De piramides

Na het dagje door Cairo op naar Seagull het visrestaurant op een boot aan de oever van de Nijl. Eerst oversteken in het drukke verkeer. Geen verkeerslichten, geen zebrapad. Het is gewoon God zegene de greep. Soort Vietnam maar dan auto’s i.p.v. brommertjes. Wij lopen dus gewoon door tussen de hard rijdende auto’s. En het gaat goed. Wat dacht je dan?

Bij Seagull worden we naar een leuk tafeltje achter op het dek begeleid. Mooi plekkie. Dan direct weer mee naar de andere kant van de boot. Daar kunnen we vis uitzoeken. O.a. zeebaars, gamba’s en dorade. We kiezen voor de laatste. De vis op de grill dames? Ja, lekker. Knoflookje en citroen erbij. Top! Wij terug naar ons plekje. Grote fles water. We zien niemand aan de wijn dus vanavond moet deze zoutwatervis in het zoete water zwemmen. Het is niet anders. Later wordt er aan de tafel naast ons een fles wit opengetrokken. Dus toch. Nou een fles met z’n tweeën vinden we teveel. Het is goed zo. Na het eten steken we weer met gevaar voor eigen leven over en gaan bij een café op de hoek bij ons hotel koffie drinken. Voor mij een groene thee en voor Mick, ja ja, een overheerlijke espresso. Bent u morgen al om 8 uur open?, vraagt Mick hoopvol. Helaas, om 2 uur is ze de eerste. Dus komt die cafeïne shot morgenavond pas weer.
We gaan bijtijds te bedde. Lekker nog een beetje lezen en alvast denken aan de ontmoeting met de piramides morgen.....

Na een lauwe (mopper mopper) douche en weer simpel ontbijt om half 9 op weg naar de piramides. We rijden over een 2-lagen snelweg vlak langs de flats. Je zal er maar wonen. De flats zijn van het aller grauwste en vieste soort. Was hangt buiten. Kleine ramen. Uitlaatgassen. Lawaai. Dit is echt triest. Veel flatgebouwen zien nog niet af. Dan hoeft men geen belasting te betalen. Op veel daken zie je enorme duiventillen. Voor hobby en voor consumptie. Zijn ze dol op hier. De piramides van Gizeh liggen aan de rand van de stad. Eerst lagen ze in de woestijn maar de stad is zo uitgegroeid dat de appartementencomplexen tot vlakbij de piramides gebouwd zijn. Aan een zijde zie je nog woestijn.

Eerst een panorama foto van de 3 piramides op een rij. De smog hangt er nog en ik schiet wat plaatjes maar dat is nu minder mooi. We rijden naar de piramides zelf en hebben ruim de tijd om hier rond te lopen. Wat zijn ze groot. Best imposant. Kan ik weer wat van mijn (reis)bucketlist afstrepen. Hiep hoi. Ik maak een foto van een piramide met Mick er vlak voor. Mick is een speldenknopje. Ik maak mooie plaatjes van de piramides met en zonder kamelen ervoor en van een paar kamelen met de stad vol smog erachter. Mooi contrast.
Hier proberen veel verkopers iets aan ons te slijten. En wij zijn slechte toeristen. Wij kopen bijna nooit van die troep. Althans wij vinden het troep. Als we zeggen dat we uit Holland komen dan zeggen ze: Allemachtig prachtig! Wij lachen alsof we dit voor het eerst horen. Haha. Nee hoor, dat vinden wij wel grappig. Er zijn ook veel jongens die vragen of ze met ons op de foto mogen. Dan denken wij, knul, je moest eens weten we zijn 60/bijna 60. Maar ja we zien er natuurlijk ook zo jong uit. Haha.
Ook de oude mannen met de kamelen kunnen ons niet overhalen tot een ritje op een kameel. Ja sorry mannen, been there, did that.

Na de piramides gaan we naar de sfinx. Prachtig en groot. Met een piramide op de achtergrond is het plaatje compleet. Dan is het tijd voor de lunch. In Blueberry cafetaria gaan we lunchen. Ergens buiten onder een afdak. De zon schijnt lekker en de temperatuur is aangenaam. Af e toe een briesje. Heerlijk.
We krijgen humus, falafel en mixed grill of kip. Op een klein barbecuetje gepresenteerd. Smaakt voortreffelijk. Mick is dol,op falafel dus die krijgt een extra portie. Aardbeiensap erbij. Top lunch.

