Van Muong Khong via Kratie naar Phnom Penh

In het hotel op Muong Khong hadden we een mysterie. Nog vergeten te vertellen. De eerste nacht in het koloniale landhuis had Mick 's middags een zeepje opengemaakt en haar handen mee gewassen. Toen ik een half uur later datzelfde wilde doen, zag ik wel het papiertje liggen maar geen zeepje. Ik maakte dus een nieuw zeepje open. Op het terras vertelde ik haar dat. Ze wist zeker dat ze een zeepje had opengemaakt. Ok. Gaan we na een tijdje naar binnen, wat denk je, weer zeepje foetsie. We geloofden het niet. Nou voordat we gingen slapen maakten we een derde zeepje open. Zal dit er de volgende dag liggen? Ja hoor, het lag er maar..... het was wel aangevreten. Er stonden allemaal tandjes in. Gatver. Maar omdat het zeepje vastgeplakt zat aan de wastafel, kon het niet meegenomen worden. Haha. Wie weet welk beest dol is op zeepjes? Op internet kan ik iets vinden over muizen!? Buiten het waterballet in de badkamer was dit voor ons ook een reden om te verkassen. Al hadden we graag een muis met zo'n zeepje in z'n bek door de badkamer zien paraderen.

We staan bijtijds op vandaag. We worden om half 9 opgehaald als het goed is. Vandaag doorbakken ei en hard gekookt ei. En tamarinde jam. We zijn weer blij. Ik reken af en we wachten op de chauffeur. Weer afwachten en ja hoor om kwart over 8 komt een jong lekker ding ons ophalen. We stappen in een luxe Toyota landrover, zwarte leren bekleding, navigatie, camera, alles er op en eraan. En goede airco. Jammer dat we deze auto maar voor een kort ritje hebben. Binnen 20 minuten zijn we bij de waterval Konh Pra Pengh. We kopen een kaartje, relatief duur. Kijken naar het eerste deel. Prachtig gezicht. We gaan met een elektrisch soort grote golfkar 500 meter verderop. Daar hebben we goed zicht op deze prachtige waterval. Zo apart zo'n waterval in de Mekong rivier. Hij is best groot, niks vergeleken bij de Niagara natuurlijk maar erg fraai om te zien. We stappen weer in het golfkarretje en in de auto. Binnen 10 minuten zijn we bij de grens. Bye bye aardige chauffeur en mooie auto.

We lopen met onze tassen naar de douane van Laos. Briefje inleveren en stempel dat je het land uitgaat. Of ik even US$ 2,- exit fee wil betalen. Exit fee, je bedoelt geld voor je eigen zak. Geen discussie. Ik betaal maar, zo weinig, de discussie niet waard. Dan Mick, we hebben nog een briefje van 1 dollar of een briefje van 10. Hij kan niet wisselen. Nee natuurlijk niet, want het verdwijnt in zijn eigen zakken. Hoezo corruptie. Hij gaat akkoord met het briefje van 1 dollar. Toch een beetje genoegdoening.

We lopen dan met onze reistassen zo'n 100-150 meter over een stukje niemandsland. Echt te grappig. En dat vinden de douaniers van Cambodja ook. Maar we zien het vriendje van Fin die ons gaat rijden met een bordje met onze namen. Kijk, ook dat is goed geregeld. We waren wat aan de vroege kant en dan sta je daar maar. We moeten eerst naar het kraampje 'quarantiane'! Een formulier over onze gezondheidstoestand invullen en dan wordt de temperatuur van onze nek gemeten. De scores, Mick 36,3 en ik 36,4. We zijn nog niet oververhit!! En weer 1 dollar per persoon betalen. Kijk dat gaat lekker zo met die dollars. Dan de visa aanschaffen. Weer formulier invullen, paspoort, pasfoto en dollars. Kosten US$ 35 per visum. We hebben nog US$ 68,-. De 2 dollars mogen we in kippen betalen. De visa stickers zitten in ons paspoort. Pffff. Zo nu naar het douane loket voor de stempel in je paspoort. Do not pay stamp fee zegt de man van de visa. Hij kent de pappenheimers!! Weer formuliertje invullen en dan krijgen we allebei een stempel, zonder corruption money. Zo we zijn er door. Wat een gedoe allemaal. Maar het was erg grappig. De douane van Laos is een mooi wit stenen gebouw en de douane van Cambodja zijn allemaal schamele hokjes. Maar als je door het loket naar binnen loert staat daar allemaal moderne apparatuur. Ik mocht zelfs van het hok een foto maken.

