Okavango Delta en Moremi Game Reserve

Na een paar heerlijke uurtjes relaxen op onze veranda, togen wij om 6 uur naar het restaurant. Daar stond Abraham, onze gids voor morgen, ons al op te wachten. We kregen uitleg over tijden, programma en wat mee te nemen. 7.00 ontbijten en 7.30 vertrek. We gaan de Mokoro tour doen. Dus met een soort uitgeholde boomstam de Okovango Delta bevaren. Gaaf! We kijken er naar uit.

We willen wat drinken en dan daarna eten. We krijgen een mooi tafeltje aan de Thamalakane rivier in de Okavango. De zon gaat onder en we schieten mooie plaatjes. En dan.... ja hoor, daar is de hippo. Voor Mick en mij de eerste hippo in het wild. Wauw!!!! De hele dag houdt ie zich rustig en bij zonsondergang komt ie uit een van de zijriviertjes en doet zich tegoed aan het groen in het water. We turen met de verrekijker. Oh wat gaaf.

Onze serveerster stelt voor om nu te gaan eten, buffet, voordat de groep Fransen, aan tafel gaat. Die zijn nu nog met de apero bezig. We bestellen een fles Sauvignon Blanc. Ja, een mens moet wat en nemen een lekkere salade vooraf. Daarna gebakken aardappeltjes en rijst, kip curry, gebakken biefreepjes en impala pie. Jammie, jammie, jammie. En alsof dat nog niet genoeg is Franse kaasjes toe. En vooruit met de geit, een stukje chocolade cake met slagroom. Oh my God, dat moet er allemaal weer af. Maar what the heck, het is vakantie. Dat zijn zorgen voor later.

Willen we net naar ons huisje, gaat alle staf a capella zingen en swingen. Oh zo mooi. Dat brengt de herinnering aan Sefapane lodge in Palaworba terug. Dat was toen ook zo mooi. Weet je nog El? Zo mooi, zo sereen. Alleen dit keer geen Boeing 747 dijen (haha).
We gaan naar ons chaletje. Spullen voor morgen klaar leggen. Ik zie een schichtige muis in de badkamer. We vonden dit maar niks. Ze haalt een security man erbij. Een muis, het is niks. Alhoewel de klamboe door het personeel uitgehangen is, vinden we het niet fijn als die muis in onze bedden komt. Als de security man in onze kamer is, is de muis verdwenen natuurlijk. Die kijkt wel uit. We mogen hem altijd roepen, zegt ie. Dat belooft wat straks met de grotere beesten:(
Ik ben met een kop thee, buiten op ons terras gaan zitten. Dagboek bijwerken en genieten van alle geluiden. Krekels, vogels, weet ik veel. Het nachtorkest is begonnen. Mick doet straks haar oren uit en ik.... ga genieten van deze bijzondere muziek.

Early rise om 6.30. Geen probleem op vakantie. Ik spring er direct uit en Mick volgt snel. Na een heerlijk ontbijt (hadden we de avond ervoor al besteld en scheelt dus tijd) stappen we bij Abraham in een game drive auto. Het is nog retekoud dus de dekentjes zijn geen overbodige luxe. Tot nu toe is het ‘s morgens behoorlijk fris en ‘s avonds ook wat aan de koele kant. In Botswana is dat niet zo gek want een groot deel ligt boven 1000 meter.
Een kwartier over de asfalt weg en dan 3 kwartier over een bumpy zandweg. Zo, we hebben een fris gezicht van de kou en zijn nu echt helemaal wakker.

Er zijn meer stellen en groepjes die het water op gaan. Lucas is onze bootsman. Hij zet de lunch en koelbox in de mokoro. Mick en ik kunnen ieder op een kuipje van een kuipstoel zitten. Dat is wel lekker hoor zo’n steuntje in de rug.