Daarna is het tijd voor de trappiramide van Sakkara. Ook bijzonder. We sluiten af met Memphis (de eerste hoofdstad van Egypte) waar een zeer goed bewaard gigantisch standbeeld van Ramses de zoveelste ligt. Jammer dat ie ligt maar het is een prachtig beeld. Nog een foto van een klein beeld van een sfinx in de tuin en dan is het welletjes. 3 kwartier is het rijden naar ons hotel.
Wordt ruim een uur. Drukte in de stad. En je moet soms een heel eind verder rijden en dan keren om weer terug te rijden en dan af te kunnen slaan. Dat zou efficiënter kunnen.

We passeerden een paar politieposten vandaag. Gewapend met zeg maar een kalasjnikov houden ze de wacht en wordt er genoteerd dat er een bus met 20 Hollanders van A naar B gaat enz. Indrukwekkend, alhoewel sommige van die kalasjnikovs worden met tape bij elkaar gehouden. Gevoel van veiligheid werd ineens wat minder. Haha.

We moeten ook overal door van die poortjes, ook bij ons hotel. Ze gaan bij iedereen piepen en er de beveiligers kijken amper op het scherm, als dat er al is. Soort schijnveiligheid dus.

Op straat zien we oude mannen op ezels, mensen met paard en wagen. Een enkele fietser. Veel mannen. Vrouwen ook maar toch minder dan mannen. Vrouwen meestal met hoofddoek maar sommigen ook gewoon zonder.
Heb je vuil dan creëert een buurt een eigen vuilnisbeltje. Plastic zwerft overal. Plastic rietjes, krijg je overal. Zal ik hier eens een stikstof balletje of CO2 balletje opgooien. Wij zijn echt heiliger dan de Paus, denken we soms. Iemand moet beginnen maar als we hier met een Egyptenaar over zouden spreken, zou hij ons echt uitlachen. Ik maak niks belachelijk hoor maar de wereld is relatief. Dat zie je maar weer.

Voordat we bij ons hotel zijn vraagt Amro (zonder bank), onze reisleider of we morgen duif als lunch willen. Van achter uit de bus komen de gedver geluiden en voorin zijn er 5 enthousiastelingen, waaronder wij natuurlijk. Ik heb weleens in Libië duif gegeten en wil nu weer en Mick ook.
Op de kamer even gerelaxed op bed, er zijn geen stoelen (?). Wel op ons terras maar die zijn niet schoon. Kamer is gelukkig wel ruim. We zien dat er maar een handdoek is. Hoe moeilijk kan dit zijn? Dus Mick naar beneden en dat regelen.

We gaan eten bij Seagull maar dan op de 2e verdieping. Een deel van de groep had daar gisteren gegeten en de bediening was zo goed, en het vlees zo lekker. Nou onze ervaring is anders.
We kregen een leuk tafeltje op het dek maar vervolgens hadden de mannen het drukker met elkaar dan met de gasten. En vol zat het niet. Omdat er wat meer wind stond, wilden we naar binnen. Oh, toen kwam er beweging in de mannen. Een niet roken plek graag. Aan de andere kant van de boot, half binnen. Prima plek. Griekse salade en 2 beef filet met saus en friet. Medium rare.
Griekse salade was lekker (wel met gummie feta), friet ook en beef was een plat stuk en niet medium rare Smaakte gelukkig goed. En we kregen ook nog een berg rijst op ons bord. Morgen weer vis, veel lekkerder. En daar is de bediening beter. Vinden wij dan. Of we gaan naar de boot ernaast, Latino café, ziet er ook gezellig uit. We zien wel.
Het oversteken terug ging iets minder vlot maar we zijn weer heelhuids aan de overkant gekomen. Op naar het café op de hoek. Mick snakte naar een espresso. De voetbalwedstrijd Egypte-Zuid Afrika mannen onder 23 begon. Overal in de restaurants hangen tv’s!! Toen we weg gingen maakten we een paar Egyptische jonge knullen blij want die konden op ons plekje zitten met goed uitzicht op de tv.

