Chobe en Vic Falls

Nadat onze spullen op onze kamer, met gaaf uitzicht op de Chobe rivier en Chobe NP, waren gezet, konden wij om 3 uur aan boord van de 3 uur durende boottocht over de Chobe rivier. Al snel komen we een buffel tegen, maar daarna snel een familie hippo’s. En met de boot komen we zo dichtbij. Onze kapitein weet wat fotografen willen en draait de boot zodanig om de hippo’s heen dat ze mooi in het zonlicht liggen. We kunnen ze tot een metertje of 5 a 7 benaderen. Jezus, wat gaaf. We varen door. We zien een groep olifanten drinken uit de rivier. En met een kleintje. Ik maak weer prachtige foto’s. We zien mooie vogeltjes. Geen idee welke, maar ze zijn mooi. Er lopen 2 olifanten in de rivier die zich tegoed doen aan alles wat daarin groeit. We zitten bijna letterlijk op hun lip. Ik kan zelfs elk wimperhaartje van ze fotograferen. Wat gaaf allemaal.
Verderop zien we krokodillen. Het middagzonnetje schijnt mooi op een krokodil met z’n bek open. Ik maak werkelijk een prachtige close-up foto van die opengesperde bek. Ben een tevreden mens.
We varen weer verder. Weer een groep hippo’s, nu mooi in het zonnetje en ......Ze doen hun bek open. Ook weer zo gaaf. En weer prachtige foto’s. Het kan allemaal niet op hier. De oh’s en ah’s zien niet van de lucht.
Ik fotografeer een vogel met jonkies dat over water loopt. Een soort Jezus dus (haha). En ik neem uiteraard foto’s van de mooie omgeving, de natuur, de vergezichten over het water, de waterlelies, etc.
Aan het eind van de boottocht zien we vanuit Botswana de zon in Namibië ondergaan. Over het water een prachtig gezicht. Nou jullie begrijpen we zijn voldaan.

In onze lodge bestellen we een koel glas rosé en toasten op de mooie middag, en op Marius omdat ie jarig is. We bekijken de foto’s op de iPad en zijn meer dan tevreden.
We kunnen of à la carte of buffet eten. À la carte is vol, en morgenavond ook. Dan de avond daarop al alvast maar reserveren. Er is een tafeltje aan de rand. Lekker rustig. Wel met frutsels en wat kleine beestjes op de tafel. Maar die worden weggeveegd. Een mooi tafeltje ernaast is gereserveerd. En daar komt die avond niemand zitten. Dat vinden wij raar (nee, niet bijzonder).

Het eten is goed en natuurlijk eten we teveel. Onze ober Freddy wil na de 1e gang dat we de bon voor de rosé tekenen. Doen we niet. Wie weet willen we er nog een. Haha. Het is een wat grotere lodge. Prachtig maar wat massaler. Moeten we ff aan wennen. Er zitten wat groepen. Hebben we het nooit zo op. Behalve dat een jarige uit een groep, prachtig toegezongen wordt door het personeel, valt het met de herrie mee. Met een dik buikje gaan we naar onze kamer. 2 tweepersoonsbedden. Wat een luxe.

We hebben heerlijk geslapen, onder de klamboe. Wat een heerlijke nacht. We kunnen uitslapen vandaag want de wekker gaat pas om half 7 (!). Na het ontbijt stappen we met nog 4 Zuid-Afrikanen in een minibusje op naar de Vic Falls. Binnen 20 minuten zijn we bij de grens. Formuliertje invullen, stempel in paspoort en hup we zijn Botswana uit. Even verderop weer formuliertje invullen contant geld klaar hebben en in de rij staan voor het visum voor Zimbabwe. Er is een groep Duitser-Zwitsers - Fransen voor ons die zeiken over niet terugkrijgen van wisselgeld. Dit vertraagt de boel enorm. En dan heb je nog grote negers die met corruption money en stapel paspoorten voordringen. Al met al duurt dit 3 kwartier. Maar we zijn Zimbabwe in. Hier stappen we in een Zimbabwaans minibusje. Uurtje rijden naar de Vic Falls. Wij worden bij de heliport afgezet, ja ja, wij gaan de Vic Falls vanuit de lucht bekijken. Na een half uur wachten mogen instappen met nog 2 Australiërs. Ik mag voorin (jippie) en Mick zit achterin bij het raampje. Pracht plekken. Wat is dit gaaf eg om deze enorme watervallen van bovenaf te zien. 1,7 km zijn ze lang. Vluchtje van 12 minuten maar we hebben er 2 x omheen gevlogen. Supergaaf.
Met een high five stappen we de helikopter uit. We moeten verplicht een filmpje en foto’s van ons tijdens de vlucht zien. Kopen we natuurlijk niet. Veel te duur. Een van de mannen brengt ons naar de watervallen.

