Huwelijk Dennis & Shintaria - Het feest
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
22 Januari 2015 | Indonesië, Medan
Na mijn schoonheidsslaapje liep ik de woonkamer/keuken van onze suite in. Wauw! Er lopen ineens 3 mannen in onderbroek rond! En? Met sokken aan! Op dat moment dacht ik aan mijn moppie in haar string. Mee eens toch, dat is een mooier gezicht! Haha. Natuurlijk het gebruikelijke getut van nagels lakken, stropdassen strikken, panty aan (vanwege de split in de jurk) en hebben we alles. Om 18.00 waren we allemaal in de lobby. Even een fotoshoot op de mooie trap in de hal. Fotomomentje 1.
Wilson en Ricky, de broers van Shintaria, haalden ons op. Voor het Regale International Convention Center stonden veel grote borden (2 x 5 meter of zo) met huwelijks wensen voor mijn neefje en zijn a.s. vrouw. De teksten en versieringen op de borden zijn van stoffen bloemetjes. Deze worden vooral geplaatst door de zakelijke relaties van de moeder van Shintaria. Fotomomentje 2.
We werden begroet door Shintaria en haar familie en gingen naar de feestzaal. Wat een grote zaal en zo prachtig versierd. Er stonden zo'n 45 ronde tafels waar 10 personen aan konden schuiven. We werden naar onze tafel gebracht. Helemaal voorin, de hoofdtafel (heet dat zo?) was voor de naaste familie en daar hoorden wij natuurlijk bij. Von en Wiard bleven met het bruidspaar en Shintaria's moeder en opa voor de ingang van de zaal staan. Zij moesten elke gast begroeten, dat wil zeggen handje schudden. Von's arm was na ruim 400 hand shakes rijp voor de fysio! Wij vermaakten ons ondertussen met rondkijken, foto's maken, bekeken worden, met onbekenden op de foto, special setting foto's laten maken etc.
Fotomomentje 3-8
Dit alles duurde ruim een uur. Hierna moest de naaste familie, waaronder alle Spierinkjes met aanhang en kids, onder luid geklap van de ingang helemaal naar voren door het gangpad naar onze tafel lopen. Volgens mij waren we de talk of the town. Wij lieten alles over ons heen komen en genoten van alles.
En toen was het tijd voor de entree van het bruidspaar. Door het pad kwamen zij met luid geklap naar voren. Tja, we pinkten allemaal een traantje weg. Traantjesmoment 1.Hier hadden we allemaal naar uitgekeken en alles was zo bijzonder. En most of all, Dennis kwam met een prinses de zaal in. Oh, wat is ze mooi. Een prachtige witte jurk, met lange sleep, versierseltjes en sluier in haar haar. Een plaatje! Nou Dennis, om met de woorden van je oom Ben te spreken. Wees hier heel erg zuinig op en zorg hier goed voor!! Zo'n mooie maar vooral lieve en intelligente meid. We zijn allemaal dol op haar.
Het bruidspaar ging eerst naar het podium waar ze werden toegesproken in Bahassa, Chinees en Engels. Traantjesmoment nummer 2. Fotomomentje 9-10.
Daarna kwamen Dennis en Shintaria bij ons aan tafel. Het diner werd uitgeserveerd. En dan zet je niet, plop, de borden zo op tafel. Nee, vanaf het podium werd de eerste gang in colonne uitgeserveerd. De verschillende gerechten werden kort na elkaar opgediend. En elk gerecht was even lekker. Na het zien van ons gehaspel met stokjes (ik niet hoor - al zeg ik het zelf, daar ben ik inmiddels handig in) kregen wij vork en lepel. Haha.
Bij het eten kregen we water in een groot wijnglas en kopjes thee. De thee en water werd voortdurend bijgeschonken. Geen alcohol. En weet je, we misten het geen van allen. Andre, misschien stiekum een beetje. Maar we gaven ons over en respecteerden de gewoontes van het land. Drink trouwens al sinds aankomst in Singapore geen wijn. Heb 1 x een mojito gedronken. En that's all. Wijn en hitte is nu eenmaal niet de beste combi. Ja, niet te geloven hoor. Ze kan het best. Haha.
