Makgadikgadi Pans

Nadat we ons lemen hutje van Planet Baobab, een soort Afrikaans Flinstone huis, gelegen onder een baobab boom, hebben ingericht, gaan we op een groot ligbed bij het zwembad zitten/hangen. Het water is zoals inmiddels bekend van temperatuur - mijn hart staat stil. Maar mijn bikkel waagt een sprong. Ff koud maar daarna lekker. We bekijken ondertussen wat we de komende 2 dagen kunnen doen. Omdat er weer een groep Fransen zit, is de keuze beperkt. Alle safariwagens zijn door hun geconfiskeerd. Maar met behulp van een dichtbij gelegen lodge, Gweta Lodge en de aardige Jake, kunnen we nu een halve dag excursie naar de zoutpannen reserveren. Via Planet Baobab regelen we excursie naar de stokstaartjes.

Voor 6 uur hebben we ons menu voor de avond doorgegeven. Half 7 worden 2 Ceasar salads met een bordje frites geserveerd. Niet weer zo uitgebreid, anders groeien we dicht. We drinken onze drankjes op in de bar. Ik neem nog een wijntje en mijn verstandige vrouw een koffie!! In ons onderkomen merken we dat er lekkage is in het badkamerhutje achter onze slaaphut. De wc lekt en de kraan kan niet goed dicht en de afvoer lekt. We gebruiken dan maar weinig water. Mick vindt wat kleine beestjes in haar bed. We verjagen die of vermoorden die. In ons eigen bedje omgeven door een muskietennet proberen we te slapen. Het is fris. We worden allebei een aantal keer wakker van de kou. De opvliegers zijn voor een keer zeer welkom!! Half 6 eruit, ontbijtpakketje ophalen en naar de receptie. Daar komt Shine, onze chauffeur/gids voor deze trip, aanrijden. Er gaan 4 Engelsen (3 volwassenen en 1 kind van 3) mee. We halen nog even dekens op bij de Gweta Lodge want het is retekoud, graadje of 8. De Engelsen dragen een short en T-shirt met dun vestje. Lekker voorbereid. En wat niet mag ontbreken, is een leren handtas, die heb je op zo’n tripje echt nodig. Not. Wij hebben weer laagjes aan en lekker jack. Shawl om je kop. Prima zo.
Ik vraag waar ze vandaan komen. Manchester. Vraagt Mick: “City of United?” “Liverpool”, antwoordt de man. Wij komen niet meer bij.

We rijden naar Makgadikgadi Pan NP. Een goed uur rijden over zandwegen, dus bumpy..... dus African massage. De eerste stop is bij een baobab boom van 1350 jaar oud. Zeer fraai. Gaaf om te zien hoe de wortels richting het water zijn gegroeid. Dan rijden we naar de meerkatten oftewel stokstaartjes kolonie. En ja hoor, daar zien we er een paar. Het is een gezin bestaande uit 10 stokstaartjes. Moeder staat op het heuveltje bij het ondergrondse nest op de uitkijk. Wat is dit voor gespuis? Na een minuut of 10 komen de kleintjes. Ze heeft in de gaten dat we niks kwaads in de zin hebben. Ik fotografeer me gek. Wat is dit ontzettend leuk om te zien. Mick is verbaasd dat ze zo klein zijn. Ik geloof dat ik wel 100 foto’s heb gemaakt. Al zeg ik het zelf, er zitten een paar fraaie bij. Kunnen we ook weer van ons lijstje afstrepen. Check!!

We rijden verder naar onze laatste stop van vandaag, de zoutpannen. Fraai om te zien. Maar minder wit dan we hadden verwacht. Het stuk vandaag was sowieso erg uitgestrekt. Veel vergezichten.
Terug naar de Gweta Lodge om de tour te betalen. We spreken met Jake een tour voor de volgende dag af. Game drive (safari) van zo’n 8 à 9 uur door Makgadikgadi Pan. Ander stuk dan vandaag. Makgadikgadi Pan NP bestaat uit verschillende pans. In het dichtbij gelegen Nxai Pan is momenteel minder wild te zien. Ja, en daar komen we tenslotte voor.

Terug in Planet Baobab, annuleren we de meerkatten excursie van de volgende dag, want die hebben we vandaag gezien. Geen probleem. We kaarten de problemen van de kamer aan. We krijgen een andere kamer. Spullen verkassen. Zo gebeurd. Wat we nu wel zien is dat de rol aan het voetende van ons bed geen goeling is maar een opgerold gewatteerd deken. Slimpies zijn we toch. Nou, de komende 2 nachten worden we niet meer wakker omdat het te fris is. Haha.
We nestelen ons op 2 bedden in een mooi prieeltje bij het zwembad. Dit wordt ons relaxhuisje van die middag. We bestellen een pot thee en pot koffie en lekkere sandwiches als lunch.

