El Quseir en Cairo en weer thuis

Opstaan, douchen, aankleden, bagage op de gang, ontbijten en naar de bus. Half 9 zaten we erin. Met een koffie/thee/plas stop van 15 minuten moeten we om 1 uur aankomen. En rond enen zijn we inderdaad bij het Flamingo Resort in El Quseir aan de Rode Zee. Inchecken gaat op z’n Egyptisch, chaos. Eerst accepteren ze geen kopie paspoort. Gelukkig wijst Amro (zonder bank) op de privacywet en dat ze kopie met een aantal doorstrepen gewoon moeten accepteren. Dan moeten we allemaal een formulier invullen, naam en handtekening. Als ik aan de beurt ben om de sleutel in ontvangst te nemen, vraag ik of we een double bed hebben. Ja dat heeft u.
Dan begint de zoektocht naar onze kamer. Na 10 minuten rondlopen van links naar rechts lopen (er is amper bewegwijzering in dit hotel met 300 kamers) komen we op onze kamer. Ik ontplof, 2 single bedden. Je kunt me niet kwader krijgen. Ik loop terug naar de receptie. Volgens de man achter de receptie is een double room voor 2 personen met 2 bedden. Don’t take me in the maling. Ok andere boeg. Ik wil een kamer met een king size bed. Dat begrijpt ie. Krijg ik eerst de sleutel van een kamer met uitzicht op de achterkant. Nee, zo zijn we niet getrouwd, een kamer met uitzicht op zee en zwembad. Die krijg ik direct. Zie je wel. Terug naar de oude kamer. Reistassen ophalen en naar het midden lopen, daar de lift naar 2 verdiepingen hoger nemen en dan weer terug lopen. Pfff. Maar we hebben kamer met groot bed en goed uitzicht. Nu op naar het buffet want dat sluit zo. Broodjes, pizzapunt etc. op in bord en toetje op andere bord. Wijntje erbij. Zo we komen even bij. Daarna naar de kamer. Badpakken aan en naar het zwembad. We scoren 2 bedjes en matrasjes. Zo’n houten bed ligt anders niet fijn. Als Mick de wifi aan het regelen is (waar we hier overigens voor moeten betalen) komt de meneer van het Spa center. Ik maak een deal voor een massage van 75 minuten (!!). Geen geaai maar een goede stevige massage. Komt voor elkaar. Of mijn man ook wil. Nee mijn man houdt hier niet zo van. Haha. Als Mick komt kijkt ie even op. Ja, ik hoef toch niet alles te verklaren. Haha.

De zon zakt om kwart over 4 al achter het gebouw (we zitten aan de Oostkust). Mick neemt een cocktail en ik een witte wijn. We hebben all inclusive bijgekocht en dan is (buffet)lunch en Egyptische drankjes inbegrepen. Nou voor € 12,- per dag halen we dat er wel uit. Loop je wel met zo’n achterlijk bandje om je pols. Gelukkig is het een homo bandje (rose)! Op de kamer frissen we ons op en alhoewel er gezegd werd dat wifi alleen bij zwembad en in de lobby werkt, werkt ie op ons balkon ook.

We kleden ons om en gaan eerst de massage betalen. Dan lopen we naar de lopen we naar de lobby. Daar zit Geertje bij de Tilburgers. We kletsen wat en gaan naar het restaurant. Tafeltje buiten. We bestellen wat te drinken en gaan het buffet langs. Buiten wordt er vlees op de hete laat gebakken. Het smaakt prima allemaal. We moeten wel oppassen dat we niet teveel eten. Dat is altijd het risico van buffetten. We nemen ook nog een toetje en koffie en thee. En we kletsen en kletsen. Tegen half 10 gaan we maar eens naar onze kamer.

