Mandalay en Mingun

Voor de wekker wakker. Mick ligt nog te snurken dus ik ga onder de overheerlijke regendouche. Dit maal met een lekkere harde straal. Madam komt ook bij het land der levenden. We hebben alle tijd voor het ontbijt. Het hotel is van een familie en zij runnen dit ook. Moeder en dochter zijn allervriendelijkst en behulpzaam bij het ontbijt. Want wij als globetrotters doen het natuurlijk verkeerd bij het toastapparaat. Huh!! We rekenen af en plaatsen een goede recensie op Tripadvisor. Want het is een simpel hotel maar schoon, goed gelegen, vriendelijk en behulpzaam personeel etc. Wie weet levert het handel voor ze op!

Onze chauffeur is op tijd. We rijden naar het centrum en hij en z'n hulpje stappen uit. ??? Het hulpje brengt ons een flesje water en verfrissingsdoekje. Service! Ja, en dan zitten wij maar in de auto. What's going on? We stappen uit en het hoofd van de taxi zegt '5 minutes, another guy'. We lopen wat op straat en als er na 5 minuten niemand is verschenen vertrekken we met z'n tweetjes!

Na 10 minuten pikt onze chauffeur 2 vrouwen langs de kant van de weg op. Of we ff willen opschuiven dan kan er een achterin. Not dus. Wij gaan niet op dat middenstuk zitten. Gaan de vrouwen met z'n tweetjes voorin op de passagiersstoel. Best zo. Met hun dikke winterjas en geweldig gebreide mutsje zitten deze mutsen half op elkaar. Het is 2 uur rijden. Was het nou een klein stukje....

Om 11 uur rijden we Mandalay in. Het stuk weg van Pyin Oo Lwin naar Mandalay hadden we 3 dagen geleden ook al gereden in omgekeerde richting, maar blijft leuk. De taxichauffeur rijdt de goede straat (26th street) in en wil ons ergens willekeurig eruit zetten. Wij vragen waar is het hotel. Zegt ie: 'This is the city of Mandalay'. Ja zover waren wij ook al. Haha. Hij vraagt het aan een man op straat en het hotel ligt 10 meter verderop. We rijden onder een poort door en de drukte en herrie van de stad maakt plaats voor een oase van rust. Het hotel heet trouwens Mandalay City Hotel. We worden bij de receptie heel vriendelijk ontvangen met een glaasje watermeloensap. Mmmm. Koffers worden naar de kamer gebracht. In de lobby staat trouwens een groot bord met de gasten die deze dag aankomen, en daar prijkt mijn naam op. Grappig! Prima kamer met groot bed. Meisje vroeg al of het geen probleem was!!!!

