Mama naar Parijs

6 april, een memorabele dag, vandaag gaan we mama in de Seine achter laten. We staan op ons gemak op, douchen, maken een ontbijtje met gekookt eitje en gaan naar de metro even verderop. In een keer rijden we ondergronds naar café Les Parisiennes waar we afgesproken hebben met mijn zusjes Ivonne en Ellen met hun mannen Wiard en André. We drinken een espresso en thee. Sommigen nemen een pain au chocolat.

Dan lopen we richting Dom des Invalides, daar vlakbij hebben we de urn met papa’s as in de Seine laten zakken en nu gaan we de urn met mama’s as daar in de Seine laten zakken. Nou ja dat dachten we. We lopen over de Pont des Invalides en zien dat hier ook de Seine buiten zijn oe ers is getreden en niet zo’n beetje ook. De meeste woonboten die hier liggen hebben geen verbinding meer met de vaste wal. En de plek waar we papa’s urn te water hebben gelaten staat vol met water en is afgesloten. And en ik piepen het hek door en inspecteren de boel. Dit gaat hier niet lukken. Wat nu. Op een plek vlakbij gaat fles cava open en toasten we op mam. We schenken een beetje bubbels over de papier maché urn. En we maken gekke foto’s met opgestoken middelvinger, omdat mama ook vaak zo gek deed en als geintje haar middelvinger opstak.

We besluiten om mama over de brug te gooien. We hebben geen keus. Het is mama’s wens om in de Seine naar papa toe te zwemmen. We staan met z’n drietjes in het midden van de Pont de Concorde en geven kusjes op de urn en gooien de urn naar beneden. We gooien er wat rozenblaadjes en madeliefjes achteraan. Met tranen in onze ogen volgen we de drijvende urn. De urn drijft mooi in het midden en verdwijnt niet tussen de woonboten. Vlak voor de Pont des Invalides duikt de urn pas onder. Weg is mam.

De foto’s van onze koppies spreken boekdelen. Met strakke gezichten en betraande ogen laten we mama gaan. Mooi om dit zo met z’n drietjes te doen. Een mooie, bijzondere en liefdevolle gebeurtenis. Stil nog van dit bijzondere moment lopen we richting Place de la Concorde, daar nemen we de metro naar Montmartre.

We stappen uit op Pigalle en scoren ergens sandwiches en wat te drinken. We lopen naar boven naar de Sacre Coeur en gaan op de trappen in het flauwe zonnetje bij een graadje of 22 onze lunch oppeuzelen. Hierna gaan we naar Place du Tertre. Het is zowel bij de Sacre Coeur als op Place du Tertre onwijs druk. Wat een hoop mensen. We lopen een rondje. Zijn verbaasd als ook nog dikke auto’s over het Place du Tertre willen rijden.

We gaan een wandeling maken volgens een leuke route van Von. Maar omdat we die achterste voren willen doen haken we snel af. Te ingewikkeld. We wandelen naar beneden en pakken op Anvers de metro naar Place de la Bastille. Daar vlakbij hebben we een tafeltje in een Italiaans restaurant gereserveerd. Maar we gaan eerst lekker borrelen. We bestellen biertjes en een fles chardonnay. We kletsen gezellig en worden gestoord door een groep demonstranten. Ik ga vragen waarom ze demonstreren want die Franse teksten begrijpen we niet. Dan zegt die man dat ze van de gele hesjes zijn en tegen Macron zijn. Haha. Alweer is die man niet populair.

We wandelen hierna langs Canal St. Martin en zijn te vroeg bij ons restaurant. We gaan aan een damtafeltje zitten en kletsen. Von, Wiard en Mick gaan nog ff wandelen. Rond 7 uur (vroeg voor Franse begrippen) gaan we naar binnen samen met nog een groep. Nederlanders uiteraard die ook bijtijds willen eten. We smullen van de heerlijke pizza’s en kletsen na over deze bijzondere dag. Na de koffie en thee taaien we af. Mick en ik wandelen naar ons appartement, de rest neemt de metro naar hun appartement net even buiten de périphérique.

Thuis vleien wij ons op de bank en fauteuil. Rond half 11 gaan we tanden poetsen en naar bed. Onze voeten zijn moe en het was toch wel een enerverende dag.