Sorrentino
Door: Carla Spierings
Blijf op de hoogte en volg Carla
18 Mei 2019 | Italië, Massa Lubrense
Dag 13 - 15 mei - Vico Equente - bewolkt, zonnetje en regen - 13 graden - 9.900 stappen - 6,66 km
Mick was vandaag bijtijds op. Ik lag nog voor een soort dood. Maar uiteindelijk kwam ik er ook uit. Had zo gedroomd. Terwijl ik ging douchen, ging Mick ontbijtje en lunch halen bij de panetteria, belegde focaccia’s. Mick maakte een espresso en voor mij een kopje thee. Koffers in de auto en op naar het uitkijkpunt op Matera, Murgia Timone. De zon scheen. Jippie! Na een kwartier waren we op de plek vanwaar je een prachtig uitzicht op Matera hebt. Zonnetje in de rug dat mooi op de stad schijnt. Zo heeft deze fotograaf het graag. Ik schiet mooie plaatjes. We zien nu ook goed de grotwoningen. We struinen wat over de rotsen en bekijken de stad. Wat een fantastisch gezicht is dit. Matera heeft ons hart gestolen. We lazen dat menigeen verbaasd was dat Matera verkozen is tot culturele hoofdstad van Europa 2019. Wij zijn overtuigd dat dit een goede keuze is geweest.
De rit richting Middellandse Zee duurt zo’n 3 uur over de snelweg of 4 tot 5 uur over de Via Appia. Dat laatste klinkt aantrekkelijk maar we hebben geen zin om zo lang in de auto te zitten. Daarnaast is die weg niet de beste en met de voorspelde regen.... Snelweg dus. Nou dat was ook niet verkeerd. We rijden door de bergen en het is een en al groene oase. We genieten van de mooie natuur. Het verkeer blijft ons echter verbazen. Soms vragen we ons af of de Italianen wel een rijbewijs hebben. Of hebben ze die bij een bord pasta cadeau gekregen. Regelmatig worden er inhaal manoeuvres aan onze kant en aan de tegenligger kant uitgehaald op stukken waar je 70 of 80 mag, met een vaart van minimaal 120 km per uur. Kijk, dat ze zichzelf de vangrail inrijden, maakt ons niks uit maar dat ze anderen in een gevaarlijke positie brengen. We halen onze schouders op, letten goed op en hebben het er verder niet meer over. Haha. Met om het uur een regenbuitje rijden we in 3 uur naar onze bestemming.
Onderweg boeken we een kamer. Handig hoor dat booking.com. We zouden in Matera 3 nachten blijven maar met het oog op de regen hebben we dat naar 2 gewijzigd. En dat zonder annuleringskosten. Die werden ons kwijtgescholden. Heel aardig van ons gastheer. We zullen een goede beoordeling schrijven. We hebben een kamer bij een B&B in Vico Equente geboekt. Dat ligt aan het strand. Wel via een slingerweg van het dorp naar beneden maar het ligt aan het strand. Ware het niet dat het hier bewolkt is en dat er om 5 uur weer regen wordt verwacht. Onze gastvrouw staat ons al op te wachten. We regelen de formaliteiten; kopie paspoort, wifi code en hoe laat ontbijten. Kamer is ruim en strak ingericht.
Hierna gaan we de benen strekken. Nu is het droog. Er zijn verschillende strandtenten maar ze zijn allemaal bezig om zich klaar te maken voor de start van het seizoen (a.s. zaterdag), dus nog niet open. Gelukkig kunnen we er bij een een colaatje en een zakje chips scoren. Ja, we moeten wat. De 2 grote honden hier op het terras blijven rustig. Mick heeft het er niet op. Tegen half 4 zijn we weer op onze kamer. We maken van de nood een deugd en gaan lekker lezen.
Om 7 uur vinden we het tijd om naar het dorp te rijden. Bergopwaarts, zeer stijl, kronkelige weg, regen dus ja, de auto. Ben klaar met klimmen. Om de B&B te bereiken moesten we met koffers al een stukje klimmen. We parkeren in een parkeergarage. Lekker makkelijk. We lopen ff rond en vinden uiteindelijk een restaurant. Pizza, daar hebben we vanavond zin in. Kwart litertje wit en kwart litertje rood erbij. We besluiten om een dolce te nemen, tiramisu. Mick heeft daar enorme zin in. We delen er een. Is genoeg voor ons tweetjes. De pizza vult al genoeg. Espresso en thee erbij. Heerlijk hoor.
