Alexandrië

Kwart over 7 gaat de wekker. Om 8 uur staan de koffers voor de kamer, die worden opgehaald. Wat een luxe. Niet zelf sjouwen. Ontbijten en naar de grote bus lopen. Koffers worden letterlijk in zo’n klein Suzuki busje gepropt en 200 meter verder bij de bus uitgeladen en ingeladen.

Goed plekkie op de 3e rij uitgezocht. Heb ik goed uitzicht naar buiten en het belangrijkste; kan Mick Amro (zonder bank) in zijn gezicht zien en hem beter verstaan en liplezen. En kan ze vooruit kijken, wordt ze niet misselijk.

We gaan vandaag naar Alexandrië. Ligt in de Nijl delta en is de 2e stad van Egypte. Hier zijn we 2 nachten. Vol programma. Leuk! Ook nu hebben we weer zo’n politie snurker mee. Een ander. Ook deze is voorzien van pistool. Onopvallend maar toch. Ik had het niet meegekregen maar Mick zei dat we de afgelopen 2 dagen politie escorte hadden naar de piramides. Overdekte jeep met 3 stoere mannen met kalasjnikovs. Doen ze toch subtiel die mannen. Ze beveiligen de toeristen toch goed. Zal nodig zijn. Voor ons maar ook voor het land. Na de revolutie in 2011 is het toerisme enorm gedaald. En komt sinds anderhalf jaar weer op gang maar is nog lang niet op het niveau van daarvoor. Aanslagen bevorderen dit natuurlijk niet.

Tussen Cairo en Alexandrië was vroeger woestijn. Nu is alles bebouwd of bijna bebouwd, afgewisseld met stukken landbouw en dadelpalm plantages. En natuurlijk industrie en fabrieken. Net onder Cairo wordt een nieuwe stad gebouwd. 6th October City. De snelweg naar het noorden is prima en ook wat schoner. Rondom Cairo zijn de snelwegen van mindere kwaliteit en vies. Er ligt zoveel vuilnis en plastic. En hoe noordelijker we komen hoe schoner de lucht is. Ook wel fijn. Ik heb echt medelijden met de mensen die midden in die vieze smogstad wonen.

In Cairo zien we weer veel mensen aan de kant van de snelweg staan. Er stoppen minibusjes en daar stappen ze in. Soms staat er een hele pluk busjes en moet het overige verkeer er maar omheen manoeuvreren. Hier zit geen systeem in en wij vragen ons ook af hoe je nu kunt zien welk busje welke richting op gaat. We gaan ervan uit dat zij dat feilloos weten.

Onderweg stoppen we bij een benzine station waar diverse koffietentjes zijn. Mick scoort haar dubbele espresso en ik een beker groene thee. Heel wat beter dan die Beulink thee in ons hotel.
Na een kwartier pauze het 2e stuk van de rit van totaal 240 km. Ook op dit stuk is onderweg controle door politie.

Even over 12 waren we in Alexandrië bij de catacomben van Kom ash-Shuqqafa. Geen camera mee want het kaartje om te fotograferen, wat je op veel plekken hier moet kopen, kost hier omgerekend € 16,50. Nou dat vind ik te duur. We bekijken een graftombe en daarna dalen we 35 meter naar beneden. Daar zijn heel veel graven. Een aantal zeer fraai gebeeldhouwd. Van hoofdgraven tot 300 loculi (nissen). De uitleg van Amro (zonder bank), die trouwens egyptologie en archeologie heeft gestudeerd, is uitvoerig en interessant. Ik onthoud natuurlijk niet alles maar met zijn uitleg spreekt alles je veel meer aan. Anders kan ik alleen maar concluderen dat het prachtig beeldhouwwerk is en zo. Ik merk wel dat een deel van de groep al veel van de geschiedenis weet.