We varen heel langzaam door de Okavango. Langs veel waterlelies en rietkragen. En heel veel vogeltjes. We zien ook een visarend. We stappen ergens uit en zien een groep impala’s. Een soort dat alleen in de Okavango voorkomt. We peddelen verder, nou ja Lucas dan. We komen bij een grote vlakte. Dit deel staat nooit onder water. Overige delen komen vanaf eind juni onder water te staan, als het water uit Angola de Okavango bereikt.
We zetten de lunch en zo bij een bosje en gaan een wandeling maken. We zien grote termietenheuvels en in de verte olifanten, zebra’s, gnoe’s en zwijnen. Wat is een verrekijker dan handig. Mick onze eigen kijker en ik die van Von (dank Kees). Foto’s nemen is te ver met die afstand. Al lopend krijgen we onder meer uitleg dat je droge olifantenpoep op het vuur kan gooien. De rook die dat veroorzaakt, verjaagt de muggen. Verse olifantenpoep wordt door de bosjesmannen met water gekookt. Ze gooien dit over zich heen en ruiken net als olifanten. Zo zijn ze geen prooi als ze gaan jagen.
Na een uur zijn we terug bij ons bosje. Het lunchpakket bestaat uit 2 stukjes pizza, 2 kippenpootjes, 2 gehaktballetjes en een stuk chocolade cake. Peertje en wat chips en nootjes. We geven wat aan Lucas want dit kunnen we nooit op.
Even plassen achter het linker bosje en we gaan weer terug. We peddelen langzaam en net als vanochtend komen we amper iemand tegen. Het is hier zo sereen. Je hoort het gekabbel van het water en het gezang van de vogels. We genieten. En dan plotseling blokkeert een grote olifant onze waterweg. Hij eet waterlelies en drinkt water. En nu? We wachten even en Lucas besluit in zijn handen te klappen. Dit werkt want de olifant loopt rustig de Okavango in. Wij varen op zo’n 30 meter langs hem naar het beginpunt. Was best wel spannend. En het leverde natuurlijk mooie plaatjes op (haha).

Bij het beginpunt staat Abraham en die brengt ons met grotendeels bumpy ride weer naar de Thamakalane River Lodge. Ze noemen dit hier African massage. We informeren bij de receptie even over een rondvlucht over de Okavango. Best prijzig. Op terras gaat Mick surfen en kijken of het goedkoper kan. Ik importeer de foto’s op mijn iPad. Verwijder de slechte en bewerk de goede. Ondertussen genieten we van het uitzicht, de zon, onze huiseekhoorn die rondom ons terras rondhuppelt en alle dierengeluiden. En last but not least, ik werk mijn dagboek bij.
Oh ja, verrassing, van de 2 bedden hebben ze nu 1 bed gemaakt. Niet om gevraagd maar toch vinden we dat wel zo gezellig.

Zo even opfrissen en eten. A la carte is wat lastig. Na wikken en wegen doen we toch maar weer buffet. Overheerlijk met sateetjes van kip, kundu, impala etc. Flesje witte wijn erbij. De meisjes genieten. Koffie en thee doen we in ons huisje. Kleren klaar leggen, tas inpakken etc. Morgen gaat de wekker om 5.30!!