We rijden de kronkelweg weer terug. Het komt nu met bakken naar beneden. Gelukkig lag de pizzeria tegenover de parkeergarage dus worden we niet zo nat. Om 9 uur zijn we weer op de kamer. We hadden de airco op verwarmen gezet. Iets te. Jezus, wat heet. Ramen open en luchten. Het koelde gelukkig snel af. Boekje lezen en slapen. Weersverwachting voor morgen en overmorgen is goed. Daarna weer een paar dagen met regenbuien. Ik hoorde de ober ook tegen een stel zeggen dat dit in geen 100 jaar is voorgekomen. Nou, boffen wij dat we deze bijzondere gebeurtenis mogen meemaken....
Dag 14 - 16 mei - Sant’Agata sui Due Golfi - half bewolkt - 17 graden - 4.328 stappen - 2,91 km
We ontbijten met de 4 andere gasten, gezamenlijk aan de ontbijttafel in de keuken. 2 Belgen uit Antwerpen en 2 Amerikanen uit North Carolina. Heerlijk ontbijtje en we kletsen gezellig met z’n zessen. We sjouwen onze bagage het bergje af, klein stuk maar gelukkig. We rijden de kronkelige weg omhoog en zijn altijd weer blij als op dit soort wegen geen tegenliggers zijn. Laatste 10 meter racet er nog een Italiaan als een gek de hoek om maar we verblikken of verblozen niet. Haha. We zien dat Vico Equente best een leuke plaats is. Door de regen gisteren vanonder die paraplu niet veel van gezien. Via de app van booking.com klikken we op de routebeschrijving via Maps. Gaat altijd goed. Nou vandaag dus niet. We rijden langs de prachtige Baai van Napels en de navigatie zegt links omhoog. Nou dat doen we dan. Jezus, wat een weg. De weg wordt steeds smaller en smaller en kronkeliger. Soms hebben we maar centimeters aan beide kanten. Vinden we niet fijn. Dan komen we bij een klein pleintje en we stoppen. Ik stap de auto uit en kijk naar de steile weg omhoog die we moeten nemen. Dat kan echt niet. Er komt een Italiaan o z’n brommert en ik vraag in het Engels of dit te doen is met onze Clio. In rap Italiaans maakt hij ons met o.a. zo’n kill gebaar duidelijk: Niet doen. Ok, omdraaien dus. Nou dat lukt natuurlijk ook maar net, maar uiteindelijk kunnen we dezelfde kutweg weer terug en komen we bij de normale strada statale. Avontuur zeggen we dan altijd maar we zijn opgelucht dat we weer op een normale weg zitten. En deze slingert ons verder langs de prachtige kust van de Baai van Napels. Wij moeten aan de andere kant zijn maar kunnen nu de normale strada statale door de bergen nemen. Om kwart over 11 zijn wij bij onze Villa Caprile in Sant’Agata sui Due Golfi. Kamer is al klaar. Mooi!
Nadat we de spullen op de kamer hebben gezet gaan we in het dorp bij de supermarkt inkopen doen voor de lunch en het avondeten. Broodjes met wat lekkers en voor de avond salumi e formaggi. En flesje wit en flesje rood natuurlijk.
We verorberen de lunch op het terras van onze mooie kamer in Villa Caprile. De zon schijnt. We zitten precies tussen 2 baaien. Links hebben we uitzicht op de Baai van Salerno en rechts op de Baai van Napels. En recht voor ons zien we Capri liggen. En het gaat gebeuren. En het is mooi weer, de zon schijnt met af en toe een wolkje n de temperatuur is aangenaam. We trekken onze badpakken aan. Jippie! Na 2 weken Italië is het dan zover. Eindelijk kan ik mijn nieuwe badpak aan. Wat een genot. We gaan op heerlijke ligbedden bij het zwembad liggen. Als de zon schijnt is het heerlijk maar met een wolk ervoor is het net te fris. Dus vestje aan, vestje uit. We hebben een heerlijke relaxte middag hier. Geen plons in het zwembad daar is het te fris voor. Temperatuur lucht en temperatuur water.
