Luxor

Kwart over 6 ging de wekker. Ik hoop de laatste keer vroeg opstaan. Voor zevenen zitten we aan het ontbijt, bij Greetje. Uitgebreid en lekker. En gelukkig ze hebben yoghurtjes. Om half 8 lopen we naar de overkant van de straat waar ‘ons’ bootje vertrekt naar de overkant. Daar staat een minibusje klaar die ons even verderop naar de Vallei der Koningen brengt. We kopen kaartjes voor 3 graven en keurig als we zijn een kaartje om met een echte camera te mogen fotograferen. Kaartje voor het graf van Toet(anchamon) doen we niet. Vinden we het vele geld niet waard.

We moeten met een treintje (je weet wel zo’n vreselijk toeristending) naar het beging van de vallei. Eerst gaan we naar de grafkelder van Ramses IV. Wat is dit mooi en wat is indrukwekkend. En wat is alles goed bewaard gebleven en nog met zoveel kleuren. Ik fotografeer me gek.

Dan gaan we naar de grafkelder van Ramses IX. Ook weer zo fantastisch mooi. En zo indrukwekkend. En als laatste gaan we naar de grafkelder van Ramses III. Het houdt niet op met de oh’s en ah’s. Wat mooi allemaal en al duizenden jaren oud. Niet te geloven.

Hierna gaan we naar een albast fabriekje. Op een rij op de grond zitten 5 mannen van albast beeldjes, vaasjes etc. te hakken en te vijlen. Een grote Egyptenaar in een djellaba vertelt hoe dit proces in elkaar steekt. En de 5 mannen herhalen soms woorden of riepen hard oh of ah. Een soort ingestudeerde show. Jezus, wat een vertoning. Mick en ik vinden dit echt een poppenkast. De grote man heeft z’n laatste woord nog niet uitgesproken of de deuren naar de showroom gaan open. Daar is het natuurlijk om te doen. Ja, dit soort tructjes kennen we. We lopen door de showroom en kopen niks. Wij zijn niet van dat soort souvenirs. Een albasten piramide vinden we nog wel aardig maar te duur.

Hierna op naar de tempel van Hatsjepsut. Hier ook weer met zo’n fantastisch (ahum) toeristentreintje. En hier ook weer zo mooi met veel galerijen met pilaren en beelden. Wat hebben die Egyptenaren duizenden jaren geleden toch mooie dingen gebouwd. We krijgen net als in de Vallei der Koningen veel uitleg van Amro (zonder bank). Hij weet zoveel.
Daarna alle tijd om hier rustig rond te lopen en te fotograferen. Om 1 uur moeten we terug zijn bij de bus. Mick was eerst met Geertje rond gaan lopen en later alleen. Ze kwam 10 minuten te laat. Het treintje was er niet dus moest ze in de hitte hard doorlopen. Ken gebeuren.

Even een korte stop bij 2 enorme sfinxen gingen we ergens lunchen. 3-gangen. Volgens ons zoekt Amro (zonder bank) uit wat hij lekker vindt en moeten wij daar genoegen meenemen. En hij eet natuurlijk gratis. Is hem gegund hoor maar een beetje overleg. Nee, ho maar. Er is weinig medewerking voor enige aanpassing van onze kant. Hoofdgerecht mag je kiezen. Geertje, Mick en ik kiezen köfte. Soep slaan we over. Mandarijn toe dan weer wel. Ach, we meten toch de volle (Egyptische) pond betalen. Daarna weer terug naar het hotel. Met de bus naar de Nijl, met bootje de Nijl over en we zijn bij het hotel.

Mick en ik trekken de badpakken aan en gaan lekker bij het zwembad liggen. In de schaduw. Mick neemt nog even een duik .Beetje bijkomen van de warme en fantastische ochtend. Op de kamer gaat Mick uitgebreid douchen, benen scheren en zo. Ik heb me al opgefrist en lange broek en zo aangetrokken en ga in de lobby internetten. Als je in de kamers internet wil, moet je betalen. Ja, we zijn Hollanders hoor. En een beetje afkicken is goed. Ik plaats foto’s op Polarsteps en Facebook. Mijn dagboek had ik al op Waarbenjenu geplaatst. Zo dat ook weer gedaan. Mails lezen. Een soort ontploffing van de Black Friday aanbiedingen. Delere, delete, delete. Nieuwsberichten gelezen. Zo Spierballetje is weer helemaal bij.

