Mandalay - Bagan

Vroeg uit de veren. Onze auto met chauffeur zou om 8 uur voorrijden. En hij was sharp on time. We gingen eerst naar de Mahamum pagode. Een prachtig complex waar veel mensen aan het bidden waren voor een gouden boeddha.
Het was lastig om deze goed te fotograferen. Een lief oud mannetje gebaarde me. Kom maar hier. Mocht ik tussen de biddende mensen, uiteraard op m'n knieën. Kon zo redelijk goed foto's nemen. Wat een liefie! Nog een beetje rondgelopen, de gong en bronzen beelden van de Angkor Wat bewonderd. Daarna naar de U Bein brug. Hier een tijdje rondgelopen onder en op de brug. Een teakhouten brug van 1200 meter lang. De brug dateert van 1849. Sommige palen zijn luciferstokjes geworden. Prachtig. Hier gaan we einde van de dag de zonsondergang zien. Verheugen we ons zeer op.
We kwamen nog een Duitse vrouw tegen die we in de trein hadden ontmoet. Grappig! 'Klein' land!

We kwamen keurig op tijd voor het maaltijdritueel van de 1500 monniken die hier wonen. Om 10.15 uur gaan de monniken eten. Dat is hun laatste maaltijd van de dag. Na 12.00 mogen de monniken niet meer eten. In de grote eetzaal staan al veel bedelnappen klaar. Hier komen onwijs veel toeristen op af. Dit is echt niet leuk meer. Ik kan me voorstellen dat de monniken dit heel vervelend vinden. En ja, wij doen hier ook aan mee. Shame on us. Wij proberen ons zo rustig en discreet mogelijk op te stellen en te gedragen. Ja, daar denken de Aziatische bezoekers anders over. Die zijn van het duw- en trekwerk. Met zoomlenzen van hier tot ginder wordt elke beweging van de monniken vastgelegd. Vreselijk.

Het is een mooi gezicht als de monniken na het horen van de gong vanuit diverse gebouwen aankomen lopen. Nederig met hun bedelnap, geruite doek en mok. De jongsten, kinderen vaak nog, en de novices verzamelen in een rijtje. Tot ze het teken krijgen om ook naar binnen te gaan. Aan grote tafels nemen de monniken in kleermakerszit plaats. Ze eten rustig en laten zich niet storen door de gekken om hun heen, waar wij overigens deel van uit maken hoor. Dat even voor de duidelijkheid. Na de bedelceremonie van vorig jaar bedacht ik me dat ik hier niet meer aan mee zou doen. Onze chauffeur bracht ons hier naar toe. Schijtexcuus, I know. Als we geweten hadden dat dit zo'n soort kermisattractie zijn, hadden we bedankt. Maar nu we er toch zijn....

Ik heb wat lopen fotograferen en wij waren een van de eersten die het welletjes vonden. Natuurlijk vind ik het gaaf om zoiets gade te slaan en er foto's van te maken. Maar dit gaat te ver. Dit moeten ze een halt toeroepen of anders inrichten. En foto's van monniken met aan 2 kanten toeristen. Geen pan!!

Goed wij gaan verder. We gaan richting Sagaing. We rijden over de nieuwe brug heen. We stoppen midden op de brug(!) om foto's van de pagode's op de heuvel te maken. Mooi gezicht maar het is nog heiig. We bezoeken diverse pagode's. Als eerste de Kaung Hmu Daw pagode. De pagode heeft de vorm van een borst. Mooie pagode, ook mooi de foto's in de galerijen er omheen. Daarna de U Min Thonze pagode met 30 poortjes waar boeddha's achter staan. Ook weer zeer fraai. En als laatste in Sagaing bezoeken we de U Ponya pagode. De vloer rondom de pagode is betegeld met allerlei kleuren badkamertegeltjes. Erg vrolijk gezicht en apart om deze tegels op de vloer te doen.

We rijden over de oude brug, die ooit door de Engelsen is aangelegd, en waar nu alleen auto's, brommers en de trein overheen kunnen. Het is 12 uur. Time for lunch! Onze chauffeur, Pyu Win, zet ons af bij een restaurantje. We bestellen daar fried rice with chicken!! Prima te eten maar lang niet zo lekker als gisteren. Buiten staan van die hokjes waar je naar de wc kunt. Hhhm. T'is dat we weer nodig moeten...