Heerlijk geslapen. Halverwege de nacht wel het synthetische dekbed eruit gehaald. Da’s niks dat gezweet. Wie dat heeft verzonnen. Vreselijk. Tegen 9 uur wandelen we naar de overkant waar het andere deel van het resort staat, daar is namelijk het ontbijt. Zeer uitgebreid en goed. Ze hebben zelfs havermout voor in de yoghurt. Voor vers geperste sinaasappelsap moet je € 1,50 bijbetalen. Hoe zo all inclusive? Voordat we gingen ontbijten hadden we al 3 bedjes met heerlijke matrassen op het strand direct aan zee geregeld. Dus hier vleien wij ons neder. Even later komt Geertje ook. Kwart voor 11 wandel ik naar de overkant voor mijn massage, medische massage. Wael, een jonge Egyptenaar neemt me onder handen. En letterlijk onder handen. Zijn kleine handen weten elke spier goed te raken. Binnenkant van onder- en bovenbenen zijn erg gevoelig. My God, de tranen springen in mijn ogen. Maar een beetje pijn is fijn en daarna voelt het heerlijk aan. 75 minuten verwennerij. Heerlijk. Laatste 10 minuten overvalt me een gevoel van melancholie. Out of the blue passeert het afgelopen jaar/anderhalf jaar. Er is zoveel gebeurd. Papa, die er niet meer is en die ik zo mis, het gedoe op mijn werk, de ziektes die er afgelopen zomer geconstateerd zijn, weer een reuma aanval, de pijn en de beperkingen, de vele medicijnen, de gevolgen van dit alles, Hans-Tineke-René overleden om maar wat te noemen. De verdere dag ben ik een beetje van slag. Als Mick en ik ‘s middags met z’n tweeën zijn, kan ik de tranen even de vrije loop laten. Gelukkig is Mick er zoals altijd voor me. Ze herkent dit ook. Het kan je zomaar overvallen. Rond half is de schemer ingezet. We gaan een cocktail drinken. Mick - rum cola en ik - wodka met ananas- en sinaasappelsap. De 2 mannen van het groepje Tilburgers zitten ook aan de cocktails en we gaan bij ze zitten. Even later volgen hun vrouwen. Sterke verhalen. Goed die afleiding en lekker lachen.. ook dat is het leven. Ad geeft nog een rondje. Haha met all inclusive. Sander komt erbij. Hij is wezen quad rijden en vertelt over zijn woestijnavontuur. Mick kleedt zich snel om en ik ga gewoon met zomerjurk over badpak naar de diner buffet. Daar zien we Geertje weer. Vanavond gegrilde kip m wat salade. Genoeg want het lunch buffet was ook al zo uitgebreid en daar heb ik veel te veel gegeten. We moeten met dat buffet gedoe echt oppassen dat we niet teveel eten.
We blijven hier lekker hangen en kletsen. Mick haalt ff koffie en thee. Rond half 10 of zo gaan we naar onze kamer. Nog ff lezen en slapen. Van niks doen word je lui.

Mick is al vroeg wakker en gaat op ons balkon zitten. Ze baalt want gisteravond heeft ze haar e-rader laten vallen en die doet het echt niet meer. Dat wordt een nieuwe kopen. Dat ding is al 7 jaar oud dus heeft z’n geld wel opgebracht. Ik ga douchen en Mick springt er na mij onder. Badpakken aan, bedjes regelen en naar het ontbijt. Geertje was early bird vandaag en heeft al ontbeten.

Wij vleien ons op het strand. Net als gisteren staat er een lekker windje. Weer rode vlag dus eigenlijk mag je niet de zee in. We zien wel.
Net als gisteren ligt er een Duits stel op leeftijd. Hij type dikke Duitser. Als ie op z’n buik ligt trekt hij z’n knalrode superstrakke Speedo naar beneden en zien we een bruin lijf met 2 witte billen. Echt, geen gezicht. Je zal hier maar naast liggen. Wij moeten er erg om lachen.

We hadden weer 3 bedjes aan de rand van het strand, ook een voor Geertje. We genieten van de zon en het uitzicht op zee. Rond enen gaan we weer voor het lunch buffet. Ik neem een vers bereide pasta. Smaakt prima. Cola erbij, geen wijn. Is beter!

Daarna weer naar ons stekkie. Mick gaat met mijn snorkelsetje de zee in. Een van de groep heeft gisteren een grote schildpad gezien. Dus Mick gaat op jacht. De schildpad wordt niet gezien, wel aardig wat tropische vissen. Rond 4 uur is het cocktailtijd. Voor Mick weer de rum-cola en voor mij weer de vodka-jus. Zo genieten we van de cocktail en de ondergaande zon. Op de kamer pakken we de reistassen in en leggen kleren voor morgen klaar. Voordat we naar het diner buffet gaan, gaan we nog een cocktailtje met de Tilburgers drinken. En we kletsen zeer gezellig en lachen ook weer heel wat af. We vergeten zowat de tijd. Tegen half 8 of zo gaan we eten. Geertje was al naar ons op zoek en had intussen al gegeten. Ze komt nog wel ff gezellig bij ons zitten. We drinken wel een glas wijn bij het eten. We gaan tegen 10 uur of zo naar bed. Morgen 7 uur eruit.

