Le Mont St. Michel

Altijd wennen eerste nacht in een ander bed, dus allebei wat onrustig geslapen met veel gedraai. Voordeel was wel dat we nu een bed van 1.60 m breed hebben dus geen territoriumdrift. Uit voorzorg hadden we, net als in onze andere huisjes, het molton met plastic aan de onderkant onder het hoeslaken eraf gehaald. Dan wordt het zo’n zweetbed. Vreselijk. We begrijpen het op zich dat dit overal, ook in hotels, zo gebruikt wordt, maar er valt niet op te slapen. Ook hadden wij het synthetische dekbed uit het hoeslaken gehaald. Ook niet ons ding synthetische troep. Halverwege de nacht legde Mick het dekbed op haar deel, ze had het een beetje fris,

De eigenaresse, een jonge vrouw, kwam trouwens gisteravond nog even langs om haar excuses aan te bieden. Probleem met haar telefoon, wisten we al. Wat het precies was doet er niet meer toe. We stelden het op prijs dat ze even langs kwam. En fijn dat ze een beetje Engels sprak.

We stappen onder de heerlijke regendouche met een goede straal. Daarna ontbijten. Regenjack en paraplu mee. Er wordt vanmiddag regen verwacht. 10 uur zitten we in de auto, op naar Le Mont St. Michel. Na een paar kilometer is er een bord, déviation, omleiding. Ok, we volgen de richting die het bord aangeeft. We rijden een behoorlijk stuk en zien dat we steeds verder van Le Mont St. Michel verwijderen. We zien nergens meer déviation borden. Lekker dan. We kiezen zelf wel een omweg om de wegwerkzaamheden te vermijden. Kwartier later dan gepland arriveren we bij Le Mont St. Michel. Geen probleem hoor, het is alleen maar ff lastig en verder is het vakantie, we hebben de tijd.

We parkeren onze auto, zo’n 3 km van de abdij, en lopen naar de bushalte. Met de gratis pendelbus komen we aan bij de brug. Vroeger moest je waden over een dijk en rekening houden met de getijden. Maar dat dijkje zorgde voor ecologische schade en is er in inmiddels een fraaie brug aangelegd. Het is prachtig om Le Mont St. Michel zo te zien liggen. Water eromheen. We zien dat het eb wordt. Ik fotografeer ondanks de bewolking en dan ineens een zonnestraal tussen de wolken door. Een prachtig plaatje met zon op de abdij is geschoten.

We lopen door de Grande Rue langzaam omhoog. Veel souvenirwinkeltjes en restaurantjes. Een te toeristische straat vinden wij dus we lopen gestaag door. Het is een behoorlijke klim over keien omhoog, 80 meter stijging. Laatste deel bestaat uit trappen. Gelukkig is mijn conditie stukken beter maar toch kom ik hijgend boven bij de abdij. Even zitten en al snel ben ik weer fit. Heb dit toch maar in een behoorlijk tempo geflikt. We kunnen zo doorlopen en de rij passeren want we hebben al kaartjes.

Er hangen op weg naar de ingang grote borden met teksten. En dat alles uitsluitend in het Frans. Hoe is het mogelijk? Die Fransen, Le Mont St. Michel is nummer 3 van de toeristische bezienswaardigheden in Frankrijk en dan uitsluitend teksten in Frans. Slimpies als wij hadden een kaartje gescoord bij de tourist information dus wij komen wel aan uitleg. We lachen er inmiddels om.

We lopen door de refter, het klooster, de ridderzaal, diverse kapellen, de crypte, de abdij, diverse uitzichtpunten. Het is niet overdreven druk. Fijn. Zo kan ik een en ander redelijk zonder mensen erop fotograferen. Het is prachtig. Alles hier maakt best indruk op ons. We lopen hier een tijdje rond en dalen dan weer langzaam af naar beneden. We willen op een terras, in de zon die inmiddels is gaan schijnen, gaan lunchen. Vol! Vol! Dan ergens binnen. Mick bestelt moules camembert en ik een entrecote. We hebben dorst dus een coca zero erbij.

Hierna lopen we richting uitgang en dan begint het te spetteren. Regenjack aan, parapluutje op. We hadden dit meegenomen voor het geval dat en helaas… toch nodig. We lopen naar de bus en zijn zo bij de auto. Betalen en op naar huis. Fikse regenbuien onderweg maar dat deert ons niet. De déviation staat nu wel goed aangegeven. In Antrain, het plaatsje waar we verblijven, gooien we bij de Carrefour de tank vol en kopen een baguette voor vanavond en lekkere snoepjes voor onderweg. Rond half 4 zijn we in ons huisje. Het begint weer hard te regenen. Kopje thee, koekje erbij en relaxen. Ik schrijf mijn verslag en redigeer de foto’s. Als het weer droog is, legt Mick de golftassen alvast in de auto. Hoeven we morgenochtend alleen de reistassen en laatste zooi erin te stoppen.

Morgen weer naar huis. Rit van zo’n 8 uur, is mooi te doen in 1 dag. We hadden nog het plan geopperd om er 2 dagen Parijs aan vast te plakken maar mijn conditie is nog te slecht om een hele dag door Parijs te slenteren. Parijs komt wel. Van de winter gaan we met Von en El en hun mannen een weekend naar Parijs om mama’s as ook in de Seine uit te strooien. En als ik nou nog nooit in Parijs was geweest… We vinden het mooi zo. We hebben een heerlijke vakantie gehad, alleen vandaag regen, verder mooi weer en dat is toch wel uniek in Normandië. We hebben gezien wat we wilden zien. We zijn allebei lekker ontspannen en uitgerust. En we voelen ons zo gelukkig en vinden het bijzonder dat we toch weer een mooie en leuke reis hebben kunnen maken. Vakantie, reizen… onze passie kunnen we voortzetten. Wie had dat gedacht? In januari stortte ons leven in en 8 maanden zijn we weer redelijk back to normal. Lucky love birds[e-1f970]