Alle foto’s staan inmiddels op de iPad. Score na 1 week.... 1300 foto’s. Maar ik moet nog selecteren..... We kijken samen wat we in 1 week gezien hebben. Zo veel, zo mooi. Het is hier echt fantastisch.

We luieren de hele middag, alhoewel, ik werk m’n dagboek bij en Mick gaat internetverbinding regelen. De stroom lag eruit en er moet gereset worden. We hebben al 2 dagen geen internet. Help, wat nu? Wel relaxed hoor zo. Maar ik hou graag verbinding met en over papa en mama. Geen bericht = goed bericht, maar dan moet je wel weten of je verbinding hebt. Zal goed komen.
Mick gaat even zwemmen, ik niet. Haha. We lezen wat, ik doe een dutje. En dan is het gedaan met de rust. Er komt een groep van de Nomad truck tour. 25 jongeren met flessen bier in de hand in het zwembad. Heb ik geen probleem mee hoor maar dit past gewoon niet in zo’n serene omgeving. Ach, we luieren en lezen gewoon verder.

We proberen verbinding met het internet te krijgen. Dat lukt even. Zeer ingewikkeld hier. Je moet steeds vooraf een half uur internet kopen. Het gaat op je kamernummer, en er kan er maar een per kamer gebruik van maken. Dat kan vast beter...... Heb gelukkig wel m’n dagboekverhaal kunnen posten!!!!

We gaan eerst wat drinken voordat we aan tafel gaan. De kleine T-bone en filet zijn supermals. We smullen. In de bar drinken we koffie en thee en gaan weer met de kippen op stok. Morgen early bird.

We zijn om 6 uur sharp bij de receptie. Onze gids, Shine, dezelfde schat van gister, is wat later, problemen met een van de banden. We hebben een privé safari. Wat een luxe (maar daar betalen we ook voor!!). We moeten nog even langs de Gweta Lodge want de kan met heet water is omgevallen en we kunnen niet zonder bakkie thee en koffie! Het is anderhalf uur rijden naar de ingang van de Makgadikgadi Pan. Shine rijdt 60km per uur. Het is al retekoud en als ie harder rijdt overleven we dit amper. We zijn weer goed ingepakt en met dik deken ons heen gedrapeerd en shawl om neus en oren, overleven we dit ritje. Ja, je moet er wat voor over hebben. Bij de ingang van de Makgadikgadi Pan gaan we ontbijten. We gaan het hek door en dan is alles mul zand. 4WD only. Wat een gehobbel en gemanoeuvreer. We zijn blij dat we dit niet zelf hoeven te doen. We hoeven nu alleen maar te kijken en te genieten. We zien een paar zebra’s en giraffen.
Na een half uurtje gaan we naar een waterhole. Daar staan wel 100 zebra’s. In eerste instantie schrikken ze van ons maar al gauw komen ze terug, omdat ze zien dat we goed volk zijn, haha.
Ik schiet prachtige plaatjes van zebra’s, hun mooie koppen, drinkend van het water, de weerspiegeling in van zebra’s in het water. Oh, wat is dit weer gaaf! We zijn bijna niet weg te krijgen, maar vervolgen toch onze weg. We gaan naar de rivier. Prachtig met al dat groen en geel erom heen. Onder een boom even een (plas)stop en dan gaan we naar de hippo pool. En we zien, weliswaar van afstand, een nijlpaard in de zon liggen slapen en met een baby hippo erbij. Wauw....
Op een gegeven moment worden ze wakker en komen ze in beweging. Ik fotografeer weer als een dolle. De foto’s zijn leuk maar niet 100% scherp. Daarvoor was de afstand te groot. Ja, ik ben kritisch. Kan niet anders als dochter van een fotograaf. Maar het genietgehalte was zeer hoog en dat is ook belangrijk. We rijden verder door het mulle zand langs de rivier. We zien gieren die net gebadderd hebben en met hun vleugels weid uitgespreid staan. Mooi! We zien een groepje pelikanen. We (nou ja Shine dan) wijzen een stel in een 4WD de weg. Op het summiere kaartje van het park is niet veel te onderscheiden. We rijden terug naar ‘onze’ boom. Het hulpje van Shine klapt 2 stoelen uit en de dames nemen plaats. We genieten van het uitzicht op de rivier. Ondertussen wordt de tafel gedekt (wit tafellaken!), en worden borden, bestek etc. klaargezet. Wat een luxe! Gebakken kip, kaassoufflé, quiche, aardappelsalade en groentesalade komt op tafel. Het buffet is geopend. Het smaakt ons goed. Wat een genieten.
Hierna gaan we rustig weer terug naar de uitgang. We zien een jong stel dat met en 4WD met daktent vastzit in het mulle zand. Een andere 4WD probeert ze met lier eruit te trekken. De jonge vrouw staat gewoon half in de bosjes te wachten. Shine raadt haar aan voorzichtig te zijn. Er loopt hier veel wild en ze moet uit de auto gaan vermijden op dit soort paden. Ze worden eruit getrokken, de lier breekt, en ze tuffen verder. En wij ook. We gaan weer naar de waterhole, waar naast zebra’s een groep olifanten aan het badderen is. Ook weer zo gaaf im te zien. De grootste is wat argwanend en komt met flapperende oren onze kant op. Shine start de auto. Ze schrikken en gaan ervan door. Het blijft wild. En dit blijft spannend. We gaan nu het park uit en een goed uur op de snelweg (althans wat daar voor door moet gaan). Rond half 6 zijn we weer thuis. We geven onze maaltijdkeuze voor die avond door, wandelen wat door de tuin, de andere hutjes zien en gaan naar de kamer. Zijn de tafel en de stoelen bezaaid met stro van het dak en er rent een eekhoorn rond mijn bed. Mick doet van buitenaf het raam open, en floep, weg is ie. We gaan naar de bar en vragen bij de receptie of ze ons hutje kunnen fatsoeneren terwijl wij eten.

