Godafoss en Husavik

Vandaag was de bestemming Husavik, hoog in het noorden. Afstand van Myvatn zo’n 55 km. Makkie. Beetje uitgeslapen en na ontbijt spullen in de auto, die zo ongeveer voor onze kamer stond (lekker makkelijk). Even na negenen waren we op weg. We maakten een kleine detour via een van de, volgens de reisgids, mooiste watervallen van IJsland, Godafoss. Nee, van watervallen krijgen wij geen genoeg. De een is hoog, de ander is breed, de ander hoog en smal. Zo’n variatie en elke waterval is op zijn manier mooi. Maar, ik moet zeggen, deze was zeer fraai en eigenlijk wel imposant. Jammer dat het half bewolkt was. We wandelden eerst langs de rechterkant van de kolkende rivier naar de waterval, daarna terug en via de oude brug naar de linkerkant. Ook weer een wandeling en een afdaling naar de waterval. Onderweg nog even een filmpje opgenomen van onszelf met de mooie waterval op de achtergrond en natuurlijk de selfie van de dag. Haha.
De zon deed z’n best om door te breken maar het lukte nog niet echt. Duurde ons te lang en wij gingen terug naar de auto. Daar dronken we ons bakkie thee en koffie, met koekie erbij, aan een picknicktafel met uitzicht op de waterval. Hoe mooi kun je het hebben? En ja hoor, toen brak de zon door. Ik pakte m’n camera en stiefelde nog in ferme pas naar de waterval voor een paar foto’s met zonneschijn. Mick pikte me op en we vervolgden onze weg naar Husavik. Half uurtje maar. Mooie route langs vele schapen, groene bergen met een toefje sneeuw en een fjord.

De meeste huizen in IJsland zijn van metalen golfplaten en de mooiste en felste kleuren. Maar we zien zowel in de plaatsen als op verlaten stukken prachtige design huizen. Sommige echt fraai van architectuur. Het is dat sommige echt in de middle of nowhere liggen en dat het hier maar een paar maanden enigszins mooi weer is, anders waren dit echt fraaie plekken om te wonen.

We waren dus zo in Husavik. Ons hotel, een guesthouse van ruim € 200,- per nacht, lag in het centrum. Dat mag dan ook wel. Parkeren gratis voor de deur, alhoewel je in Husavik nergens hoeft te betalen voor parkeren. We parkeerden de auto. Daarna liepen we naar een bakkerij met terras voor de deur. Mick genoot van een Illy espresso en ik deed het met cola zero. Omdat het inmiddels blue sky was en zo’n graadje of 18 liep ik ff terug naar de auto voor een luchtigere broek, T-shirt met korte mouwen en trainers. Daarna liepen we naar de haven. Daar was ook het kantoor van North Sailing, waar we de walvissafari hadden gereserveerd. We hadden oorspronkelijk om 17.00 uur geboekt maar konden deze omboeken naar de 13.45 uur vertrek. Het was inmiddels half 2. Ok, ik betalen en Mick even wat warmere kleding uit de auto halen. Op zee is het natuurlijk een stuk frisser. Op tijd waren we bij de boot. Ik verwisselde de luchtige broek voor mijn spijkerbroek. Vestje aan en fleece trui. Prima zo. We kregen ook een thermopak maar dat was nog niet nodig. Na een half uurtje varen zagen we al dolfijnen springen. Erg leuk gezicht. Het waren moeders met hun kleintje ernaast. Zo schattig.
En toen opeens was daar aan de rechterkant een spuit uit het water. Een bultrug walvis. Yeah, daar kwamen we voor. We zagen veel de rug (bultrug duh) maar ook de vin en als ie weer een duik nam de staart. De staart van een walvis is qua kleur uniek zoals bij de mens een vingerafdruk.
Onderweg zagen we kwallen en veel papegaaiduikers. De jonge papegaaiduikers proberen te vliegen maar dat lukt ze nog niet zo goed. Dan lopen ze een soort van snel over het water op een stuntelige manier. Zo grappig om te zien. En we zagen net als bij de gletsjers veel arctic sterns. We voeren verder naar een plek waar nog twee walvissafariboten lagen. En ja hoor, bingo, weer een walvis, een bultrug. Gaaf om te zien. Het fotograferen van deze beesten is een kunst maar naast vele foto’s van alleen maar water, heb ik toch een paar leuke foto’s.
We voeren door en hebben nog wel 4 of 5 walvissen gezien, ook de minky whale oftewel de dwergvinvis. En de moederdolfijnen met hun jongen kwamen ook voor en langs de boot weer een paar keer langs. De toch duurde 3 uur en was alleszins de moeite waard. Terugvarend naar de haven kregen we een kop warme chocolademelk met een kaneelbroodje. Jammie! We hebben, mede dankzij het topweer en de vele walvissen die we hebben gezien, genoten.