We werden ondertussen vermaakt door optredens van verschillende artiesten. Een enkele gast kwam naar voren om op het podium te zingen en als je dat mooi vond, ging je hem of haar een zakje met wat geld geven. Dat is hier zo de gewoonte. Wilson zong ook en speelde zelf gitaar. En natuurlijk trad Shintaria ook op. Zij zong een erg mooi liedje, al weet ik nu niet meer welke. Uiteraard ontving zij veel envelopjes!
Ergens tussen 2 gangen kleedde Shintaria zich om. En nu in een prachtige blauwe lange jurk. Met palletjes, kant en zo. Weer een plaatje. Al trek je Shintaria een juten zak aan, alles staat haar goed. Maar deze jurken, wauw, zo mooi!
Fotomomentje 11-14.
Op een gegeven moment was het tijd voor champagne (zonder alcohol). Er was zo'n Ron's honeymoon show toren van glazen opgebouwd en het bruidspaar schenkt samen donkere champagne (volgens mij gewoon gazeuse - haha) in de glazen. Daarna wordt er op het podium met met Von, Wiard, Eva (Shintaria's moeder) en Wilson (Shintaria's broer) een toast uitgebracht. Wiard kreeg amper de kans om z'n glas leeg te drinken, zo lekker vond hij de gazeuse.
Daarna kregen de beide moeders als dank een bos bloemen van het bruidspaar.
Fotomomentje 15-16.
En weet je wat zo leuk was. Von, die van te voren best wel gespannen was (onbekendheid met wat er allemaal gaat gebeuren en geen invloed daar op kunnen uitoefenen, is best wel een dingetje), genoot met volle teugen en was ontspannen. Fijn om te zien. Natuurlijk de moeders emotie, maar dat hoort er bij. Even het vermelden waard, dat mijn zusje in haar rode jurk, met sexy split, rode bril en rode gelakte nagels er prachtig uit zag. Kees, ook jij was een plaatje. Een echte moeder van de bruidegom. Chapeau. Wiard en Mark, jullie zagen er ook mooi uit hoor. Maar een pak is toch een pak. Vond het wel leuk dat Mark, en Shintaria's broers, Wilson en Chris, dezelfde strik om hadden. Goed geregeld, jochie.
Het was sowieso leuk om de familie allemaal zo mooi uitgedost in avondkleding te zien. Dat is nog nooit voorgekomen. We zagen er eigenlijk allemaal prachtig uit. In Nederland doen wij het toch maar met een 'gewoon' leuk jurkje.
Op een gegeven moment vroeg ceremoniemeester of wij (de Nederlanders) wilden dansen. Tuurlijk. Daar houden wij wel van. Er werden een paar langzame nummers gespeeld. We gingen allemaal de dansvloer op, inclusief het bruidspaar. Ondanks m'n gekwetste knie, liet ik deze kans niet voorbij gaan om met mijn neefjes, stuk voor stuk, een dansje te wagen, te slijpen!!! Op het danspodiumpje voor de familietafel toonden wij onze danskunsten. De ceremoniemeester vroeg of we ook een up tempo nummer wilden. Ja hoor, de Spierinkjes houden wel van swingen. Met veel belangstelling werden onze dansprestaties door de overige gasten gadegeslagen. Gekke mensen uit Belanda zullen ze misschien wel gedacht hebben.
Fotomomentje 17. Plus fotomomentje van alle Indonesische gasten!
Na het dansen was the party over. Het was inmiddels een uurtje of 10. In hoog tempo werden de tafels afgeruimd en zelfs opgeklapt en weggehaald. Ondertussen praatten de beide families, voor zo ver dat ging, nog even na. En ach, we hebben er zo weinig, weer werden er allerlei groepjes in verschillende samenstellingen gefotografeerd. We dolden ook met Sophie en dat kleine jochie, nichtje en neefje van Shintaria.
Fotomomentje 18-19.
Uiteindelijk brachten Wilson en Chris ons terug naar ons hotel. Zo'n bijzondere avond dat vraagt om een afzakkertje. Snel allemaal even die avondkleding uit en verruilen voor korte broek, shirtje en teenslippers. Het is hier altijd tussen de 25 en 30 graden, dag en nacht! Aan de overkant van het hotel zijn allemaal leuke restaurantjes en cafeetjes. De dames en Wiard aan het sap en voor And, Carlo en Mark dat overheerlijke biertje. Moe en voldaan lagen we tegen 12 uur in bed. Dennis sliep bij ons. Shintaria bij haar broer. Shintaria, die arme schat, moest de volgende dag om 5 uur op voor haar en make-up en pas na de ceremonie van de volgende dag zijn ze officieel getrouwd.