Tegenover het restaurantje gaat het bootje naar Inwa. Kosten € 0,75 per persoon! Weer gewoon een zandafgraving schuin aflopen, niks geen behoorlijke houten trap bouwen, gewoon lekker zo ongeveer naar beneden glijden! Voor 10.000 kyats oftewel € 7,50 huren we een paard en wagen. Ja ja, op dit eiland het enige vervoermiddel voor de toerist. We stappen bij een oude baas in, die het paard harder kan laten lopen dan de jongere garde. Haha. Hij gaat ons voor dit bedrag 2 uur rondrijden. We rijden langs mooie groene rijstvelden en bananenplantages en de huisjes van de lokale bevolking. Zo leuk. We stoppen als eerste bij het Bagaya klooster. Een houten gebeeldhouwd klooster op 267 teakhouten palen. Het klooster is zwart door de behandeling met petroleum. Prachtig van binnen en van buiten. Er zit een klein klasje met kindertjes. Je ziet kaarten met planten, wereldbollen hangen. Echt hun klas. Ze hebben nu mantra les. Ze lezen hardop boeddhistische mantra's op. Zo leuk om te horen. In een van de zalen hangen en vliegen vleermuizen aan en onder het plafond.

We rijden verder met onze paard en wagen en stoppen bij de Yadana Hsemee pagode. Half afgebroken maar met een nog mooie boeddha. We vervolgen onze weg midden door de bananenplantages en ik maak een foto van de wachttoren. Het laatste onderdeel is het Maha Aung Mye Bon-Zan klooster. Een prachtig groot complex. Mooi bewaard gebleven maar natuurlijk wel verweerd. Mick mag met haar gekregen pasje niet naar binnen. Het blijkt dat de persoon van wie ze dit pasje had gekregen hier al is geweest. En je mag elke pagode, klooster of war dan ook maar 1 x bezoeken. Ik ga naar binnen en Mick rust uit in de schaduw. Ook niet erg hoor. Onze paard en wagenman zet ons keurig af bij het water. We gaan terug met het bootje. Daar wacht onze chauffeur. Nu op naar Amarapura voor het laatste onderdeel de zonsondergang bij de U Bein brug.

We zijn ruim op tijd. We wandelen langs de vele souvenirwinkeltjes en gaan op een terras zitten en bestellen een lemon soda. Zouden weer ook van die Tanah Lot taferelen krijgen. Ik zie bootjes liggen en bedenk wat. Voordat de bootjes vergeven zijn, reserveer ik er een. De zonsondergang is het mooiste te zien vanaf het water. De oude baas reserveert er een voor ons. 16.45 melden! Yes, Sir. De prijs versta ik niet helemaal goed. 1200 moet zijn 12000 kyats. Verschilt veel denk je, maar ach, kost nog steeds niet veel.

We varen eerst onder de brug door en maken mooie foto's van het diffuse licht op de brug. Dan varen we weer terug naar de andere kant zodat we mooi uitzicht hebben op de brug en de zonsondergang. Alle bootjes liggen naast elkaar. Naast ons liggen 2 Chinese gezinnen, elk met een kind. En dat zijn dan direct van die verwende krengen en lawaaipapagaaien. Dat past niet bij deze serene omgeving. Aan de andere kant bootjes met oudere stellen (ouder dus dan wij, haha). We kletsen wat. Ze zijn hier met een cruise over de Irrawaddy rivier van Bangkok naar Mandalay. Zij genieten lekker decadent (het zij ze gegund hoor) van een glaasje champagne, wij doen het met een flesje water!! De zonsondergang is net zo indrukwekkend mooi. Met die brug zo fotogeniek. Ik was bang dat ik niet genoeg batterijen zou hebben. Heb er 2 maar met dit warme weer en het flitsen vandaag zijn ze sneller leeg dan normaal. Maar ik red het makkelijk. Pfffff. Zou je toch net zien. Even over 6 uur is de zon bijna onder. Het is mooi geweest. We hebben genoten van een van de prachtigste zonsondergangen ooit. En de foto's zijn helemaal naar m'n zin. Zelfs een paar met alleen monniken op de brug. Oh, lucky me!! Tegen half 7 zijn we terug in het hotel. Zo gaar als boter. We wassen onze voeten, ja het was natuurlijk weer blote kakkendag, maken onze slippers schoon en bestellen een taxi. Mick wil naar de Thai, en aangezien ik daar ook niet vies van ben, ga ik welwillend met haar mee. Op zich is het te lopen, 20-25 minuten, maar we hebben geen puf meer. De taxi komt ons om half 9 weer ophalen. De taxi was aardig aan de prijs maar we (lees ik) had geen puf meer om te onderhandelen.

