Pompeï en Napels

Dag 20 - 22 mei - Pompeï en Napels - 23 graden - zon - 21.052 stappen - 14,1 km

Bijtijds uit de veren want uiterlijk 9 uur moest de auto van de parkeerplaats gehaald worden. Snel douchen. We hebben zon’n douche waar de stralen van boven en van de achterkant komen. Hoe werkt dat? Ik draai aan een knop en krijg 2 keiharde stralen koud water op mijn lijf. Wakker!!! Daarna toch gelukt om standje regendouche en warm water te krijgen. Ontbijt aan tafel met rose placemats. Verse croissantjes staan al klaar. Geen koffie, we hebben geen idee hoe dit espresso apparaat werkt. Ontbijt is ok maar de minste van de hele reis. Mick gaat de auto ophalen en neemt een reistas mee. Oh nee, ze moet weer terug. Tas vergeten. Ik föhn m’n haar, boek en betaal 2 kaartjes voor Pompeï - Skip the line (tip uit onze reisgids) en pak de rest in en zeul de 2 koffers naar beneden en trek ze achter me aan door de winkelstraat naar het deel waar auto’s mogen rijden. Mick is er snel. Bagage achterin en op naar Pompeï.

In nog geen 3 kwartier zijn we in Pompeï. We parkeren op de parking, niet verderop in het afgelegen deel waar het goedkoper is. We hebben verhalen gehoord van vrienden die op Pompeï bestolen zijn, spullen ut de auto. Wat duurder, maar dit is wel bewaakt. We staan tegenover de ingang van een hotel, daar is genoeg reuring.

Naar de ingang. Wat denk je? Online kaartje in de Tiget app moeten we omwisselen voor een papieren kaartje en de rij is langer dan van het loket waar je ter plaatse kaartjes koopt. En last but not least, is dit kaartje € 5,- per kaartje duurder, € 20,- i.p.v. € 15,-. Wij voelen ons genaaid. Nou hup het archeologische terrein op. En niet meer over mekkeren. We hebben een kaart van Pompeï en veel uitleg in onze reisgids. Bijna 2000 jaar geleden en dat er zoveel zo goed geconserveerd is door de as en lava. We zien huizen, wat er dan van over is, en ook het forum, klein en groot amfitheater, bordeel, termen etc. In sommige huizen zijn prachtige muurschilderingen te zien. We zien ook afgietsels in gips van de mensen en zelfs van een hond. Indrukwekkend hoor. Mensen met handen voor hun gezicht en open mond om naar adem te snakken. We lopen hier bijna 4 uur rond. De zon schijnt volop, het is 23 graden en we hebben vermoeide voeten van het over de keien lopen. We lunchen op een terras met uitzicht op Pompeï. Pikken de auto op en rijden naar Napels. Da’s nog geen half uur. Dat klopt maar het is retedruk in de stad. We komen uiteindelijk dicht in de buurt van onze B&B zonder B. Ik neem het kleine reiskoffertje en de reistas en zoek ons onderkomen voor de laatste 2 nachten, Ecco Homo 28. Eerst loop ik verkeerd en dan zie ik dat ik een poort door moet. En dan zie ik dat ik een onwijs lange trap met brede treden op moet. Het zijn zeker 70 treden. Kut. Ik sleep de bagage en mezelf naar boven. Links en nog eens links en daar is het. Ik bel aan. Neem de lift naar de 1e etage. Thank God, een lift. Paolo, een zeer vriendelijke Italiaan, wacht me op. Ik krijg uitleg over onze prachtige ruime kamer, sleutels en zo. Incheckformaliteiten. Paolo pakt een plattegrond en ik krijg uitleg. Sta op hete kolen want Mick staat op een rotplek op mij te wachten. Ik kan weg. Loop terug naar Mick. Ik zal de grote en zware koffer ook naar boven sjouwen. Jezus, ik word niet goed. Wat een gewicht en wat is dit zwaar. Koffer op de kamer en weer terug naar Mick. Op naar het vliegveld om onze auto in te leveren. Daar zijn we in no time. We hadden vanmorgen al getankt dus dat zit wel goed. We kregen ‘m ook niet nokkie vol. Dan maken ze een opmerking over de kras aan de zijkant. Hebben wij pas in Matera gezien. We zeggen dat ie er al zat. Ze gaat kantoortje in en zegt dat het goed is. Pfffff. We lopen naar de aankomsthal en nemen daar de bus naar de stad. Staat een rijtje, Transavia is net geland. Bus vol, maar gelukkig komt de volgende er al aan. We staan redelijk vooraan dus kunnen we zitten. Wel zo fijn.

