Aswan en feluccatocht over de Nijl

Op ons gemakkie staan we op. Douchen, ja hoor lekker warm. Blijkt dat je de kraan helemaal open moet zetten. Je wordt dan wel bijna tegen de wand gespoten qua druk, maar het water is dan wel warm. Koffers op de gang en ontbijten. Ik heb weer wat last van m’n darmen. Ik vermoed dat dit komt van de hibuscus sap. Niet meer nemen dus. Er liggen 2 felucca’s. Al snel is de groep verdeeld, wij gaan met Greetje, Leo, de 4 Tilburgers en een stel uit Eindhoven op een felucca. Het is een groot overdekt dek met een en al zacht matras. Hier moeten we vannacht op slapen. Dat gaat wel lukken.
Schoenen uit en tijgeren naar een leuk plekje.

Dan gaan de zeilen omhoog. Er staat hier geen zuchtje wind. De 2 schippers hebben ook moeite om in de stroom te komen. Maar na veel gezwoeg en een beetje roeien met de loopplank (!) komen we uiteindelijk vooruit. We varen door het centrum van Aswan.

We kletsen met de groep. Over pensioen, wij zijn de enige 2 die nog werken. En over de vele mooie reizen die we gemaakt hebben. Noud en Maria zijn op expeditiecruise naar Antarctica geweest. Oh wat ben ik jaloers op ze.

Inmiddels is het wat meer gaan waaien en zeilen wij langzaam over de Nijl. Op de manier zoals de Egyptenaren dat ook deden. Gelukkig zien we maar af en toe een grotere cruiseschepen voorbij en kunnen we volop genieten van de Nijl met her en der een felucca.

Op een gegeven moment laten de 2 schippers het zeil zakken. We dobberen in de Nijl. Ligt de andere felucca nu naast ons of niet. Ria zegt dat ze ze niet herkent, en Maria zegt dat het een groep Japanners is. Noud gaat ook eens kijken door de verrekijker, je moet wel de goede kant nemen!, en ja hoor het is toch het andere deel van onze groep. Maar voorlopig gebeurt er niks. Wij hebben in ieder geval veel lol.
Even later weten we waarom we dobberen. De wc/douche boot komt langszij liggen. We kunnen even sanitair ontspannen. Als we met een mannetje of 10 op die boot staan, vaart hij weg. Huh. We gaan naar de wal. Wat blijkt, Michiel, een van de groep op de andere felucca, heeft z’n mapje met paspoort en geld op de balie van het hotel laten liggen. Slimpie. Deze wordt nu met de taxi gebracht. Daar moeten wij op wachten. Hijzelf ligt met z’n dikke reet (echt letterlijk) op de felucca te wachten. Nou ja, hij heeft z’n papieren terug.

We zeilen weer langzaam verder. Er staat nog steeds een mager windje. Even later leggen we ergens aan. De andere felucca is er al en die groep zit al rond een lage tafel. Rest ons niets anders dan op een paar stoelen plaats te nemen. De tafel laten ze in hun midden staan en wij moeten maar met bord op schoot eten. Had wat handiger ingedeeld kunnen worden. Lunch smaakt prima. Salade, tonijnsalade en plat brood.

Daarna weer naar de eigen felucca en we zeilen weer rustig verder. We lummelen wat, we kletsen wat, we kijken wat, we lezen wat, we lachen veel.... Kortom, we vermaken ons prima. Rond half 5 komt de wc/douche boot weer langszij en kunnen we ff plassen. Prima geregeld zo.

We zeilen het laatste stukje en meren dan aan op een klein strandje. Elke felucca aan een kant van de wc/douche en kook boot. De schippers gaan koken. Ondertussen komen er best veel van die luxere cruiseschepen voorbij, type reisje langs de Rijn boot. Deze varen naar Aswan.
Om half 7 gaan we aan tafel zegt Amro (zonder bank). Om kwart voor 7 gaan de mensen van de andere felucca naar boven op de fourageboot (zo noem ik het maar). Ja dan gaan wij ook maar. Amro (zonder bank) focust zich vandaag vooral op de ander boot waar hij op zit en als we er iets van zeggen dan geeft ie niet thuis. Niet reisleider waardig. Nou wij hebben met ons groepje veel lol in ieder geval. We krijgen eerst kippensoep dan gefrituurde kip met rijst en een groentesoep en heerlijke druiven toe. Dan gaan we weer terug naar onze eigen felucca en ons klaar maken voor de nacht. Het is pas 8 uur maar nu zijn er nog wat lampjes aan en dan is omkleden en tanden poetsen wat makkelijker. En de aggregaat van de fourageboot draait op volle toeren en maakt heel herrie dus van pitten komt nog niks. Heb ik mooi tijd om mijn dagboek bij te werken. Uiteindelijk gaat iedereen proberen te slapen. En dan gaat de aggregaat uit. Wat een rust. We liggen prima. Eigenlijk is de boot een groot matras waar we de hele dag op gelegen/gehangen hebben en af en toe getijgerd om eraf te komen. We deinen lekker op het kabbelende water. Heerlijk. Ik slaap prima. Wel af en toe wakker omdat het matras niet al te stevig is en m’n schouders de planken voelen. Kussen is hard, dus ik blaas mijn opblaasbare kussentje op. Dat ligt wat zachter. Als ik wakker wordt, hoor ik of her en der gesnurk. Ook een keer een boot met muziek en soms, midden in de nacht, in de verte oproep tot gebed.