We frissen ons op en willen per fiets richting Mandalay Hill. Daar zijn veel pagode's. Om de hoek bij Mr. Jerry huren we voor € 1,50 een redelijke fiets. Off we go. Het is inmiddels 1 uur. De temperatuur is gestegen van gemiddeld zo'n 20-25 graden naar 30-35 graden en wij gaan op het heetst van de dag fietsen. We lijken wel gek. Zijn we ook. Mick ziet bij het koninklijk paleis een Europees restaurant. Ze heeft trek in een sandwich. Nou dat werd een soort hamburger dus en voor mij een club sandwich. Ons dagelijkse colaatje erbij. We fietsen verder door de drukke stad. En we hebben bekijks. We komen eerst bij de Kuthodaw pagode. Een grote gouden pagode omringt met 729 witte torens. In elke witte toren staat een rechtopstaande steen waarin een regel van de boeddhistische canon is gebeiteld. Erg fraai complex. We gaan daarna naar de Kyauktawgyi pagode. Hierin staat een grote witte marmeren boeddha uit één stuk. Volgens ons reisboek zijn 10.000 mannen 1 week bezig geweest om deze boeddha over de rivier naar deze plek te krijgen.
Nu op zoek naar het Shwe Nandaw klooster oftewel Golden Palace. Dit is een zeer fraai oud teak houten klooster. Het hout is erg mooi bewerkt. We wandelen naar de overkant en bezoeken de
Atumashi Kyaung pagode. Niet erg bijzonder. Maar hier heb je ook het Mandalay pasje voor nodig.
Dat is een pasje voor € 7,50 en geeft je toegang tot alle bezienswaardigheden in Mandalay. Is een week geldig. Mick had er een van een vertrekkende gast in het hotel gekregen. Als laatste nemen we nog even de Sandamuni pagode mee. Een prachtige gouden pagode omringt met witte bolle torens. Ook weer zo fraai.
Het is inmiddels kwart voor vier. We besluiten om Mandalay hill te laten wat het is en terug te fietsen. Het is wat heiig en we vinden het mooi zo. We stoppen even bij de tourist information. De dame wordt wakker en staat op uit haar luie stoel. We krijgen van haar allebei een plattegrond van Mandalay en de andere belangrijke plaatsen in Myanmar. Handy!!! Even nog wat info over de boot naar Mingun. Als we de deur uit lopen, probeert ze nog allerlei tourtjes aan ons te verkopen. Ja, ze was nu toch wakker, wie weet verdien ik nog wat. Niet aan deze 2 zelfstandige dames. Wij doen het liever zelf. We fietsen terug naar Mr. Jerry. We roepen 'm van boven, hij woont boven de zaak. We regelen dat we fietsen ook voor morgen mogen houden. We betalen weer € 1,50 de man en fietsen naar ons hotel om de hoek. We parkeren ons fietsjes keurig naast de brommers.
Snel badpak aan want het zwembad lokt. Om half 5 zijn we bij het zwembad. Wat een heerlijkheid en luxe. Mick gaat erin, ik hou het bij pootje baden. Te koud. Ik vlei mij op een bedje.

Bij het zwembad zit een Duits meisje van jaar of 25 met 2 oudere mannen te bieren en te roken (wat is dat toch goor). Ze praat veel en hard. Ze heeft spreekbeurt!!!! Ze is Mrs. Wiseguy want ze vertelt van alles over Myanmar met een toon alsof de mannen debielen zijn. Ze weet alles beter. En de oude mannen luisteren gedwee. Ze lult met iedereen en heeft voor iedereen een advies. Eerst lagen Mick en ik niet naast elkaar, maar toen een van haar toehoorders wegging ben ik daar gaan liggen. Gezellig naast Mick.
Terwijl ik dit typ vertelt ze dat men spicy food eet bij het Inle meer omdat het daar koud is. Wat een theorie! In de meeste delen van Azië eten ze spicy food, ook in de gebieden waar het altijd warm is. Wijsneus! Ik ben m'n dagboek aan het bijwerken. Vraagt ze of ik een boek schrijf. 'Nee, ik werk m'n dagboek bij.' 'Doe je dat elke dag?, vraagt ze. 'Ja', antwoord ik, 'dat doe je met een dagboek.' Zij doet het 1 x per maand. Touché. Ik vind het allemaal zeer vermakelijk.

