Sorrento en Amalfikust

Dag 16 - 18 mei - Sant’Agata sui Due Golfi - mist en een heel vaag zonnetje - 15-18 graden - 6.853 stappen - 4,61 km

We hebben heerlijk geslapen. Deur van ons terras open. We worden maar moeilijk wakker. Toch gaat Mick er als eerste uit en ik daarna. We kunnen tot 10.00 uur ontbijten. Voor half 10 zitten we aan ons ontbijtje. Uitgebreid net zoals gisteren, alleen hebben we nu meer tijd.

Het is mistig. We kunnen de 2 baaien en Capri niet zien. Ik schat dat we 200 meter zicht hebben.

We gaan in de huiskamer, zo noemen we dat maar, van onze villa zitten. Mick leest, ik doe de administratie. Dagboek bijwerken, foto’s uploaden, Polarsteps bijwerken. Het is binnen ook fris. Sokjes maar aan. We worden allebei een beetje narrig. Mick wat meer dan ik. We zijn klaar met het gebrek aan zon en de lage temperaturen. We worden er naar elkaar natuurlijk niet gezelliger op. Boodschappen maar doen. In de plaatselijke supermarkt kopen we heerlijk vers gesneden locale salumi, brood, wijn (om de ellende weg te drinken!) en M en M’s.

We lunchen op ons terras. Niet omdat het zo aangenaam is maar daar hebben we tafel en stoelen.
Hierna gaan we toch binnen op bed liggen lezen. Jezus, wat een armoe. Ik zak weg en doe een tukkie. Ik heb m’n ogen nog niet open of Mick kondigt aan dat we ergens naar toe gaan. Ze wil lucht zien en effe lopen. Ok! Ok! We gaan naar Massa Lubrense. Dorp verderop. Nou daar is niets te beleven. Maar we zien wel de lucht en dat boven zee de zon schijnt. Daar wel. Onze villa is gewoon omgeven door een wolk. We drinken wat op een terras met jas aan!! En we rijden een andere route terug. Onze uitspatting van vandaag. Eerst lezen we op bed en dan zo rond 6 uur verdwijnt de mist of de wolken. We hebben weer zicht en een schraal zonnetje. Dus kunnen we lekker op ons terras zitten. Wijntje erbij want die 5 zit allang in de klok. Wordt het toch nog wat. We zijn blij met onze e-readers. Zo hebben we een bibliotheekje bij ons.
Als we naar de weersverwachting voor zondag kijken, worden we er niet vrolijker van. Tot 3 uur regen. We zijn vannacht de enige gasten in de villa. De overige gasten hebben geannuleerd vanwege het weer. Laten we het er maar op houden dat we goed tot rust komen!?
Het klinkt alsof we het niet naar ons zin hebben. Nou dat hebben we zeer zeker. We hebben een heerlijke vakantie. We zien veel. We doen veel. We lachen veel. We praten veel. We lezen veel. Het weer zit alleen een beetje tegen en soms moet je daar gewoon over mopperen.

Tegen half 8 rijden we naar ons dorp, Sant’Agata sui Due Golfi. We parkeren ons auto en wandelen door het dorp. Het is er gezellig. Het is zaterdag. De kerk is net uit. We gaan bij Di Mimi eten. Leuke tent, lekkere obers (ik bedoel dat ze er goed uitzien) en goed eten. Mick neemt ravioli en ik gegrilde inktvis. Rond 9 uur zijn we weer op onze kamer. We gaan het eurovisie songfestival kijken. Want als we de berichten moeten geloven gaat Nederland winnen. We kijken op een Spaanse zender.... Huh? Nadat Duncan heeft gezongen, switchen we over op de Ziggo app op m’n iPad. Gewoon Nederlands commentaar. Met een schuin oog en oor kijken en luisteren we naar de optredens. En ondertussen lezen we in bed ons boek. Heerlijk zo. We blijven wakker totdat de resultaten bekend worden gemaakt. Lekker spannend tot op het laatst. En dan.... ja hoor, we hebben gewonnen. Alhoewel we eigenlijk niks met dat songfestival gedoe hebben, geven we elkaar nu toch maar een high five. Het is half 2 of zo. Kinderbedtijd.