We lopen door, stappen in de auto en gaan op weg naar Kratie. Dat is zo'n 5 uur rijden. Dat is aan de ene kant vanwege de afstand maar vooral aan de andere kant de conditie van de wegen. Abominabel slecht op de meeste stukken. Dat onze ingewanden nog op de juiste plek zitten is een wonder. Maar dat komt ook omdat onze chauffeur tempo maakt, beter gezegd al toeterend zo snel mogelijk in Kratie wil zijn.

Onderweg zien we veel houten huisjes op palen. Mick heeft het eens bekeken en er is 1 architect. Een soort 3 kaps huis met luifel per gezin. Op palen vanwege de regentijd. Dan staat dit land zo ongeveer onder water. Ze constateert dat er nette bouwers zijn en dat er slordige bouwers zijn. De eerste categorie werkt alles keurig af, planken gelijk gezaagd bij. De tweede categorie timmert de planken er kris kras tegen aan. De mensen zijn hier net als in Laos arm. Althans zo ziet het er uit. Kindertjes op blote voeten, schaars gekleed. En alles onder het stof van het opwaaiende zand, het huis, de mensen, de bomen en planten. Hierdoor zijn er stukken langs de weg waarop alle beplanting rood van het stof is.

In Stung Treng trekken we dollars uit de muur. Rielen geeft dat apparaat niet. En alleen met onze credit cards. De bankpasjes werken hier niet. Nou dat moet dan maar. Kunnen we de chauffeur betalen en ons natje en ons droogje. Terwijl Mick pint fotografeer ik het straatbeeld. Zo leuk! Mensen in pyjama, 4 op 1 brommer, handkarren, brommers etc. We lunchen hier relatief vroeg en kunnen in dollars betalen.

We vervolgen onze weg naar Kratie. Rond 2 uur zijn we bij het punt waar de Irriwaddy dolfijnen te spotten zijn. We huren een bootje en varen een uur over de Mekong. We zien zo'n 8 tot 10 dolfijnen. Deze soort komt voornamelijk hier nog voor en is met uitsterven bedreigd. Deze dolfijnen springen niet uit het water maar toch gaaf om ze te zien. Foto's gelukt?

We scheuren door langs een smalle weg langs dorpjes naar Kratie. Daar slapen we in het River Dolphin hotel. Prima hotel. Basic maar toch met enige stijl ingericht en met zwembad. We zitten een uurtje bij het zwembad. We baden pootje, drinken een colaatje met pinda's (oh, wat is Mick blij) en lezen mail, Telegram. Ík werk m'n dagboek bij.

Het hotel ligt wat uit het centrum maar we kunnen gratis met de tuk tuk naar het centrum. Dat gaan we ook doen. De hotels in het centrum zijn van categorie guesthouse met veel herrie makende backpackers. Zijn we net een jaartje te oud voor! Vanaf morgen slapen we weer uitsluitend in boutique hotels. Heerlijk uiteraard. Maar wil je in afgelegen, minder toeristische gebieden komen dan zul je met mindere kwaliteit genoegen moeten nemen. Nou dat hebben we de afgelopen week dan ook gedaan. Absoluut geen probleem hoor. Maar de meisjes mogen straks ook weer even genieten van luxe. Kunnen we onszelf ook weer een beetje opkalefateren want we gaan er hierdoor ook een beetje shabby uitzien.