Bij Rafaela, onze gastvrouw, regelen we een dagtrip naar Capri. Kwart over 8 pick-up time. Oef, da’s ff vroeg op maar ok, we gaan ervoor.
5 in de klok!! Tijd voor een glas wijn. Op naar ons terras. We ontkurken de flessen en klinken op deze fantastische plek. We genieten met een glaasje pino grigio en een glaasje primitivo van het goede leven. En even later van de salumi e formaggi met pane. We zien bootjes en een paar cruiseschepen door de Baai van Napels varen.
De zon schijnt nog volop om ons terras. Als we genieten van ons eten, zien we de zon ondergaan. Wow. Wat een plek. Ondergaande zon, prachtig uitzicht, glaasje wijn en bovenal mijn liefje aan mijn zij. Hier spreekt een gelukkig mens.
We brengen de avond lezend door. Heerlijk. Eindelijk tijd voor al die boeken die we al tijden willen lezen.
Voor morgen is het vooruitzicht goed. Zaterdag en zondag half bewolkt dus dat betekent ook af en toe zon. Kan beter maar hier zijn we al blij mee.
Dag 15 - 17 mei - Capri - zon - 20 graden - 11.864 stappen - 8 km
Om 7 uur gaat de wekker. Met moeite wrijven we de slaap uit onze ogen. Douche doet wonderen. We mogen al om kwart voor 8 ontbijten. Lekker rustig aan. Heerlijk ontbijt met van alles en allemaal vers. We lopen klein stukje naar de hoofdweg en daar worden we door een taxi opgepikt. Deze brengt ons naar Narano, klein plaatsje aan de Baai van Sorrento. Daar moeten we betalen. Kut, niet genoeg cash. We dachten dat dit op onze rekening van het hotel kwam. De mensen deden wat moeilijk. Komt er een hele vriendelijke, homosuele Italiaan naar ons toe. Hij zegt dat ie zal regelen dat we bij terugkomst mogen betalen. Dan kunnen we pinnen op Capri. Zo gezegd, zo gedaan. Wat een lieverd.
Het is een half uurtje varen naar Capri. We nemen de locale bus naar Anacapri. Kopen kaartjes en gaan in de rij staan. Het busje is klein en als we de rij zien, denken we dat dit nooit zal passen. Maar er is een dame de iedereen erin propt. Als wij aan de beurt zijn, kijkt ze betrekkelijk. Ok, 2 mensen prop ik er nog bij en dan is ie echt vol. We staan op het treeplankje en hebben zo nog enige ruimte. Via een enorme steile weg slingert dit busje zich naar boven. Prachtige uitzichten en ook de afgrond direct naast je. God zegene de greep. Maar stiekem vind ik dit heel leuk. Dat is reizen.... Lokaal vervoer ook al is het met toeristen. Na 20 minuten stappen we uit. We gaan eerst op zoek naar een terras voor koffie en zo. Hé, daar is een mooi terras in de zon. Een espresso en een cola zero graag. Als we afrekenen, krijgen we bijna een rolberoerte. € 9,-. €6 voor de kleine cola en €3 voor de espresso. Jezus, wat een afzetters. Wij zijn Puglia prijzen gewend. We lopen door Anacapri. Plaatsje met een paar bezienswaardigheden en vooral veel winkeltjes. Leuk om doorheen te lopen. We hebben trek en scoren een panini die we al lopend opeten. Rond 12 uur willen we naar Capri. Buskaartje hebben we al. Als we in de rij staan komt er Italiaan die zegt dat er een staking van de buschauffeurs is. Nou, hebben wij dat. We zien 2 busjes naar boven rijden maar we zien geen busjes langs onze bushalte komen. Nou kun je hier ook met een taxi natuurlijk. Maar ja, we zijn toch een beetje krentekakkers. En de taxi’s hier zijn een soort pooier cabrio’s. Een witte auto met 2 banken achter, open dak en paars, rose of lichtblauwe skai bekleding. En dan een macho chauffeur. We kunnen ook een taxi delen natuurlijk. Er staat een Frans stel voor ons en ook zij zijn het na een half uur wachten zat. Shall we share a taxi? Doen we. € 5,- per persoon i.p.v. € 2,-. Waar hebben we het eigenlijk over?En in 10 minuten zijn we in het plaatsje Capri. Nou hier is de toeristenbende compleet. Heel veel mensen, heel veel winkeltjes. We genieten van het prachtige uitzicht op de haven en de rotsen. We wandelen door de winkelstraten en door smalle straatjes. Leuk. Maar wij zijn niet van de Gucci en Prada. Er zijn ook groepen van cruiseschepen. Stickertje op je tiet en achter het parapluutje aanlopen. We zoeken een terrasje om wat te drinken. 