Dag 17 - 19 mei - Sorrento - regen, mist en zon - 20 graden - 9.526 stappen - 6,41 km

Ja, we zijn natuurlijk niet uit ons bed te branden. Te weinig slaap en het regent. Rafaela verzorgt het ontbijt. Ze heeft haar staf vrijaf gegeven. We zouden rond half 10 ontbijten. Kwart over 9 komen we eruit. Kleren aan, kam door ons haar en ontbijten. Heerlijk ontbijtje. De regen is gestopt. Wij gaan terug naar onze kamer. Ik duik m’n bed nog ff in en Mick duikt er gezellig bij. Beetje soezen en boekje lezen. Ik lees deel 4 van de Zeven Zussen reeks uit. We zetten ook een bakkie koffie en thee. Rond 1 uur gaan we eens een keer douchen en zo. We gaan naar Sorrento. Op die kamer is het niks en dat was ook al ons plan. Boeken blijven ons trekken maar hup erop uit. Rond 3 uur zijn we in Sorrento, dat ligt 12 km bij ons vandaan. Was even zoeken maar uiteindelijk vinden we een parkeergarage. We wandelen via een tuin met citroenbomen het oude centrum in. Leuk met pleintjes en smalle straatjes. Ondanks dat het zondag is, zijn de winkels open. Het merendeel van de winkels is op de toerist gericht. Het wemelt hier van de Amerikanen.

Op een pleintje gaan we op een terras wat drinken. Daar vlakbij is een klooster. Mooie binnentuin. Er is een fototentoonstelling. Op de bovenste verdieping met prachtig uitzicht over de haven. Er is een expositie met zwart-wit foto’s van het Italiaanse leven in de jaren ‘90. En van Sophia Loren. Prachtige foto’s van verweerde koppen en Italiaanse taferelen. En de foto’s van Sophia zijn prachtig. Het is ook een erg mooie en sensuele vrouw. Op het terras kunnen we foto’s maken van een halve oude Fiat 500. En schommelen. Ook lopen we langs en onder pikante was door. Kleding, slipjes en bh’s. Apart.

We wandelen lekker verder en gaan rond half 7 al eten. We hebben niet geluncht dus best trek. Voor Mick gevulde pasta en voor mij Saltimbocca alla Romana. Jammie.

We pikken de auto op en rijden naar huis. Als we een straat niet in ogen, moeten we omrijden en dat lijdt die klote navigatie ons naar een straatje van 1,50 m breed. Gek word ik hiervan. Dan rechtsaf en ook dat eindigt in 1,50 m breed. Gvd. Enige optie is achteruit. Mick rijdt en ik begeleid haar. Pffff. Gelukt. Hup naar de normale weg.

Voor achten zijn we weer thuis. Mist is nu weg. Mick zit buiten te genieten van de zonsondergang en ik zit op bed, dagboek bijwerken.

Morgen gaan we het eerste deel van de Amalfi kust rijden. Weersverwachting is bewolkt en af en toe regen. En dat voor maandag en dinsdag. Jammer, maar het is niet anders.

Dag 18 - 20 mei - Positano - zon, af en toe bewolking en een kleine onweersbui - 21 graden - 12.698 stappen - 8,55 km

Ik weet niet wat die Italiaanse lucht met me doet maar ik kan ‘s morgens amper wakker worden. Heb het gevoel alsof ik uit een coma wakker word. Ja, dat is gelul natuurlijk want ik weet gelukkig niet wat dat is. Ik kom in ieder geval uit een hele diepe en vaste slaap.

Douchen, aankleden en laatste dingen in de koffers. En ontbijten. Heerlijk weer lekker uitgebreid met o.a. yoghurt met vers fruit en muesli en walnoten. We moeten de toeristenbelasting nog betalen, koffers in de achterbak en off we go. Onze navigatie probeert ons weer een ondefinieerbare weg in te laten slaan. Nee, daar trappen wij niet in. We nemen de crostiere amalfitana. Een prachtige route. De route noordwaarts rijden is inderdaad het best want dan heb je de zee grootste deel van de route aan jouw zijde. We stoppen her en der om de prachtige uitzichten te fotograferen. De zon komt door en het wordt aangenaam warm. Wat een mazzel. Eigenlijk vinden we dat we dit wel een keer verdiend hebben. We komen bij Positano, een van de mooie plaatsen aan de Amalfi kust. Parkeren. Nergens een officiële parkeerplaats. Voor Positano zien we veel auto’s langs de kant geparkeerd staan. In Positano zelf mogen alleen de bewoners parkeren. En voor we het weten zijn we Positano uit. Dan zien we tussen een rij geparkeerde auto’s een plek. Als we de borden goed interpreteren, mag je hier niet parkeren. We doen het toch. Het is zo’n 20 minuten lopen over hellend vlak, omhoog en naar beneden. Onderweg hebben we prachtig uitzicht op de gekleurde huizen die tegen de helling van Positano gebouwd zijn. Zonnetje schijnt erop. Gaaf gezicht. We wandelen door het dorp, door de smalle straatjes, bergafwaarts. Onderweg drinken we wat op een terras met half schaduw van de bomen en bladeren boven het terras. We vervolgen onze weg. Mick past oranje instappers. De verkoper raadt direct dat we uit Olanda komen. Eigenlijk wil Mick dezelfde als die ze toen in Vicenza heeft gekocht. Weet je nog, Hetty? Ze moet 38,5. Helaas, uitverkocht. We dalen verder af en komen bij het strandje. Vandaar kunnen we zo omhoog de fraaie huizen van Positano fotograferen. En ook al is de zee wild, Mick moet er met haar pootjes in. Deze zee heb ik nog niet gehad. Blijft een aparte afwijking. Ik fotografeer het gehannes om geen natte broekspijpen te krijgen. Die krijgt ze uiteindelijk toch. Haha.

