Otranto-Lecce-Gallipoli

Dag 8 - 10 mei - Otranto - zon/half bewolkt - 21 graden - 8.818 stappen - 5,93 km

Mick was vroeg uit de veren en daarom werd jk om half 9 dringend verzocht een douche te nemen! Yes M’dam. Ontbijten, laatste spullen in de koffers en de auto inladen. Kwart voor 10 reden we weg. Volgens de navigatie was het 1 uur en 45 minuten rijden naar onze volgende stek. En dat klopte precies. Eerste deel en laatste deel van de route over de locale wegen is prachtig. Olijfbossen, wijngaarden en veel bloemen. Stuk ertussen is snelweg, niet bijzonder. Half 12 reden we het terrein van de Agriturismo La Turrita op. Maria en Guiseppe verwelkomden ons. Onder het genot van een espresso en kopje thee legde Maria van alles uit. Over eten vanavond, het zwembad, groot bed of 2 aparte bedden, wat er te doen vanuit hier etc. En dat allemaal in het Italiaans. Echt deze dame spreekt geen knoop Engels. Gelukkig heb ik taalgevoel en kon ik de belangrijkste zaken eruit halen. Vond het best goed van mezelf, haha.

Het is een fantastische Agriturismo. Stijlvol ingericht, ruime kamer terras met zitje. Zwembad met ligbedden maakt het compleet. En volgens de beoordelingen zijn de diners van de mama van Maria en Simone fantastisch. Mooi, hoeven we niet te rijden, niet na te denken, niet te kiezen.

Ik trek wat luchtigere kleding aan en teenslippers want de zon schijnt en het is is 21 graden. Jippie!! In 20 minuten zijn we in Otranto, leuk plaatsje aan de kust. De weg er naar toe is mooi met heel veel veldbloemen, rood, geel, paars. Prachtig gezicht.

Met uitzicht op de baai en de jachthaven genieten wij van onze salumi en formaggio met een glas witte wijn. Hierna wandelen we door dit leuke stadje. Vol met souvenirwinkeltjes. En schoenenwinkels en kledingwinkels. Gezellig. We klimmen biven op het fort vanwaar we een mooi uitzicht over de baai hebben. We wandelen door naar de kathedraal. Weer een! 10 minuten wachten, hij gaat om 15.00 uur open. De vloer van de kerk is van fantastische mozaïeken. Tijdens bezoek van de toeristen mag je er niet op lopen. Terecht. Meer dan duizend jaar oud en nog zo mooi. En er is een crypte. Hup naar beneden. De crypte heeft heel veel pilaren. Mooi. Vandaar uit kun je ook naar buiten. Mick gaat nog even in de kerk kijken, ik ga er uit. Een toerist zegt dat ik hier niet mag fotograferen. ‘Hoezo?’, vraag ik. Hij wijst op een verbodsbordje met een fototoestel met flits. Ik leg hem uit dat dit betekent dat je hier niet mag flitsen, wijsneus. Gniffelend loop ik naar buiten.

Mick had gelezen dat granita zo lekker moet zijn. Dus terug lopend naar de auto, scoren we een granita. Mick bosvruchten en ik citroen. Heerlijk. We verorberen dit op een bankje met uitzicht op de baai. Mick moet overal de zee letterlijk voelen, dus ook de Adriatische zee. Geen zin om haar schoenen uit te trekken, dus dan maar met de hand voelen. Water is prima temperatuurtje.

Bij het parkeerterrein waar de auto staat is een Spar. Daar scoren we een flesje verdeco en primitivo. Fles water erbij en natuurlijk een zak chips. We willen de route langs de kust rijden maar komen net op de weg erachter terecht. Morgen dan maar als we naar Lecce gaan.

Als we thuis zijn gaan we op een ligbed bij het zwembad liggen. Ik app wat met Ivonne over de status van Dennis, die sinds gisteren onverwacht in het ziekenhuis ligt met een zware nierstenenaanval. Een niersteen is vergruisd en de andere 2 zitten er nog. Hij mag naar huis.

De zon verdwijnt af en toe achter een wolk en dan is het net wat fris. Maar wij zijn die hards, we blijven gewoon liggen. Op de achtergrond wordt er muziek van de Beatles gedraaid. Heerlijk. Jeugdsentiment. En de vogeltjes hier vinden de muziek ook mooi want ze kwetteren erop los. Tot een uurtje of zeven genieten we met een wijntje van de zon en de zachte lounge muziek. Heerlijk relaxen zo.

Ik kleed me om en trek wat netters aan en om half 8 gaan we naar het eetgedeelte. Er staan 3 tafels van 2 gedekt. Er zit al een wat ouder stel. Duitsers. En er komt na ons er nog een ander stel, ook uit Duitsland. Simone, de zus van Maria, stelt zich aan ons voor. Mick kiest een heerlijke rosé uit. Mama kwam zich ook even aan ons voorstellen. En ook Simone en mama ratelen in het Italiaans. Zo grappig. Ik doe alsof ik het begrijp en dat is maar gedeeltelijk waar.

