prima rit. Onderweg even gestopt bij een pickninckplaats (met tafel) om onze boterhammen op te eten. Nog een kopje thee erbij. Deel van deze route hadden we gisteren ook gereden, maar doordat je nu van de andere kant komt, geeft dat weer een andere aanblik. Grotendeels was het droog, richting Snaefellsnes kwamen wat kleine buitjes. Niet echt om je druk om te maken. Onderweg nog even gestopt om de lavavelden te bekijken. Hier liggen grote brokken lava die overgroeid zijn met mos. Er her en der tussendoor groeien allemaal plantjes. Fraai gezicht.

Vlak voor Grundarfjördúr, zagen we een aantal auto’s staan. Wij daar ook parkeren. Was dit een hele mooie waterval omringd door prachtige gekleurde bergen. En vlak daarbij lagen 3 schapen, die zich gewillig lieten fotograferen. Je merkte wel dat het hier alweer wat frisser was.
Tegen half 5 waren we bij ons guesthouse. We kregen de sleutel en kwamen in een prachtig tweekamerappartement met uitzicht op de Kirkjufell en op een waterval.

Spullen uitladen en op naar de supermarkt. We besloten daar om een keer te koken, pasta pesto, lekker makkelijk met een grote bak sla erbij. Eindelijk behoorlijk wat groente.
Ik heb gekookt en Mick deed de afwas. Voor het eten was er een nevel neergedaald in het dal. Dat is nu weer aan het optrekken en wordt het weer wat helderder.
De weersverwachting voor morgen is niet best. Veel regen en ook veel wind. Er zijn zelfs waarschuwingen voor dit deel van IJsland. Ik had toch zo gedacht dat we die regenbroeken voor Jan lul hadden gekocht. We gaan het zien.

Oh ja, wat ik nog even wil vermelden. Het water uit de kraan is hier in IJsland heerlijk. Dit moet het beste water ter wereld zijn.

Oh ja 2, Lidewij en Hetty, duimen jullie weer voor mooi weer morgen?