Iedereen sliep als een roos!
Wilson en Ricky, de broers van Shintaria, haalden ons op. Voor het Regale International Convention Center stonden veel grote borden (2 x 5 meter of zo) met huwelijks wensen voor mijn neefje en zijn a.s. vrouw. De teksten en versieringen op de borden zijn van stoffen bloemetjes. Deze worden vooral geplaatst door de zakelijke relaties van de moeder van Shintaria. Fotomomentje 2.
We werden begroet door Shintaria en haar familie en gingen naar de feestzaal. Wat een grote zaal en zo prachtig versierd. Er stonden zo'n 45 ronde tafels waar 10 personen aan konden schuiven. We werden naar onze tafel gebracht. Helemaal voorin, de hoofdtafel (heet dat zo?) was voor de naaste familie en daar hoorden wij natuurlijk bij. Von en Wiard bleven met het bruidspaar en Shintaria's moeder en opa voor de ingang van de zaal staan. Zij moesten elke gast begroeten, dat wil zeggen handje schudden. Von's arm was na ruim 400 hand shakes rijp voor de fysio! Wij vermaakten ons ondertussen met rondkijken, foto's maken, bekeken worden, met onbekenden op de foto, special setting foto's laten maken etc.
Fotomomentje 3-8
Dit alles duurde ruim een uur. Hierna moest de naaste familie, waaronder alle Spierinkjes met aanhang en kids, onder luid geklap van de ingang helemaal naar voren door het gangpad naar onze tafel lopen. Volgens mij waren we de talk of the town. Wij lieten alles over ons heen komen en genoten van alles.
En toen was het tijd voor de entree van het bruidspaar. Door het pad kwamen zij met luid geklap naar voren. Tja, we pinkten allemaal een traantje weg. Traantjesmoment 1.Hier hadden we allemaal naar uitgekeken en alles was zo bijzonder. En most of all, Dennis kwam met een prinses de zaal in. Oh, wat is ze mooi. Een prachtige witte jurk, met lange sleep, versierseltjes en sluier in haar haar. Een plaatje! Nou Dennis, om met de woorden van je oom Ben te spreken. Wees hier heel erg zuinig op en zorg hier goed voor!! Zo'n mooie maar vooral lieve en intelligente meid. We zijn allemaal dol op haar.
Het bruidspaar ging eerst naar het podium waar ze werden toegesproken in Bahassa, Chinees en Engels. Traantjesmoment nummer 2. Fotomomentje 9-10.
Daarna kwamen Dennis en Shintaria bij ons aan tafel. Het diner werd uitgeserveerd. En dan zet je niet, plop, de borden zo op tafel. Nee, vanaf het podium werd de eerste gang in colonne uitgeserveerd. De verschillende gerechten werden kort na elkaar opgediend. En elk gerecht was even lekker. Na het zien van ons gehaspel met stokjes (ik niet hoor - al zeg ik het zelf, daar ben ik inmiddels handig in) kregen wij vork en lepel. Haha.
Bij het eten kregen we water in een groot wijnglas en kopjes thee. De thee en water werd voortdurend bijgeschonken. Geen alcohol. En weet je, we misten het geen van allen. Andre, misschien stiekum een beetje. Maar we gaven ons over en respecteerden de gewoontes van het land. Drink trouwens al sinds aankomst in Singapore geen wijn. Heb 1 x een mojito gedronken. En that's all. Wijn en hitte is nu eenmaal niet de beste combi. Ja, niet te geloven hoor. Ze kan het best. Haha.
We werden ondertussen vermaakt door optredens van verschillende artiesten. Een enkele gast kwam naar voren om op het podium te zingen en als je dat mooi vond, ging je hem of haar een zakje met wat geld geven. Dat is hier zo de gewoonte. Wilson zong ook en speelde zelf gitaar. En natuurlijk trad Shintaria ook op. Zij zong een erg mooi liedje, al weet ik nu niet meer welke. Uiteraard ontving zij veel envelopjes!
