Laatste 2 dagen Miami Platja

Tegen enen waren we bij restaurant Limonero in Miami Platja. In de schaduw gratis parkeren. Carlo had zijn favoriete tafel aan de boulevard gereserveerd. We bestelden een fles heerlijke koele witte wijn, uiteraard water en pan con tomate. En de pan con tomate is hier zoals de pan con tomate moet zijn. Ondertussen de menukaart bestuderen. Voorgerechten om te delen en ieder een hoofdgerecht. Paolo had een beetje gegeten en wilde niet slapen. Nou daar hebben wij onze walker voor, Mick ging aan de wandel met Paolo. Eerste 10 minuten huilen maar uiteindelijk viel Paolo in slaap. Mick zette de wandelwagen in de schaduw op het stukje tussen het fietspad en de stoep. Paolo lag daar heerlijk koel te slapen. Kon Mick nog net wat van het voorgerecht meepikken. De hoofdgerechten waren om te smullen, voor mij octopus en voor Mick doradefilet. Carlo en Coralie deelden een salade en een pizza. Paolo werd wakker en kwam bij mij op schoot. Ik voerde Paolo wat van mijn aardappelpuree. Dat ging er best in. Mick nam Paolo op haar schouders en dat vond ie wel wat.

Uiteraard namen we een toetje. Ik gaf Paolo 2 kleine hapjes ijs en een pinkje chocoladesaus. Ja, sugargranny doet haar naam eer aan. Nou dat vond ie wel lekker. Je moet alles proberen.

Terry en Albert, Nederlandse vrienden (pensionado’s) van Carlo en Coralie, kwamen hier ook lunchen en we hebben kennis gemaakt. Carlo en Mick gingen nog even pootje baden en ik weer even aan de wandel met de kleine man.

Op de terugweg nog even een paar dingen bij de Esclat supermarkt gehaald. 5 uur waren we weer thuis. Carlo ging naar Pinell om de jonge plantjes water te geven, Coralie ging Maatai uitlaten en Mick en ik met Paolo wandelen. Weer zo’n 10 minuten huilen en ja hoor daar vielen de oogjes dicht. Nog even met mama en El gebeld onderweg. Gezellig.

Thuis heeft Mick Paolo eten gegeven. Alles ging op. Klein vreetzakje. Haha. Coralie ging met Paolo siësta houden en Mick en ik lekker hangen op de loungebank.

Carlo kwam rond 8 uur terug. Wij hebben brood met salade gegeten. Lekker wijntje erbij. Paolo lag lekker te slapen en we hebben met z’n vieren heel gezellig zitten kletsen.

Even over half 11 naar bed. Voor ons maakt het niet zo uit maar Carlo en Coralie hebben nog gebroken nachten.

Zaterdag hebben ‘s morgens lekker rustig aan gedaan. Wij mochten in de loop van de ochtend oppasoma’s spelen. Eervol en ook blijk van vertrouwen. C[e-38]C gingen inkopen doen. Morgen gaan we hier weg en de ijskast in El Pinell is leeg. Konden ze op hun gemakkie doen. Natuurlijk ff appen of alles goed ging. Ik heb 3 neefjes en 1 nichtjes zo vaak te logeren gehad, vanaf baby. Dus ben best wel gediplomeerd tante en dat diploma telt ook voor oma. Mick heeft 16 nichtjes en neefjes dus… need we say more.

Paolo vermaakte zich best met ons, of was het nou dat wij hem vermaakte. We hadden een prima uurtje met die kleine.

Lunch met vers brood en een salade. Gewoon lekker eten met die warmte. C[e-38]C hadden een fles prosecco meegenomen en dit was een mooi moment om die te openen. En hij smaakte goed.