9 euro voor een glas wijn! Ben je besodemieterd. Met uitzicht op de baai s er op een van de bankjes plek voor 2. Mick haalt wat te drinken (blikjes) en wij genieten voor 2 euries. Er gebeurt hier van alles. Vooral allerlei mensen die het uitzicht willen fotograferen en allerlei mensen die zelf op de foto willen met het uitzicht erachter. En dat laatste is geweldig om te zien. Aziaten nemen snel een foto met verlegen glimlach en natuurlijk het V-teken. Oekraïners, zowel mannen als vrouwen, poseren uitgebreid. En de vrouwen tillen dan een been een beetje op. Allemaal. De Europeanen slaan armen om elkaar heen en hup foto. We vonden het een soort van hilarisch. We zitten heerlijk in het zonnetje, we zitten hier best. Hé, een gelateria achter ons. Een piccolo ijsje dan. We genieten.
Dan gaan we naar de bushalte om naar de boot te gaan. Er zijn 3 ingangen net daarboven een bord met de bestemming. Goed geregeld zou je denken. Dat is ook zo maar de gemiddelde toerist is niet zo snugger. Het merendeel loopt de verkeerde rij in en we gniffelen als dan blijkt dat ze de bus missen. Onze bus zou om 14.40 gaan maar het blijkt dat de staking pas om 15.00 uur is afgelopen. Er reden maar een paar bussen maar nu allemaal weer. Omdat we stonden te wachten hebben we ons hiermee vermaakt. Ook de Italiaanse man naast ons, vond het zeer vermakelijk. Op tijd zijn we in de haven. Ik vind uit waar onze boot komt en daar wachten we een kwartiertje in het zonnetje. Voordeel, we kunnen daardoor als een van de eersten aan boord en hebben een plekje op het bovendek aan de goede kant. We varen nu in ruim anderhalf uur rondom het eiland Capri. Prachtige ruige rotsen en grotten. De aardige, homosuele Italiaan van vanmorgen vermaakt ons. Hij vertelt het een en ander en zingt allerlei liedjes. Uiteindelijk laat hij ons met z’n allen Volare zingen. We hebben lol.
Als we aankomen in Narano betalen we de excursie en stappen in het juiste busje dat ons naar Villa Caprile brengt. Klokslag 6 uur zijn we thuis. We hebben een heerlijke dag gehad.
We drinken een glaasje wijn met wat chips erbij. We besluiten om bij Lo Stuzzichino te gaan eten. Aanrader van Rafaela. We reserveren een tafel om half 8. Heeft u gereserveerd? Ja, op naam van Carla. Oh ja, signora Carla. We worden naar ons tafeltje begeleid. En we horen harde muziek. Live. Een Italiaan met gitaar en versterker. Mick kijkt bedenkelijk. Niet dat ze niet van muziek houdt, maar met dit volume kunnen wij geen gesprek voeren. Dus van een romantisch diner voor 2 komt niks. Haha. De man speelt en zingt goed. Allemaal leuke nummers van Frank Sinatra, Beatles, Eagles en ook opera. En er wordt tussen de tafels door gedanst en later ook op de stoelen. De obers doen mee. Het is een spontaan feestje. Natuurlijk dans ik mee. Mick filmt. Zij is niet zo van het dansen. EWF, nou dan willen die beentjes wel van de vloer. Ik dans mee, ik zing mee en eet tussendoor. Doe zelfs de polonaise mee. Wat een leuke avond, en dat vind Mick ook hoor. Nog nagenietend rijden we naar huis. Naar bed. Nog even lezen en dan lekker tukken.