We wandelen over de miniboulevard en besluiten hier een visje te gaan eten. Even wachten en ja hoor er is plek en wel aan de boulevard kant met uitzicht op zee. Mick neemt een gegrilde dorade, die aan tafel voor haar gefileerd wordt en ik weer gegrilde inktvis. Glas wijn erbij voor mij. Ons hoor je niet.

Hierna besluiten we om naar de auto te lopen, of beter gezegd te klimmen. Mmmm. Best pittig. Maar op ons gemakkie lopen we omhoog. Ook nu onderweg weer stoppen voor wat fotomomenten. Soms stoppen omdat er bussen passeren en we zelf tegen de rand geplakt moeten staan. Bij de aanleg van deze wegen is nooit bedacht dat er mensen moeten parkeren, lopen en bussen elkaar moeten passeren. Althans niet in deze getale. Het is gezellig druk in Positano en wij kunnen hier enigszins normaal rijden maar vanaf juni t/m september moet het hier vreselijk zijn qua drukte. We stappen in de auto en rijden naar ons hotel. Een paar km voor Amalfi hebben we een B&B gereserveerd, Al Pesco d’Oro. Hier kunnen we gratis en normaal parkeren en onze kamer heeft uitzicht op zee en schuin op Amalfi. Echt Italiaans ingericht. Duurste overnachting van de hele reis maar dat komt door de plek, Amalfikust.

De bagage is voor ons naar boven gebracht. We hebben de hele dag al donkere wolken vanaf Sorrento tegen de berg aan zien hangen maar als we goed en wel op onze kamer zijn, schieten ze erover heen en barst de onweersbui los. Wij liggen op bed, terrasdeur open. Wie maakt ons wat? Bui duurt een klein uurtje en het klaart weer op. Zonnetje schijnt weer :)

Om half 8 gaan we naar het restaurant onder onze B&B. We hebben niet zo’n grote trek. Al uitgebreid geluncht. We nemen een pizza en die delen we. Glaasje wijn erbij. Het is eigenlijk best een sjieke tent. Tafellinnen en zo. Pizza smaakt. Best. Daarna weer naar boven en in bed lekker boekie lezen en dan pitten.

Dag 19 - 21 mei - Amalfi, Minori, Maiori en Salento - wolken en zon - 21 graden - 17.450 stappen - 11,7 km

Mick is als eerste uit de veren. Ik lig nog een beetje voor dood. Heerlijk geslapen. Douche is lekker hard. Zo heb ik ‘m graag. Ontbijt is prima verzorgd. Mick zelfs een gebakken ei. We rekenen af, spullen in de auto en het tweede deel van de Amalfi kust rijden. In 15 minuten zijn we in Amalfi. Wat betreft parkeren hebben ze het hier prima geregeld. Net uit het centrum is een giga parkeergarage in de berg. Er staat een parkeerbeheerder en die zegt tegen elke bestuurder dat alleen de auto met bestuurder de garage in mag. De rest moet eruit. Geen idee waarom, maar dat doen we dan maar. De Italiaan achter toetert en gebaart zo van wat doe je nou. Ik gebaar dat ie even rustig moet doen. Waardeert ie niet. Goh. En dan moet zijn medepassagier er ook uit. Ik kan het niet nalaten om even na na na na na te doen. Waardeert ie ook niet. Dacht ik al. Wat een opgewonden standje.

Nog nagrinnekend wacht ik op Mick en we lopen door de voetgangerstunnel naar het centrum. We hadden T-shirt en teenslippers aan. Oef, dat is nog fris. Vestje aan en voorlopig koude voeten. Het centrum van Amalfi is mooi maar mist de romantiek van Positano. Winkelstraat is breed en gezellig maar toch ook met de meeste winkels gericht op de toerist. We fotograferen eerst de mooie duomo met de grote trap en lopen dan door de winkelstraat naar boven. Op een terrasje bij de duomo drinken we koffie en cola. Aardig aan de prijs maar we hebben heerlijk mensen zitten kijken. Haha.