De middag lekker in de loungebanken gehangen, het was bloedheet, 36 graden. We hebben het zwembadje nog opgeblazen zodat die kleine nog even kon afkoelen. Heerlijk. Rond 6 uur zijn Mick, Carlo en ik de pitch en putt baan gaan lopen. Die loopt langs ‘onze’ tuin. De lengte van de holes variëren van 45 tot 100 meter. Goed om het korte werk te oefenen. Leuk baantje met helaas lelijke greens, ondanks het sproeien elke dag. Carlo en ik liepen met de golftassen op onze rug naar het hekje, scheiding baan en tuin. Konden we makkelijk over heen volgens Mick. Zij ging met de auto terug. Nou ja Carlo was er natuurlijk zo over heen maar ik met die korte benen niet dus. Had de pinnen van het hek in mijn kuit staan, zeer pijnlijk kan ik je vertellen. Carlo haalde een stoel en toen kon dit ouwe wijf over het hekje. Zo voelde ik me. Bijna 63 en moet ik dan nog dit soort capriolen uithalen. Leuk geprobeerd maar ik doe dit nooit meer. Mick’s ideeën zijn niet altijd voor herhaling vatbaar. Haha.

Vanavond was pizza avond. C[e-38]C komen vaker in Miami Platja en weten een goede pizzeria. Online uitgezocht, telefonisch besteld en C[e-38]C gingen samen de pizza’s ophalen en daar even een wijntje drinken. Goed zo, even met z’n tweetjes er weer op uit. Quality time. Onze opzet is geslaagd, een ontspannen 5 dagen en tijd met z’n tweetjes.

Met 4 heerlijke pizza’s kwamen ze thuis. De restjes voor morgen.

En omdat C[e-38]C de smaak te pakken hadden vroegen ze of we zondagochtend ook weer wilden oppassen. Natuurlijk, graag. Ze gingen zwemmen in de mediterranee en ergens een lekker koffietje drinken. Bijna 2 uur waren ze weg. Wat genoten ze van dit gestolen moment. En wij als sugargranny’s genoten van die kleine. Wandelen, beetje eten geven en met hem spelen. We legden Paolo op ons bed, zette de airco aan zodat ie wat kon afkoelen en wij pakten onze reistassen in. Lekker kroelen en nuttig bezig zijn en…. Ja hoor tot 2 x toe draaide Paolo van rug op buik. Weer een stapje verder. Nou Coralie hou je hart maar vast, volgende stap is kruipen….

Daarna huis een beetje opruimen en auto’s inladen. Lunchen, brood en opgewarmde pizzapunten. Om 1 uur kwam Gloria, de beheerster van ons huis. C[e-38]C[e-38]P reden net weg en wij zwaaien natuurlijk. Ik met tranen in mijn ogen. Emo, ik weet het. Kan me niks schelen. Moet ff afkicken. Gelukkig komen ze 1 juli naar Nederland voor de verjaardag van mama, Carlo’s oma en Paolo’s overgrootmoeder en gaan we op 2 juli met de familie lunchen ergens op het strand. Dat vooruitzicht zorgde dat mijn tranen snel droogden. Maar zo op weg naar het noorden, genietend van lekkere roadtrip muziek, mijmer ik. Geen moeder, dus ook geen oma. Tja, het leven loopt zoals het loopt. Maar ik prijs me zo gelukkig met Dennis, Mark, Carlo en Daphne. Ik beschouw ze als mijn surrogaat kinderen. Ze zijn mijn alles. Ze zijn zo onderdeel van mijn leven. En nu ook hun partners van all over the world, Indonesië, Frankrijk, Mexico en Nederland. Zo’n mooie mix.

Er is al een appgroepje Car70. Daar is het stil want dat duurt (gelukkig) nog even. Maar toch wil ik graag de traditie willen voortzetten. Bij 40 eerste vliegreis, bij 50 met z’n allen naar New York, bij 60 in een mooi huis in de champagnestreek en bij 70… Nou daar gaan we een mooie invulling aan geven. Komt goed.

En dan nu Paolo en de tweeling Lissa en Veerle. Jullie verklaren me voor gek (kan me niks schelen), maar ik voel me oma van 3 kleinkinderen. Dus geen moeder, geen oma. Er is niks van waar. En spijt van hoe mijn leven is verlopen. Nee, absoluut niet. Ik neem het leven zoals het komt en voel me uitermate gelukkig met Mick, mijn familie en mijn vrienden. En als we terug zijn nog 2 weken werken en dan genieten van mijn vroege pensioen en Mick een half jaartje later.

Zo nu weer naar Spanje. Check out was prima en wij op weg naar Sant Jordi Desvalls. Waar is dat? Nou ergens in de middle of nowhere. In de driehoek strand, Girona en Figueres en 50 km van de Franse grens.