Video 1:
Video 2:
Mick was vandaag bijtijds op. Ik lag nog voor een soort dood. Maar uiteindelijk kwam ik er ook uit. Had zo gedroomd. Terwijl ik ging douchen, ging Mick ontbijtje en lunch halen bij de panetteria, belegde focaccia’s. Mick maakte een espresso en voor mij een kopje thee. Koffers in de auto en op naar het uitkijkpunt op Matera, Murgia Timone. De zon scheen. Jippie! Na een kwartier waren we op de plek vanwaar je een prachtig uitzicht op Matera hebt. Zonnetje in de rug dat mooi op de stad schijnt. Zo heeft deze fotograaf het graag. Ik schiet mooie plaatjes. We zien nu ook goed de grotwoningen. We struinen wat over de rotsen en bekijken de stad. Wat een fantastisch gezicht is dit. Matera heeft ons hart gestolen. We lazen dat menigeen verbaasd was dat Matera verkozen is tot culturele hoofdstad van Europa 2019. Wij zijn overtuigd dat dit een goede keuze is geweest.
De rit richting Middellandse Zee duurt zo’n 3 uur over de snelweg of 4 tot 5 uur over de Via Appia. Dat laatste klinkt aantrekkelijk maar we hebben geen zin om zo lang in de auto te zitten. Daarnaast is die weg niet de beste en met de voorspelde regen.... Snelweg dus. Nou dat was ook niet verkeerd. We rijden door de bergen en het is een en al groene oase. We genieten van de mooie natuur. Het verkeer blijft ons echter verbazen. Soms vragen we ons af of de Italianen wel een rijbewijs hebben. Of hebben ze die bij een bord pasta cadeau gekregen. Regelmatig worden er inhaal manoeuvres aan onze kant en aan de tegenligger kant uitgehaald op stukken waar je 70 of 80 mag, met een vaart van minimaal 120 km per uur. Kijk, dat ze zichzelf de vangrail inrijden, maakt ons niks uit maar dat ze anderen in een gevaarlijke positie brengen. We halen onze schouders op, letten goed op en hebben het er verder niet meer over. Haha. Met om het uur een regenbuitje rijden we in 3 uur naar onze bestemming.
Onderweg boeken we een kamer. Handig hoor dat booking.com. We zouden in Matera 3 nachten blijven maar met het oog op de regen hebben we dat naar 2 gewijzigd. En dat zonder annuleringskosten. Die werden ons kwijtgescholden. Heel aardig van ons gastheer. We zullen een goede beoordeling schrijven. We hebben een kamer bij een B&B in Vico Equente geboekt. Dat ligt aan het strand. Wel via een slingerweg van het dorp naar beneden maar het ligt aan het strand. Ware het niet dat het hier bewolkt is en dat er om 5 uur weer regen wordt verwacht. Onze gastvrouw staat ons al op te wachten. We regelen de formaliteiten; kopie paspoort, wifi code en hoe laat ontbijten. Kamer is ruim en strak ingericht.
Hierna gaan we de benen strekken. Nu is het droog. Er zijn verschillende strandtenten maar ze zijn allemaal bezig om zich klaar te maken voor de start van het seizoen (a.s. zaterdag), dus nog niet open. Gelukkig kunnen we er bij een een colaatje en een zakje chips scoren. Ja, we moeten wat. De 2 grote honden hier op het terras blijven rustig. Mick heeft het er niet op. Tegen half 4 zijn we weer op onze kamer. We maken van de nood een deugd en gaan lekker lezen.
Om 7 uur vinden we het tijd om naar het dorp te rijden. Bergopwaarts, zeer stijl, kronkelige weg, regen dus ja, de auto. Ben klaar met klimmen. Om de B&B te bereiken moesten we met koffers al een stukje klimmen. We parkeren in een parkeergarage. Lekker makkelijk. We lopen ff rond en vinden uiteindelijk een restaurant. Pizza, daar hebben we vanavond zin in. Kwart litertje wit en kwart litertje rood erbij. We besluiten om een dolce te nemen, tiramisu. Mick heeft daar enorme zin in. We delen er een. Is genoeg voor ons tweetjes. De pizza vult al genoeg. Espresso en thee erbij. Heerlijk hoor.