In de stad is het weer druk. Rond 5 uur zijn we bij de Port. We wandelen naar onze kamer. Onderweg zien we een leuk restaurant. Iets voor vanavond? We zien wel. Op onze kamer ga ik op bed liggen. Ben best wel moe van vandaag. Doe ff niks. We chillen en genieten van onze prachtige kamer. De schuifdeur die keuken en badkamer scheidt van slaapgedeelte is prachtig. Iets voor thuis? We bekijken de constructie uitvoerig.

Om half 8 gaan we de deur uit. We lopen in ons buurtje rond en gaan dan toch bij dat leuke restaurant eten, Baccalaria. Enige wat ze hebben is kabeljauw en stokvis. En dat op heel veel verschillende manieren verwerkt. Wij nemen de gegrilde en gebakken op Napolitaanse wijze variant en de parmigiano variant. Dat delen we natuurlijk. Grote bel wijn erbij. We smullen.

Terug op de kamer gaan we redelijk snel ons mandje in. Ik krijg een kopje thee nog van mijn lief. Mick had al koffie gescoord in het restaurant.

Dag 21 - 23 mei - Napels - zon - 23 graden - 14.599 stappen - 9,82 km

Gisteren was best een vermoeiende dag dus hebben heerlijk uitgeslapen. Mick was er natuurlijk als eerste uit want de zon schijnt volop en sprong onder de douche. Had ik niks van gemerkt. Rond 10 uur vond ik het de moeite waard om uit bed te stappen. Is ook een heerlijk bed. Douchen en het ontbijt, yoghurt met blauwe bessen en muesli en bakkie thee stond al klaar. Heerlijk.

Tegen 11 uur gingen we op pad. We lopen door ‘ons’ buurtje. Een volksbuurt vol met graffiti en vervallen huizen waar je zo naar binnen kijkt. Maar dat geldt ook voor ons appartement. Oud gebouw met binnenplaats en versleten stenen trappen. Maar het appartement is fantastisch verbouwd en ingericht. Later vernemen we dat de zoon van Paolo architect is. Ja, dat verklaart een hoop. Overal hangt was of hangt was op een rek op straat. Veel brommers. En auto’s die er eigenlijk niet mogen rijden of niet in die richting. Vuil toch wel her en der op straat. Opera’s klinken uit sommige huizen. Af en toe horen we een flinke ruzie. Oude mannetjes op een bankje. Duistere negorijen. Mariabeelden met plastic bloemen en verlichting. Ik vind het fantastisch. Het is alsof we in de film Una Giornata Particolare zitten. Alleen ben ik niet Sophia Loren. Haha

Centro storico is ons doel. Even oriënteren. Diverse vriendelijke Italiaanse mannen hielpen op ons op de summiere kaart wegwijs maken. Geen koffie op de kamer dus kreeg Mick ergens aan de toog haar cafeïne shot in de vorm van een espresso. Ik scoorde ondertussen bij de tourist information een wat meer gedetailleerde kaart.

De Chiara kerk bezochten we als eerste. Buitenkant is apart met allemaal punten en binnenkant is mooi. Maar we hebben nu wel genoeg kerken gezien. We lopen verder door de soort van hoofdstraat van het oude centrum. Leuke straat. We komen bij een plein en besluiten hier op een terras in de zon wat te drinken. En mensen kijken. Er is een oude man, nogal gezet van postuur, bezig met een en ander. Geen idee wat hij allemaal aan het vogelen is. Af en toe kijken we ernaar. We kletsen lekker en onze ogen trekken toch steeds naar die oude baas. Hij is op z’n gemakkie bezig een soort decor aan het bouwen. Hij heeft van een terras 2 stoelen geleend. Hij rolt een stuk papier uit met een tekst over Shakespeare en Hamlet en bevestigt dit aan een paal. Daar is ie best een tijd mee bezig. Hij tapet 2 dunne stokken aan een van de stoelen. Prikt er een plastic zonnebloem op en spant een touw tussen de paal en de stok. Daar hangt hij bh’s en slipjes aan. Hij stalt een pop bovenop een soort berg ( die hij van stokken en oude vieze stof gemaakt heeft).
Dan is het tijd voor de verkleedpartij. Hij trekt een kaftan aan. Dan trekt hij zijn lange broek eronder uit en doet weer een soort rok erover heen. We volgen dit allemaal met verbazing. Hij is hier wel een uurtje zeker mee bezig geweest. Steeds even tussendoor zitten: “ he he poe poe”.

