Etosha National Park

In Emanya@Etosha krijgen we eerst een rondleiding. Wat een mooie lodge. Groot zwembad. Gratis voetspa en -massage. ‘s Middags gratis koffie en thee met wat lekkers. Mooi restaurant. Bar in en buiten het zwembad. En dat alles helemaal in onze stijl. En een waterhole waar veel dieren komen.
De reistassen worden naar de kamer, soort huisje in 4 op een rij, gebracht. Ook natuurlijk strak ingericht. We settelen en gaan bij het zwembad liggen. We lezen wat en ik doe een dutje. Als het te heet wordt, het is rond de 30 graden, verschuiven we de ligbedden naar de schaduw.
Mick gaat zwemmen en deze heldin waagt het ook. Water is van mijn-hart-staat-stil temperatuur maar vanwege de hitte zet ik door.
We relaxen lekker de hele middag. We nemen een kopje koffie en kopje thee met wat lekkers en om 5 uur bestellen we een fles rosé. Daar liggen de dames decadent met een wijnkoeler gevuld met rosé en ijs aan de rand van het zwembad.

We zijn rond half 6 boven gaan zitten en er komen 4 elanden naast elkaar water drinken. Met hun schaduw in het water.... een plaatje. Er komen ook kudu’s, buffels en gemsbokken. In de middag had ik ook al struisvogels gezien. Een impala komt zo dichtbij, tot op wel 5 meter. Wauw.

Rond 7 uur gaan we aan tafel. Prachtig gedekt en weer een 5-gangen maak-me-dik menu. Ik skip weer een gang. Gelukkig zijn de porties nu kleiner, lichter en van fantastische smaak. We genieten van het lekkere eten en de rosé.

Maar dan krijgen we het bericht dat Joost, neefje van 38 van Mick, is overleden. We hadden gisteren al vernomen dat het einde nabij was. We wisten dat Joost niet meer kon genezen maar de klap komt toch ff binnen. Te jong, vrouw en 2 kleine kindjes achterlatend. Het hakt er even in hoor. We proosten op Joost. We moeten wat. In bed houden we elkaar nog maar eens stevig vast en geven elkaar knuffels, de meeste zijn nu voor Mick.

Gelukkig slapen we allebei goed. We ontbijten, nemen wat geroosterde boterhammen met kaas mee en om 9 uur gaan we naar Etosha, 30 km verderop. We gaan hier zelf rijden. Spannend!!!! Maar er zijn alleen maar gravelwegen dus dat is te doen. We melden ons bij de Von Lindequist gate. Gegevens over de chauffeur en de auto invullen. Dan naar het eerste restcamp, Mick tankt de auto vol en ik betaal de entree voor 3 volle dagen!!!

We rijden nog niet verder of een das komt uit de bosjes. En er staat een kudde antilopen (hertjes volgens Mick) zo mooi in het zonnetje. We rijden van waterhole naar waterhole. Bij de eerste waterhole staan heel veel zebra’s en 5 giraffen. Zo gaaf om ze te zien drinken. Het blijft een mooi gezicht. Mick wil weer verder rijden maar ik zie een giraf twijfelen. Let maar op, die gaat drinken. En ja hoor, even later schuift ie ‘n voorpoten uit elkaar en drinkt. Zo gracieus gaat dat. We genieten in stilte van dit mooie moment.

Hup naar de volgende waterhole. Godskolere wat een kudde zebra’s. Het lijkt wel of alle zebra’s zich hier verzameld hebben. Er is ook een verdwaalde giraf, kudu gezinnetje en heel veel hertjes.

We rijden weer verder. De doorgaande gravelweg is ok, maar sommige zijwegen naar de waterholes zijn een drama. Cursusje potholes ontwijken en omheen rijden. Mick stuurt ons er fantastisch omheen. Maar het is wel weer een African massage.

Bij weer een waterhole zien we 2 olifanten. Er is hier niemand anders en deze giga beesten zijn er alleen voor ons. Fantastisch.