Inmiddels krijgen we trek. We gaan echter eerst nog naar pilaar van Pompeius. We rijden door het centrum en ik zie gekke winkeltjes, mannen aan de waterpijp etc. Mick en ik besluiten om de pilaar de pilaar te laten en gaan Alexandrië opsnuiven. 30-45 minuten de tijd. Mooi.

We wandelen door een relatief drukke straat waar veel tuk-tuks rijden. Er zijn veel cafeetjes waar mannen aan de waterpijp zitten. Als ik vraag of ik ze mag fotograferen knikken ze met een big smile van ja. De een na de ander wil op de foto. En ik fotografeer maar wat graag die mooie Egyptenaren, soms met van die mooie verweerde koppen. Als ik ze de foto laat zien, wordt de big smile nog groter. Het lijkt wel of ze het een eer vinden dat ze op de foto mogen.

Als we een straatje inslaan zien we een paard en wagen van waar groente wordt verkocht aan de vrouwen die langs lopen en de vrouwen 3 hoog die hun mandje aan een touw laten zakken. Geld erin en de man stopt de groente erin. Simpel maar doeltreffend. Hij heeft ook een hele oude megafoon op z’n kar liggen overigens.
Ik fotografeer oude auto’s, gekke tuk-tuk’s, winkeltjes en wat er zo in het straatbeeld voorbij komt.

We merken dat onze politie snurker ons gevolgd is. Alsof deze doorgewinterde reizigers hier niet alleen kunnen lopen. In deze straat komen amper toeristen en de vraag is dus wie kijkt hier nu eigenlijk naar wie. Wij vinden het onwijs leuk en de Egyptenaren ook. Maar toch wel aardig van die snurker.

Als de groep weer compleet is gaan we lunchen. Hèhè, het bijna 3 uur. Iedereen valt van z’n graat. Gelukkig had ik om 12 uur een meegenomen broodje van het ontbijt opgepeuzeld.
We krijgen vis. Vissoep en daarna gebakken vis, venusschelpen, garnalen en een kleine krab. Jammie. En natuurlijk plat brood met humus en andere prutjes. En we bestellen er granaatappelsap bij. Mick luncht niet die had net haar broodje op.

We gaan nog even naar de citadel, die ligt vlakbij. Beetje rondlopen en een paar foto’s maken. Dan op naar ons hotel. We zien net als in Cairo veel oude auto’s, soms zonder voor- of achterbumper. En soms met tape bij elkaar gehouden. Zouden ze hier van APK gehoord hebben? Er rijden ook veel nieuwe. Niemand houdt zich aan de rijbanen. Is er een 4-baansweg dan rijden ze 6 rijen dik en dan nog is het soms stapvoets.

Even over 5 zijn we nadat we via de hele lange boulevard van west Alexandrië naar oost Alexandrië zijn gereden bij ons hotel. Weer zo’n typisch Egyptisch hotel. Met een hoog tl-licht gehalte. Inchecken en koffers aanwijzen en op naar onze kamer. We hebben een suite. Niet echt gezellig ingericht maar onwijs ruim. Dus lekker ff op de bank in de huiskamer. Mick wil niet meer van me gescheiden liggen dus halen we het nachtkastje weg en schuiven we de eenpersoons bedden bij elkaar.

We hebben niet veel trek dus gaan op zoek naar een restaurantje waar we een lichte maaltijd kunnen krijgen. Links van ons hotel, is mwah mwah en rechts is een supermarkt en een locale markt. We besluiten wat in de supermarkt te kopen. Dat is niet makkelijk. We vinden uiteindelijk wat fruit, coca cola, een kaasbroodje en iets pizza-achtig wat deeg met vlees gevuld blijkt te zijn. Bij elkaar geraapt zooitje maar prima zo.

Halverwege de nacht kreeg ik wat last van onrustige darmen. Geen idee waar dit van komt want we letten heel goed op wat we eten en drinken. ‘s Morgens was het nog niet over. Geroosterd brood en slappe thee. We konden vandaag uitslapen want we vertrokken pas om half 11. Even rusten na het ontbijt zorgde ervoor dat ik me enigszins fit voelde.