Ondertussen is het ook heerlijk mensen kijken. We zien zelfs iemand die zijn kat aan de lijn heeft en dus uitlaat. Geweldig.
We zitten hier heerlijk in het zonnetje en bestellen nog wat te drinken. Vanwege de zon maar ook vanwege die oude baas. Die integreert ons. Onze ober vertelt dat dit een hele beroemde acteur is die aan lager wal is geraakt. Elke dag bouwt hij dit decor op en speelt een stuk uit Hamlet.
De ober weet niet hoe die heet.

We besluiten hier ook om te lunchen, inmiddels hebben we wel trek. Dus allebei een panini. Best groot dus onze magen zijn gevuld. We hebben bijna 3 uur op het terras gezeten dus hoogste tijd om weer actief te worden. We willen wel weten wat die oude baas nog meer gaat doen maar we zijn hier om Napels te verkennen. We lopen de hoofdstraat dus verder door en slaan linksaf het kerststraatje in. In deze straat worden allemaal kerststallen en kerstballen en overige kerst troep verkocht. Grappig. En hier staan ook heel veel beeldjes van beroemde mensen zoals Maradonna. Hij is hier een soort heilige. Je ziet overal zijn afbeelding, voetbalshirtjes, voetbalshawls etc.
Er zijn ook veel beeldjes van Harry en Megan, Merkel, Poetin, Trump, Freddy Mercury en ook van Michael Jackson.

De tour door het waterreservoir slaan we over. Er wordt gewaarschuwd dat dit nogal claustrofobisch is. Niks voor Mick dus. we wandelen verder en komen bij de Duomo. Ja, elke zichzelf respecterende Italiaanse plaats heeft een Duomo volgens ons. Ook weer mooi. Hier kun je ook biechten. Ons niet gezien, wij zijn keurige meisjes. Haha.

Via een andere weg lopen we terug. We zien regelmatig obers van koffiebarretje over straat lopen om her en der espresso’s en cappuccino’s met natuurlijk een glaasje (plastic dan) water erbij op een dienblad ergens te af te leveren. Grappig. En af en toe zien we ook weer dat de boodschappen via een emmer aan een touw naar 2 of 3 hoog worden getakeld.

Napels is een leuke stad maar in het centrum zit bijna elk gebouw onder de graffiti. Soms heel mooi maar vaak heel lelijk. De gebouwen zijn vies en slecht onderhouden. Grote vuilcontainers zijn overvol. Maar we genieten toch van dit alles. De mensen hier zijn ook supervriendelijk.

Op de terugweg naar “huis” nog even kijken of de oude baas er nog staat. En ja hoor, “decor is nu volledig” en hij acteert een stuk (waarschijnlijk Hamlet). Gaat ie helmaal in op. Geweldig om te zien. Maar we gaan.

Terug op kamer gaan we lekker chillen, boekje lezen etc. Paolo klopt op de deur. Of alles goed gaat met de dames? Wat een lieverd. We moesten nog betalen en dat doen we. We hebben geen losse euro. Geen probleem. Voor een kus scheldt hij ons die kwijt. Dus Mick kust hem op de wang. De charmeur. Hij dus. En daarna krijg ik ook 2 kussen van hem. Het is een knappe man van een jaar of 65. Aantrekkelijk voor zijn leeftijd. We regelen ook dat we voor morgen dat we de bagage kunnen laten staan en rond half 7 oppikken.

Mick heeft een paar restaurantjes in de buurt uitgezocht. Uiteindelijk kiezen we er eentje met zo’n 6 tafeltjes. Leuk ingericht. We krijgen aqua naturale. Er zijn 2 man in de bediening c.q. Achter de bar en 2 in de keuken. En dat voor 6 tafeltjes. Toch duurt het even voordat we bestelling kunnen opgeven. Mobieltje is belangrijker. Dan is het wachten op de wijn. Hmmmm, duurt even :).
Het eten komt en de entrecote is prima van cuisson. Wel een groot stuk zeg; maar een stuk voor 2. Maar met een klein beetje hulp van Mick komt deze toch op. Mick heeft een bord gegrilde groentjes.

Als we willen afrekenen duurt het voordat er iemand komt. Slechte service hier dus, wel goed eten. Maar in Italië eten we nooit slecht.

We wandelen naar huis en drinken bij ons op de hoek op het terras van de wijnbar nog een glas wijn. Afzakkertje zullen we maar zeggen. En dan hup naar bed.