De tuk tuk zette ons af bij de Mekong, daar konden we nog net de zon zien ondergaan. Dat is normaal gesproken een mooi gezicht. Helaas was het nu wat heiig. We wandelen door de straatjes. Allemaal winkeltjes, eettentjes op straat, brommers, mensen. Veel oude koloniale gebouwen. Heel gezellig maar wat ziet het er allemaal vies uit. De winkels hebben in geen 100 jaar een stofdoek gezien. Het eten! Er zijn gerechten die wij in Nederland nog niet eens aan onze huisdieren geven. Er is ook gegrilde vis, vlees en kip en zo en fruit. Maar hier gaan we echt niet van de straat eten. Dat overleven we niet. Er zijn zelfs ingewanden te eten die we van ons leven nog niet gezien hebben. Maar om te kijken en te fotograferen is dit echt fantastisch. Het is allemaal zo authentiek. Ze trekken zich geen zak van de paar toeristen aan. Er zijn een paar op de westerse mens georiënteerde restaurants. We kiezen er een op een hoek met uitzicht op het eetstraatje. Het lijkt wel een film. Behalve dat we onze eerste overheerlijke Cambodjaanse of eigenlijk Khmer maaltijd nuttigen, vermaken we ons met alles wat er gebeurt. De 2 tentjes tegenover de hoek zijn een soort afhaal Chinees c.q. McDrive. Met de brommer stoppen ze en kopen ze hun eten. Betalen en weer weg. En we zien mannen alleen, vrouwen alleen maar ook gezinnen met kleine kinderen onder hun arm op de brommer. Ondertussen chat ik even met Hetty in Italië en met onze vrienden in Zweden. En Telegrammen we met de familie op Bali. Wat zijn we toch internationaal bezig. We zien veel vrouwen in een gebloemde broek en jasje. Een soort nationale dracht, het lijkt veel op de Nederlandse gestreepte mannen pyjama maar dan met bloemetjes. Heel grappig om te zien.

We hebben van het hotel een mobiel meegekregen. Daarmee bestellen we de tuk tuk voor de rit terug. Hij haalt ons op bij het restaurant. Wat een service. Een rit van 6 a 7 minuten en we zijn terug op honk. We gaan in het restaurant van het hotel nog een watertje drinken en een beetje op de iPad klootviolen. Een alcoholisch drankje is genoeg. Met dit warme weer hebben we geen zin in meer. Keurig toch? We hebben een heerlijke dag gehad en een top avond. Morgen met wat stops naar Phnom Penh. Ook onwijs zin in.

Early rise op eigen verzoek. Onze chauffeur haalt ons om 8 uur op. Na een verkwikkende douche en prima ontbijt stappen we in de auto. Omdat onze chauffeur geen woord over de grens spreekt, belt hij Fin zodat we de stops tussen Kratie en Phnom Penh kunnen afspreken. Als een kamikaze piloot gaan we al toeterend op weg. Pfff, gelukkig is het eerste deel van de weg redelijk. We hadden afgesproken om in Chlong te stoppen. Volgens onze info een leuk plaatsje. Het is dat wij opletten. Bijtijds trekken we aan de bel. We maken duidelijk dat we het net uitgereden plaatsje willen bekijken. Hij keert om en we kunnen uitstappen. We wandelen over de plaatselijke markt. Er zijn nog oude, koloniale huize, in zeer vervallen staat. Maar dat is ook eigenlijk zo mooi. De markt zelf is onwijs leuk. Allerlei vreetwerk, groente, fruit, vlees, vis etc. En dat allemaal in de hitte. Hoe blijft het goed? Als we de markt uitlopen, zien we een paar Cambodjanen aalmoezen geven aan een paar monniken. Een brommermuis met vrouw en kind dacht er tussendoor te kunnen en rijdt over m'n voet. Ik kan je vertellen, dat deed pijn. Hele vel eraf. L*l! Maar de foto's zijn gelukt! Haha.