Mick komt ook en even later Geertje ook. We hadden half 7 afgesproken. Geertje was al op pad geweest. Onze actieve reizigster van 78!! Ze had aan het hotel gevraagd waar restaurantjes zijn en waar we fietsen kunnen huren. Op eerste antwoord op tweede niet.
Over de enorm maar leuk verlichte boulevard lopen we langs de Nijl met aan de andere kant de verlichte Luxor tempel. Prachtige wandeling. Er staan veel calèches en de Egyptenaren prijzen hun Egyptische Ferrari zoals ze dat noemen aan. Als ik zeg dat ik liever walk, zegt er een, You walk like an Egyptian. Haha, is gewoon een nummer van The Bangles. Het is gezellig druk want het is vrijdag maar voor hier zaterdagavond. We zien verderop bovenop een gebouw verlichting. Zouden we daar kunnen eten. Avontuur, gaan we doen. Met een gammele lift gaan we naar de 3e verdieping. Daar is het rooftop gedeelte. Kunstgras met tafeltjes met rood-witte kleedjes, de family room. Toch heel wat anders dan de rooftop bar op 5th Avenue in New York. We gaan er zitten. Ik bestel shish kebab en Mick en Geertje wat voorgerechtjes. Soort dolma en worst wat soort darm met gekruide rijst blijkt te zijn. Colaatje erbij! We smullen. Het smaakt allemaal zo goed. En dat voor € 5,- per persoon.
We wandelen langs leuke winkeltjes en negorijen terug naar het hotel. En af en toe kletsen met de locals. De weg langs de Nijl is eenrichtingsverkeer en er is veel politie op straat. Politie is er sowieso veel en overal maar nu extreem. Op een gegeven moment komt er een kolonne met politieauto’s en witte minibusjes. Vast een belangrijk iemand. We tappen nog wat Egyptische flappen en gaan het hotel binnen. Het is half 10. Lekker naar bed. Het was een lange dag.

Zo de 2e volle dag in Luxor. Half 9 zouden we vertrekken. Eerste naar de tempel van Karnak. Ligt 10 minuutjes met de bus van ons hotel. Zo imposant, zo groot. Veel zuilen, her en der nog gekleurde tekeningen en veel inscripties. Na de uitleg van Amro (zonder bank) die ik met een half oor beluister, mogen we fotograferen. Al dat moois lonkte mij al weg van zijn verhaal. Na alle uitleg hebben we ruim een uur vrije tijd. Mooi. We lopen naar de zijkant en een politieman met kalasjnikov zegt, you come, panorama. Kan ik dit doen. Ja toch. Politie, dat zit wel snor. Ok, ik ga met hem mee en mag ergens naar boven waar je normaal niet mag komen. Ik kan een prachtige foto van bovenaf maken. Als ik beneden sta, staat er zo’n jurk met tulband en maakt zo’n geldgebaar. Dat gebeurt continue in al die tempels e.d. Betaal je tussen de € 5,- en € 15,- entree en dan moet je die jurken geld geven omdat ze je iets wijzen of een touwtje voor je naar beneden houden en dat soort gelul. Ik betaal niet. Net zoals ik ook niet voor foto’s betaal. Willen ze niet, nou dan even goede vrienden, dan niet. Dus deze jurk heb ik ook niet betaald, ook omdat niet hij maar de politieman me naar dit plekje had gewezen. Misschien ben ik daarin een raar wijf, nou dan is dat maar zo.

Mick en ik lopen samen rond en ik fotografeer er weer aardig op los. Om 11 uur moeten we bij het busje zijn. Staan er inmiddels 50 witte busjes. Omdat we elke dag een ander busje hebben, weet niemand welk busje van ons is. Amro (zonder bank) zit nog koffie te leuten en schittert door afwezigheid. Ja hoor, 5 minuten later komt ie aangelopen. Hmmm. We zeggen maar niks.

Volgende stop is een parfumfabriek. We krijgen uitleg en mogen veel ruiken. Heerlijk allemaal. Een paar van de groep mogen een massage met olie. Ik mag ook. Mijn nek en deel rug worden met een olie van sandelhout en eucalyptus gemasseerd. Goed knijpen en niet aaien. Zo heb ik het graag. Voelt heerlijk aan. Daarna begint, gelukkig subtiel, de verkoop. We kopen een flesje sandelhout olie. Is goed tegen reuma volgens de eigenaar van de fabriek. Nou, we’ll see. We gaan het uitproberen thuis.