We krijgen als antipasti allerlei heerlijke hapjes; aubergine carpaccio met rucola en parmezaanse kaas, spinazie taartje, ingelegde artisjok, gekarameliseerde rode ui en een pizzaatje.
Voordat we met de eerste gang startten, kwam mama de pasta die ze die middag zelf gemaakt had vol trots aan ons laten zien. Ik maak een foto van haar met de verse pasta en haar glimlach.

Na de antipasti, volgde dus de primi, pasta. Het leek op een soort dikke soep met wat stukjes klein vlees en aardappel en natuurlijk de pasta van mama. Jammie, jammie, jammie. Ook al zo lekker. De antipasti was al niet te versmaden, dit ook niet.

Als secondi kregen we parmigiana de melanzane. En wat voor een. En natuurlijk werd dit afgesloten met een dessert, vanille ijs met caramel op een heerlijk krokant bakje.

Onze buikjes waren vol. Dat zijn we niet gewend, zoveel eten. Maar het was zo ontzettend lekker, we aten alles op. Voor Mick nog een kopje espresso en ik kreeg een zelf gemaakte limoncello van het huis.

We rolden letterlijk ons bed in en dat was niet van de drank.

Dag 9 - 11 mei - Lecce - zon - 23 graden - 11.810 stappen - 7,95 km

Het bed was wat aan de harde kant maar toch hebben we er prima in geslapen. Als ik wakker word en op mijn mobiel kijk, lees ik dat Dennis vanwege helse pijnen, gisteravond weer in het ziekenhuis is opgenomen. Vandaag komt de uroloog weer naar ‘m kijken, of beter gezegd naar z’n nietstenen. Het is toch wat, heb je zomaar ineens nierstenen. Afwachten wat er vandaag verder gebeurt. In de loop van de dag bleek dat Dennis de 2 nietstenen uitgepiest had en hij mocht naar huis. Gelukkig.

Mick had al gedoucht en ik spring er daarna ook onder. Oh wat een heerlijke douche, zo’n harde straal. Kan er met moeite onder vandaan komen. Gelukkig kunnen we hier tot 10.00 uur ontbijten.

De eerste keer deze vakantie ontbijten we buiten. Beetje fris onder de patio maar wel lekker. De zon schijnt, het belooft een mooie dag te worden. Ontbijt is goed verzorgd met zelfs een gekookt eitje.

We gaan vandaag naar Lecce. Daar komen we rond 11 uur aan. We parkeren voor weinig net buiten het oude centrum. De parkeerplaats dichterbij is duur!! 5 minuten lopen en we zijn er. We wandelen door de oude straten. Op een terrasje drinken we een espresso en cola. We zijn op zoek naar de Basilica di Santa Croce, met de gevel moet zo mooi zijn. We kunnen ‘m niet vinden. En dan na 20 minuten zoeken of zo, zien we ‘m. Staat ie in de steigers. Ja, dan zien we dat over het hoofd. Blauwe schutting hadden de niet voor een kerk aangezien, dus zijn er langsgelopen. Jammer dat we gevel niet kunnen bewonderen. We kunnen wel de kerk in maar eigenlijk vinden we die van binnen niet zo bijzonder. We lopen verder en komen bij een amfitheater. Best wel mooi overgebleven. Bij de tourist information halen we een plattegrond.

We besluiten richting het Piazza Duomo te gaan. Dat moet een mooi plein zijn. We zien wel een toren maar hoe komen we er. We verliezen elkaar uit het oog en dankzij de WhatsApp vinden we elkaar weer op het plein. Niet Italiaans lezen we in onze reisgids, wij vinden het er prachtig.

Hierna gaan we op zoek naar een restaurantje. In een leuk straatje vinden we een tafeltje. Glas wijn en orecchiette met burrata room, pomodori en parmenzaanse kaas voor mij en voor Mick water en een salade met gorgonzola, peer en walnoten.

Op ons gemak wandelen we terug naar de auto. Op de terugweg kopen we pane, salumi e formaggi. Geen eten in de La Turrita vanavond en we hebben geen zin om de deur uit te gaan, dus doen we lekker makkelijk. Wijn hebben we nog, haha.

Rond half 4 zijn we op La Turrita. We gaan lekker bij het zwembad liggen. Boekje lezen en Mick trekt zelfs haar badpak aan en gaat het water in. Temperatuur valt mee. Ik fotografeer haar wel. Iemand moet het doen.....

5 in de klok. Tijd voor een wijntje. We genieten ervan bij het zwembad. Na zevenen gaan we naar onze kamer, het wordt fris. Op ons terras met vest aan genieten wij van de simpele maaltijd. Helaas geen waterkoker op de kamer dus moeten we het zonder koffie en thee stellen. Overleven we wel. We hebben water!!