De dagtour Moremi Game Reserve. Om 6.00 stappen we in de safariwagen. Er zit al een Duits stel van zo’n 65 à 70 jaar in de safariwagen. De vrouw heeft zelfs een soort kapjes over haar oren tegen de kou. Dan ga je wel heel ver. We zijn ook goed ingepakt want het is 8 graden en dan in een open auto. Uiteraard is er een dekentje. Lichaam is warm maar we krijgen wel een kouwe kop. We rijden 1 uur over een asfaltweg en bijna 2 uur over een zandweg door een privé concessie. En ik kan je vertellen dat is bumpy. Weer African massage. Bij de south gate gaan we ontbijten. Het is inmiddels half 10. We hebben best trek. Onderweg hebben we al best wel wat wild gespot. Maar nu komt het echte werk. Abraham ziet sporen van leeuwen, hyena’s en neushoorns. Helaas komen we deze de hele dag niet tegen. Maar we zien o.a olifanten, giraffen, zebra’s, gnoe’s, buffels, verschillende volgels, gieren, nijlpaarden, antilopen, aardvarkens.
De hele route gaat over zandwegen, en soms ook gewoon buiten de gebaande paden. Abraham weet de weg. Heerlijk, hij rijdt en wij hoeven alleen maar te genieten. Ik maak heel veel foto’s.
De koppen van de hippo’s zijn nu redelijk te zien. We zien een paar keer groepen olifanten. Een groep druk aan het eten. Later een groep aan het drinken. En ook nog een groep olifanten aan het baden. Die groep die aan het eten was, was akelig dichtbij (metertje of 10). De tantes beschermden direct de kleintjes. Ja, daar weet ik alles van (haha). Bij de giraffen en zebra’s kwamen we ook zo dichtbij. Maar antilopen, buffels zijn ook gaaf om te zien.
We hebben bijna continue wilde dieren gezien. Een aantal keer moesten we door water heen, zo’n 75 cm diep. Dat kan gewoon met zo’n safariwagen.
Rond 2 uur gingen we ergens onder een boom ons lunchpakketje oppeuzelen. En achter een boom plassen. Ja, ook dat moet gebeuren. Het was ook zo heerlijk rustig in dit park. Niks met rijen auto’s voor een groep olifanten. Als we in totaal 10 auto’s tegen zijn gekomen is dat veel. Rond 4 uur reden we het park uit en dat betekende nog zo’n kleine 3 uur terug rijden. En weer goed aankleden en shawl voor mond. Op de zandweg was het nu wat drukker, ook met kampeerders en dat zorgde voor veel opstuivend zand.
Even voor 7 uur waren we thuis. Wat een fantastische dag hebben we gehad. Lang maar oh zo gaaf en oh zo relaxed. Uiteraard zo gaar als boter. We kletsten nog even wat met een Nederlands stel. En toen kwam onze ober Godfrey (oftewel God is free). Hij vroeg zich zich al af waar de meisjes bleven. God is free had een hele mooie tafel geregeld omdat het onze laatste avond is. Hij begeleidt ons naar de waterkant langs een pad met papieren zakken met kaarsjes naar het ponton. Zitten we daar nog in ons safarikloffie romantisch te wezen. We bestellen een fles wijn, stukje vlees en een salade. We genieten zo met z’n tweetjes van onze laatste avond hier.

We stappen onder een verkwikkende douche en gaan schoon ons mandje in. We besluiten om morgen eerst naar het vliegveld van Maun te rijden en kijken wat de rondvluchten daar kosten.

Na het ontbijt checken we om half 8 uit en rijden naar het vliegveld. Eerst ff de tank weer volgooien. Bij een van de scenic flight aanbieders, zijn 2 Zuid-Afrikaanse stellen bezig met boeken. Ze kunnen in een 7-seater. Als wij erbij gaan wordt de prijs per persoon lager. Ze vinden het prima. Om 9 uur vertrekken. Deal! Gaan we nu voor een kwart van de prijs, omgerekend € 64,- per persoon 45 minuten over de Okavango vliegen. We weten dat er minder water is maar voor die prijs vinden we het gewoon gaaf. Ook dit soort vluchtjes heeft vertraging. We vliegen een uurtje later. Ik mag voorin. Mazzelaar. Maar iedereen zit bij een raampje. Het is erg gaaf. We zien best wel delen met water, vermengd met begroeiing. Erg mooi. Wat is dit gaaf om zo van bovenaf te zien. En veel wild. Kuddes olifanten, giraffen, zebra’s, antilopen en veel koeien. Echt een fantastische ervaring waar we geen seconde spijt van hebben.

We drinken op een terras op het vliegveld een espresso en thee, scoren een lunch bij de locale supermarkt en gaan richting Gweta. Onze volgende stop.

Een wat saaie weg, met veel wild op de weg of overstekend. Later zien we ook gewoon een olifant en giraf in de berm. Ach, je went eraan (haha).
In Maun werd nog bosjes gesprokkeld hout verkocht langs de weg maar op deze 2-baansweg niks. Het is een kleine 3 uur rijden en een half uur lang is het een en al potholes. Mick moet capriolen uithalen om de gaten te ontwijken. Ik wijs de gaten aan en Mick maneuvreert erom heen. We zijn een goed team. Laatste stukje naar Planet Baobab is een grindweg. Rond half 4 komen we aan. We rijden naar onze lemen hut gebouwd zoals in het oude Bechauanaland. Hutje met 2 eenpersoons lemen bedden. Daarachter een halfopen badkamer. Wat primitief maar erg leuk.