We kopen een entreebewijs en gaan naar binnen. We wandelen langs het grootste deel van de watervallen. Na uitzicht 1 moeten toch echt de regenjacks aan. Soms is het een miezerregen en soms gewoon plensbuien van het neer donderende water. Wat een kracht, wat een geluid. Wat een massa water. Het is werkelijk prachtig. Op sommige plekken kan ik ff snel fotograferen want ik moet zorgen dat mijn fotocamera niet zeiknat wordt. Als we het hele stuk gelopen hebben, lopen we als 2 verzopen katten terug. Bij uitzichtpunt 2 blijven we lang staan. Mick is daar zo van onder de indruk. Het is ook werkelijk prachtig, zeker met een en soms 2 regenbogen.
We drinken wat op het terras. Omdat ik me vergist heb in de vertrektijd terug, hebben we nog een uur. We lopen naar de grens Zimbabwe-Zambia en krijgen een briefje met stempel en mogen er even uit en later weer in om over de brug te lopen. Halverwege lopen we dus Zambia in. Grappig. We zien daar ook een vrouw bungee jumpen. Nou, zij liever dan wij. We wandelen terug en rijden in anderhalf uur terug naar onze lodge. Nu ging Zimbabwe uit en Botswana in als een speer. Geen wachtenden.

In onze lodge nemen we een roseetje om te proosten op deze fantastische dag. We gaan rond half 7 aan tafel. De dame van de indeling heeft ons een mooi tafeltje voor twee aan de rand bij het zwembad gegeven. Erg lief van haar. We doen ons weer te goed aan het hoe-word-ik-zo-dik-mogelijk buffet. Oh oh, wat is het weer allemaal lekker. De tandoori beef is erg goed. Maar de kaasjes ook. En de rosé smaakt goed. En de roast beef is heerlijk en de kip zeer mals. Als 2 tonnetjes rollen we naar de 1e verdieping en vallen snel in slaap.

5.15 (holiekemolie) de wekker gaat. Is dit vakantie? Om 6 uur vertrekken we per safariwagen voor een game drive van 3 uur door het Chobe NP. Binnen 7 minuten zijn we bij de ingang. We rijden weer over de bumpy zandwegen met gratis Africa massage. De chauffeur/gids vraagt wat we willen zien. Leeuw, cheetah en luipaard geven wij door. Op jacht dus. De gids ziet sporen van leeuwen maar de leeuw(en) zelf zien we niet. Op plekken waar leeuwen, luipaarden en cheeta’s vaak komen, laten ze zich vandaag niet zien. Na anderhalf uur geven we het op, drinken een bakje thee en koffie op een picknickplek en gaan op jacht naar het andere wild. We zien prachtige vogeltjes, bavianen (van die vervelende apen), antilopen (hertjes volgens Mick), antilopen, antilopen, een buffel en in de verre verte een paar giraffen. We zien nog wel een groep antilopen waar de mannetjes elkaar achterna zitten. Het is bronstijd en is vechten geblazen. Grappig om te zien. Het was een magere oogst dus dit keer. Maar Chobe is een prachtig park. Dus we hebben vooral genoten van de natuur. Ja, we kunnen niet altijd geluk hebben.