Hier hebben we een huis met 4 slaapkamers, grote woonkamer met open keuken, een grote tuin met cortenstalen deuren met uitzicht op de graanvelden en…. een privé zwembad. Nou dat laatste is een plungepool van 2x 4 meter maar toch… Jullie hebben waarschijnlijk gelezen dat er een hittegolf in Spanje is, nou dat klopt. Het is hier echt fucking heet en het wordt de komende week 35 graden met volop zon. Nou ik schat zo maar in dat wij veel van die plungepool gebruik zullen maken. Of we toekomen aan onze bezoeken aan Girona, Figueres, Cadaques gaan we zien. Wij gaan ons in ieder geval vermaken hier. En de prijs van dit onderkomen is zo betaalbaar, 5 nachten voor € 410. Pareltjes op booking.com zijn er echt. Een hoog Genius niveau geeft aardige korting hoor. Als je maar goed zoekt. Ja 43 jaar in de reiswereld en laat reisjes en alles wat daarbij komt kijken mijn hobby ook nog eens zijn. Ik maak het reisplan, ik zoek de accomodaties uit en mijn lieftallige wederhelft bekijkt dit en eerlijk is eerlijk, ze zoekt ook mee naar leuke acco’s.

Kijk van Perzische kleedjes en andere oude meuk worden wij echt heel ongelukkig. Dus stijlvol logeren voor een leuke prijs, dat is de uitdaging en daar maak je ons blij mee.

We zijn geen mensen voor op een camping, we zijn luxe wijven. Ik zeg het maar eerlijk. En dat geeft allemaal niks, laat ieder doen waar ie gelukkig van wordt.

In 2,5 uur waren we in Sant Jordi Desvalls of eigenlijk in Diana, een gehucht met 6 huizen. Alle zooi het huis ingesleept en op naar de supermercado in SJD, een eco supermarkt. Kijk daar houden we van. Groente, eieren en zo van lokale boeren. Brood van de lokale bakker. Vlees ook lokaal. Garnalen, diepvries ergens uit Azië. Ja, you can’t have it all.

Ze hadden daar rosé uit het vat. € 9 voor 3 liter. Nou dat kan nooit wat zijn. Mogen we ff proeven. Ja hoor. Komen ze met een lege waterfles. Wij lachen natuurlijk en proeven. Gadver, het leek wel azijn. De meisjes van de supermarkt lachten met ons mee. Gelukkig was er keus genoeg aan wijn. En het leven is tekort om slechte wijn te drinken, dus kochten we een goede witte en een goede rode. Op naar ons huis. Spullen opgeruimd en in de ijskast.

Mick gaat met zo’n grote stok een soort schrobber over de bodem van het zwembad. Ik zorg voor de wijn en een bak chips. De tuin is zo goed omheind dat niemand ons ziet. Dus… deze dames gaan skinny dippen. Naakt zwemmen… er is niks lekkerder. Wijntje erbij in het zwembad… we voelen ons 2 godinnen. Na deze plunge gaan we op ons terras zitten, schenken het glas nog eens in, vullen de chipsschaal bij en genieten.

Ik fotografeer en film ons onderkomen. Het is zo mooi. Deel dat even met de Spiertjes appgroep. Mick is ondertussen alvast de salade aan het bereiden, snijden en zo. Ik grill straks de hamburgers. Thuis ben ik ook de kampioen biefstuk en hamburger bereider en dat gaat hier gewoon door. De taken zijn duidelijk bij ons verdeeld.

We smullen van de goede hamburger en de lekkere verse salade. Temperatuur daalt een beet)e, 31 graden, pfff. Maar toch, wij genieten.

Ook hier, jippiejadee, een Nespresso apparaat en een espressokopje. Er liggen een paar cupjes waaronder een van Bellarom. Merk kennen we niet. Blijkt van de Lidl te zijn. Nou komen wij daar nooit dus niet zo gek dat dit onbekend is. Een gouden cup, is dit sterk genoeg voor Mick. We speuren het internet af en vermoeden dat dit een niet zo sterke espresso is. Mijn moppie gaat dit morgen uitproberen.

Omdat het nog zo zwoel is besluit Mick met haar voetjes in onze plungepool te gaan zitten. Nou ja, het moet toch niet gekker worden.