Ik ben al om kwart voor 7 wakker. Ga eruit en ga douchen. Mick volgt snel. Reistassen op de gang en naar de overkant om te ontbijten. Heerlijk op ons gemakkie genieten van het uitgebreide buffet. Ik had gisteren al de vlucht Cairo - Wenen ingecheckt en wil nu de vlucht Wenen - Amsterdam inchecken. Kan ik niet meer op de mij voor 3 dagen betaalde wifi. Ik vraag hulp bij de receptie. Die geven eerst niet thuis maar dan voert ie toch een code in zodat toch dit even kan regelen. En ik doe het ook even voor Greetje.

Om half 9 stappen we in de bus. Een beetje aftandse bus. Wat vieze bekleding, veel stof en de airco boven onze stoelen is afgeplakt. Hmmm. Ik ga ergens anders zitten, op de eerste rij bij de achterzijdeur en 2 stoelen voor mezelf. Prima plek met groot raam. Later komt Mick op de 2 stoelen naast mij zitten.

Het is een prachtige rit. Op een gegeven moment wordt de Rode Zee smaller en kun je de overkant, de Sinaï zien liggen. Zo over de Rode Zee heen. Ruige bergen aan beide zijden. Prachtig. We passeren ook de fantastische badplaats Hurghada met de all inclusive resorts. Voor Caïro wordt een nieuwe stad gebouwd, New Cairo. Zover wij kunnen zien vooral allemaal dezelfde appartementen. Lekker goedkoop, weinig architecten nodig. Soort lopende band bouw. We krijgen sowieso het idee dat alle Egyptenaren in appartementen wonen want gewone huizen, villa’s, rijtjeshuizen etc. zien we niet.

In Caïro is het weer druk. Donderdagavond, dus hun zaterdagavond. Iedereen wil naar huis. Maar wij zijn voor 5 uur in het hotel. Ditmaal krijgen we een kamer op de 8e verdieping waar alle kamers vernieuwd zijn. We hebben 3 eenpersoonsbedden. Mooi kunnen we op een bed onze reistassen gooien. We checken of er bericht is over de operatie van Hans. Ja, die is er. Alles is goed verlopen. Fijn. Pak van ons hart.

Volgens Amro (zonder bank) moeten we morgen om 11.45 uur in de lobby staan. Bagage om 11.00 buiten de kamer. Ik opper nog dat dit veel te lang van te voren. Nee, we moeten rekening houden met het verkeer (het is vandaag vrijdag dus de islamitische zondag en dus rustig). En jullie moeten echt 3 uur van te voren inchecken. Mijn protest vindt geen gehoor. Helaas.

André, een van de groep, had al gepolst of we met z’n allen wilden eten. Laatste avond. Wij staan niet te trappelen en willen in ieder geval vis gaan eten bij Seagull. Ongeveer de helft van de groep wil vis en de ander helft vlees. Het is of bij Seagull vis of op de etage erboven vlees. André heeft aan Amro (zonder bank) gevraagd of hij kan regelen dat we op die boot op de Nijl toch met z’n allen vlees en vis kunnen eten. Amro (zonder bank) gaat bellen.

Wij frissen ons op en gaan met Geertje koffie en thee drinken bij ‘ons’ tentje op de hoek. Voor 7 uur zijn we in de lobby. Als laatste komt Amro (zonder bank) naar beneden. Hij heeft ze niet kunnen bereiken per telefoon en we moeten er gewoon maar naar toe lopen en dan gaat hij het regelen. Dit had hij makkelijk in de 2 uur kunnen regelen. Maar ja, we hebben nu eenmaal geen pro actieve reisleider.

Als we aankomen bij Seagull kunnen we met z’n allen daar eten. Er worden snel 2 lange tafels gecreëerd. Geertje, Mick, Leo en ik zitten aan het begin van een tafel onder de televisie. Er is voetbal (what’s new) met luid commentaar, er komt muziek uit de speakers, er staat een man op een soort gitaar te pingelen en dan willen we ook nog met elkaar praten. Godsonmogelijk. Wat een kolere herrie. We vragen of het geluid van de Tv uit mag. Mannetje 1 komt aan knopjes draaien, geen resultaat. Mannetje 2 komt aan (dezelfde) knopjes draaien, geen resultaat. Dan halen we de manager erbij. Hij gaat de afstandbediening zoeken. Na 5 minuten is dat ding nog niet gevonden. Mick heeft van ellende inmiddels haar gehoorapparaten uit. Ik begin het zat te worden. Ik ga naar Amro (zonder bank), die lekker aan het andere (rustige) eind zit, en vraag hem dit binnen 5 minuten te regelen. Zo niet, dan gaan wij ergens anders zitten. Nu kan hij wel in actie komen. De manager heeft ineens de afstandbediening en alle tv’s in het hele restaurant gaan uit. Niet alleen geluid maar ook beeld. Dat hoeft nou ook weer niet maar we houden het zo.