We rijden de kronkelweg weer terug. Het komt nu met bakken naar beneden. Gelukkig lag de pizzeria tegenover de parkeergarage dus worden we niet zo nat. Om 9 uur zijn we weer op de kamer. We hadden de airco op verwarmen gezet. Iets te. Jezus, wat heet. Ramen open en luchten. Het koelde gelukkig snel af. Boekje lezen en slapen. Weersverwachting voor morgen en overmorgen is goed. Daarna weer een paar dagen met regenbuien. Ik hoorde de ober ook tegen een stel zeggen dat dit in geen 100 jaar is voorgekomen. Nou, boffen wij dat we deze bijzondere gebeurtenis mogen meemaken....
Dag 14 - 16 mei - Sant’Agata sui Due Golfi - half bewolkt - 17 graden - 4.328 stappen - 2,91 km
We ontbijten met de 4 andere gasten, gezamenlijk aan de ontbijttafel in de keuken. 2 Belgen uit Antwerpen en 2 Amerikanen uit North Carolina. Heerlijk ontbijtje en we kletsen gezellig met z’n zessen. We sjouwen onze bagage het bergje af, klein stuk maar gelukkig. We rijden de kronkelige weg omhoog en zijn altijd weer blij als op dit soort wegen geen tegenliggers zijn. Laatste 10 meter racet er nog een Italiaan als een gek de hoek om maar we verblikken of verblozen niet. Haha. We zien dat Vico Equente best een leuke plaats is. Door de regen gisteren vanonder die paraplu niet veel van gezien. Via de app van booking.com klikken we op de routebeschrijving via Maps. Gaat altijd goed. Nou vandaag dus niet. We rijden langs de prachtige Baai van Napels en de navigatie zegt links omhoog. Nou dat doen we dan. Jezus, wat een weg. De weg wordt steeds smaller en smaller en kronkeliger. Soms hebben we maar centimeters aan beide kanten. Vinden we niet fijn. Dan komen we bij een klein pleintje en we stoppen. Ik stap de auto uit en kijk naar de steile weg omhoog die we moeten nemen. Dat kan echt niet. Er komt een Italiaan o z’n brommert en ik vraag in het Engels of dit te doen is met onze Clio. In rap Italiaans maakt hij ons met o.a. zo’n kill gebaar duidelijk: Niet doen. Ok, omdraaien dus. Nou dat lukt natuurlijk ook maar net, maar uiteindelijk kunnen we dezelfde kutweg weer terug en komen we bij de normale strada statale. Avontuur zeggen we dan altijd maar we zijn opgelucht dat we weer op een normale weg zitten. En deze slingert ons verder langs de prachtige kust van de Baai van Napels. Wij moeten aan de andere kant zijn maar kunnen nu de normale strada statale door de bergen nemen. Om kwart over 11 zijn wij bij onze Villa Caprile in Sant’Agata sui Due Golfi. Kamer is al klaar. Mooi!
Nadat we de spullen op de kamer hebben gezet gaan we in het dorp bij de supermarkt inkopen doen voor de lunch en het avondeten. Broodjes met wat lekkers en voor de avond salumi e formaggi. En flesje wit en flesje rood natuurlijk.
We verorberen de lunch op het terras van onze mooie kamer in Villa Caprile. De zon schijnt. We zitten precies tussen 2 baaien. Links hebben we uitzicht op de Baai van Salerno en rechts op de Baai van Napels. En recht voor ons zien we Capri liggen. En het gaat gebeuren. En het is mooi weer, de zon schijnt met af en toe een wolkje n de temperatuur is aangenaam. We trekken onze badpakken aan. Jippie! Na 2 weken Italië is het dan zover. Eindelijk kan ik mijn nieuwe badpak aan. Wat een genot. We gaan op heerlijke ligbedden bij het zwembad liggen. Als de zon schijnt is het heerlijk maar met een wolk ervoor is het net te fris. Dus vestje aan, vestje uit. We hebben een heerlijke relaxte middag hier. Geen plons in het zwembad daar is het te fris voor. Temperatuur lucht en temperatuur water.