We zien verder kudde gnoe’s, impala’s en gemsbokken. Ik zie ook een steenbok. Echt, het is hier een walhalla. Onderweg eten we de ‘gejatte’ bammetjes. Rond half 4 besluiten we terug te rijden. Nog best een stukkie, kleine 100 km. Ik neem het stuur over, kan Mick even ontspannen. We doen dit op een parkeerplaats met wc. Als Mick net in de auto zit, valt er een dikke tor met een hard schild van zo’n 2 cm uit haar haar. Tok horen we. Mick gilt. Beest wordt met papieren zakdoekje uit de auto verwijderd. Niks voor Mick dit. Rond half 5 zijn we op de lodge. Mick heeft de laatste 5 minuten zitten bidden, God, laten er geen geitenvoor de gate staan. Haar gebeden zijn verhoord. Hallelujah. We snakken naar een cola zero. We lezen onze mail en appjes en frissen ons op onze kamer op. We pakken alvast de reistassen in en leggen de spullen voor morgen klaar. Zo gepiept. We worden steeds makkelijker....

We gaan weer bovenin de uitkijk op de waterhole zitten. Mick bestelt weer een fles rosé. Met een koelemmer met rosé en 2 glazen met uitzicht op de waterhole zitten we weer decadent te wezen. De wilde beesten zijn even weg, net nu je ze nodig hebt. Even later komen er gemsbokken en zebra’s drinken. Maar nu is het te donker. Het is ook nooit goed. Maar we genieten nu gewoon van dit schouwspel.

Rond 7 uur gaan we aan tafel. We hebben een tafeltje aan het raam met uitzicht op de waterhole, waar het helaas rustig is vanavond. Eten is voortreffelijk, 5 gangen waarvan ik er weer 1 skip, rode bietensoep. Alle personeel komt vanavond zingen. Toch wel weer mooi. Ik neem wat op. Beeldkwaliteit zal ruk zijn, maar geluid wellicht aan te horen. Voor de herinnering.
Als we op de kamer komen, zijn er her en der waxinelichtjes aangestoken. Wat een romantiek. Heb ik nou thuis zelden.....
We doen een bakkie thee en koffie op de kamer en gaan bijtijds maffen. 5.50 gaat de wekker:(

Ochtendritueel en nog even lekker ontbijten. We rekenen af we off we go. Kwart over 7 staan we voor de gate. Nog niet open maar 5 minuutjes later gaat ie open. We rijden vandaag een deel (175 km over grint) van Etosha door om te gaan slapen in Okaukuejo Rest Camp. Eerst ff het voorraam schoonmaken. Met al die vliegjes en zo niet meer doorheen te kijken. We zien 2 aardwolven, geen vriendelijk uitziende beesten. Even later als we een afslag nemen naar een waterhole, staan er aan weerszijde van de weg een giraf. Ik schat in dat er een gaat oversteken. En ja hoor dat gebeurt. Gaaf zo vlak bij de auto. We rijden en stoppen o.a. bij de Etosha look-out. Uitzicht over de zoutpan. Hadden we meer van verwacht. We rijden verder en verorberen de weer gejatte bammetjes. In Restcamp Halali kopen we wat eten en gaan naar de waterhole daar. Die is voor het wild en voor de bezoekers prachtig gelegen. We genieten hier van een bronstige antilope, van vogels en gemsbokken. We nemen de omweg Rheno Drive, en wat denk je, geen een rhino te bekennen. We scoren 1 olifant.

Dan gaan we naar de laatste waterhole voor het restcamp. We zien 200 meter voor de waterhole 2 auto’s staan. Als we vragen wat ze zien, is het antwoord: “Een leeuw.” Yes!!!! We doen een high five. We zien de leeuwin in de schaduw van een boom liggen, zij staat even op en dan zien we dat er een leewin naast ligt. Jezus, wat gaaf. Zij ligt op zo’n 50 meter en ik schiet wat plaatjes maar dat is eigenlijk te ver weg. Met de verrekijkers kunnen we dit paar wel goed bekijken. We lzijn zo blij als 2 kleine kinderen, onze dag kan niet meer stuk.
Het uitzicht bij deze waterhole is fantastisch, nu zie je goed de zoutpannen en hoe de natuur zich daar omheen gevormd heeft. Prachtig.