Dan rijden we naar de laatste stop van vandaag. De Luxor tempel. Een prachtige tempel waar de stad omheen is gebouwd. Bijzonder. En de tempel is ook nog eens bijzonder mooi. Hier zijn vandaag veel scholieren. Wat een drukte. En ze willen allemaal een selfie met ons maken. Doen we gezellig aan mee. We hebben lol met de kids. Komt er zo’n jurk met tulband die zegt dat het niet mag. Hoezo niet. Als ik het goed vind, mogen ze dit gewoon doen. Hij blijft ze wegsturen. Ah, die lieve kindjes kijken nu treurig. Nou ja, wij lopen door en fotograferen al het moois. Als we teruglopen wijst die zelfde jurk me naar wat plekjes waar ik mooie foto’s kan maken. En dat doe ik dan ook. Ja en dan wil hij geld. Nou mooi niet. Uit principe en omdat hij zo onaardig tegen de kinderen was.
We besluiten met de bus terug te gaan naar het hotel, alhoewel het dichtbij is. We staan even met de 4 Tilburgers te praten en komen met elkaar tot de conclusie dat het nu mooi is geweest met de tempels, graven e.d. Het is ongeveer net zo als in Azië dat je op een gegeven moment tempelmoe bent. Dat moment is nu hier aangebroken. Maar het komt goed uit. Dit was de laatste tempel in het programma. Vanmiddag zijn we vrij en morgen ook de hele dag. Dan rijden aar Al Quseir voor 2,5 dag aan de Rode Zee. Daar gaan we in de relaxstand voordat we via een nachtje Cairo weer naar huis vliegen.

In het hotel gaan we eerst e-mail en zo checken. Als we bij de kamer komen, doet het kaartje het niet. Net als gisteren. Wat een gekloot. Ook het kaartje van het kamermeisje doet het niet. Mick gaat dit bij de receptie regelen. Dan doet ie het. De receptionist zei dat we het kaartje niet bij onze mobiel moeten bewaren. Ok. En dat kaartje van het kamermeisje. Nou we maken ons er verder niet druk om. We trekken onze badpakken aan en gaan bij het zwembad liggen. We bestellen een salade met broodjes en cola zero. Ik werk mijn dagboek bij. Als Mick voor de 2e keer gaat zwemmen, waag ik me ook in het water. Koud maar niet zo koud als in Aswan.

Als de zon onder is gaan we naar onze kamer. Mick gaat nog ff haar mail ophalen en ik ga alvast naar boven. Kom ik boven werkt voor de 3e keer dat kaartje niet. Ik ontplof. Hup weer naar beneden. Dringend vraag ik ze om dat kaartje nu een keer goed in te stellen. Ik ben het zat. Doen ze maar ik moet niet meer door het veiligheidspoortje bij de ingang gaan. Duh. Punt 1 ben ik sinds de laatste reset het hotel niet uit geweest en punt 2 moet ik door de beveiliging. Zorg gewoon dat je goede apparatuur hebt, denk ik. Dan met de lift weer naar 4. Van de 3 liften werken er 2. Hotel zit vol. Vanmorgen was er een invasie van nieuwe gasten en het zit nu vol met hotemetoten. Ik heb badpak aan en sarong om en er staan alleen maar mannen die met de lift moeten. Met die geile blikken voel ik me niet echt fijn. Sta ik in een lift met die kerels sluit de liftdeur niet meer. Ik eruit en met de laatste lift die het nog doet. Deze stopt op elke verdieping terwijl er maar op 1 verdieping mensen uit moeten. Zo leuk!!! Bij mijn kamer werkt het kaartje maar de deurgrendel niet. Jesus.... Na een paar keer rommelen, gaat de deur open. Hè hè, Spierballetje is binnen. Even later komt Mick en die moet lachen om mijn frustratie. Nou, ik heb het lekker van me afgeschreven. Zo lekker puh. En terwijl ik dit schrijf komt de oproep tot gebed of de gebeden via de open balkondeur zo onze kamer binnen. Hoort gewoon bij een islamitsch land.

Helemaal fris gedoucht, chloorluchtje van onze lijven, mooi aangekleed gaan we uit eten. Ik ga eerst naar beneden om via Tripadvisor een goed en leuk restaurant uit te zoeken. Ik vind er 3 op loopafstand van ons hotel en een aantal taxi afstand in het zuidelijke deel van Luxor. Als Mick en Geertje er zijn overleggen we en we gaan voor dichtbij. We gaan rechts en weer rechts. Natuurlijk zijn er weer calèches in de aanbieding. Een van de koetsiers beweert dat we niet rechts af kunnen. Mag je niet inrijden. Als wij zeggen dat we gaan lopen, bromt ie dat ie ons gewaarschuwd heeft. Wij lopen door. Mick krijgt weer van een taxichauffeur een kaartje, voor het geval dat. Een zwarte jurk met blauwe tulband spreekt Geertje aan. Je zou naar mijn shop komen. Maybe later!! We lopen naar de hoek en daar zit restaurant 1. We kijken buiten op de kaart en dat ziet er goed uit. Ik kijk binnen en zie 2 gezellige soort van huiskamers. Goedgekeurd. Mick en Geertje komen ook naar binnen en vinden het ook top. We bestellen het eten, 2 shish kebab en Mick neemt vegetarisch. Ze heeft behoefte aan groente. Leuke bediening. En het eten smaakt goed. We kletsen gezellig. O.a. over Greetjes leven. Pfff, heeft best wat meegemaakt. Wij hebben zoveel respect voor deze dame. Deels komt dat door karakter maar grotendeels ook door gewoon doen. Wat van het leven maken en zelf stappen durven zetten. Chapeau.

