Snaefellsnes

Ik word wakker en het regent. Hmmm. Ik kruip bij Mick, ja ik moet kruipen omdat we 2 eenpersoonsmatrassen hebben. Samen onder een eenpersoonsdekbed. Rond 8 uur ga ik er toch maar uit om te douchen. Heerlijke hete regendouche met harde straal. Zo ik ben wakker.
Mick komt ook en ik ga de ontbijtboel klaar zetten, boterhammen roosteren en koffie en thee zetten. Het gaat steeds harder regenen en ook de wind zwelt aan.
We gaan eens uitgebreid de weersverwachting voor dit deel van het eiland bestuderen… en daar worden we niet vrolijk van. Hele dag regen en wind oplopend tot windkracht 7 tot 8. K*t. Maar het is niet anders. We besluiten om voorlopig binnen te blijven. Ook al hebben we nu goede regenkleding, het waait echt te hard en de regenwolken hangen zo laag dat je toch niks ziet.
Het is jammer maar helaas.

We zetten een kop koffie en thee. Ik trek een makkelijke legging aan en we nestelen ons op de bank. Wat een geluk dat we nu zo’n goed uitgerust appartement hebben. We kijken de Olympische Spelen op mijn iPad, gewoon via NPO Plus app. De techniek staat voor niks.
Gelukkig hebben we allebei een ereader met een bibliotheek aan boeken erop. En er staat een grote flat screen in ons appartement met Netflix erop. Dat en met wat te eten en drinken in huis, maken we er het beste van.

We hebben ons best vermaakt. Rond een uur of 2 had ik ineens mama op de FaceTime. Ze was bij El dus zoals afgesproken zouden we ff FaceTimen. Mam kreeg ondertussen een pedicurebehandeling van El. Oh, wat heerlijk om haar even live te zien en te spreken.
En net was ook de regen gestopt en we zagen het zonnetje tussen de wolken door schijnen. Yeah! Dus hup in de auto en op pad. Het waaide nog wel enorm maar dat trotseerden we. We reden naar Kirkjufellfoss, een mooie waterval aan de voet van de Kirkjufell berg. Een prachtige groen begroeide berg waarvan het leek alsof ie uit verschillende lagen bestond, die deels door de zon mooi verlicht werd. Voor de zekerheid hadden we onze regenbroeken aangetrokken. Ja, als we die toch hebben, gebruiken. Foto’s gemaakt en natuurlijk weer selfies. En nu met coupe windhoos. Vreselijk dus.

We reden verder. We passeerden enkele plaatsen, klein en wat groter, en reden zo Snaefellsnes National Park in. De Snaefelsjókul vulkaan was niet te zien. Jammer. Ik fotografeerde nog wat lavavelden, begroeid met mos, prachtig in de zon. En des te verder we reden, hoe lager de wolken hingen. En het begon weer te regenen. Niet fijn. We reden met de wind pal op de voorkant van de auto. We besloten terug te rijden. Onderweg zagen wij een bord Street Art Hellissandur. Hup, wij het dorp in. Het was net bijna droog. Ik de auto uit om de fraaie street art hier te fotograferen. Het begon weer te regenen maar dat deerde me niet. Foto’s maken. Ik liep zelfs door diepe plassen, dat zag ik te laat. Als een verzopen kat stapte ik de auto in, met vele mooie foto’s.

We stopten nog ergens onderweg om van het uitzicht te genieten. Deels mooi en deels niet te zien. In Grundarfjördur gingen we Kaffi 59 in. Eerst een drankje en daarna eten. Mick lamskoteletten en ik een pizza. De koteletjes van Mick waren gepaneerd en daardoor een beetje vet. We hebben lekker zitten kletsen, ook over het gemis van Marianne. Het voelt alsof ze een beetje met ons meereist. Mick heeft het natuurlijk het zwaarst, ze denkt veel aan haar. Het is goed en ook fijn om over Marianne te praten.

Het bleef nog maar regenen en vooral heel hard waaien, windkracht 7. We besloten om naar ons appartement te gaan. Ik zet een kopje koffie en thee en Mick is ons plan voor vanavond, als het weer beter wordt, en morgen op te stellen. Momenteel giert de wind om ons appartement heen. Het is droog maar de wolken hangen laag, dus je ziet geen knoop. Dilemma!