Van Namibië naar Botswana

Zo na even relaxen, op naar een ATM. Daar Namibische dollars gescoord. Pinpas van Mick deed het niet. Huh. Op wereld zetten was niet helemaal goed gegaan. Maar dat later rechtgezet.
Wat inkopen gedaan, flessen water, koekjes en wat chips. Voor de lekkere trek.
Auto ergens een soort van bewaakt geparkeerd. Jonge man die tegen een fooitje op je auto let. Dat kennen we van Zuid-Afrika. Hij wilde geen geld maar een flesje cola. Dat dus maar voor ‘m gekocht.

Het liep tegen vijven en we hadden geen zin om Windhoek te verkennen dus op naar Joe’s Beerhouse. Stond in onze reisgids en Karin van GoNamibië had ons dit ook zeer aanbevolen.
Wat een leuke tent. Locale bevolking en toeristen bij elkaar. Gezellig. Oude meuk, allerlei bordjes met grappige teksten en reclame, grote gezellige bar, lege flessen Jaegermeister, grote tafels (je schuift bij elkaar aan), rosé van wijnhuis Nederburg (ben ik samen met Elly geweest in 2000) en een heerlijk stuk vlees, kudu. Van 6 tot 7 werd er op diverse drums gespeeld. Erg leuk. Heerlijke avond. We waren vroeg gaan eten dus ook vroeg thuis, ff een goede nacht maken zodat we fit aan onze roadtrip kunnen beginnen.

Een goede nacht hebben we gemaakt, ik wat beter dan Mick. We hoesten allebei nogal. Bij mij wordt dit dankzij andere pillen minder maar Mick loopt nog met een soort van verwaarloosd koutje en blijft nog hoesten en dus steeds wakker. Zal in deze warmte wel overgaan.

Ontbijtje was prima. Yoghurt met granola, lekker maar haalde het niet helemaal bij Daf’s eigengemaakte granola. Vruchtjes uit blik (!) erbij. Geroosterd bammetje met oude kaas en een rooibos theetje en koffie. Wij waren tevreden. Appeltje mee voor onderweg.

Tassen in de auto en op naar een bank om weer geld op te nemen en om te wisselen in Botwaanse pula’s. Bank 1: “Sorry, uitverkocht.” Bank 2: “Sorry, uitverkocht.” Kijk dat gaat lekker. Bank 2 verwees ons naar een exchange bij Zoo Park. Exchange kantoor 1 had nog voor omgerekend 50 euries aan pula’s. Kom maar op, dan hebben we in ieder geval wat. Om de hoek bij exchange kantoor 2 konden we voor ongeveer 150 euries aan pula’s wisselen. Voorlopig genoeg dus. Op richting Botswana. 3 uur rijden. We luisteren onderweg naar de live muziek van Dire Straits Alchemy op Spotify. We zien het eerste wild. Koe (!), hert, struisvogel, geit en een arend. Nog niet echt spannend wild maar het begin is er. Na 2 uur stoppen wij in Gobabis. Ik zie daar een gebouwtje, Die groentemandjie met koffieshop. Allebei een tosti en een blaubessie-granaat smoothie gescoord. Jammie. Alles is hier in het Afrikaans. Zo leuk.

We vervolgen onze weg en rond 2 uur zijn we bij Zelda Game & Guest Farm. Ergens in de middle of nowhere. We krijgen een eenvoudig maar leuk huisje met terras. We spreken af om om 16.00 uur een bushwalk met bosjesmannen te doen. Spannend.... Om half 6 kunnen we kijken hoe de luipaarden op de boerderij gevoerd worden. En om 19.00 is het diner, onze voedertijd zullen we maar zeggen:)
We zetten de spullen in ons onderkomen, trekken badpakken aan en nestelen ons voor een uurtje op een naar je lichaam gevormd plastic ligbed. Het water is temperatuur “mijn hart staat stil” Dus het blijft bij tenen erin steken. We internetten wat en ik werk m’n dagboek bij. En we genieten van de mooie tuin om ons heen.

Om 16.00 melden we ons bij de receptie. De bosjesmannen-wandeling! Er staat een blanke jonge gast en er komen bosjeskinderen, bosjesmannen en bosjesvrouwen aangelopen. De mannen dragen alleen een lederen lendelapje die hun geslachtsdeel en bilnaad bedekt. Sexy! Spannend!! Mannen met atletische lichamen en ronde billen. Niet verkeerd en kijken mag toch:) De vrouwen dragen een lederen rok, lederen omslagdoek en lederen bh. De bh geeft niet genoeg steun, gezien de staat waarin de borsten verkeren. Haha. We stellen ons aan elkaar voor en ik high five met de kids. Dat vinden ze toch altijd zo leuk. Vervolgens wandelen we richting ...... de bosjes. We pakken de handen van de kinderen en zo lopen we gezellig door het buitengebied. We krijgen uitleg over sporen, hoe dieren vergiftigd worden (ja, zij moeten ook eten) en hoe je van bepaalde wortels een alcoholisch drankje brouwt. De blanke gast vertaalt alles in het Engels. En sommige bosjesmannen spreken Afrikaans, en dat verstaan wij redelijk. Vinden ze ook wel weer een soort van grappig. We dollen met de kids, we helpen ze besjes uit de boom plukken (zij mogen die eten, wij niet). De kids doen kunstjes. Wij leren ook schieten met pijl en boog. De hoofd bosjesman doet het voor. De eerste keer ben ik zeer onhandig maar de 2e keer schiet ik dat pijltje aardig weg. Mick schiet het verst en krijgt een high five van oma. Wat een leuk uurtje. Terug op Zelda’s kopen we een paar kettinkjes, gemaakt door de bosjesvrouwen.