Bij Rafaela, onze gastvrouw, regelen we een dagtrip naar Capri. Kwart over 8 pick-up time. Oef, da’s ff vroeg op maar ok, we gaan ervoor.
5 in de klok!! Tijd voor een glas wijn. Op naar ons terras. We ontkurken de flessen en klinken op deze fantastische plek. We genieten met een glaasje pino grigio en een glaasje primitivo van het goede leven. En even later van de salumi e formaggi met pane. We zien bootjes en een paar cruiseschepen door de Baai van Napels varen.
De zon schijnt nog volop om ons terras. Als we genieten van ons eten, zien we de zon ondergaan. Wow. Wat een plek. Ondergaande zon, prachtig uitzicht, glaasje wijn en bovenal mijn liefje aan mijn zij. Hier spreekt een gelukkig mens.
We brengen de avond lezend door. Heerlijk. Eindelijk tijd voor al die boeken die we al tijden willen lezen.
Voor morgen is het vooruitzicht goed. Zaterdag en zondag half bewolkt dus dat betekent ook af en toe zon. Kan beter maar hier zijn we al blij mee.
Dag 15 - 17 mei - Capri - zon - 20 graden - 11.864 stappen - 8 km
Om 7 uur gaat de wekker. Met moeite wrijven we de slaap uit onze ogen. Douche doet wonderen. We mogen al om kwart voor 8 ontbijten. Lekker rustig aan. Heerlijk ontbijt met van alles en allemaal vers. We lopen klein stukje naar de hoofdweg en daar worden we door een taxi opgepikt. Deze brengt ons naar Narano, klein plaatsje aan de Baai van Sorrento. Daar moeten we betalen. Kut, niet genoeg cash. We dachten dat dit op onze rekening van het hotel kwam. De mensen deden wat moeilijk. Komt er een hele vriendelijke, homosuele Italiaan naar ons toe. Hij zegt dat ie zal regelen dat we bij terugkomst mogen betalen. Dan kunnen we pinnen op Capri. Zo gezegd, zo gedaan. Wat een lieverd.
Het is een half uurtje varen naar Capri. We nemen de locale bus naar Anacapri. Kopen kaartjes en gaan in de rij staan. Het busje is klein en als we de rij zien, denken we dat dit nooit zal passen. Maar er is een dame de iedereen erin propt. Als wij aan de beurt zijn, kijkt ze betrekkelijk. Ok, 2 mensen prop ik er nog bij en dan is ie echt vol. We staan op het treeplankje en hebben zo nog enige ruimte. Via een enorme steile weg slingert dit busje zich naar boven. Prachtige uitzichten en ook de afgrond direct naast je. God zegene de greep. Maar stiekem vind ik dit heel leuk. Dat is reizen.... Lokaal vervoer ook al is het met toeristen. Na 20 minuten stappen we uit. We gaan eerst op zoek naar een terras voor koffie en zo. Hé, daar is een mooi terras in de zon. Een espresso en een cola zero graag. Als we afrekenen, krijgen we bijna een rolberoerte. € 9,-. €6 voor de kleine cola en €3 voor de espresso. Jezus, wat een afzetters. Wij zijn Puglia prijzen gewend. We lopen door Anacapri. Plaatsje met een paar bezienswaardigheden en vooral veel winkeltjes. Leuk om doorheen te lopen. We hebben trek en scoren een panini die we al lopend opeten. Rond 12 uur willen we naar Capri. Buskaartje hebben we al. Als we in de rij staan komt er Italiaan die zegt dat er een staking van de buschauffeurs is. Nou, hebben wij dat. We zien 2 busjes naar boven rijden maar we zien geen busjes langs onze bushalte komen. Nou kun je hier ook met een taxi natuurlijk. Maar ja, we zijn toch een beetje krentekakkers. En de taxi’s hier zijn een soort pooier cabrio’s. Een witte auto met 2 banken achter, open dak en paars, rose of lichtblauwe skai bekleding. En dan een macho chauffeur. We kunnen ook een taxi delen natuurlijk. Er staat een Frans stel voor ons en ook zij zijn het na een half uur wachten zat. Shall we share a taxi? Doen we. € 5,- per persoon i.p.v. € 2,-. Waar hebben we het eigenlijk over?En in 10 minuten zijn we in het plaatsje Capri. Nou hier is de toeristenbende compleet. Heel veel mensen, heel veel winkeltjes. We genieten van het prachtige uitzicht op de haven en de rotsen. We wandelen door de winkelstraten en door smalle straatjes. Leuk. Maar wij zijn niet van de Gucci en Prada. Er zijn ook groepen van cruiseschepen. Stickertje op je tiet en achter het parapluutje aanlopen. We zoeken een terrasje om wat te drinken. 