Vandaag weer op pad, ditmaal zonder de snurker oftewel James Bond zoals de groep hem noemt. Eerste stop vandaag was het Montazah paleis en tuin. Mooi paleis wat we alleen aan de buitenkant konden bewonderen. Wordt voor officiële ontvangsten gebruikt en daar horen wij niet bij. Haha. Beetje door de tuin gelopen en op naar het Romeinse theater Kom al-Dikka. Van het amfitheater, auditorium en zuilen is best veel bewaard gebleven. Hierna was het tijd voor de lunch.

Dit keer in het wat luxere Fish Market. Ik had al aangegeven dat ik niet mee zou lunchen. Balen want hier serveerde ze echt goede vis. Mick smulde en ik ook een soort van mijn meegebrachte geroosterde boterhammen met banaan!! Koppie thee erbij. Houdt de darmen, hoop ik, rustig.

Na de lunch laatste onderdeel van het programma van vandaag. De bibliotheek. Een prachtig architectonisch gebouw. Eerst zelf ronddwalen en daarna een half uur met een gids. Prachtig gebouw van binnen en van buiten. Heb buiten gezellig met een van de groep zitten babbelen. Vrouw van 78, Greetje, kwiek en goed van geest. 3 maanden geleden was ze nog met een vriendin in Beiroet. Kijk zo wil ik ook oud worden. Rond 5 uur waren we weer op honk.

Mick ging bananen scoren en ik naar de kamer. Hebben we ook hier weer, gvd, 1 handdoek. Wat is dat toch? 2 koffers, 2 beslapen bedden en dan 1 schone handdoek.
Ik naar de receptie. Housekeeping komt een handdoek brengen. Komt er een knul eerst vragen wat er loos is. Ik vraag om een grote badhanddoek. Hij kijken in de badkamer. Ok. Komt ie terug met een spuitbus verfrisser en een klein gastenhanddoekje. Pffff, ik wil een grote, leg ik hem nogmaals uit. Wil hij de airco aanzetten. Nee dat wil ik niet, ik wil een handdoek. Hij weer weg. Moest ik wel gniffelen omdat hij met een verfrisser kwam. Ja ik was net even daarvoor naar de wc geweest en dat rook niet bepaald fris. Haha. Eindelijk komt ie met 2 grote handdoeken. Hebben we er 3, mij best. Even later komt Mick. Half uur weggeweest voor 2 bananen in de supermarkt naast ons hotel. Is het daar retedruk en had de man met volle kar voor haar niet genoeg geld dus donderde die de helft in z’n winkelwagen, duwt die kar de winkel in en rekent af.
Zo nu zitten de beppies op de bank een beetje bij te komen. En te bedenken wat we doen met eten. Djoser heeft ons echt in een hotel in een uithoek gezet, 5 km uit het centrum of zo. Er is maar een matig restaurant naast het hotel. Verder niks in de omgeving.

Wij op naar het restaurant next door. Aardige mannen die ons verwelkomen. Tafeltje buiten, althans onder stenen dak. Uitzicht op het verkeer en van die vreselijke en te harde Arabische muziek. Mooie plek voor ons. Na bestudering van de kaart voor mij een broodje met gebakken kip en kopje thee. Voor Mick kip fajita met Pepsi diet. Ik ben voorzichtig. Eten smaakt redelijk en de bediening is leuk. Gelukkig zijn er 6 tv’s zodat iedereen voetbal kan volgen. Stel je toch eens voor.

Terug naar het hotel. Reistas weer inpakken. Zo klaar. Lekker nog ff lezen in bed en morgen met onze bus naar Cairo. Daar gaan we lunchen en dan naar het vliegveld voor de vlucht naar Aswan. Spannend. En op morgen is een bijzondere dag. Mick is jarig!!! Ik mag het tegen niemand zeggen. Dan vieren we het gewoon samen, stilletjes. Mick is tenslotte jarig, niet ik.