Dag 22 - 24 mei - Napels - zon - 19.226 stappen - 12,9 km

Na weer een goede nacht een het heerlijke bed moesten we er toch uit. Onze laatste dag van onze roadtrip Italië. Koffers vol gepropt en op de gang gezet. Deur achter ons dicht getrokken. Op naar de Spaanse wijk. We lopen ons buurtje uit en zien aan het begin van de Spaanse wijk op een grote, brede trap mannen allerlei troep verkopen. Althans dat vinden wij. Het leek wel op een soort vrijmarkt. We lopen over de Via Toledo. Vol met winkels. Met name de zijstraten zijn erg leuk. Smal en omhoog lopend met kleine winkels en restaurantjes. De straatjes zijn met vlaggetjes versierd. We lopen tot bijna de haven. We zien een giga cruiseschip liggen. My God. Hoeveel hutten zou dit schip hebben? Op een terras drinken we een cola zero en espresso. Ik moet nodig naar de wc maar van de rap Italiaans sprekende ober begrijp dat ik moet wachten. Hij roept me wel. Na 10 minuten.... Nog 1 minuut signora. Nou niet dus. Uiteindelijk mag ik. Wat het probleem was, weet ik niet. Wel dat de deur niet op slot kan en er geen wc-papier is. En we moesten nog wel € 8,- aftikken. Afzetters.

We lopen nu verder en verder de wijk in. Echt leuk hier. We kunnen ook her en der bij de mensen binnen kijken. En sommigen hebben gewoon een stuk stoep/trap geconfiskeerd en daar een terrasje gemaakt. We komen op een leuk plein ( dat is eigenlijk een groot woord, plein?) . En daar is een pizzeria met terras. De ober schuift een tafeltje onder de parasol en wij bestellen een pizza. Ja, de pizza komt uit Napels dus we kunnen Napels niet verlaten zonder een pizza te eten. In no time is het terras vol. Gezellig en lekker. Oma kijkt leunend over haar halve deur naar de etende mensen.

We vervolgen onze weg. Mick heeft in de reisgids een gelateria gevonden die erg goed moet zijn. Die vinden we maar is gesloten. Jammer. We gaan naar een plein dichtbij om even uit te rusten. Mick zit en ik lig met mijn hoofd op haar schoot. Ff een tukkie doen. Hierna lopen we richting de oude stad om daar op het plein van onze Hamlet man iets te gaan drinken. En we zien dat hij precies hetzelfde decor weer heeft gebouwd. Te grappig. Hierna lopen we naar Paolo. We bellen aan en gaan naar de 1e verdieping. We pakken onze koffers en krijgen 2 hartelijke zoenen van hem. Hij vraagt ons om een goede beoordeling te schrijven. Doen we.

We lopen om de hoek de trap af naar beneden. Daar staan taxi’s. We stappen in de voorste taxi en we worden naar het vliegveld gereden. Krijgen we nog een blik op de buitenwijken van Napels. Leuk. Op het vliegveld kleden we ons in de damestoiletten om. Lange broek en sneakers aan. Inchecken kan nog niet. Maar even later kan dan wel en zijn we de koffers kwijt. We gaan wat eten. Ik een broodje en Mick een frietje bij de McDonalds. Espresso en thee en op naar de security. Best wel een rij. Maar uiteindelijk verloopt dit vlot. We lopen naar de gate en kunnen al aan boord. Mooi. We lopen naar buiten en zo direct het vliegtuig van Transavia in. Met z’n tweetjes 3 stoelen. Lekker.

25 minuten te laat (vanwege late aankomst van het toestel) vertrekken we. Bye bye Napels. Het zal toch niet zo zijn: Napels zien en dan sterven......

We hebben een heerlijke vakantie gehad en een leuke roadtrip gemaakt. Zelf samengesteld en niets viel ons tegen. Alleen hadden we wat pech met het weer. Regen die we niet verwachten en te lage temperaturen. De afgelopen week is redelijk tot goed geweest. Het mindere weer heeft ons maar soms gehinderd. We hebben er weer een mooie herinnering en veel foto’s bij. Werk aan de winkel om er een mooi fotoboek van te maken. En dat samen met dit dagboek.
Altijd leuk om over een tijd weer eens de foto’s te bekijken en de verhalen te lezen.

Ciao Italië. Arriverderci!!

P.S. Foto’s probeer ik later te uploaden. Volgt nog bericht over.