9 euro voor een glas wijn! Ben je besodemieterd. Met uitzicht op de baai s er op een van de bankjes plek voor 2. Mick haalt wat te drinken (blikjes) en wij genieten voor 2 euries. Er gebeurt hier van alles. Vooral allerlei mensen die het uitzicht willen fotograferen en allerlei mensen die zelf op de foto willen met het uitzicht erachter. En dat laatste is geweldig om te zien. Aziaten nemen snel een foto met verlegen glimlach en natuurlijk het V-teken. Oekraïners, zowel mannen als vrouwen, poseren uitgebreid. En de vrouwen tillen dan een been een beetje op. Allemaal. De Europeanen slaan armen om elkaar heen en hup foto. We vonden het een soort van hilarisch. We zitten heerlijk in het zonnetje, we zitten hier best. Hé, een gelateria achter ons. Een piccolo ijsje dan. We genieten.
Dan gaan we naar de bushalte om naar de boot te gaan. Er zijn 3 ingangen net daarboven een bord met de bestemming. Goed geregeld zou je denken. Dat is ook zo maar de gemiddelde toerist is niet zo snugger. Het merendeel loopt de verkeerde rij in en we gniffelen als dan blijkt dat ze de bus missen. Onze bus zou om 14.40 gaan maar het blijkt dat de staking pas om 15.00 uur is afgelopen. Er reden maar een paar bussen maar nu allemaal weer. Omdat we stonden te wachten hebben we ons hiermee vermaakt. Ook de Italiaanse man naast ons, vond het zeer vermakelijk. Op tijd zijn we in de haven. Ik vind uit waar onze boot komt en daar wachten we een kwartiertje in het zonnetje. Voordeel, we kunnen daardoor als een van de eersten aan boord en hebben een plekje op het bovendek aan de goede kant. We varen nu in ruim anderhalf uur rondom het eiland Capri. Prachtige ruige rotsen en grotten. De aardige, homosuele Italiaan van vanmorgen vermaakt ons. Hij vertelt het een en ander en zingt allerlei liedjes. Uiteindelijk laat hij ons met z’n allen Volare zingen. We hebben lol.
Als we aankomen in Narano betalen we de excursie en stappen in het juiste busje dat ons naar Villa Caprile brengt. Klokslag 6 uur zijn we thuis. We hebben een heerlijke dag gehad.
We drinken een glaasje wijn met wat chips erbij. We besluiten om bij Lo Stuzzichino te gaan eten. Aanrader van Rafaela. We reserveren een tafel om half 8. Heeft u gereserveerd? Ja, op naam van Carla. Oh ja, signora Carla. We worden naar ons tafeltje begeleid. En we horen harde muziek. Live. Een Italiaan met gitaar en versterker. Mick kijkt bedenkelijk. Niet dat ze niet van muziek houdt, maar met dit volume kunnen wij geen gesprek voeren. Dus van een romantisch diner voor 2 komt niks. Haha. De man speelt en zingt goed. Allemaal leuke nummers van Frank Sinatra, Beatles, Eagles en ook opera. En er wordt tussen de tafels door gedanst en later ook op de stoelen. De obers doen mee. Het is een spontaan feestje. Natuurlijk dans ik mee. Mick filmt. Zij is niet zo van het dansen. EWF, nou dan willen die beentjes wel van de vloer. Ik dans mee, ik zing mee en eet tussendoor. Doe zelfs de polonaise mee. Wat een leuke avond, en dat vind Mick ook hoor. Nog nagenietend rijden we naar huis. Naar bed. Nog even lezen en dan lekker tukken.
Video 1:
Video 2:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