We bestellen vegetarische loempiaatjes vooaf en Green curry met kip en Larb met kip. Mick een biertje en ik.... ja hoor mijn eerste glaasje witte wijn. Wijn is prima maar met dat warme weer, prefereer ik toch water of een cola. Na een espresso voor Mick stappen we in de taxi. Tassen pakken want morgen zal onze wekker om 06.30 afgaan..... Busritje van 4-5 uur naar Bagan. Gebied van de meer dan 2000 tempels.

De wekker maakt ons, mij dus, wakker. Ik spurt naar de douche en moet Mick wakker maken. Voordeel van je oren uit. Het enige voordeel dan hoor. We ontbijten op ons gemakkie. We zouden om 07.30 opgehaald worden. En even later rijdt de 20-seater voor. Stoel 7 en 8 zijn voor ons gereserveerd. We rijden door de stad en pikken her en der mensen op. Rond half negen rijden we de stad uit. Onderweg pikt de chauffeur locals op, die rijden een stukje mee. Bus vol, dan gewoon op zo'n plastic kinderkrukje in het gangpad. Ze stappen soms in en uit op verlaten plekken. En heb je geen tas dan neem je gewoon een plastic boodschappenmand voor je spullen. Ik slaap een uurtje, we houden een sanitaire stop en kunnen ergens lunchen. Dat laatste doen we niet. Het is pas elf uur. We nemen gewoon een zak chips met een colaatje. Lekker gezond bezig!!!!! Potaato, zegt de man. Jaja, dan lijkt het nog wat.

De chauffeur had als een gek gereden. En dat over de zeer slechte wegen vol met scheuren en gaten. Daar is nog wat in te verbeteren. Helemaal relax was het ritje niet. Rond 12 uur worden we ergens in Bagan op een hoek afgezet. Overstappen in een klein pick-up truckje. Daarmee worden we bij ons hotel, Zfreeti, afgezet. Mooi groot complex met zwembad met ligbedden. We krijgen een ruime kamer, zonder balkon. Met balkon kon ook maar is veel kleiner en heeft geen kluis. We hebben 2 bedden. Tja, we zeggen er niks van. We houden daar onze mond over. Gewoon accepteren dat men hier er anders over denkt. Anders moeten we dit soort landen mijden. En een paar nachten in een apart bed. Lekker rustig!? Haha. We overleven het wel.

We gaan lunchen bij het zwembad. Sandwich. My God, een bord vol en ook nog met patat. Ik zie een bedje vrijkomen (meer gasten dan bedjes) en Mick confiskeert deze met handdoek en boekje. Ik ga er op liggen. Mick gaat badpak aantrekken. Ik zie een leeg bed in de hoek en een lieve jongen sleept die naast mijn bedje. Kunnen we allebei lekker leggen vanmiddag. Want we doen het vanmiddag rustig aan. Ik raak aan de praat met mijn Zwitserse buurvrouw. We kletsen gezellig over reizen en ik krijg tips over Bagan. Altijd welkom. Mick heeft ondertussen gezwommen. Ik ga nu mijn badpak aantrekken. Ik ga het water in. Brrrr koud. Alleen even onderdompelen voor het afkoelen.

Het internet is hier niet stabiel. Dus af en toe, nieuws, e-mail, Telegram en zo lezen. Mick leest haar spannende boek en ik werk mijn dagboek bij. Hopen dat ik vanavond wat kan plaatsen inclusief de piccolage van de zonsondergang.

Zo net gegeten bij het Indiase restaurant aan het einde van de straat. En dat was jammie, jammie, jammie. We likten onze vingers erbij af. Gezellig openlucht restaurant. We hebben nog wat door het plaatsje gelopen. Dollars omgewisseld voor kyats en her en der de e-bikes bekeken. Die gaan we morgen huren voor het eerste rondje langs de tempels en pagode's. Bij de plaatselijke Italiaan een lekkere espresso kunnen scoren. Belangrijk!! Nu in de lobby, daar werkt het internet het best.
Kijk uit naar de dagen hier in Bagan.

Later....