We zitten even op ons terrasje te internetten, foto’s te uploaden etc. Vanwege een kampeergroep dat even voor zessen aankomt, worden de luipaarden een half uur later gevoederd. Is toch een beetje een soort grote dierentuin achter een hek, maar we zijn er nu wel heel dichtbij (anderhalve meter). We besluiten om in de bar wat te gaan drinken. Fles rosé (Nederburg weer, heel vervelend) dan kunnen we daarmee door met het eten. Even contact zoeken per e-mail met onze volgende lodge om game drives en boottochtjes te regelen.
Om 7 uur gaan we aan tafel. Niet binnen, ben je gek, we eten lekker buiten, al is het met vestje aan. Eten wat de pot schaft. Lekker stuk vlees en kip met frietjes. Ja, dit is een meatlovers gebied.

Op de kamer drinken we een bakkie koffie en thee, pakken onze spullen weer in en gaan met de kippen op stok. Morgen aardig ritje voor de boeg, dus vroeg uit de veren, ontbijte en pleite.

Prima nacht, wat hard bed (niet fijn voor mijn schouder) en Mick krijgt een heftige hoestaanval. Half 7 gaat de wekker. Ik spring eruit. Mick volgt na enige aansporing. Douchen, aankleden en om 7 uur ontbijten. Prima ontbijtje in een soort 60-er jaren huiskamer:) Even over half 8 rijden we weg. Vandaag 540 km voor de boeg en daar zullen we een kleine 6 uur over doen. We zitten 15 km van Buitenpos, de grens Namibië en Botswana. Ervoor even tanken. Formuliertje invullen en stempel in paspoort dat we Namibië uit zijn. Volgende stop, grens Botswana. Weer formuliertje invullen, en voor de auto. Loket 1: stempel in paspoort. Loket 2: stempel op autopapiertje. Loket 3: permit voor auto kopen. We stappen weer in en rijden weg en moeten autopapiertje met stempel inleveren. Zal allemaal wel. Wij kunnen nu op pad. Mick rijdt en ik zet in Spotify de gedownloade lijst Seventies met 1520 nummers op. Ja, we kunnen even voort. Lekker meezingen en herinneringen ophalen bij diverse nummers. We kunnen met deze lijst een tijdje voort.

Het eerste deel zijn er veel overstekende koeien en veel koeien die het gras langs de weg oppeuzelen. We zien ook veel ezels. En 2 struisvogels.

In Ghanzi stoppen we. 300 km gereden vandaag. Ik moet ongelofelijk sassen. We gaan de Spar in om broodjes en beleg voor de lunch te kopen. Ik vraag aan een bewaker of ik hier naar de wc mag. Natuurlijk. Hij loopt met ons mee en wij mogen van de wc van het personeel gebruik maken. Oh, wat lucht dat op. We smeren de broodjes en rijden verder. Ik neem het stuur over. Ff wennen, mijn eerste ritje deze reis. Maar al snel heb ik de linkse smaak te pakken en we scheuren over het asfalt. 120 km per uur. Links en rechts zijn veel bomen, bosjes en gele zoden. Regentijd is net voorbij....
Verderop hebben we een half uur lang een pothole stuk. Opletten dus want ik moet diverse kleine en grote en diepe gaten ontwijken. Tandje terug qua snelheid maar doen. 30 km voor onze lodge begin ik in te kakken. Bij een bushalte (in the middle of nowhere) neemt Mick het stokje over. Laatste stuk rijden we door Maun en moeten we veel schakelen. En aangezien mijn linker arm en schouder nog steeds vast zitten en zeer pijnlijk zijn, haak ik voor dit deel even af.
Ritje door Maun gaat retetraag, 30 km per uur. De taxi’s voor ons zijn niet vooruit te branden. Even voorbij Maun is onze lodge, Thamakalane.

Inchecken, lekker koel drankje, en 2 jongens die ons met reistassen en al naar ons chalet begeleiden. En wat voor een chalet. Een met een hoge wauw-factor. Eigen huisje met hoog puntdak van riet. Zeer stijlvol ingericht. Grote badkamer. Welcome in bloemetjes en pitjes op je bed. Eigen terras en..... uitzicht over de Okavango Delta. De grootste binnenlandse delta ter wereld. Onze mail was ontvangen en de 2 volle dagtours zijn geregeld. We richten onze kamer in, strekken de benen en verkennen het terrein. Wat een gave plek.
Zwembad is klein en ook weer van mijn-hart-staat-stil temperatuur. Ik pas, Mick gaat misschien later er even in. Stoer wijf. We drinken een colaatje met uitzicht op het water. We gaan naar ons terrasje. Ik werk m’n dagboek bij en we genieten ondertussen van de vele vogelgeluiden. Af en toe even een momentje van rust en dan weer het gezang van de vogels. Af en toe ritselt er een eekhoorntje in de bomen. Mick tuurt met haar nieuwe verrekijker of de hippo’s of krokodillen er al zijn. Zo’n 20 meter voor ons hangt namelijk een bord: ‘Be aware of the hippo’s and crocodiles’. Avontuur..... We shall see.

Om 1800 krijgen we uitleg over ons tripje morgen en daarna gaan we eten, uiteraard met uitzicht op de Okavango. Vroeg naar ons mandje want we gaan vroeg op pad.