Om 6 uur is het licht. Het is prachtig licht zo op het strandje. Ik blijf liggen. Geen zin om er uit te gaan en dit te fotograferen. Iedereen wordt langzaamaan wakker. Zittend je nachtkleding voor gewone kleding verruild en dat is nog een hele toer. Ook omdat de schipper op het voordek toch een soort naar ons gluurt. Heb natuurlijk geen zin om mijn blote bovenlijf aan hem te tonen. Wat een gekut. Nou ja, het lukt natuurlijk uiteindelijk. Beetje deo, beetje crème en tandjes poetsen. Om 7 uur ontbijten. Yoghurtjes, plat brood, gekookt eitje, jam en kaas. Kopje thee erbij. Prima. Ik krijg Mick’s yoghurtje. Maar een van de groep, een Portugese, jat gewoon mijn, nou ja, Mick’s yoghurtje. Trut. Gelukkig zijn er over dus heb ik toch een lekkere bak. Lekker puh. Door de actie van gisteren en de vertraging die we daardoor hebben opgelopen, en ook wel de weinige wind varen we niet naar Kom Ombo maar gaan we daar met de bus naar toe. Nou Michiel, je wordt bedankt. Amro (zonder bank) licht niks toe. Hij weet ongelofelijk veel van Egypte af maar communicatie is niet zijn sterkste kant.

Mick blijft met Margiet op het terras een bakkie doen en de groep gaat de tempel Kom Ombo bekijken. Deze is werkelijk prachtig. Mooie doorkijken, pilaren, inscripties, beeldhouwwerken, mooie Egyptenaren in van die lange jurken. Ik fotografeer veel. Ik doe ook nog snel een kopje thee op het terras. Dan rijden we al weer verder. In de bus kregen we 2 bananen van Amro (zonder bank). Er is volgens hem tussen Aswan en Luxor (ruim 200 km) geen normale gelegenheid om te lunchen of een lunch te kopen. Geen restaurant, dat geloof ik graag. Als er in Aswan, waar veel toeristen verblijven, al amper iets redelijk is, buiten de hotels dan, dan daarbuiten helemaal niet. Omdat onze topcommunicator dit lekker laat heeft aangekondigd, rest ons niks anders dan een bananendieet. Gelukkig hadden Mick en ik, net zoals anderen in de groep, wat plat brood met kaas meegenomen. De chauffeur heeft zoals altijd koel water in de verkoop.

We komen aan bij Edfu. Hier is de tempel van Horus. Werkelijk prachtig. Zeker van binnen. Amro (zonder bank) vertelt hier veel. Ja dan is hij echt een topper. In de ruimte die ze het laboratorium noemen staan recepten in hiërogliefen in de muur. Ik moet van Mick een foto maken voor de foto van het jaar van haar afdeling. Afgelopen jaar hebben we niet gewonnen. Wie weet nu. Ook hier schiet ik veel plaatjes. Hup weer terug in de bus. Het is nog 2 uur rijden aar Luxor. De hele dag al fotografeer ik vanuit de bus alles wat langs de weg en ik kleine plaatsen gebeurt. Eigenlijk is de weg tussen Aswan en Luxor een aaneenschakeling van kleine en grotere plaatsen afgewisseld met suikerrietvelden, palmbomen en bananenplantages langs de Nijl. Ik had me een weg met woestijn aan weerszijden voorgesteld. Onderweg moeten we vaak stoppen bij politiecontroles. Die zijn er door het hele land en zeker in de gebieden waar toeristen komen. En op deze weg zijn er ook veel drempels. Heerlijk met die bus, maar niet heus.

Om 5 als het net donker is komen we bij het hotel aan. 4 sterren maar veel mooier dan in Aswan. Welkomstdrankje en wachten op de sleutels. Dat kan volgens mij best sneller. We hebben een mooie kamer en jippie, weer een tweepersoonsbed. En..... balkonnetje met uitzicht op de Nijl.

We hebben met Greetje afgesproken om in het hotel te gaan eten. Als ze bijons aanklopt, zegt ze dat er veel gebrom is naast haar kamer, aan het einde van de gang. Ik ga haar helpen met een andere kamer. De jongen achter de balie zegt dat dit niet kan want het hotel zit vol. 304 kamers in het laagseizoen. M’n reet. Kijk nog eens goed. Nee, echt niet mevrouw. Nee, niet sollen met me. Greetje laat me lekker gaan. Vraag eens bij je manager. Doet ie. Gaat u zitten. De manager gaat kijken. Duurt een tijdje. Dan komt Amro (zonder bank) en we besluiten hem erbij te betrekken. Hij gaat aan de slag. Of Greetje een tweepersoonsbed i.p.v. 2 aparte bedden wil. Prima, zelfs beter. Er zijn nog enkele kamers over, alleen met tweepersoonsbedden. Zie je nou wel. Don’t fool me. Greetje vliegt me om m’n nek. Ik ga met haar en de bellboy mee om haar bagage te verplaatsen naar de andere kamer.

Zo tijd om te eten. De pasta smaakt matig. Ik had pasta pesto maar de pesto was een roomsaus met een vleugje pesto. Greetje pasta aioli. Matig met knoflook. Mick’s Griekse salade smaakt goed. Ok, morgen eens kijken of er betere restaurants zijn. Op de kamer nemen we een verkwikkende douche en gaan bijtijds te bedde. Het was een lange en leuke dag.