We besluiten om de auto op te halen en naar Ravello te rijden. Ravello is een kunstenaarsdorp en ligt iets landinwaarts oftewel gewoon de berg op. De weg is zo smal dat via stoplichten geregeld wordt wie naar boven en wie naar beneden mag. Geen parkeerplek te vinden, alles is vol. We kunnen een eind verderop parkeren en dan 1,5 km of zo omhoog lopen. En dan ook € 5,- per uur betalen. Weet je wat, we laten Ravello links liggen en gaan naar Minori.

Maar als vanuit Ravello beneden komen, staat daar een soort verkeersbrigadier. Die zegt stop. Ok, wij wachten. De auto’s links ook stop, ff wachten. En van rechts komt amper wat. De brigadier is naar rechts gelopen, die zien we niet meer. We hadden al tig keer gewoon naar links gekund maar wij zijn netjes. Dan komen we 3 grote bussen van rechts en die moeten langs ons en de hele rits die inmiddels achter ons in de rij staat. Ja, dat gaat niet want de gemiddelde Italiaan rijdt midden op de weg en staat ook stil midden op de weg. Die moeten ook allemaal wat naar rechts zodat de bussen er langs kunnen. De 3e bus gaat gewoon midden op deze T-splitsing staan wachten. Chaos. Wij vinden het allemaal zeer vermakelijk. Dan gebaart de verkeersbrigadier dat we naar rechts moeten. Ja, dank je de koekoek. We staan al 5 minuten, zo niet meer, met het knipperlicht links aan. Ok dan om de grote bus heen dan maar. Komt er een scooter met een rotgang om de wachtende auto’s aan. Gelukkig zijn we allebei alert. Jezus, wat een klojo. Nou ja, wij zijn weer op weg.


Minori is een plaatsje verderop en minder bekend. Daar zijn we in no time. Parkeren voor € 1,- per uur. Leuk plaatsje. We lunchen, panini caprese met proscuitto, met uitzicht op zee. Daarna gaan we op een stenen bank op de pier zitten, lekker in het zonnetje. Ik ga even liggen met mijn hoofd op Mick’s dij en doe ff een tukkie in de volle zon. Heeeeerlijk!!

We gaan naar het volgende minder bezochte plaatsje, Manori. Grote en lange boulevard met veel hotels en strandtenten. Daardoor iets minder gezellig. Maar in een leuke strandtent, althans op het terras daarvan, drinken we wat. Het is 4 uur. We gaan op naar Salento. Daar slapen we in een B&B in het oude centrum. De weg, ook nog Amalfi kust, is prachtig. En hier om de haverklap plekjes om te stoppen en te fotograferen. Zonnetje in de rug, dus mooie plaatjes. B&B ligt in voetgangersgebied. Mick stopt de auto. Ik ga met kleine koffer naar de B&B. Kamer bekeken en uitleg gekregen. Alles wat rose is, is voor ons. Tafel met rose placemats. Rose plank met spullen in kast en koelkast. Sleutel met rose hanger. Geweldig. Ik moet mee naar zijn winkeltje voor kopie paspoort en zo. En betalen. En Mick maar wachten.

Als ik weer bij Mick ben, besluiten we dat Mick gaat parkeren en ik met de grote koffer en kleine reistas naar de kamer. Na een tijdje appt Mick dat ze nog steeds geen parking tegen een redelijke prijs heeft gevonden. Uiteindelijk is het haar gelukt. Tot 9 uur morgenochtend. 600 meter lopen en we zijn weer bij elkaar. Het is inmiddels 7 uur. Dit geintje heeft ruim anderhalf uur geduurd.

We gaan het oude centrum in, om de hoek dus. Even bij de duomo naar binnen en naar de crypte. Salerno is een leuke stad, leuk oud centrum. Mooie oude (vervallen) panden. En dan gaan we op zoek naar een leuk restaurantje. We vinden een visrestaurant. Salerno ligt aan zee maar volgens Hetty komt de vis uit Urk!!!! Wij eten een pasta met zeevruchten, garnalen en inktvis. Voor Mick dan zonder inktvis. Goed glas wijn erbij. De dames smullen. Mick eet met het brood de saus van haar bord. De ober moet erom lachen. We wandelen terug. Mick scoort nog ergens aan de bar een espresso en ik drink op de kamer een bakkie thee.

Werk m’n dagboek bij en ga nog wat lezen. Morgen op naar Pompeï en daarna Napels.