Tegen 5 uur waren we terug. De terrasjes direct aan de haven waren vol. Wij op naar Fish & Chips. Daar wilden we toch al eten. Puck en Amy vonden de fish en chips hier heerlijk, dus dachten wij hier ook te gaan eten. Eerst een cola voor Mick en een wijntje voor mij. Beetje genieten van de haven en het mooie weer. Even met mama gebeld. Vond ze fijn om mijn stem te horen en ik de hare. Gaat goed met haar en dat is fijn om te horen. Daarna haalden we de fish en chips . Een zeer simpele tent want het eten kreeg je in een witte piepschuim bak. Het gaat uiteindelijk om de smaak. En die was goed. Alhoewel ik de beer battered fish en chips in Myvatn net even wat lekkerder vond.

Hierna hebben we nog even door Husavik gelopen. Een leuke plaats. De leukste tot nu toe. Niet groot maar door de haven erg gezellig. Daarna besloten we naar ons guesthouse te gaan. We hadden een mail met de code van het sleutelkastje. Beetje pielen, gebroken nagel (ik), maar uiteindelijk lukte het Mick om dat kastje open te krijgen. De code van de voordeur was ook een dingetje, gelukkig deed er een andere gast open.

We slapen op de eerste etage, dus reistassen de trap op. Kamer prima. Inrichting strak en modern. Dat bevalt ons wel. Ons ontbijt staat in de koelkast met kamernummer erop klaar. Alles prima geregeld maar voor ruim € 200,- en dan zelf inchecken en je ontbijt in de koelkast. Mwah. Maar we klagen niet hoor.

Er staat een koffieapparaat met verse koffie, dus Mick blij. Mick zorgt voor de koffie en thee en gaat daarna nog ff wandelen. Ik ga mijn huiswerk doen, foto’s overzetten en het verslag schrijven.
Ik zit in de grote huiskamer annex keuken. Ik zie zowat elke gast (guesthouse heeft 6 kamers) voorbij komen? De een loopt zo door, de ander wil een praatje maken (ik niet, druk met verslag), de ander gaat koken en is 20 minuten aan het kutten met de inductieplaat en geeft het dan op, de ander komt met een doos vol eten dat in de koelkast moet maar die staat vol met de ontbijtpakketten en gaat met die doos terug naar zijn kamer, de ander wil tv kijken maar weet niet hoe de afstandbediening werkt. Jullie begrijpen, ik vermaak me hier opperbest.

Wat ons trouwens de hele reis al opvalt is het afstand houden. Daar houdt echt niemand zich aan. Officieel is het hier 2 meter afstand. Onwijs strenge eisen wat betreft covid-19 om als buitenlander het land binnen te komen, maar ondertussen leeft men hier alsof corona niet bestaat. Nu doen wij buiten niet zo moeilijk en het merendeel zijn wij samen in de auto of kamer en anders buiten. Geen probleem. Maar moest het toch even kwijt.

Morgen is ruim 225 km rijden, op ons gemakkie (met een kaneelbolletje voor onderweg; bakker is om de hoek en gaat om 7 uur open) met hopelijk leuke tussenstops.