We rijden verder en moeten stoppen omdat er een kudde van wel 300 zebra’s oversteekt. Prachtig gezicht. En altijd heb je klojo’s die lekker hard gaan rijden en de beesten opnaaien. Waarvoor ben je hier? We rijden laatste stukkie tot Okaukuejo waar we rond 3 uur inchecken. We hebben een waterhole chalet, de standaard. Van een afstandje uitzicht op de waterhole maar met bankjes ervoor waar iedereen op kan gaan zitten. Kamer is mooi maar het uitzicht valt een beetje tegen. Rond 4 uur ga ik in de schaduw op verhoogde banken zitten. Het is meer dan 30 graden en bijna alle bankjes staan nu nog in de zon. Niet te harden dus. We genieten van allerlei wild dat water komt drinken of zich zelf gaat afkoelen. Zebra’s, antilopen, gemsbokken, kudu’s, olifanten, vosjes En als de wilde beesten even weg zijn, komen direct de vogels water drinken. Af en toe zie je dat een olifant z’n slurf over z’n slagtand hangt. Vreemde gezicht en mijn theorie is dat ie dit doet om z’n slurf te drogen. Zou dit kloppen?
Mick is ff wezen tanken en komt erbij zitten. Ze voelt zich niet helemaal jofel nootje. Ze gaat even op bed liggen. Ik bewaak een plekkie voor d’r want ze wil komen als de zon onder is. Ik produceer een houten reet maar dat heb ik graag voor Micky over. Tegen 6 uur komt Mick ook. Ze was van de warmte bevangen maar nu weer het ventje! Het is vandaag ook erg heet, stuk over de 30 graden en de hele dag zon.
Het is een genot om het komen en gaan van wilde beesten bij de waterhole te zien. Zitten en kijken, gewoon zien wat er gebeurt. Prima tijdverdrijf.

Rond 7 uur gaan we eten. Buffet van de categorie simpel. Soep of sla met tomaat en zo vooraf. Drumsticks of rundvlees met rijst en gaargekookte worteltjes. Gelukkig hebben we een tafeltje buiten. Gasten scheppen borden vol, 3 tot 4 grote stukken vlees. Het lijkt wel een vreetschuur. Dit soort gelegenheden haten we. Gelukkig smaakt de kip en het vlees goed.

We gaan hierna terug naar de waterhole, deze is nu fraai verlicht. En intussen staan er een olifant en 3 zwarte neushoorns. Jezus, wat gaaf. We mogen bij een vriendelijke Duitser op het bankje. Hij vertelt dat er net een leeuw is geweest maar dat de olifanten die verjaagd hebben. Later komt er een groepje olifanten. Er loopt ook een vosje rond die op vogeltjes jaagt en een jakhals. Om dat allemaal zo gade te slaan, geweldig. Met m’n ministatief en lange sluitertijd lukt het me om een paar redelijk scherpe foto’s te maken. Ongeveer anderhalf uur genieten we van dit schouwspel en dan gaan we toch maar slapen.

Ik had de wekker om 5.00 uur gezet. Bedje ligt heerlijk maar we gaan er toch uit. In de kleren en we lopen de 20 meter naar de waterhole. Er staan 3 giraffen met gespreide benen te drinken. Gaaf gezicht. Er komt hierna niks meer, we gaan nog ff terug naar bed. 8 uur gaan we eruit, ontbijten en afrekenen.

Laatste dag gaan we de waterholes rondom Okaukuejo langs. De eerste 3 weinig succes. Er steekt wel een stokstaartje over die langs de kant even de omgeving bekijkt. Een verkenner schatten we in. Haha. Maar we zien onderweg o.a. heel veel zebra’s en giraffen, antilopes, kudu’s, struisvogels en hakuna matata’s.