Dan krijgen we de stap vis uitzoeken. Mick en ik gaan weer voor een dorade. Hé Carla, de man achter de vis herkent me van 3 weken geleden. Leuk. Knoflookje en citroen erbij. Prima. Lekker op de gril en wat frietjes erbij.

Weer aan tafel bestel ik een lekkere Egyptische witte wijn. We schenken een glas in, en ook een voor Geertje en we klinken op de mooie reis en dat we elkaar hebben leren kennen. Dan komt de vis. Geertje en Leo delen ook een dorade. Met z’n vieren smullen we van de overheerlijke vis met de knapperige huid. Tegen 10 uur zijn we weer teug op de kamer en kruipen in ons single bedje. Wel tegen elkaar geschoven, wel zo gezellig. Hard bed en hoog kussen. Ik slaap er prima op. Mick pakt halverwege de nacht haar donzen jack als kussen.

We ontbijten in de super ongezellige ontbijtzaal. Vette kaas en Beulink thee. We doen het er maar mee. Na het ontbijt gaan we naar ‘ons’ tentje op de hoek. Espresso voor Mick en thee voor moi. De Tilburgers zitten er ook. Geertje is met Leo op pad. Wij gaan door de buurt lopen. Een Egyptenaar spreekt ons aan. Beetje babbelen. Leuk. Maar z’n doel is om ons naar zijn winkel te krijgen. We kappen dit af. We lopen verder en komen in leuke straatjes. Groentekar met paard ervoor. Waterpijp rokende mannen. Kippenslachterij. We zien dat een kip de hals wordt doorgesneden. Tentjes waar je brood en ander eten kan kopen. En de mensen zijn super aardig. Zeggen gedag. Zwaaien. En ik mag bijna alles fotograferen. Hier geniet ik van met volle teugen. Zondagochtend in Caïro. Heerlijk. Op het laatst komt er weer een opdringerige Egyptenaar die ons naar de Egyptische markt wil leiden. Als we zeggen dat we naar de bus moeten, houdt ie ons een beetje tegen. We lopen gewoon door in tegenovergestelde richting. Eerst loopt ie ons achterna maar al snel haakt ie af. We scoren op de terugweg nog een espresso en verse muntthee dit keer bij ‘ons’ tentje.

We zijn om kwart voor 12 bij het hotel. We gaan nog even een groepsfoto maken bij de oude verwaarloosde ingang van het hotel. Leo is te laat dus nog een 2e groepsfoto. We nemen afscheid van Gabrielle, zij vliegt morgen naar Tunis, daar woont ze al 18 jaar.

Even lopen naar de bus om de hoek. De bagage gaan met een minibusje en wordt in de bus geladen. Nu hebben we voor het korte stukje een nieuwe en schone bus met voetensteunen etc. Hadden we gisteren moeten hebben voor de lange rit.

Binnen een half uur zijn we op het vliegveld. We zeggen Amro (zonder bank) gedag. Hij gaat niet mee naar de check-in. Koffers door de veiligheidscontrole en dan een uur wachten totdat 3 uur voor vertrek de check-in open gaat. Zitten we dus 4 uur op het vliegveld. Ik had nog tegen Amro (zonder bank) gezegd dat dit veel te veel tijd is. Nee, je moet echt 3 uur van te voren inchecken. Gelul. Het merendeel heeft al ingecheckt en het is een kwestie van koffers afgeven. Dat kan ook 2 uur van te voren. We gaan op een een bank zitten wachten. Een uur! De rest van de groep aangevuld met wat overige passagiers gaan een uur in de rij staan. Ik loop een rondje en vraag aan een mannetje of Geertje en wij als haar begeleiders (!!) bij een aparte balie kunnen inchecken en niet in de tijd hoeven te staan. Geertje kan niet zo lang staan. Geertje heeft voor zowel de heen- als de terugreis assistentie geregeld zodat ze niet al die lange stukken op het vliegveld hoeft te lopen. Dus om half 2 kunnen wij direct inchecken. Er komt een grote man met een rolstoel. Hij begeleidt ons 3. Hij vult de uitreisformuliertjes voor ons in. We mogen door een aparte paspoortcontrole en hij brengt ons, op ons verzoek naar het eetgedeelte. Daar haalt ie ons weer op. De rolstoel mogen we zo lang gebruiken. Er is van alles te eten. Greetje neemt salade, ik een stokbroodje met mozzarella en tomaat en Mick een whopper van de Burger King.
Naast ons zitten aan 2 tafels een groep meisjes uit Somalië. Ze zitten aan tafel met hun hoofd op tafel. Het lijkt wel er een bom is afgegaan. Grappig gezicht.

