Cairo

Gek is dat toch dat je als je zo vroeg op moet, je voor de wekker wakker wordt. Dus al om half 5 uit bed. Aankleden, laatste spullen in de koffer en off we go. De taxi was er even voor de afgesproken tijd (05.15). In 15 minuten op Schiphol. Als we zeggen dat we met Austrian Airlines vliegen zet hij ons bij vertrek 3 af op de hoogte van balie 22. Ik twijfel. Dat is toch de hal met vluchten naar verre bestemmingen. Blik op het bord en wij zien dat we bij balie 1A moeten zijn. Nog voor vertrek 1. Wat een slimpie. Maar ik had natuurlijk ook beter moeten weten. Zat zeker nog slaap in mijn ogen. Lekker wandelingetje met onze reistassen op wieltjes dan maar!

Snel de bagage afgegeven en door de veiligheidscontrole. Tijd voor koffie en thee en onze zelf klaar gemaakte wraps. Het eten moest op, haha.
Vlucht vertrektop tijd. Op Schwechat maar weer een bakkie gedaan, ditmaal bij Jamie. Beetje rondgelopen en niks gekocht. Vlucht naar Cairo vertrekt een half uurtje later. Geen probleem. We hebben 5 minuten getaxied en de piloot zegt dat we terug moeten. De wc’s doen het niet. Ok. Dat is gelukkig redelijk snel verholpen. Met een klein uur vertraging vertrekken we naar Egypte. Pasta maaltijd was smaakvol. We hebben lekker gelezen en een dutje gedaan. Naast mij zat een Belg en later bleek dat hij bij de groep hoort. Beetje type sufkut met bolle ogen en een kleine bril met jampotglazen. Kan hij ook niks aan doen maar het flatteert hem niet. Wel een aardige gozer en dat is het belangrijkste.
Omdat we redelijk voorin zitten zijn we snel het vliegtuig uit. Bij een mannetje met het bordje Djoser krijgen we een visum sticker. Ook weer geregeld. Geen rij bij de paspoortcontrole! Kijk daar houden we van. En als we bij de bagageband zijn ligt mijn reistas al op de band en die van Mick komt er snel achteraan. We voegen ons bij een deel van de groep die langzaamaan groter wordt. We stellen ons voor maar ik onthoud natuurlijk geen enkele naam. Dat is zo’n slechte eigenschap van me. Zal wel goed komen. De groep is van verschillende pluimage, Nederlands en Belgisch (allei manneke). Wat jong en merendeel ouder en dan bedoel ik 50+. Als de groep compleet is gaan we door een speciaal voor ons geopende douane controle. Heerlijk.

In de aankomsthal even wachten en dan zien we ook een oudere vrouw in een rolstoel in onze groep. Holiekemolie! Dat zal niet makkelijk zijn. Later zie ik dat dit voor de vluchten was en dat ze wel kan lopen. We dachten al.

Buiten staat een grote touringcar. Airco, schoon van binnen en schone ramen. Dat laatste vindt een fotograaf altijd fijn. Onze reisleider is een Egyptenaar die Nederlands spreekt. Zei het met een sterk accent. De u is een oe en dat is zeer komisch maar erg leuk om aan te horen.

Ritje naar het hotel zou 45 minuten duren maar in de miljoenenstad (19) Cairo staat altijd file. Dus het duurt iets langer. Maar dat geeft niet want het is heerlijk om dat kriejoelende verkeer te bekijken. De vergane glorie van flats. De oude gammele auto’s. Maar ook de 5 sterren hotels van alle ketens, nieuwe luxe auto’s en sjieke restaurants. Deze staan aan de Nijl. We gaan de brug over de Nijl over. We hebben onlangs Joanna’s (Lumley) Nile gezien en ik voel een beetje haar euforie. Die zal bij daglicht sterker zijn.

Bus stopt uiteindelijk, bagage gaat in een klein busje en wij lopen naar het hotel dat in een smalle straat ligt. Echt zo’n typisch Arabisch hotel. Beetje vergane glorie. Koffers worden naar de kamer gebracht. En ja hoor, 2 aparte bedden. Omdat hier hoge straffen staan op homoseksualiteit laten wij dit voor wat het is en slapen wij gescheiden. Wisten we van te voren en doen hier niet moeilijk over. Gewoon kwestie van jammer. Effen opfrissen en naar het ongezellige met witte harde led verlichte restaurant in het hotel. Vanwege gebrek aan tijd niet op zoek naar een lokaal tentje. Een uitgebreid menu maar vanavond kunnen we kiezen uit linzensoep (jakkie), kebab, köfte of groente. We bestellen kebab en mixed grill met friet met tomatensalade. Typisch Egyptisch, haha. Grote fles water erbij:( Eten komt pas om 20.00 uur en dan gaat onze reisleider een en ander over het programma vertellen en gaan we daarna even Egyptische ponden uit de muur trekken.

In het restaurant proberen we de wifi maar dat is hier van het niveau ruk. Ook de VPN is niet stabiel dus ik stuur El maar ff een sms om te vertellen dat de meisjes veilig zijn aangekomen.