Het eten (vlees) smaakt weer voortreffelijk. Onze leuke serveerster maakt het romantisch met 2 kaarsen in tinnen bekers met zand. En we krijgen als toetje allebei een stuk chocoladetaart. Omdat het een speciale avond is, onze laatste hier. Wat een lieverd. Als we het restaurant uitlopen, geef ik haar een goede fooi. Ik krijg er een big smile voor terug.
In de bar drinken we koffie en thee, en regelen met onze vriendin, ontbijtpakketjes voor de volgende dag. Sandwiches graag, geen muffins. En ze zorgt voor een bakkie koffie en thee om 6.15! Op de kamer pakken we onze reistassen in en gaan met de kippen op stok. Voor 9 uur ben ik naar dromenland vertrokken.

5.30 de wekker gaat, ik spring eruit. Snel douchen en aankleden. Per auto rijden we naar de receptie. Sleutel inleveren, ontbijtpakketjes ophalen en koffie en thee scoren. Sharp 6.30 rijden we weg. We rijden vandaag ongeveer 425 km. En het stuk tot Nata, de Trans Kalahari Highway (gewoon een weg, 2 banen) zit vol met potholes en dat vertraagt de boel. We gooien de tank in Nata vol. Bij elk benzinestation staan jongetjes je naar binnen te zwaaien. Soort naar binnen lokken bij restaurantjes maar dan anders. Ramen worden (tegen een fooi uiteraard) goed gewassen. We dollen wat met de mannen en vervolgen onze weg. En even later steekt er een groep jakhalzen de weg over. Weer eens wat anders dan ezels, koeien, olifanten etc.
Mick rijdt en bij Elephant Sands doen we een bakkie en sanitair ontspannen. Mooi opgezet deze lodge. Allemaal halftenten rondom een waterhole waar olifanten komen. We hoeven niks te betalen. Mick rijdt het stukkie over het zand en de stenen terug naar de snelweg. . Ik kamp nog met pijnlijke linkerarm/schouder. Maar ik neem de volgende 200 km voor mijn rekening. Met af en toe nog een pothole is dit laatste deel stukken beter. Voor Kasane neemt Mick het stuur over. En om 12 uur rijden we het terrein van de Chobe Safari Lodge. De security man alias parkeerwachter staat ons al toe te zwaaien en begeleidt ons naar een mooie parkeerspot. We checken in. Nat handdoekje, lekker glaasje drinken. Heerlijk welkom. Formaliteiten geregeld en ons programma besproken. We hebben hier een heel pakket, half pension, bootcruise, privé boottrip, game drive en dagtrip Victoria watervallen. We gaan op het terras aan de rivier zitten. Het is half 1, tijd voor lunch. En hoera, goed internet. Dus even berichtjes lezen, wat appen en genieten van dit mooie uitzicht en op onze kamer die nog niet klaar is.