We gaan ons omkleden en kijken of we een restaurantje kunnen vinden. Mick neemt een quick shower en ik klooi met de safe. Mannetje komt weer, dan doet ie het en als ie weg is niet meer. Weer de receptie bellen. Maar uiteindelijk los ik het zelf op. Handige Harry!! De receptioniste raadde Lashio Lay aan, 3 blokken verder. We wandelen er op ons gemak naar toe. Konden het niet direct vinden maar een aardige Birmees wijst ons de weg. Het is zo'n tl-buizen tent, met buffet. Je wijst gewoon wat aan en dat wordt op een plastic bord geschept. De man vertelt in het Engels wat het is. Geen idee wat de prijs is, we zien wel. We nemen medium spicy kip (what else), groente, gestoomde vis en doe eens gek sweet and sour kip. We gaan ergens zitten en de bordjes worden gebracht. We krijgen 2 borden waar rijst op wordt geschept. Allebei nog een bakkie soep en een bord met rauwe groente met spicy saus. Colaatje dan maar er bij. Ach, we hebben zelfs wel eens bij stalletjes aan de straat gegeten. En wij houden ook van eetavonturen!
Er zitten Birmezen maar ook Westerlingen. We zitten te smullen. Je moet maar niet kijken naar de tegeltjes achter het buffet, die hebben al een tijd geen soppie gezien. Maar ja, tussen de locals eten is het leukst. Tegenstelling met gisteravond toen we wit ( nou ja wit?) gedekte tafel hadden. We moeten met z'n tweetjes € 6,50 afrekenen. Niet te geloven. Alles is hier zo goedkoop. Hotels en auto's met chauffeur niet maar de rest....

We wandelen terug naar het hotel. Het verkeer is duidelijk afgenomen. Wel zo fijn. In het restaurant veegde ik even met een papieren servetje het zweet van m'n gezicht. Wat denk je? Zwarte vegen op het servetje. Resultaat van een middagje fietsen door Mandalay. Wat een tidak!

In het hotel scoort Mick bij de bar een espresso. Niet heel bijzonder maar deze cafeïne shot zit er ook weer in. Op de kamer duik ik direct onder de douche. Het zweet en vooral het vuil van me afspoelen. Bij die pagodes moesten we natuurlijk weer op blote kakken en de tegels zijn daar echt niet schoon.

Mandalay is moderner dan Yangon. Grappig, terwijl Yangon de vroegere hoofdstad is. Hier rijden veel brommers en er wordt veel getoeterd. Het is er ook enorm stoffig. En dan staat men aan de kant van de weg met de stofwolken om zich heen planken te schilderen. Zal best mooi worden:)

Ik ga nu ff de foto's op mijn iPadje zetten en een beetje redigeren. Mick is een betaling aan onze creditcard account dat niet goed is gegaan, proberen recht te zetten. Ja, zij is van de finance & control. De taken zijn verdeeld. En dat gaat met veel gemopper omdat het internet retetraag is. Ff niks zeggen nu, dat is nu het beste:)

Dag 2 in Mandalay (rijmt!). Ja, op reis kan ze het wel. Voor de wekker werd ik wakker en voor 7 uur stond ik alweer onder de regendouche! Mick volgde en na een snel ontbijt stapten we op onze fietsjes die keurig voor het hotel stonden. In goed 10 minuten waren we bij de ferry. Het was rond 8 uur en de stad was aan het ontwaken. Nog niet zo druk en nog niet bloedheet. We stalden onze fietsen onder de tourists transport jetty. We kochten de kaartjes, de boot vertrekt om 9 uur en gaat om half 1 terug. Tocht duurt een uurtje. Lekker dan, die muts van de tourist information zei half 9!! We hadden dus een uurtje 'over'. We gingen aan de overkant rondlopen. Daar zaten allemaal groothandelbedrijfjes. Van groene kolen, vissen, tomaten tot rijst. We hebben even bij het lossen van de vis staan kijken. Als je dat hebt gezien, eet je hier geen vis meer. De vrachtwagen lag vol met grote vissen, geen idee welke, en ijsblokjes. De vissen werden in manden gekwakt, die werden op een aftandse weegschaal gewogen en dan werd de mand op de schouder met het druipende viswater over de jassen van de dragers naar binnen gedragen. Jakkie.
De meeste eigenaren wonen achter of boven de winkel. Kleine kindjes, altijd schattig, lopen er rond en zwaaien. Had vandaag een variant op het zwaaien, een handkus. Oh, die kindjes zijn echt om op te vreten. De woninkjes zijn vies, stoffig, heet en donker. Je ziet een paar dekens in een hoekje en een kooktoestel en that's it. Zo simpel, zo weinig. Niet te geloven. Wat zijn die mensen arm. Maar ze ogen gelukkig. Echt weet je dat natuurlijk nooit. Maar ik heb me gek gefotografeerd. Dat was een welbesteed onverwacht 'extra' uurtje.