Rond 8 uur vraagt onze gids ons om naar een aparte ruimte te komen, met z’n allen aan een grote tafel. Nou dat gaat dus op z’n Egyptisch. Er was nog niks geregeld en er worden tafeltjes in alle soorten en maten bij elkaar geschoven en dan kunnen er 16 mensen zitten. De groep bestaat inclusief reisleider uit 21. Komt uiteindelijk goed. Het eten wordt in een anderhalf uur uitgeserveerd. Constant verkeerd. Soep na hoofdgerecht. Doorgebakken kebab en lauwe friet. Na 2 uur gaat eindelijk de reisleider zijn verhaal vertellen, toelichting op het reisprogramma en huishoudelijke zaken en zo. En je moet met dat zware accent goed opletten. Mick heeft haar oren op de hoogste stand gezet.
Dan wil iedereen nog een grote fles water. Ook weer een gedoe en duurt 10 minuten. En dan moet er nog voor iedereen een bonnetje gemaakt worden en moeten we nog pinnen. En het is dan al 10 uur. Heb er best wel om kunnen lachen maar na 3 uur ben ik het toch wel een beetje zat. Als control freak moet ik ernstig aan dit ongeregelde zooitje wennen. Maar ik wen snel hoor. Het is vakantie.....

Mick gaat met de groep pinnen en ik ga het bonnetje regelen dat we moeten ondertekenen. En dan kunnen we, hoop ik, naar bed. Eerste bonnetje was niet goed maar 2e poging klopte.
Het was een lange en vermoeiende dag en het bedje lonkt.
Mick heeft ponden kunnen scoren en voor 11 uur liggen wij in ons Egyptische mandje.

Na het opstaan eerst naar buiten gekeken. Mooi weer en nog wat nevel. Snel vanaf ons balkon een plaatje van de ontwakende miljoenenstad gemaakt. Ondanks of misschien wel dankzij de smog een prachtig plaatje.
Douchen en ontbijten. Dat laatste stelde niet veel voor, broodjes en zoetigheid met nescafé koffie en Beulink thee. Dat laatste is een pot thee met 4 zakjes thee erin. Ik hou van sterke thee maar er zijn grenzen.....

Nog 10 minuten voordat we vertrekken voor een dagje Cairo, loop ik even door ons buurtje. Niet bijzonder behalve dan een vuilnisbeltje op de hoek van de straat met zwerfkatten. Fotogeniek maar wel zielig. De citytour is facultatief maar gezien de afstanden in deze grote stad, gaan we lekker mee.

We beginnen met het Egyptisch Museum vlakbij ons hotel. We krijgen 5 kwartier uitleg van onze reisleider en daarna nog eens 5 kwartier voor ons zelf. Wat zien hier prachtige dingen te zien. Onze reisleider vertelt van alles met veel enthousiasme. Heel leuk. Kijk je er toch anders naar. Ik onthoud niet alles hoor. Highlight vond ik het dodenmasker van Toetanchamon. Prachtig bewaard gebleven met al dat goud.
Zelf lekker rondgelopen en wat gefotografeerd. Niet naar mijn zin want het meeste is achter glas en dat is kut fotograferen met de spiegeling van de verlichting. Maar enkele mooie shots. De beelden zijn wel goed gelukt.

Daarna op naar oud Cairo. Eerst de hangende kerk, een koptische kerk. Mooi van binnen. En gebouwd op het oude Romeinse fort Babylon. Apart. Hierna was de Abu Serga kerk, ook een koptische kerk, aan de beurt. En we sloten af met een bezoek aan een synagoge en een moskee. Zo hebben we toch een paar geloven in een dag gehad.

Tijd voor lunch. Mijn fitbit geeft vaak aan ‘feed me’ en dat betekent dat ik moet bewegen. Nu knorde mijn maag zodanig dat ik dat vertaalde als feed me.
In een toeristenrestaurant met de groep geluncht. Het was inmiddels bijna 2 uur. Buffet! Zijn we niet zo van maar het eten is veilig en smaakte goed. We worden hier constant gewezen op veilig eten en absoluut geen water uit de kraan drinken. Ook uitkijken met sapjes die met water zijn aangelengd.

Na de lunch was het tijd voor de Khan al-Khalili bazaar. Hier konden we een uur rondlopen. Heerlijk al die koopwaar. Veel souvenirs en elke man en een enkele vrouw wil iets aan ons verkopen. Maar een vriendelijk nee en ze dringen niet verder aan. Dat vinden we best zo.

Inmiddels heb ik met deze en gene man leuk contact. De Egyptenaren hier zijn echt anders dan in Hurghada, waar ik eens maar nooit meer ben geweest. En als je dan sjokran (dankjewel) zegt krijg je van de mannen en ook vrouwen een big smile. Zo simpel is het dus. Na 3 kwartier en vele foto’s verder vonden we het tijd voor een terras. Op een bank met kussens ging Mick aan de Turkse koffie en ik een cola zero. En vooral mensen kijken. Er gebeurt hier bij die bazaar continu wat. Dit kunnen we uren vol houden. Maar om 4 uur bracht onze bus ons weer terug naar ons hotel. Even relaxen, dagboek bijschrijven, foto’s uploaden en met dat ruk wifi dat nu ietsje beter werkt internetten. Ik krijg de indruk dat dit een internet detox reis wordt. We shall see.

Trouwens net als gisteravond zagen we in de stad langs de wegen waar men zo’n 80 km per uur rijdt, in het zwart gesluierde vrouwen pakjes papieren zakdoekjes verkopen. Ik zie ook een vrouw met een ondefinieerbare lap autoruiten schoonvegen. En dat tussen de uitlaatgassen en smog door. Niet te geloven.

In de buurt van ons hotel, links, zijn een paar leuke restaurants aan de Nijl. Daar gaan we straks lekker (hopen we althans) eten. Ze hebben er in ieder geval vis.