We wandelen terug naar ons hotel. Nog geen 5 minuten. Duurt langer omdat we met deze en gene Egyptenaar babbelen. En daar komt ook de zwarte jurk met tulband weer. We kletsen met hem. Krijgen z’n kaartje. Haalt ie ons morgen op voor € 1,- per persoon en brengt ie ons naar de echte Egyptische winkeltjes. We’ll see.

Mijn beeld van de Egyptenaren is echt ten positieve veranderd. Ik geef het eerlijk toe. Ze zijn vriendelijk, je kunt met ze lachen, en ze gaan respectvol met je om. Tuurlijk willen ze bij die toeristenstalletjes wat aan je verkopen en hangen ze shawls, beeldjes en dat soort ongein voor je neus. En moet je meerdere keren nee zeggen. Maar dat heb je in veel landen. Nee, de gewone man op straat. Ze zijn gewoon leuk. Komt bij dat Egypte een prachtig land is. Mooie combi.

Op de 3e en laatste dag in Luxor staan we pas rond 8 uur op. We hebben met Geertje afgesproken om om 9 uur te gaan ontbijten. Heerlijk ontbijt en we kletsen weer wat af. Mick en Geertje gaan wandelen over de boulevard en ik ga foto’s uploaden, dagboek bijschrijven en lekker lezen. Dit alles aan de rand van het zwembad. De meisjes zullen rond de lunch wel terug zijn.

As ik net een cola zero en een Griekse salade heb besteld komt Mick bij het zwembad. Ze hebben lekker gewandeld, ergens koffie gedronken en in een leuk boekwinkeltje rondgeneusd. We brengen de middag al luierend bij het zwembad door. Heerlijk!

Met Geertje hebben we om half 6 afgesproken in de lobby. We gaan door de soeks lopen en dan daar ergens eten. Ik heb 2 restaurantjes gevonden op Tripadvisor. We hebben ons lekker opgefrist en de reistassen weer ingepakt. Morgen gaan we naar El Quseir. Busrit van zo’n 3,5 uur. El Quseir is een badplaats aan de Rode Zee. Hier blijven we 3 nachten. Relaxen, snorkelen, dat soort dingen.

Het is een leuke soeks, voornamelijk gericht op de toerist. Er zo doorheen lopend komen de mannen van alle kanten met hun waren op je af. Where are you from? Legoland zeggen wij steeds. De Tilburgers hebben ons dit getipt. We moeten er steeds zo om lachen. Holland zeggen ze dan, nee zeggen wij, Legoland. Op een gegeven moment zegt er een dat ie daar geweest is en dat de mensen daar zo aardig zijn. Te grappig gewoon.

Aan het einde van de soeks zijn de 2 restaurants. De eerste is op de rooftop op de 1e etage in het soeksstraatje. De 2e is in een zijstraat op de 4e etage met uitzicht op de verlichte Luxor tempel. En deze is ook gezellig ingericht. Dit doen we. We bestellen mezze, allerlei hapjes, falafel, plat brood, hummus, tabouleh etc. Beetje Libanees. We smullen. Gezellig gekletst. We lopen weer via de boulevard om de Luxor tempel heen terug. Continue worden er Egyptische Ferrari ritjes aangeboden. Nee, wij walken liever like an Egyptian. Mick komt taxi 001 tegen. Hij stopt en zegt: Je hebt me niet gebeld. Ze kletst wat en hij vraagt om contact te houden via WhatsApp. We lopen verder en 5 meiden (zonder hoofddoekje) lopen te zingen en een beetje te swingen op straat. Wij swingen wat met ze mee en we hebben de grootste lol. Vlak voor ons hotel staat Ali, de zwarte jurk met blauwe tulband. Je hebt me niet gebeld zegt ie tegen Mick. Ze kletsen wat en ze krijgt een hand. Hou je contact met me via de WhatsApp. Kijk nu komt dus het punt dat ik mijn meisje in de gaten moet houden. Weet dat ze mannen met donker haar en donkere ogen mooi vindt.... Nee hoor grapje. We moeten er samen gewoon om lachen.
In het hotel is de wifi net als begin van de avond ruk. Eerst had Mick steeds geen verbinding en de rest wel en nu is dit omgekeerd. Geertje heeft al 1 week geen mailtje naar haar kinderen kunnen sturen dus doet ze dat even vanaf Mick’s iPhone. Ze is helemaal blij.
Laatste spullen in de koffer en tanden poetsen en bijtijds ons mandje in. Het strand wacht....