We gaan nog even naar de Okaukuejo waterhole voor de sanitaire stop en om een laatste blik op de waterhole te werpen. Er staat een olifant, er staan gemsbokken in het water en er zijn zebra’s en hertjes (!).

Voordat we Etosha NP uitrijden, willen we nog even laatste waterhole voor de gate stoppen. We nemen per abuis de detour en zien 2 giraffen oversteken en 2 eekhoorntjes aan de kant. Ik kan ze van heel dichtbij fotograferen.

De laatste waterhole is een soort kers op de taart. Er staat een familie olifanten, zebra’s, kudu’s, giraffen en antilopen. Wat een plaatje alles zo bij elkaar. Als we ons focussen op de groep olifanten zien we dat er een baby olifant is. Zoals gebruikelijk wordt de baby door moeder en de tantes goed beschermd. Maar de groep beweegt continu en ja hoor, daar komt de kleine in beeld. Oh wat schattig. De achterkant van de oren zijn rose! We blijven een tijdje van dit schouwspel genieten en dan is het toch echt tijd om Etosha NP te verlaten. Wat hebben we hier een fantastische tijd gehad. Staat met stip bovenaan.

We rijden de gate uit en dollen wat met de dames van de controle. Net buiten de gate verkopen Himba’s souvenirs. Ik wil er graag een foto van dus koop voor teveel geld 2 zelfgemaakte armbandjes en mag een paar foto’s maken. Commercieel, ik weet het, maar heb het toch gedaan. Lekker puh.

Na 12 km zijn we bij onze volgende lodge, Etoshapar Safari Lodge. Allemaal stenen huisjes op een bergrug. Prachtig aangelegd. We checken in en rijden naar onze kamer. Het is 3 uur. Relaxtijd. We trekken onze badpakken aan en gaan naar een van de 3 zwembadden, die bij het restaurant zodat we ook wat kunnen bestellen. Het zwembad ligt prachtig en is klein maar mooi en iets te koud. Een soort infinity pool waardoor je op de rand kan hangen en zo van het geweldige uitzicht kan genieten. We gaan allebei het water in. Ja ja, ik ook!! We verblijven hier een nacht.

Mick wil nog even een sprong in het zwembad vlakbij ons huisje. Dan gaan we douchen, wat nets aantrekken en borrelen op het terras met uitzicht op de reeds ondergegane zon. Ik heb dorst en Mick doet het rustig aan, 2 cola light. Vanaf 19.00 is het buffet geopend maar alhoewel hier beschaafde gasten vertoeven, gaan er toch al mensen aan hun tafeltje zitten en opscheppen. Oh my God. Mick kijkt eens welke tafel wij toegewezen hebben. Nergens te vinden. Sorry Mam, vergeten. We krijgen een tafeltje in de hoek, ver van groepen. Wel zo prettig voor Mick’s oren.

Het eten is overheerlijk. Natuurlijk eet je altijd iets teveel maar we liggen uiteindelijk niet met een dikke buik in bed. Mick houdt het bij de cola en ik neem een glas witte wijn, ja ze kan het wel!

We hebben het 3 na laatste huisje van de 25 links, dus we wandelen langs de berg over het goed verlichte pad naar onze kamer.

Als ik het bed wil instappen zijn de lakens zoals bijna in elke kamer superstrak ingestopt. Je hebt een laken en daar bovenop een dekbed (in een hoes). Je moet bijna als een plank je bed in schuiven. Niet te doen. Als je dat al lukt dan liggen je voeten in de ballerina-stand. Niet vol te houden. Dus ook hier weer stevig sjorren aan die lakens zodat ze los liggen. Dan kunnen we normaal ons bed in stappen en in bed liggen. Morgen gaan we naar Twyfelfontein. 3,5 uur rijden dus we hoeven niet met dag en dauw weg. Heerlijk.