We rijden verder en stoppen in Kompong Cham, bij de tempel Wat Nokor. Prachtige tempel. Een politieman praat in het Cambodjaans tegen ons aan. We begrijpen hem niet. We zien in de tempel 2 toeristen dus we lopen gewoon door. Ook omdat ie wat agressief doet. Gaat ie ineens voor een ingang staan. Wij vragen voor de zoveelste keer of we moeten betalen en hij roept alleen maar no no. Later komt er een andere politieman ook no roepen. Als wij vragen: 'En die andere toeristen dan?', loopt ie weg. We begrijpen er niks van. We lopen rond, fotograferen wat en gaan gauw weg. Wat een onaardigheid.

De volgende stop is Phnom Pros, een stoepa. Hier komt ook een politieman naar ons toe. Oh jee! Maar deze is heel vriendelijk en vertelt ons dat we 2 dollar moeten betalen en dan mogen we alles in Kompong Cham zien. We krijgen een briefje mee. Kijk, als die andere l*l dat nou gewoon gezegd had. We vroegen het nog. We kijken vanaf deze stoepa uit over killing fields tot de volgende stoepa Phnim Srei. De monniken hebben de botten en schedels van dit stukje land weggehaald. Pffff.

We willen in onze auto stappen maar onze chauffeur haalt onze reistassen uit de auto. Krijgen we nou? Het blijkt dat we in een andere auto overstappen. Ok. Een oudere chauffeur, die lekker rustig rijdt zodat we ook de omgeving beter kunnen bekijken. Vanaf de autowissel wordt er aan de weg gewerkt, we rijden stukken over nieuw asfalt en over zand/kiezels. Hierdoor moeten we weer veel slalommen. We stoppen in Skuon, spider city. Hier kun je tarantula's, sprinkhanen, coconnen, en andere kruipels eten. Gefrituurd, dat dan weer wel. Eerst dacht ik, ik ga het proberen maar bij nader inzien, nee, dank je wel. Gemiste kans natuurlijk. Haha.

We gaan hier ook even wat eten. Fried rice with chicken. Simpel maar best lekker. Mick koopt nog een tros banaantjes omdat een klein meisje zo lief is en zo goed Engels spreekt. We vervolgen onze weg. Nog 75 km tot Phnom Penh. Hier komen we rond een uurtje of 3 aan. De chauffeur moet even zoeken, maar zo krijgen we een leuk beeld van de stad. We zien zelfs het anti corruption center. Te grappig. Ja, daar zie ik Hotel The 252. Langs het mooie zwembad met loungebedden lopen we naar de receptie. We krijgen een heerlijke koele verse lime juice. Inchecken gaat via de iPad. Scheelt papier, mevrouw! Kijk dat doet me als MVO-er goed. Uiteraard wordt onze bagage naar de kamer gebracht. Strak, wit met grijs, design, terras, groot bed, uitzicht op zwembad. De dames zijn blij! We trekken de badpakken aan en vleien ons neder op het laatste vrije loungebed. Uiteraard nemen we allebei een duik in het verkoelende water. Lekker luieren, klootviolen met de iPadjes... Heerlijk zo relaxen in de drukke stad Phnom Penh. Er komt, zo te horen een Russisch, echtpaar met kinderen. Nou dat past hier niet. Van die lawaaitoeters in het zwembad. Waarom moeten kinderen altijd gillen? De meeste gasten kijken geïrriteerd. Gelukkig neemt pappie ze snel weer mee naar hun kamer. De rust is wedergekeerd. We proberen met Fin voor morgen af te spreken. Vanavond gaan we met de gratis fietsen van het hotel naar de boulevard aan de Mekong. Daar kun je heerlijk eten.