Ik werk mijn dagboek bij. Geertje leest. Mick is de laatste Egyptische ponden aan het uitgeven. Dat lukt niet. Net te weinig. Later zie ik dat je een Snicker voor de laatste ponden kan kopen. Weg is ze....

Even over half 4 worden we opgehaald door de man van de rolstoel. Hij begeleidt ons door de security bij de gate. Hij vraagt om een fooi en bij voorkeur in euro. Doet Geertje niet omdat ie er om vraagt. Als we mogen instappen, mogen wij met Greetje als een van de eerste door de slurf. We zitten lekker voorin. Veel beenruimte omdat voorin de stoelen ook voor business class worden gebruikt als daar veel voor geboekt is. Greetje zit eerst voor ons maar kan ruilen zodat we gezellig met z’n drietjes naast elkaar zitten. Beetje kletsen, beetje lezen, gnocchi eten, wijntje drinken. Zo komen we de 3 uur en 20 minuten naar Wenen wel door.

Bij aankomst in Wenen staat er alweer een man met een rolstoel te wachten. Er zijn 4 mensen in totaal die rolstoel assistentie nodig hebben. We worden samen met een vrouw door de paspoortcontrole geloodst. Dat betekent dat de man gewoon voordringt!! Dat zorgt natuurlijk voor wat irritatie bij de man die ons moet voorlaten. Dat begrijp ik wel. We lopen/rijden door lange gangen. De man duwt de ander vrouw en ik duw Geertje. Zo gaat het lekker snel. Onderweg even stoppen omdat de andere vrouw naar de wc moet. Dat duurt best lang.....
We moeten weer door de veiligheidscontrole. Gelukkig nu geen schoenen uit. Dat vind ik altijd zo’n gedoe. Mijn rugzak moet nog een keer door het apparaat omdat ik een iPad, smartphone en e-reader bij me heb. Is snel geregeld. Dan stappen we over in zo’n grotere elektrische kar waar wel 6 mensen in kunnen. Als een speer rijdt de man over het vliegveld, langs en door de tax-free winkels, langs de gates etc. Af en toe toeterend. We vinden het bere interessant en komen met bijna gierende remmen voor de gate tot stilstand. De mensen van onze groep moeten er om lachen. En hup we mogen direct door het vliegtuig in, voor de anderen. Mick gaat met de groep instappen. Geertje en ik moeten erg lachen om dit alles. Stiekem hebben we hier best van genoten. Geertje kan best lopen maar niet meer lang stil staan. En het was best een afstandje van de ene naar de andere gate.
We zitten weer mooi voorin op stoelen met veel beenruimte. Goed geregeld Carla!! Vlucht vertrekt mooi op tijd. Nog 2 uurtjes en we zijn weer op Schiphol.
Onderweg een drankje met wat zoutjes en boekje lezen. Zo komen we de tijd wel door.

20 minuten voor tijd landen we op de door ons zo geliefde Polderbaan. Krijg je toch altijd maar mooi een taxiritje van 15 minuten gratis. We stappen uit en er staat zo’n elektrisch karretje voor Geertje klaar. Wij gaan natuurlijk mee en als een speer zoeven we over Schiphol naar de bagageband. Onze bagage is er snel. Wij kregen priority labels. Haha. We nemen afscheid van de groep. Mick en ik gaan naar de bocht tussen Vertrek 2 en 3 en Geertje wordt door de dame van Schiphol naar Vertrek 3 gebracht waar de Regiorijder haar ophaalt. Onze taxi komt relatief snel en we stappen door de stromende regen naar de taxi. Met 15 minuten zijn we weer op de Vuurtonstraat 16. Weer thuis, heerlijk in ons eigen waterbedje.

We kijken terug op een geweldige reis. We hebben veel moois gezien. En we hebben er een vriendin bij. Dus top. Tot de volgende reis maar weer!!