Italiaans tv kan ons niet zo bekoren. We zien wel voorbij komen dat Lecce vanmiddag gewonnen heeft met voetbal. De hele binnenstad was rood-geel van de Lecce vlaggen. En als we het goed begrepen hebben promoveert Lecce naar de Serie A. Maar alweer, daarvoor is ons Italiaans te slecht en eerlijk gezegd, interesseert me dat geen drol.

Dag 10 - 12 mei - regen - 15 graden - 9.077 stappen - 6,13 km

Was om 7 uur al wakker maar draaide me nog een keer om. Ja, dat is funest. Ik viel me toch weer in een diepe slaap. Mick moest me echt wakker maken, het was al 9 uur geweest. Als een duf konijn stond ik onder de douche. De harde straal zorgde ervoor dat ik weer in het land der levenden kwam.

Het was nog droog toen we opstonden maar met enige spetters liepen we naar de ontbijtruimte. Heerlijk ontbijtje. We besloten om toch naar Gallipoli te rijden, een klein uur naar de Middellandse Zee. We reden weer over kleine wegen, door een enorm veldboeket met verschillende kleuren. Prachtig. En her en der weer wijngaarden en olijfbomen. Onze navigatie had vandaag binnenweggetjes in gedachten. Godskolere, wat een potholes. Het leek de Kalahari Highway wel. Niet fijn. Gelukkig kwamen we na een tijdje weer op enigszins begaanbare wegen terecht.

Vlak voor de brug naar de centro storico konden we parkeren. We liepen het gezellige centrum in. Nog steeds droog. Natuurlijk was de tourist information gesloten:( Het centrum is klein dus we vinden onze weg wel. We gingen een kelder in waar we zagen hoe vroeger de olijven werden geperst en hoe de olijfolie werd verwerkt. Toch al verschillende keren naar Italië geweest, maar dit hadden we nog nooit gezien. Leuk! Tijd voor een bakkie. Alle restaurantjes waren al gedekt voor de lunch, dus daar kun je geen koffie drinken. Ik vind dat altijd zo maf. Er zit geen mens in de zaak en wij mogen er geen koffie drinken. Nou dan niet. In een barretje bij de Duomo dronk Mick aan de toog een bakkie voor € 0,90. Ja, ons krijg je er niet onder....

Maar helaas ging het ineens regenen. We renden naar de kerk en deden daar one regenjacks aan. Het barstte best wel los namelijk. Nou, dat buitje duurde gelukkig niet lang. Op naar een lunchgelegenheid. Niet te veel want vanavond eten we bij mama. Het visrestaurant aan de kade met half uitzicht op zee of in een van de straattjes. We konden niet kiezen. Nou, toen werd er voor ons gekozen. Het begon weer hard te regen dus hup die vistent even verder in.

Mooi op het overdekte terras in een hoekje zodat we geen last zouden krijgen van binnenslaande regen. Mick een salade en ik pasta met inktvis, garnalen en mosselen. Jammie. Inmiddels waren er veel Italianen gekomen. Kleine groepjes en grotere groepen. Erg gezellig. Wij waren de enige toeristen. Vonden ze wel grappig. Nou als hier veel locals komen dan is het eten goed. Althans dat is meestal zo. En nu dus ook. We smulden. En genoten van de Italiaanse taferelen om ons heen.

We rekenen af en lopen terug. Inmiddels was het droog maar de laatste paar honderd meter toch weer regen. Toch wel wat nat komen we bij de auto. Om half 4 waren we weer op onze kamer. Ik ging lekker in bed een dutje doen. Na een uur ben ik weer bij de mensen. Heerlijk zo’n tukkie ‘s middags. Daarna m’n boek uitgelezen, deel 2 alweer van De Zeven Zussen. Echte vakantieboeken. Heerlijk.

Om 5 uur schenkt Mick de wijntjes in en genieten we van de stukjes kaas die over zijn van gisteren. Ik schrijf m’n dagboek bij en om 6 uur barst het los. Het regent pijpenstelen. Heerlijk wel dat geluid van de kletterende regen. We hebben eigenlijk nog best wel mazzel gehad vandaag.

Om half 8 gaan we naar het restaurant gedeelte. Omdat we een kamer op de begane grond hebben, moeten we een kort stukje lopen. Maar omdat het met bakken uit de hemel komt, doen we onze regenjacks aan en capuchon op. Very charming.

Beetje natte broek maar ok. Het eten van mama is weer overheerlijk. Veel natuurlijk. Toetje was een zeer smaakvolle tompouce. Jammie. En natuurlijk kregen we weer limoncello van het huis. Ook jammie.

We blijven wat langer zitten omdat het echt niet normaal hard regent. Als het even iets minder is, rennen we naar onze kamer. Inmiddels is het half 10. We gaan nog lekker lezen. Morgen lange rit, 3 uur of zo, naar Matera. Dit jaar de culturele hoofdstad van Europa. Vooruitzicht is 3 dagen regen. We zullen zien......

P.S. Foto’s uploaden lukt niet. Internet is te traag.