Ergens tussen 2 gangen kleedde Shintaria zich om. En nu in een prachtige blauwe lange jurk. Met palletjes, kant en zo. Weer een plaatje. Al trek je Shintaria een juten zak aan, alles staat haar goed. Maar deze jurken, wauw, zo mooi!
Fotomomentje 11-14.
Op een gegeven moment was het tijd voor champagne (zonder alcohol). Er was zo'n Ron's honeymoon show toren van glazen opgebouwd en het bruidspaar schenkt samen donkere champagne (volgens mij gewoon gazeuse - haha) in de glazen. Daarna wordt er op het podium met met Von, Wiard, Eva (Shintaria's moeder) en Wilson (Shintaria's broer) een toast uitgebracht. Wiard kreeg amper de kans om z'n glas leeg te drinken, zo lekker vond hij de gazeuse.
Daarna kregen de beide moeders als dank een bos bloemen van het bruidspaar.
Fotomomentje 15-16.
En weet je wat zo leuk was. Von, die van te voren best wel gespannen was (onbekendheid met wat er allemaal gaat gebeuren en geen invloed daar op kunnen uitoefenen, is best wel een dingetje), genoot met volle teugen en was ontspannen. Fijn om te zien. Natuurlijk de moeders emotie, maar dat hoort er bij. Even het vermelden waard, dat mijn zusje in haar rode jurk, met sexy split, rode bril en rode gelakte nagels er prachtig uit zag. Kees, ook jij was een plaatje. Een echte moeder van de bruidegom. Chapeau. Wiard en Mark, jullie zagen er ook mooi uit hoor. Maar een pak is toch een pak. Vond het wel leuk dat Mark, en Shintaria's broers, Wilson en Chris, dezelfde strik om hadden. Goed geregeld, jochie.
Het was sowieso leuk om de familie allemaal zo mooi uitgedost in avondkleding te zien. Dat is nog nooit voorgekomen. We zagen er eigenlijk allemaal prachtig uit. In Nederland doen wij het toch maar met een 'gewoon' leuk jurkje.
Op een gegeven moment vroeg ceremoniemeester of wij (de Nederlanders) wilden dansen. Tuurlijk. Daar houden wij wel van. Er werden een paar langzame nummers gespeeld. We gingen allemaal de dansvloer op, inclusief het bruidspaar. Ondanks m'n gekwetste knie, liet ik deze kans niet voorbij gaan om met mijn neefjes, stuk voor stuk, een dansje te wagen, te slijpen!!! Op het danspodiumpje voor de familietafel toonden wij onze danskunsten. De ceremoniemeester vroeg of we ook een up tempo nummer wilden. Ja hoor, de Spierinkjes houden wel van swingen. Met veel belangstelling werden onze dansprestaties door de overige gasten gadegeslagen. Gekke mensen uit Belanda zullen ze misschien wel gedacht hebben.
Fotomomentje 17. Plus fotomomentje van alle Indonesische gasten!
Na het dansen was the party over. Het was inmiddels een uurtje of 10. In hoog tempo werden de tafels afgeruimd en zelfs opgeklapt en weggehaald. Ondertussen praatten de beide families, voor zo ver dat ging, nog even na. En ach, we hebben er zo weinig, weer werden er allerlei groepjes in verschillende samenstellingen gefotografeerd. We dolden ook met Sophie en dat kleine jochie, nichtje en neefje van Shintaria.
Fotomomentje 18-19.
Uiteindelijk brachten Wilson en Chris ons terug naar ons hotel. Zo'n bijzondere avond dat vraagt om een afzakkertje. Snel allemaal even die avondkleding uit en verruilen voor korte broek, shirtje en teenslippers. Het is hier altijd tussen de 25 en 30 graden, dag en nacht! Aan de overkant van het hotel zijn allemaal leuke restaurantjes en cafeetjes. De dames en Wiard aan het sap en voor And, Carlo en Mark dat overheerlijke biertje. Moe en voldaan lagen we tegen 12 uur in bed. Dennis sliep bij ons. Shintaria bij haar broer. Shintaria, die arme schat, moest de volgende dag om 5 uur op voor haar en make-up en pas na de ceremonie van de volgende dag zijn ze officieel getrouwd.
Iedereen sliep als een roos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