We zijn om 9 uur terug in ons hotel en gaan op ons gemakkie aan de rand van het zwembad ontbijten. Om half 11 stappen we in ons privé bootje. We maken een tochtje weer over de Chobe rivier en zien weer olifanten, hippo’s, krokodillen en vogeltjes en eenden (die alleen hier leven) van dichtbij. We zien olifanten in het water eten maar ook spelen met elkaar. Zo leuk om te zien, zeker omdat we zo dichtbij kunnen komen. Na anderhalf uur varen langs al het wild, sjeest onze schipper terug met ons bootje.

In de lodge trekken wij de badpakken aan en nestelen wij ons op 2 bedden. Vanmiddag gaan we in de relaxstand. We delen een sandwich en nemen een colaatje. Ik ga daarna een tukkie doen. Mick leest, Mick zwemt. Ik werk daarna mijn dagboek bij, uploadt de foto’s op mijn iPad en zet wat foto’s op Waarbenjij.nu. Rond 5 uur gaan we ons opfrissen en op het terras met uitzicht op de Chobe rivier genieten van een glas rosé en de ondergaande zon. We zitten hier als 2 genietkontjes!! We gaan aan de overkant bij de zusterlodge, Chobe Bush Lodge à la carte eten. We nemen een 3-gangen menu. En de steak is niet te versmaden. Wat is het vlees hier lekker. Komt van graskoeien, zonder bijvoeding. En dat proef je.

We vertrekken uit Chobe Safari Lodge. We slapen echt uit tot half 8. Ontbijten, nemen bammetjes mee voor onderweg, betalen de rekening en onze vriendelijke parkeerwachter wijst ons, terwijl dat helemaal niet nodig is, hoe we de parkeerplaats afdraaien. We gooien de tank ff verderop weer vol. We rijden over de asfaltweg door het Chobe NP. Bij de grens zijn we zo Botswana uit, stempeltje en klaar. Brug over en dan Namibie weer in. Zo’n 20 man voor ons. Iedereen moet op de foto en van elke vinger een afdruk. Dat kost tijd. Wij hoeven dat niet want we zijn seniors!! En dat ben je hier vanaf je 60ste. Nou rekenen kan die man niet maar wij zijn sneller klaar. Dan moeten we nog de roadpermit regelen want de onze is verlopen. Is dit nodig omdat we een Zuid-Afrikaanse auto rijden. Geen idee. Kost € 21,=, geen wereldbedrag maar toch. We reclameren dit wel het inleveren van de auto. Dit alles heeft 5 kwartier geduurd en we willen verder.

De rit door het eerste deel van de Caprivi Strip, dat nu Zambezi heet. Prachtige natuur, veel mooier dan in Botswana. Stukken ondergelopen land. Weidse uitzichten, De weg is ook veel beter, maar enkele potholes. Er lopen veel mensen in zondagse kleren langs de weg. Mannen in pak en vrouwen in mooie jurken. Het is zondag dus ze zijn vast naar de kerk geweest of aan er naar toe. We zien heel veel kleine communities met hutjes gemaakt van lemen muren en rieten daken. Omheining erom heen, waarschijnlijk tegen het wild. We worden gewaarschuwd dat we 80 km lang overstekende olifanten kun en zien. Je begrijp het al, die zien we niet. Wel overstekende koeien en geiten. Mensen lopen hier wat af. Echt kilometers naar de kerk, naar de winkel, naar school. Omdat het zondag is zien we op de rustplaatsen langs de weg veel mensen picknicken.

Even voor 2 uur komen we aan op Camp Kwando. De entree en de receptie ziet er al onwijs gaaf uit. We krijgen een heerlijk koel sapje. Ik loop met 2 dames naar onze safaritent en Mick rijdt de auto ernaar toe. Er kwamen meerdere vrouwen om te helpen. Ja, fooitje....
De safaritent op palen ziet er van buiten al gaaf uit met uitzicht op Kwando rivier en binnen..... Lees het volgende verslag maar.....

P.S. Ik heb onder reisverslag Foto’s een aantal foto’s gedownload. Geen piccolages meer (had vorig jaar klachten hierover ontvangen dat dit amper zichtbaar was). Ik zal af en toe dit reisverslag aanvullen met foto’s. Als ik dat doe, dan meld ik dat in een reisverslag.