Terug naar de ferry. Het is een zandvlakte waar mensen tentjes hebben gebouwd waar ze wonen en daar liggen de toeristenboten. We mogen niet met de locals meevaren. Jammer. Bij het kantoortje staat een Fransman druk te gebaren en te tikken op z'n horloge. Het is bijna 9 uur. Ja, alsof de verkoper niet kan klok kijken. Slimpie! Hij zou ons roepen en dan meenemen naar de boot. Komt goed. Relax, we zijn niet aan het werk. En je bent in Myanmar....
En ja hoor even over 9 uur komt er een oudere man en zegt dat er 25 man mee mogen met hem. Maximaal toegestaan op één boot. Die 'vriendelijke' Fransman is als eerste aan boord. We moeten schuin over het zand waar wat zandzakken liggen naar beneden en dan over een smalle loopplank. De reling is een dikke bamboestok die door 2 locals wordt vastgehouden. Simpel en efficiënt. Na 3 keer overgestapt te zijn, van boot naar boot, komen we op 'onze' boot. Het is 10 over 9 en de 'vriendelijke' Fransman begon weer driftig op z'n horloge te tikken. Het was gewoon komisch. Zijn Birmese echtgenote schaamde zich voor hem. Zou ik ook doen.

Maar wij en in het bijzonder Mick (ja, zet haar op een bootje) genoten. Bij aankomst in Mingun regelden we een pick-up truck. Lekker makkelijk, zeker bij de hitte. En het kost toch geen drol. En de locals verdienen weer wat. Er stapte een student in. Lekker babbelen in redelijk goed Engels. Hij vertelde het een en ander over de pagode's en de klok. Eerst stopten we bij de Onafgewerkte pagode van Mingun. Mooie pagoda, heleboel stenen. Is nooit afgemaakt, is maar 50 meter hoog in plaats van de geplande 150 meter en door een aardbeving zitten er veel scheuren in. Zeer de moeite waard.
Vervolgens naar de klok van Mingun. De op een na grootste van de wereld, maar wel de enige die nog kan luiden. En dat mochten we zelf ook doen. Mooie klok trouwens.
Daarna naar de Hsinbyume pagode. Helemaal wit met torentjes en neergezet voor de overleden vrouw van de koning, een soort Taj Mahal verhaal.
We vonden het een fraaie pagode met mooi uitzicht over de Irrawaddy rivier.
We liepen ook nog even om 2 enorme rotsblokken die ooit 2 leeuwen voorgesteld moeten hebben. De kont en staart zijn nog duidelijk te onderscheiden.

Hierna gingen we even wat drinken en ik bestelde een fried rice met chicken, die overigens erg goed smaakte. De student kwam bij ons zitten, en waar we al bang voor waren, daar kwam de vraag om geld voor zijn studie. We besloten hem 10 dollar te geven. Dat vond meneer te weinig. Wij vonden het, gezien de leefomstandigheden hier, best goed betaald voor een uur wat vertellen. Take it or leave it. Tuurlijk pakte hij het aan, maar hij verdween direct. Kijk, en dan heb je een katterig gevoel. Zijn wij nou krenten of hebben we dit verkeerd ingeschat? Normaal houden we altijd de boot af als mensen zich aanbieden als gids (wat hij overigens niet gedaan had), want ook nu haalden wij de meeste informatie uit onze reisgids.
Vergeten en lekker verder gaan. Onze truckdriver stopte als laatste nog bij de Satowya pagode. Deze lag mooi aan de rivier. En zette ons af bij het soort strandje waar de boten lagen. Daar zagen we een groepje mannen een bordspel spelen met kroonkurken als pionnetjes en schelpjes als dobbelsteen. Hoe inventief! We waren ruim op tijd en sharp half 1 voeren we weer terug.
Onze fietsen stonden keurig in de schaduw. We gingen richting bladgoudfabrieken. Lekker fietsen door de drukke, hete en chaotische stad. Hier geldt echt het recht van de sterkste. Voetgangers en fietsers, zijn een beetje de klos. Maar wij als volleerde fietsers maken ons nergens druk om. Wij crossen gewoon door de stad, langs iedereen. Het lijkt wel of niemand hier ooit rijles heeft gehad, automobilisten zeker. Brommerrijbewijs, ben je mal. Gewoon goed uitkijken en lef hebben. Avontuur!!

