En weer terug naar huis

Vannacht 2 keer wakker geworden door gepiep van de omvormer. Problemen met de batterij waar de zonne-energie wordt opgeslagen. Beide keren val ik toch in slaap. Rond een uur of 8 gaat de deur open, daar is de kleine rakker. Cala roept ie. Hij duikt op min bed. Lekker springen. We stoeien en we houden een kussengevecht. Dan gaat ie weer naar de huiskamer. Ik volg hem.

Carlo en Daf zijn al op het land bezig. Coralie gaat een vrijwilliger ophalen van het treinstation in Mora en boodschappen doen. Ik vermaak me met Paolo. Hij hoort zagen in het bos dus wil nij het bos in. Hand in hand lopen we het bos in. Lesley, die de doeken rond de caravans gaat maken, is in het bos bezig met bomen omzagen. De bomen worden ontdaan van de zijtakken en in stukken van 3 meter gezaagd. Lesley is druk in de weer met de kettingzaag. Paolo kan ook prima kettingzaag zeggen. Bijzonder. Op een gegeven moment valt er een boom dwars over het pad. Fantastisch vindt ie dit, alhoewel hij al die tijd stevig mijn hand vast pakt.

We wandelen weer terug. We helpen Coralie met uitladen, en Paolo helpt een handje mee.Paolo loopt dan naar Daf en helpt haar met compost scheppen. Coralie komt er achteraan. Ik ga even papa en mama gedag zeggen. Even met ze praten. Dit voelt toch als een tastbare plek. Gevoel van weer even samen zijn.

Dan ga ik naar de composthopen. Coralie en ik lopen met Paolo lopen langs wat abrikozenbomen terug. Er liggen best wat abrikozen op de grond. We eten er een paar. Heerlijk sappig. Straks gaat Coralie ze oprapen en de rest plukken. Paolo smult er ook van. Snoeperd.

Dan nemen we met dikke hugs afscheid van Carlo. Het is toch altijd partir c’est mourir un peu. We hebben het heerlijk gehad. Wat op het land gewerkt, vooral Daf. Wat in het huis gedaan. Lekker geluncht. Kortom allemaal leuke dingen. Zoals El al appte, een weekje voor in het grote boek.

Met dikke knuffels nemen we ook afscheid van Coralie en Paolo bedelven we onder vele kusjes. Wat hebben we genoten van deze boef. En hij van Tata en Cala. Kreeg het niet voor elkaar om te zeggen dat zijn billen van mij zijn, die blijven van oma. Je kunt gerust zijn El[e-1f92a]

Daf en ik rijden, nu over de goede weg[e-1f648], naar het vliegveld. Ik rij en Daf is weer de navigator. We zijn een goed duo. We voeren goede gesprekken over de tijdgeest nu, over jong zijn nu, de verschillen van mij als twintiger en die van haar als twintiger, dromen, levenslessen, kinderen etc.

Tante en nichtje, we hebben al een aantal leuke reisjes samen gemaakt. Barcelona toen 10 was. New York toen je 14 was. Daarna Londen en Milaan. En naar de bruiloft van Dennes en Shintaria op Sumatra. En nu samen Barcelona. Hou van je lieve schat, vanaf het moment dat je na je geboorte op mijn buik mocht liggen terwijl je moeder de placenta eruit moest persen[e-2764]️

We rijden nu niet over de tolweg. Beetje file vanwege een ongeluk. We tanken 15 km voor het vliegveld. Dan blijkt dat de tank niet vol zit, alhoewel ik er niks meer in kreeg. Dat geeft gelazer, weet ik uit ervaring. Autoverhuurbedrijven zijn gangsters. En er rammelt al iets onder de auto dus dit moeten we vermijden. Op het vliegveld is ook een benzinestation dus daar tank ik ‘m vol. Daf loodst me de carrental garage in. Auto wordt nagekeken. Zoveel butsen en krassen, dus ok. Tank vol dus ok. We kunnen gaan. Later krijg ik rapport dat alles ok is. Reservering op creditcard wordt zo snel mogelijk opgeheven. En dat duurt 1 maand [e-1f648] Gangsters, ik zei het al.

De security gaat snel en we gaan op zoek naar een restaurantje. Vegan is niet zo makkelijk. Daf bestelt iets bij een restaurant en ik haal een broodje rauwe ham en lekker sapje bij La Place[e-1f643]

We lopen op ons gemak naar de gate. We hebben de laatste gate, goed voor het aantal stappen[e-1f4aa]

We wachten totdat bijna iedereen is ingestapt. Vlucht zit helemaal vol. We zitten bijna achterin. Ieder an het gangpad, wel op dezelfde rij. Er reist een vrouw met haar moeder en 5 kinderen en die zitten verspreid om ons heen. Gejank af en toe en heen en weer geloop. Beetje onrustig.

Toch werk ik dagboek bij, lees lekker in mijn boek, net als Daf. En Daf trakteert op een drankje.

Half uur later dan gepland landden we. We appen onze afhalers. We moeten best een stuk lopen. Geen probleem, ff de benen strekken, heerlijk. Mick en Abraham staan bij elkaar. Met dikke hug neem ik afscheid van Daf. Dank lieve schat voor de gezellige dagen. Dan knuffel ik Mick, ben blij weer bij haar te zijn. Thuiskomen is net zo leuk als reizen. En helemaal thuiskomen bij mijn lief.