Curi Cancha

Vanmorgen wekker om half 7, dat voelt als christelijke tijd. We soezen en gaan er toch wel snel uit. Hele snelle douche want deze is weer eens koud. Brrrr. Ik kleed me aan en ga alvast ontbijten. Mick komt zo. Rond 8 uur vertrekken we naar het privé park Curi Cancha. We hebben weer de gidsen Samuel en Roy. Wij gaan dit keer met Roy mee. We maken eerst een panorama foto bij een grote ficusboom. Dan wandelen we het park in. Prachtig is het hier. Dit was decennia geleden boerenland. De landeigenaren hebben de natuur zijn gang laten gaan en er is nu een prachtig park. Met veel variëteit in flora en fauna. De natuur is hier prachtig. We spotten veel mooie vogeltjes. We spotten de emerald toekan, een kleine toekan. En even later, ja hoor, daar is ie, de grote toekan met de regenboogsnavel. Prachtig, prachtig. We geven elkaar een high five. Yes, die hebben we ook gescoord. We lopen verder, zien o.a. een wespennest onderaan een boom, een kolibrienestje, een gifgroene slang in een boom opgekruld, een kolibrie (door Mick gespot), een kikker (door Mick gespot). En dan wordt er een quetzal gespot, een vrouwtje. In no time is het hier een enorme drukte. We filmen en maken foto’s. Roy, onze gids, maakt voor mij foto’s en filmpjes via zijn telescoop. Knijterscherp meestal. We mogen ook steeds door zijn telescoop kijken. Tot op detail kun je alles zien.

We zijn in extase, de quetzal, zo moeilijk te spotten en ja hoor, wij hebben mazzel. We geven elkaar weer een high five.

Na 3 uur wandelen, spotten, stijve nek oplopen en fotograferen komen we weer bij de uitgang. De ander helft van de groep is er al. Snel even sassen en dan gaan we weer. We bedanken onze topgidsen hartelijk. Gracias amigo, pura vida[e-1f60e]

We rijden naar het centrum en maken een stop om een lekker ijsje te scoren. Daarna worden we in net centrum afgezet. Een deel van de groep gaat bij The Open Kitchen lunchen, wij gaan fijn met z’n tweetjes bij Tree House lunchen. Een restaurant rondom een boom gebouwd. We zitten buiten en beschut door de boom. We nemen een heerlijk vers geperst sapje, mango en passievrucht. En eten taco’s en sandwich pulled chicken. We kletsen lekker, o.a. over onze groep.

We hebben een leuke groep. Niet mensen waarmee we bevriend willen worden, is ook absoluut geen doel van de reis. Een paar leuke waar we meer naar toe trekken, wat minder leuke en 2 veel minder leuke. Stella die een deel van de groep negeert, hooghartig type. Laten we dan ook links liggen. En dan Ad. Een beer van een vent van 70 en altijd een chagrijnige kop. Vindt zich elf heel wat. Zeer vrouwonvriendelijk. Bot. We noemen hem Theo, dan weet niemand over wie we het hebben. Theo naar Theo Maassen, hij heeft namelijk dezelfde rotkop. Jullie begrijpen, deze eikel laten wij links liggen, hebben we er ook geen last van. Hij is met zijn zoon op reis, hele aardige jongen. Die heeft het karakter van zijn moeder[e-1f92a]

We hebben nog iemand een bijnaam gegeven Henk (man van Stella), Boris, naar Boris Johnson. Zelfde kop met warrig haar, zelfde gezichtsuitdrukking. Hele aardige en vriendelijke man.

We wandelen, stijgen beter gezegd, terug naar ons hotel. Best weer zwaar. Het is wat drukkend weer maar we klagen niet. Ik ga op bed lekker met mijn foto’s aan de gang, download een paar foto’s van het ziplinen van gisteren. Ik werk mijn dagboek bij. En plaats weer een verslag.

Blijf lekker liggen op bed, lezen, dutje doen. Mick vermaakt zich op het terras. We gaan douchen en wat normalere kleding aan. 7 uur gaan we weg, met de groep uit eten. Tassen zijn weer ingepakt, alles staat klaar voor morgen. Lange reisdag. We vertrekken om 8 uur en hopen rond 15.30 uur in San Gerardo de Dota aan te komen. Slippers aan in de bus. Wandelschoenen mee voor als we onderweg uitstappen op een quetzal spotplaats. We zijn halverwege de reis. We hebben allebei het gevoel al maanden weg te zijn. Heerlijk en dan nog 11 dagen te gaan. Lucky birds.