Opeens zie ik een tent 'Nova coffee'. Het ziet er naar uit dat ze daar goede koffie hebben. Hup, fiets tegen de gevel en naar binnen. Op 1 hoog komen we in een koele, zeer schone Westerse oase van rust. Trendy ingericht, snelle wifi en de beste espresso in Myanmar tot nu toe. Ik bestel een lemon soda en een Tiramisu, Mick naast die espresso een tuna sandwich. Heerlijk bijkomen hier en even de Telegram berichten van de familie, e-mails en laatste nieuws lezen.

We gaan weer verder op naar de bladgoudfabriek. Wat een werk om een stukje goud in dunne velletjes om te toveren. Mannen staan met grote houten hamers op een pakketje te beuken. Ze zitten op een houten latje en doen dit de hele dag. Met een snelle sluitertijd gefotografeerd en een stukje gefilmd. Is best gelukt, vind ik zelf. Onderweg zie ik een schooltje. Ik mag even om het hoekje kijken en een foto maken van de kindjes, ik schat 4 of 5 jaar. Zwaai even naar die mevrouw..... Zo leuk!

Op naar het laatste onderdeel van deze middag, de Zegyo-markt. Wat is het hier een drukte van belang. Duizenden winkeltjes die werkelijk van onder tot boven volgestouwd zijn met handel. Die hebben nog wat te verkopen. My God. We komen ook in het kruiden gedeelte. Mmmmm, wat ruikt het hier heerlijk. Het is natuurlijk leuk foto's maken hier. Maar uiteindelijk vinden we het tijd om naar ons hotel te gaan. We pakken onze fietsen die we tussen de honderden brommertjes hadden gestald en leveren 'm in bij onze vriend Mr. Jerry!! In het hotel regel ik een auto met chauffeur voor morgen. Voor € 33 gaan we de 3 steden, Amarapura, Inwa en Sagaing bezoeken en uiteraard stoppen we bij de U Bein brug.

Op de kamer snel badpakken aan. Mick duikt het zwembad in en ik ga m'n dagboek bijwerken. Heerlijke bezigheid om zo de dag even de revue te laten passeren. En als je na een jaar of zo weer eens je reisdagboek terugleest, komen alle dingen en zeker de kleine dingen weer omhoog.

We gaan bij Golden Shan eten. Een soort schuur met Shan buffet. Wij zijn eigenlijk niet van de buffetten maar hier gelden andere wetten. 1 blok naar links en 3 blokken naar beneden. Echt een soort schuur. Voor € 3,- all you can eat!!!. Een alleraardigste dame legt alles uit, en geeft aan wat spicy is en niet. Je krijgt een bord met een kwak rijst en schept zelf op. Op een plastic krukje aan een houten tafel zitten wij weer te smullen. Echt overheerlijk. Mick gaat voor een 2e keer, vooral de groene tomaat salade kan haar zeer bekoren. Vreetzak:)

We wandelen terug naar het hotel waar wij lekker onder de douche duiken om het zweet en vuil van ons af te spoelen en lekker schoon ons mandje in te duiken.

P.S. Ik heb wat foto collages gemaakt. Geplaatst bij de diverse dagboekonderdelen en ook te zien bij foto's in mijn dagboek. Collages i.p.v. losse foto's omdat het uploaden retetraag verloopt:(