Na een prima nacht relatief fris uit de veren. Weer dat simpele doch voedzame ontbijt. Dit keer met een gebakken ei voor Mick en gekookt eitje voor mij. Eiwitten zijn belangrijk voor oudere dames!!! Hup de bus en op op naar Meidum voor een aparte piramide. 100 km ten zuiden van Cairo. Rit van 2 uur. Deels door de uitgedeide stad en deels door de woestijn. We konden hier de piramide in. Eerst trap op en dan dalen tot onderin de piramide. In het bijna donker best wel een dingetje. De trap was planken met dwarsliggers en op het laatst een paar zeer steile ladders. We kwamen uit in een deel met hoog dak vol met vleermuizen. Bijzonder om zo helemaal in een piramide te zijn maar het was verder niet mooi of zo met hiërogliefen of tekeningen. En dan moet je ook weer zelfde gang omhoog. Pfff. Best een klim.
Mick en ik liepen als enige een rondje om deze fraaie piramide omdat vanaf de achterkant de zon er zo mooi op stond. Lesje van papa. Hou de zon in je rug!!

Op naar onze lunchstek en naar onze duif. We aten weer in Bleuberry cafetaria omdat volgens Amro (zonder bank) dit een van de betere restaurants is waar toeristen alles kunnen eten.
5 van de 20 aten duif, gevulde duif. De rest durfde het niet aan. De duif is een mager scharminkeltje met lekker vlees beetje tussen kip en wild met een heerlijk gekruide rijstvulling. Weer heerlijke soorten humus en zo met vers plat gebakken brood. Jammie.
De hele groep vond net als wij dat 3 weken met 2 x warm eten op een dag teveel van het goede is. Daar moeten we het met Amro (zonder bank) over hebben. Broodje kaas is ook goed. Haha.

Na de lunch op naar de piramide van Dashour. Ook weer een prachtige piramide. Met de al wat lager staande zon gekke foto’s met 2 mannen uit de groep gekke foto’s met onze schaduwen met de piramide gemaakt. Toen wij weg liepen van de groep kwamen er 2 politie mannen met kalasjnikovs op een quad naar ons toe. Sander, reisgenoot, had dit al voorspeld. Niks aan de hand want wij fotograferen alleen maar. Zowel deze als de piramide van vanmorgen worden amper door toeristen bezocht. En als er dan een groepje komt, dan is het holy shit, nu moeten we opletten. Want bij elke piramide staan een aantal politieagenten die de boel in de gaten houden. Met kalasjnikovs! En wij hadden vanaf het hotel al een hoge politie pief mee in de bus. Hij zat lekker voorin en Amro (zonder bank) moest op een klapstoel in het gangpad. Waarom die meeging? Amro (zonder bank) wist het ook niet precies. Iets met toeristen en zo.
Het lijkt allemaal gedoe maar dat is het niet. Die interessante pief in de bus ligt het merendeel te maffen en bij de piramides merk je er eigenlijk niks van. En onderweg zien we ook veel politie met kalasjnikovs maar het maakt op ons, als ervaren reizigers, geen echte indruk.

Ritje terug naar ons hotel duurde best wel lang. Spitsuur en omrijden omdat de wegen hier achterlijk in elkaar steken. 6 uur waren we op ons stekkie. Komen we bij onze kamer werkt het kaartje niet. Van onze buren ook niet. Mick weer van 5 hoog naar beneden. Ik stond met gekruiste benen want ik moest hoog nodig. Hadden ze ons, en de buren en de hele groep al uitgecheckt. Slimpies!! Hup de kamer in. En ja hoor, net als gisteren weer een handdoek met z’n tweeën. Kon Mick weer naar beneden. Na 10 minuten kreeg ze 2 handdoeken. Helaas stinken ze naar benzine.

Even internetten en op naar Seagull. Onze buren gaven een tip om makkelijker over te steken. Wel een klein ommetje. Zo gezegd, zo gedaan en dat was inderdaad wat veiliger. En na een dag veel in de bus is de benen strekken best fijn.

We kozen allebei gamba’s. Gegrild met knoflook. Prima plan. Evenals een fles Egyptische witte wijn. Nederlandse prijs, dat dan wel weer wel. Maar de garnalen zwemmen het best in wijn. Haha.
Met wat plat brood met humus en zo. En, alhoewel een beetje fris, op het achterdek. We genoten van deze heerlijke avond.

Op de kamer reistassen weer ingepakt. Zo gebeurt want uit een reistas leven is appeltje eitje voor ons. Morgen op naar Alexandrië, onze 2e bestemming van deze reis. Kleine 3 uurtjes rijden.

P.S. Foto’s staan op Polarsteps!